Foto
Inhoud blog
  • Aangebrand
  • Uitstel…
  • Dinsdag, na Piekernacht, Humodag
  • De tijd vliegt snel
  • maandag 18 februari
  • En toch…
  • Verhuisd
  • Daar is ze weer
  • Honingzoet
  • De oplossing
    Foto

    Herman en Paz

    Foto
    Dries
    Foto
    Lief en PJan
    Foto
    Wout en Frauke
    Zoeken in blog

    Eén van de club

    28-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het hoe en waarom (of toch al een aanzet)

    De motorhome werd einde van die panneweek bij onze garagist afge-leverd. Mijn lief vertrok voor ruim een week naar de Europeade in Estland en ik reed met onze kleine auto naar de garage, voorzien van een
    grote valies en een paar plooibakken om zoveel mogelijk uit de
    motorhome te halen.

    Daags nadat ik de spullen eruit had gehaald, besefte ik, dat ik mijn
    MP3-speler niet had meegebracht. Waarschijnlijk zou de motorhome al
    op de brug staan, zodat ik er niet meer in kon, maar ik waagde het
    erop, sprong op de fiets en reed onaangekondigd naar de garage.

    De garagist was met een gast aan een andere wagen bezig, maar
    de motorhome stond met de neus omhoog op een grote krik en tot
    mijn verbazing : zonder wielen. “Vreemd”, dacht ik “Er was toch niets
    mis met de banden…Ah! Misschien kan de garagist anders niet goed aan
    de onderkant, of zit dat wiel in de weg voor de steun van die grote
     krik”, maar ik zei er niets over. Eigenlijk was ik gegeneerd omdat ik
    daar alweer stond voor iets dat ik vergeten was.  Toen ik me daar
    voor verontschuldigde, stelde hij voor om de auto naar beneden te
    laten, maar ik zei dat ik wel via de krik in de wagen zou klauteren als
    dat mocht. Ik pakte vlug mijn MP3-speler, bedankte en reed weer
    naar huis om mijn toneeltekst in te spreken. Zo zou ik al
    wandelend gemakkelijk mijn rol kunnen repeteren.

    Dinsdagvoormiddag zouden wij de motorhome gaan ophalen.
    De kosten waren niet min, dat hadden we verwacht, maar onze vriende-
    lijke garagist verzekerde ons dat we op beide oren konden slapen :
    de auto was veilig genoeg om opnieuw grote ritten mee te doen. Ik kon
     het niet laten om te vermelden dat –indien er vraag van klanten zou
    zijn- wij hem liefst zouden verkopen. Hij zei dat de doorverkoop-
    waarde zeer goed was en dat hij ons op de hoogte zou houden.
    Toen we vertrokken, raadde hij ons aan om regelmatig de banden
    spanning te checken, want dat die banden vooraan bij aankomst slechts
    2,5 bar hadden. Hij had ze nu tot 4,5 gevuld (ze mogen 5 hebben en
    wij hadden ze de laatste dag in Zwitserland nog gecheckt : alles was
    toen normaal). Wij waren stomverbaasd : die voorbanden waren nieuw,
     er was slechts een goeie 1000 km mee gereden. Had de Franse
    dépanneur ze om een of andere reden afgelaten???  Het raadsel
    bleef onopgelost.

    Wij reden naar huis, niet zonder een tussenstop bij de supermarkt.
     Ik kwam er eerst aan, reed de ruimste van de twee parkings op en
    ging ervan uit dat Herman met de motorhome ook daar zou gaan
    parkeren. Op de andere staat het meestal vol en is het moeilijk keren
    met zo’n groot ding. Terwijl ik met het winkelkarretje naar binnen rijd,
    zie ik de motorhome voorbijrijden in de richting van de kleine
    parking…Tssss…waarom doe je dat nu, man!, schud ik inwendig mijn
    hoofd. Het duurt en duurt vooraleer hij binnenkomt, ik werd zelfs al
    wat ongerust. Niet onterecht zo blijkt, want als we bij de kassa
    komen, spreekt een man hem aan, dat er dan toch een kras op zijn
    nieuwe auto zit en dat we na het winkelen de zaken moeten regelen.

    Wij gaan kijken. Wat Herman al wist, maar ik nog niet : er zit een
     wit streepje van 7 cm op de hoek van de achterbumper, verder geen
    deuk, niks… De nieuwe auto ziet er voorts onverzorgd uit, maar dat
    doet niets terzake : als je schade hebt opgelopen, moet die
    inderdaad vergoed worden. Als het mijn wagen was, zou ik een som
    vragen en het zelf oplossen, niet een hele bumper laten vervangen voor
    een wit streepje, hopelijk reageert die bestuurder ook zo. Herman
    blijft op hem wachten, terwijl ik - redelijk opgedraaid want
    verdomme-die-motorhome-weer! –al met de boodschappen naar huis
    rijd.
                                                                                       (wordt vervolgd)


    >> Reageer (3)
    27-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onrust

    3 uur ’s nachts. Ik ontwaak met een vreselijk vermoeden. Mijn lief, pas één dag thuis en nog moe van de voorbije Europeade, wil ik er niet voor wekken, maar ik lig zo gespannen als een veer en met bonkend hart naast hem, zodat hij even later toch wakker wordt van een lichte aanraking. Ik moèt het hem vertellen of ik ontplof! Zoals steeds blijft hij er rustig bij en zegt dat we het morgen zullen onderzoeken, dat hij er niet wakker van gaat liggen.

    Ietwat gesust, word ik rustiger, maar kan het toch niet nalaten om alvast een en ander na te zien. Klaarwakker ben ik; in de garage zit nog een propere lading in de wasmachine, die ik dan al maar onder de koepel ga ophangen. Een duif in de boom vlakbij roefelt verschrikt van :“Hola! Is’t al tijd om op te staan?”.

    Ik klap mijn laptop open en doe een spelletje op Facebook. Och ja, waarom zou ik er niet meteen een stukje over schrijven? Het hoe en waarom van mijn ontzetting volgt als ik meer weet.

    Nu probeer ik nog even of ik weer onder zeil geraak…er komt al licht in de lucht.


    >> Reageer (4)
    25-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bewogen week

    Terwijl ik nu geniet van rust en stilte, verliep de tweede week van juli enigszins anders…

    We keerden terug van een zalige week in Zwitserland, tot we pech kregen met de motorhome. Hierna volgt verslag van die bewuste dag, zoals ik het in mijn vakantiedagboek noteerde.

    Dinsdag 12 juli ’11

    Om 7u50 zijn we al op. Stralend weer! We wassen ons vluchtig en rijden verder. Op de col du Bonhomme eten we ons ontbijt. We zijn nog slechts 500 km van huis.

    10 uur : er knapt iets, alsof je uit koppeling schiet en even later merkt Herman dat de motor niet meer trekt. PANNE! Op de N59, haast een snelweg…we kunnen nog net naar de zijkant op een redelijk veilig plekje uitwijken. Om 10u 15 bellen we naar Ethias-reisbijstand. Ben benieuwd hoe en wanneer we hier gaan weg geraken. We staan hier in de blakende zon. Als ik denk aan de volle koelkast en al onze spullen… Afwachten maar.

    10u47 : telefoon en Français van de lokale Assistance om nog eens te vragen waar we zijn. Ze zullen een dépanneuse sturen over 30 à 45 minuten.

    10u50 Er stopt een camionette van de Wegendirectie. Na onze info geven ze onze gevarendriehoek terug en plaatsen kegels in afwachting van de dépanneuse. Die is er nog veel sneller dan men ons beloofd had!

    13 u We zitten in de garage te Ste Marguerite, nabij St-Dié. De koppeling is stuk en dat duurt minstens een week om te herstellen, want de garagist heeft het druk. Er volgen  verscheidene telefoontjes met Ethias en zijn vertegenwoordiger hier (die gesprekken zijn wel in het Frans, maar men is erg behulpzaam) . Wij hebben de keuze : of repatriëring van de motorhome, of hem hier laten repareren. We kiezen voor repatriëring. In dat geval zullen ze een taxi sturen en gaan we per 1ste klasse trein naar huis. Zo om de tien minuten krijgen wij zeer vriendelijk  info per telefoon, hetzij van assistance hier, hetzij van Ethias. Om 16u57 zouden we een TGV hebben van Colmar naar Brussel, vanwaar we dan met een taxi naar huis zullen gebracht worden.

    Om 14 uur komen we aan bij het station van Colmar, na een 60 km lange taxirit met een zeer vriendelijke chauffeur die nogal wat wetenswaardigheden over de streek vertelt.

    Er zijn twee loketten open, maar hoewel vriendelijk is men hier heel erg traag… Wanneer  het eindelijk onze beurt is (gelukkig gaat onze trein pas over 3 uur) vindt de bediende weliswaar onze gereserveerde tickets, maar vraagt betaling van 240 €. Als ik zegt dat het voor Europe Assistance is, haalt hij er een jonge vrouw bij, die hem allerlei van een scherm begint voor te lezen, wat hij netjes met een pen op een formulier invult. Maar vriendelijk? Jazeker! We eten een belegd broodje en wat van de kersen die we gisteren bij het Lido in Luzern hadden gekocht. Die hebben we samen met de Gommerkaas en nog enkele etenswaren in een koelbox meegebracht naar het station. Het is 31°! Weer veel teveel voor mij. Gelukkig was de taxi zeer comfortabel en heerlijk koel. De motorhome wordt waarschijnlijk vrijdag gerepatriëerd. Ik sms met de kinderen en Voke. Wout wilde ons al in Brussel komen oppikken, de schat, of ons anderszins helpen met de bijstandsverzekering, maar gelukkig loopt alles prima.

    Het is bloed-en-bloedheet. Het station van Colmar is van 1905 en het meest bijzondere eraan vind ik de “tweeling”glasramen uit 1996. Thuis eens opzoeken wat het hele verhaal erover is.

    Lélijke mensen dat hier rondlopen, het heeft geen naam… En aangestoten dat ze zijn! Ocharme ook zeer veel gehandicapten en extreem dikke mensen. ’t Is een heel verschil met Zwitserland.

    Om 16u20 : melding dat onze trein 30 minuten vertraging zal hebben.

    Om 17 u : melding van 1 uur vertraging. Ondertussen vallen we zowat van ons houten bankje van de hitte!

    Het wordt hoe langer hoe gekker…ik heb het gevoel dat ik droom, of in een verhaal van Stephen King zit. Extreem lange mensen, vele zeer opzichtige homo’s, vrouwen met stokkendunne armpjes en zeer dikke buiken, zwarten in opzichtige traditionele print-jurken. Zelfs de bedienden zijn dik-dun-groot-klein met paarse hemden, witte kepi waarrond een rode band, hoe verzinnen ze het? Zijn dit allemaal ingehuurde figuranten om ons uit ons evenwicht te brengen? Er passeert een mannetje met short, O-benen, raar petje en een minuscuul cadeauzakje, dat hij als een precieus taartendoosje ver voor zich uitdraagt. We geloven onze ogen niet. Nu weer een man met een gemuilkorfde pitbull aan de lijn, een vrouw met een tulband, een hond aan de lijn zonder oren… De kleren hier lijken alle wel bijeengezocht in de kostuumruimte van Dionteater, maar dan wel door een heel foute kleedster. Ik denk dat ik hallucineer.

    Het is nu 17u40 en we gaan op een bank op het perron zitten, vermits het binnen net even heet als buiten is, maar de lucht wordt wit, dus gelukkig geen directe zon meer.

    Om 18 uur rijden we het station van Colmar uit in het heerlijk koele 1ste klasserijtuig, weliswaar geen TGV zoals beloofd, maar er is ruimte om te dansen, want zeer dun bezet. En het stopt maar niet !!! Door onze wagon komt een stokoude Quasimodo gesjokt met een grote doorzichtige plasticzak vol madeleinekes…ràààr!

    In Brussel moeten we even zoeken naar onze chauffeur:  Een norse jongeman, die mij zelfs geen blik waardig keurt en er met Herman vandoor stevent naar de staanplaats. Een poos rijdt hij 160 km/u .Ik zwijg .Iedereen zwijgt. Maar om kwart over twaalf komen we heelhuids thuis.

    Morgen komt onze jongste enkele dagen thuis vanuit Oostenrijk voor het huwelijk van Wout en Frauke op vrijdag. Hij heeft slechts één dag om hier al zijn administratie te regelen : nieuwe ID-kaart, autokeuring en –herstelling. Hopelijk komt alles tijdig in orde, want maandag moet hij al opnieuw aan het werk in Sankt-Johann!


    >> Reageer (5)
    24-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Je moet het maar doen...

    Een eerste kort stukje schrijven en al meteen, hoewel ongewild, tegen schenen gaan stampen, dat is niet zo best om te beginnen… Dus even iets rechtzetten. Natuurlijk was ik de vrienden van ons “blogclubje” niet vergeten : Bojako, Huismusje, Hotlips, Ludovikus, Myette en Natoken. We volgen elkaars blog al ongeveer van bij de start van Sennet. Zeven zeer verschillende karakters met even uiteenlopende achtergronden, die door het bloggen bevriend geraakten en al verscheidene jaren elke eerste vrijdag van de maand een namiddag samenkomen om nog eens “live” bij te kletsen. Zij waren de eersten die mij aanspoorden om door te gaan met bloggen, maar die ook begrepen dat het voor mij op dat moment even genoeg was, zegden dat er geen druk mocht achter zitten en dat ik mijn tijd maar moest nemen.

    En als we dan toch aan het rechtzetten zijn : Sorry,  aan  iedereen die af en toe  kwam lezen en door het plaatsen van een reactie lieten horen, dat ze hier graag even vertoeven. Het is gevaarlijk om namen te noemen, want ik zou mensen vergeten, maar toch een speciale dankjewel aan Affodil, Bomma, Jan, Lieve, Michelly, Thea,  Dany, kinderen, andere familieleden en vrienden : het was altijd een positieve prikkel om te zien dat jullie hier waren.

    Ter verontschuldiging wil ik toch nog even aanvoeren dat ik gisteren twijfelde om te schrijven “…MINSTENS twee trouwe zielen…”, maar omdat er eerder in die zin al “AllerMINST” zat, vond ik het van het goede teveel en trapte zo ongewild op andere echte trouwe zielen.

    Blablablaaaa….Het kwaad is geschied, maar Mus zei al dat ze me vergeeft, ik hoop jullie ook : AL mijn lieve lezers.

    Vandaag dacht ik al een stuk verslag van onze Zwitserlandreis te plaatsen, maar dat zal iets voor morgen worden. Zolang het hier nog droog is, trek ik het bos in voor een wandeling met de MP3. Er staat geen muziek op , maar een opname van mijn volgende toneelrol, want op 1 september vangen de repetities aan en moet de tekst gekend zijn.


    >> Reageer (2)
    23-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een nieuwe start

    Wie had ooit gedacht dat ik het bloggen weer zou opnemen?
    Toen ik er bijna twee jaar geleden mee ophield omdat ik niets origineels meer kon schrijven, was dat voor mij definitief.

    Facebook was een leuk intermezzo waarin ik mijn ei toch niet helemaal kwijt kon (wie hoor ik daar zeggen Een halfje wel dan, Paz?).  
    Ik heb geen literaire ambities, maar taal is nog steeds  belangrijk voor mij en ik kan oprecht genieten van de schoonheid van goed geschreven en gesproken woord. Die laatste blogmaanden bracht ik daar niet veel meer van terecht. Ook vond ik dat ik niets origineels meer te zeggen had, vandaar dus dat verlengde sabbatjaar.
    Niet dat ik nù zulke bijzondere verhalen te vertellen heb, maar dat ga ik me nu eens niet aantrekken zie…
    Twee buitenlandse vriendinnen misten zowaar mijn schrijfsels  en waren mij al een hele poos aan het wakkerschudden .
    Daarom : dank aan Tineke in Noord-Holland en Detty in Zwitserland, die mij terug op blog-weg hebben gezet!
    Het gaat mij allerminst om de hoeveelheid lezers, maar het is heel prettig te weten dat er altijd wel twee trouwe zielen zullen komen lezen.

    Daarmee is de kop eraf, ik ondervond dat  lange stukken met gemengde onderwerpen niet boeien, dus vandaag houd ik het hierbij.
    Eerst een beetje roderen…

     


    >> Reageer (5)
    09-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.40 jarig huwelijksjubileum

    Go to ImageShack® to Create your own Slideshow

    >> Reageer (4)
    02-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Einde

    Dit is allang geen dagboek meer.

    Ik heb het gevoel dat ik het niet meer kan, schrijven… Als ik dat al ooit kon.

    De inspiratie is weg en de goesting is weg, hoewel er genoeg gebeurt, maar ik krijg het niet meer in een vorm gegoten.

    Daarom is het beter dat ik dit blog afsluit.

    Misschien komt de zin om de draad weer op te pikken nog wel eens terug, maar ik kan nu best helemaal afsluiten in plaats van die halfslachtige en karige berichten van de laatste tijd.

    Dank aan ieder die dit blog trouw, of zelfs maar af en toe bezocht en grappige of meelevende reacties plaatste!

    Langs deze weg stuur ik een hartelijke virtuele knuffel aan al mijn lieve lezers.


    >> Reageer (11)
    11-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog steeds sneeuw

    Zoo gij uwe beenen niet wilt breeken, blijft dan bij den eigen heerd !

    Het klinkt ouderwets, maar dit schoot me spontaan te binnen toen ik daarnet door de sneeuw naar het dorp stapte en een paar keer molenwiekend naar mijn evenwicht moest zoeken, zo glad als het hier overal in de binnenstraten was.

                      

    Die uitspraak zou uit moemoe haar tijd kunnen komen en aan haar heb ik de laatste dagen al méér gedacht, waarom weet ik niet.

    Maar ons moemoe zelf zou nooit dat soort plechtige taal gebruikt hebben, ze was een volkse vrouw en sprak plat Hobokens. Waarschuwingen, volkswijsheden en verzinsels kregen wij nochtans genoeg toegevoegd. Daar moest ik vorige vrijdag aan denken, toen ik bij 4° in mijn blootje vanuit de sauna door de tuin rende en in het ijskoude zwembad sprong…Glimlachend hoorde ik in mijn hoofd ons moemoe een van haar meest gebruikte uitspraken roepen :
    “Sebiet schaarde noggen fleurus oep!!!” (Dadelijk scharrel je nog een borstvliesontsteking op)

    “Ge bedaareft oew oeëge” was er ook zo een, als ik bij te weinig licht zat te lezen. Onlangs heb ik het eens aan de oogarts gevraagd en nu weet ik het dus zeker :

    Er is niks van aan, Moemoe!

    Madam doktoor heeft het gezegd :  Teveel licht kan de ogen schaden, maar te weinig licht of een te zwakke bril doen geen kwaad, alleen zie je er natuurlijk niet zo best mee.


    >> Reageer (11)
    21-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Met de goedkeuring van Bob Dylan himself...

    ...maakten de Vaganten deze Nederlandstalige versie.
    Ik vind ze heel mooi en niet alleen omdat neef Chris er dwarsfluit bij speelt

                  

    >> Reageer (7)
    19-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Frisse lucht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vandaag kwam het er nog eens van : onze dinsdagochtendwandeling door het bos.

    Sedert het begon te sneeuwen maakte ik samen met Ria nog enkele mooie wandelingen, Nora had het echter te druk met zonen-in-de examens en kerstvoorbereidingen . Toen begon het te vriezen en werd het wandelen te riskant. Een gebroken arm of been hadden we er nu ook weer niet voor over.

    Ik miste de beweging in de frisse buitenlucht echt heel erg. Ria vertrok al voor Nieuwjaar naar Spanje voor de rest van de winter . Vandaag hebben Nora en ik met ons tweetjes terug de Trappistenwandeling kunnen maken.

    Voor alle duidelijkheid : wij hebben geen enkele trappist gezien, noch  in vaste noch in vloeibare vorm. Stàppen doen wij! En babbelen natuurlijk ook een beetje … Acht kilometer doorheen de bossen rondom de trappistenabdij, dat betekent anderhalf uur genieten in de natuur.

    De paden waren slijkerig en het was mistig-mysterieus, maar niettemin heerlijk om na lange tijd binnen zitten eindelijk nog eens een frisse neus te halen.

    Na zeven pogingen, lukte het me toch om van ons tweetjes een foto met mijn GSM te maken J


    >> Reageer (0)
    18-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opgelucht

    Om halfacht gisterenavond hoorden we tot onze grote opluchting dat de A330 op Melsbroek geland was.

    Ik stond op dat ogenblik bij de chinees aan te schuiven : anderhalf uur wachten op onze frikoo astemblieft! Heel de kempen had zijn avondeten bij onze chinees besteld geloof ik.

    De vele klanten die er stonden of zaten te wachten, bleven echter zeer geduldig. Misschien dachten ze in het licht van de Haïtiaanse ellende dat het een groot geluk is als je alleen maar wat langer moet wachten op overvloedig eten.

    Wij hadden die namiddag opnieuw “Yerma “gespeeld en ondervonden dat het publiek bij een matinee toch wel anders is dan dat van een avondvoorstelling : veel ouderen, die soms luidruchtig en ongepast commentaar leverden: voor de hoofdrolspelers in de gevoelige scènes was het moeilijk concentreren. Regisseur Hadewich heeft zelfs gedreigd iemand uit de zaal te laten zetten. Gelukkig hield de man zich nadien wat rustiger.

    Desondanks werd het een goede opvoering. Zelf vond ik dat Judith en Pieter nu eens niet als enigen over het podium moesten rollen…Nu zit ik met een blauwe kleine teen, ontveld scheenbeen en een zere pols, na een totter tijdens de duistere scènewissel. Gelukkig kon ik direct rechtkrabbelen en doorspelen. Doordat we blootvoets spelen had ik er niet onmiddellijk last van, maar na de voorstelling voelde ik mij  Assepoesters boze stiefzuster : mijn linkerschoen was precies 3 maten te klein.


    >> Reageer (5)
    17-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verdeeld hart
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    PJ en Lief genieten op dit ogenblik van een sneeuwvakantie, die hen van harte gegund is. Ze logeren bij Dries, die hen ook leert snowboarden. Ik hoor dat Lief er echt talent voor heeft, PJ moest de eerste dagen forfait geven wegens rugproblemen, maar ik zag hem ondertussen toch al op foto’s van staan en vallen met de grote plank. Ik hoop dat ze zich amuseren en ben blij dat de broers elkaar na maanden weer eens terugzien

    Ondertussen is het voor Wout allesbehalve vakantie. Die is nu naar de miserabelste plek op de wereld, om er het B-fastteam en hulpmateriaal te brengen en straks de expats hopelijk veilig van Haïti naar België te vliegen. Gisteren kreeg ik hem online en konden we nog even chatten voor hij enkele uren zou gaan slapen om nadien de terugvlucht te kunnen aanvatten. Hopelijk komen ze straks gezond en wel in ons land van melk en honing aan. Ik hoor zopas op de radio dat de A330 vanuit de Dominicaanse Republiek is opgestegen. Oef! Wout vliegt het laatste deel van de reis, vertelde hij me gisteren. 

    Voor Frauke is het in zulke omstandigheden extra druk, zo lang alleen met de kinderen...ook al is ze zeer goed georganiseerd en beweert- en bewijst ze telkens dat ze het allemaal aankan. Morgen vertrekt Wout alweer voor een week naar Parijs om er een cursus te gaan volgen. Gelukkig heeft zij voor volgende maand een skivakantie kunnen reserveren en kunnen ze er met hun tweetjes even tussenuit. Papie en Mamie zijn dan dubbel content, want die mogen voor hun grote kleine schatten zorgen!


    >> Reageer (2)
    16-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Plezante première

    Als ondergedompeld worden in een warm bad...zo voelde het meer dan gunstig onthaal van de première “Yerma vraagt een toefeling”aan.

    Tijdens de voorstelling was al duidelijk te voelen dat ons publiek “meeging”. Er is vier maanden stevig gewerkt aan dit stuk, zodanig zelfs dat er nauwelijks tijd was om naast het repeteren ook eens een losse babbel met elkaar te doen. Het gevolg was wel, dat ons spel gisteren goed vlotte, maar aan deze enthousiaste reacties van het publiek had ik mij niet verwacht.

    Tot mijn grote verrassing en dankbaarheid werd een staande ovatie  ons deel en de commentaren achteraf waren unaniem positief, zelfs  vanuit conservatieve hoek. Dat laatste deed mij nog meest van al plezier, omdat dit bewijst dat, wanneer goed gespeeld, heel veel geaccepteerd kan worden. Zelfs Frans Lawijt-zie mijn blog van 15 december-  wiens vooroordelen ongewijzigd bleven, beweerde dat hij bewondering had voor de manier waarop we het brachten.

    Als de toeschouwers tevreden zijn, blijven ze ook langer en talrijker in de cafetaria dan bij een minder geslaagde voorstelling. Gisteren  bleek dat het wat dat betrof dus helemaal goed zat : de gelagzaal zat gedurende vele uren vol en dat is niet slecht voor de kassa van een amateurgezelschap, dat die inkomsten goed kan gebruiken J. Onze vrienden-bloggers waren goed vertegenwoordigd en hun enthousiaste aanwezigheid deed ons hartje veel deugd!

    Zondagnamiddag en de twee volgende vrij- en zaterdagen gaan wij er dus met dubbele moed en geestdrift tegenaan.


    >> Reageer (1)
    15-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straks :
    Over enkele uren : première van Yerma vraagt een toefeling.

    We hadden gisteren een redelijke generale repetitie, nu maar afwachten wat ons publiek ervan vindt...

    Morgen volgt hier een verslagje, evenals wat in te halen blogachterstand

    >> Reageer (0)
    23-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lijstje

    Zaaltje gereedzetten voor morgen, samen met zussen

    Kerstboom-biscuit maken voor 35 man

    Laatste kerstkaarten verzenden

    Boom optalloren

    Nog wat pakjes maken

    Enkele uitgestelde telefoontjes plegen

    Toneelrepetitie

    Douchen !!! en wel vooraleer ik aan al het bovenstaande begin, want ik ruik vast weer naar kabouter (aldus de uitspraak van een kleintje dat ik eergisteren oppaste).


    >> Reageer (11)
    20-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uit de kindermond
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wout doet een vaderlijk praatje tegen zijn driejarig zoontje :

    "Ik ben morgen voor enkele dagen weg,. Dus : flink zijn, braaf zijn enz...
    Want wie is er dan de man in huis?"

    De kleine antwoordt : "Mama!"

    >> Reageer (2)
    15-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vulgair

    Gisterenavond toneelrepetitie.

    Frans Lawijt, de klankman, zit er voor de tweede keer stilzwijgend bij. Hij noteert op aanwijzing van onze regisseur de precieze plaatsen waar er muziek moet ingelast worden.

    Aan het einde van de repetitie vraagt een van de spelers :”En Frans, wat denk je ervan?”

    Waarop Frans heel timide maar gedecideerd antwoordt :”Tja, ik zal niet zeggen dat er niet goed gerepeteerd wordt, maar euh… volgens mij is ’t vulgair om vulgair te zijn en anders niks.”

    De jonge meid die de vraag had gesteld was er helemaal haar kluts door kwijt. Zelf kon ik het me niet aantrekken. Ik weet dat er van dat “anders niks”  niets klopt : er zit echt wel een intens verhaal in, dat om wat doordenken vraagt en die “vulgaire klap” is in sommige kringen dagelijkse realiteit.

    Wat raar toch…precies omdat het ruwe maar wel zeer natuurlijke dialogen zijn, had ik me tot hiertoe niet bekommerd om de gekruide teksten, erop vertrouwend dat het publiek zich daar ook niet zou aan storen als het maar goed gespeeld werd.

    Toen ik na die repetitie in bed een stuk van mijn tekst voor Herman speelde-hij had er nog niets van gehoord en dit fragment was uit zijn context gerukt- was hij bepaald geschokt. Het moet gezegd : mijn personage heeft absoluut de grofste taal van het hele gezelschap, maar de regisseur laat mij er mijn eigen gang mee gaan en de hele ploeg ligt door mijn interpretatie geregeld in een deuk van ’t lachen, dus vertrouw ik er maar op dat de vrolijkheid van die teksten het haalt op de vulgariteit.

    Vanuit conservatieve hoek verwacht ik hoedanook zware kritiek, maar ik durf met de hand op het hart zeggen dat ieder die aan deze productie meewerkt dit niet doet om te shockeren, maar om zichzelf en het publiek te amuseren.

    Wie wil komen kijken is alvast gewaarschuwd…

     


    >> Reageer (3)
    14-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Persoonlijke enquête

    Dit zou ik nu toch wel eens écht willen weten…

    Wie leest dit eigenlijk???

    Soms zie ik op mijn teller dat er 3, 4 bezoekers zijn, maar zijn dit mijn vrienden, die meestal ook een reactie plaatsen en af en toe nog eens terugkomen zonder bericht achter te laten, of zijn er “geheime” lezers, die misschien vaak komen lezen, maar die voor mij onbekend blijven?

    Daarom deze oproep aan iedereen die dit stukje leest :

    Ik zou voor één keer eens willen weten hoeveel verschillende lezers dit berichtje hebben gezien. Wil jij, lezer, daarom gewoon op het woordje “reactie” onderaan klikken en eens laten weten dat je hier was, zelfs al schrijf je alleen maar het woord “gezien” als reactie.

    Ik beloof op mijn communiezieltje dat ik met deze informatie geen rare dingen ga aanvangen of jullie ermee lastig ga vallen, ik zou nieteens weten hoe ...
    Dus : doe me asjeblief dat plezier en...Heel erg bedankt!

    (Deze tekst laat ik een poosje bovenaan staan, zelfs als ik ondertussen nieuwe berichten zou plaatsen.)

     


    >> Reageer (17)
    13-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waar blijft de tijd?

    Worden de uren korter als een mens ouder wordt?

    Ik heb er in elk geval dagelijks tekort, het lijkt wel of ik vroeger veel meer kon afwerken op een dag en dat terwijl ik toch niet echt traag ben.

    Ligt het aan de computer?

    Rare vraag…Een computer zou je op alle terreinen tijdswinst moeten opleveren toch?

    Hoewel ik geen kenner ben, voldoet dat masjientje aan al mijn behoeften in die richting en breng ik er vele aangename uren mee door, maar langs de andere kant : ik zit er teveel tijd aan te verlummelen…Doemme toch… Zelfs mijn blog schiet erbij in, ook al is dat dan op diezelfde computer te doen. De laatste weken was ik geconcentreerd op het samenstellen van fotoalbums : een heel plezant, maar enorm tijdrovend jobke. Het ging niet enkel om het uitkiezen en schikken van foto’s, maar ook om het verbeteren, retoucheren en classeren van oude documenten. Daarbij ben ik ook mentaal een stuk in het verleden gecatapulteerd.

    Het deed me goed om tussendoor enkele dagen aan zee te gaan uitwaaien. En waaien deed het! En gieten!!!!

    Wij moesten toch wel de aller-aller-allernatste  dagen kiezen om aan zee te gaan fietsen en wandelen zeker? Een ding staat vast : onze motorhome is waterdicht, want zoals het die eerste week van december op ons dak heeft geroffeld, zo roffelde het nog nooit (allee…toch niet met mij erin). Toen we geen droge kleren meer overhadden, zijn we maar naar huis teruggekeerd.

    Dat natte intermezzo aan zee volgde op de tweede auditieronde in Gent voor de filmrol in “Offline”. Ik had de drie korte scènes goed voorbereid, maar weet nog niet wat het resultaat van de casting gaat zijn. Twee scènes gingen zeer goed, een derde heb ik op 7(zeven!) verschillende manieren moeten doen…Moeilijk!!! Het ging om een emotionele scène, die zeer close-up werd gefilmd. Alle emotie moest in mijn stem zitten, gelaatsexpressie moest absoluut onderkoeld  worden. Dat gegeven kende ik niet op voorhand. Ik heb echt mijn best gedaan, maar het was een zwaar corvee…Probeer maar eens iets heel kwaad, heel droevig of heel blij te zeggen, zonder dat daarvan iets in je mimiek te zien is…

    Ze hebben me beloofd om voor Kerstmis wat te laten weten, maar ik betwijfel of ik “Denise” word. Heb er nog een dag en nacht over lopen natobben (en in gedachten naspelen) maar nu is het weggeëbd en wacht ik maar gewoon af. Leerzaam was het in ieder geval wel.

    Onze toneelrepetities draaien nu op volle toeren. “Yerma vraagt een toefeling” van Dimitri Verhulst wordt gespeeld vanaf 15 januari.

    Voor wie meer wil weten volgt hierna een knipsel uit de website van Dionteater.

    Yerma Vraagt een toefeling 16+ (jan 10)

     

    Het nieuwe jaar gaan we in met een iets pikanter stuk, daarom de vermelding van +16!

    VERHAAL:

    “Yerma vraagt een toefeling”. Toefelen betekent zowel koesteren, vertroetelen als slaan, klungelen, tastend zijn/haar weg zoeken. “Mag ik eens aan je borsten voelen” vraagt Yerma aan haar zwangere vriendin Christina. De knappe Yerma is getrouwd met Jean. Zij wil kost wat kost een kind. Jean niet, hij is tevreden met wat hij heeft. De kinderwens van Yerma wordt een obsessie. Zij drijft het zo ver dat haar man jaloers wordt en haar vriendinnen zich van haar afkeren. Yerma zoekt uiteindelijk haar toevlucht in magie en vruchtbaarheidsrituelen…

      

     

    SPELLEIDING

    Hadewich van der Straeten

    ASSISTENTIE

    Kristel Vlemincx

    CAST

    Pieter De Baets (Jean) Willy Verbruggen (Victor) Judith Leysen (Yerma) Magali Lambin (Kristien) Sonja Heughebaert (Gloria) Lutgart van der Straeten (Dolores, moeder van Gloria) Fried'l van den Kerkhof (oude vrouw)

    SPEELDATA

    15, 22, 23, 29, 30 januari 2010 (20.15u.)
    17 jan 2010 (14.30u. - matinee)

    INKOM

    Algemeen : € 8,50
    Studenten tot 25 j. : € 7,00
    +60j. : € 7,00

    RESERVATIES

    Tel: 03 830 17 22  of Gsm: 0498 23 42 09 (tussen 17.00u & 21.00u)
    Gereserveerde plaatsen 15 min. voor aanvang afhalen!

     


    >> Reageer (2)
    28-11-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in de rapte
    Gauw efkes komen zeggen dat ik geen tijd heb om te bloggen
    Straks krijgen we weer volk over de vloer voor een dineetje én onze twee jongste kleinkindjes blijven logeren, want hun papa en mama hebben eindelijk eens tijd om een relaxdagje in te lassen.
    Voorbereidselen voor het eten zijn al grotendeels gedaan, zodat we nog wat met de kindjes kunnen bezig zijn. Die gaan rond zes uur vanavond naar hun bedje en rond die tijd arriveren de genodigden, dat zou dus mooi moeten kloppen...De speelgoedchaos en bevingerde ruiten krijgen we hopelijk nog tijdig weg, zoniet zijn het de vrolijke getuigen van ons schattebollekes hun aanwezigheid en pakken we dat er met plezier bij!

    >> Reageer (5)


    Archief per jaar
  • 2013
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2006
  • 2005

    Foto

    Foto

    Foto

    Ik ben een vrouw. 
    Paz, de naam die ik kreeg bij mijn geboorte, betekent "vrede". Beter kon ik het mij niet wensen.
    Herman is de schat waar ik al 43 jaar lief en leed mee deel. Samen kregen wij in die tijdspanne 3 zonen, 2 schoondochters, 2 kleindochters en 1 kleinzoon . Die zijn altijd welkom in ons nest in de rand van Antwerpen.
    Mensen, theater, natuur en taal staan bovenaan mijn lange lijst van interesses.

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Laatste commentaren
  • Fubo Tv - Step by Step Guide to Activate Your Fubo (fubo.tv/connect)
        op Lustige weduwe
  • peacocktv.com/tv (cavibe)
        op Lustige weduwe
  • Office Setup (office.com/setup)
        op Lustige weduwe
  • office setup (alex brown)
        op Lustige weduwe
  • MICROSOFT SERVICES AND TOOLS (office.com/setup)
        op Lustige weduwe
  • Office Installation & Setup Guide - Octa One Networks (Jones WIlson)
        op Kleinzoon op bezoek
  • Office Installation & Setup Guide - Octa One Networks (Jones WIlson)
        op Tandarts, shoppen, showen en dettol
  • Office Installation & Setup Guide - Octa One Networks (Jones WIlson)
        op Bezig
  • Office Installation & Setup Guide - Octa One Networks (Jones WIlson)
        op Een logee tussen de rommel
  • Office Installation & Setup Guide - Octa One Networks (Jones WIlson)
        op Hard labeur
  • Zoeken met Google




    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!