|
Herman is donderdagnamiddag vertrokken en omstreeks middernacht in Klaipeda, Littouwen, aangekomen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Nadat ik hem naar de luchthavenbus had gebracht, ben ik ons kleine logeetje bij zijn ouders gaan ophalen.
We waren halfweg toen zijn oogjes na lang vechten en halfstok hangen, eindelijk toevielen.
Ik kon heel de verhuis van reisbed, buggy, valiesje, reistas en nog wat boodschappen dus eerst rustig uitladen, vooraleer ik het slapertje uit zijn autostoel moest halen.
Darios tweede nacht bij ons gaat nu in
Ik kan pas s avonds aan de pc gaan zitten, wil hem overdag geen moment het idee geven dat hij alleen zou zitten.
Het is een gemakkelijk en vrolijk kindje en wij amuseren ons geweldig samen.
Ik was heel blij dat hij deze morgen zo lang uitsliep, was zelf al om halfelf in bed gekropen, om het mogelijk vroege opstaan te compenseren, maar Dario sliep als een roos tot halfzeven vanmorgen. Ik warmde toen een flesje Bambixmelk op, zoals hij gewoon is, maar die wilde hij niet drinken, dus terug bedje in en meneertje sliep net als zijn mamie tot halfnegen, het moment waarop Papa Wout belde om te vragen hoe de kleine het deed. Zelf was hij onderweg naar het ziekenhuis.
De herniaoperatie zou goed gelukt zijn, zo hoorde ik van hemzelf rond halfvijf in de namiddag, hij was nog wat suf maar voorts schijnt alles in orde. Ik ben heel blij en opgelucht dat het gebeurd is, hopelijk komt het na jaren rug-miserie nu eindelijk goed.
Mijn dag met Dario was welgevuld : ontbijt van bokes met coco.
Een grote wandeling per buggy en wéér viel hij in slaap, veel gezien heeft hij niet, maar de goede lucht had hij alvast binnen.
Naar de 11 gele eendekuikentjes gaan kijken, die samen met hun mama in de beek zwommen, bloempjes, bomen en buurman kijken.
Enkele bezoekjes aan kip Dora, met als hoogtepunt : het rapen van het ei, dat Dario kost-wat-kost zelf wou vasthouden. Zijn vingertjes rond het ei zagen wit van het vastklemmen, ik was ervan overtuigd dat hij door de schaal zou knijpen, maar zelfs toen hij het in het eirek van de koelkast kwakte, bleef het heel.
Hij at goed, viel nog eens in slaap in de box en kakte vrolijk viermaal zijn pamperke vol, de laatste keer rook ik onraad toen hij net helemaal gereedgemaakt was om te gaan slapen.
Hij speelt graag met het oude speelgoed, ik heb hem nog niet alles gegeven, houd nog wat achter de hand voor momenten dat hij zich toch zou gaan vervelen.
Maar daar is voorlopig nog geen sprake van. Het orgel is een blijvende attractie voor hem : Ope zjiek toel is Darioos voor orgelklep OPENmaken, muZIEK maken, STOEL halen
Op dat orgel kan hij heel lang en geconcentreerd spelen, hij tokkelt op beide klavieren, duwt kleppen en knopjes in en genièt!
Stappen doet hij nog niet zelfstandig, maar met al de rest is hij heel snel.
De namen Papa en Papie vallen wel geregeld, telkens op vragende toon. Even vaak antwoord ik dat Papa in het ziekenhuis is en Papie "op vakantie" en dat schijnt voor hem tijdelijk een bevredigend antwoord te zijn.
Morgen mag Wout al naar huis, maar misschien blijft ons kleine ventje nog tot zondag hier.
Zolang zullen wij het samen wel kunnen uitzingen denk ik.
|
