|
Gisterenavond toneelrepetitie.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Frans Lawijt, de klankman, zit er voor de tweede keer stilzwijgend bij. Hij noteert op aanwijzing van onze regisseur de precieze plaatsen waar er muziek moet ingelast worden.
Aan het einde van de repetitie vraagt een van de spelers :En Frans, wat denk je ervan?
Waarop Frans heel timide maar gedecideerd antwoordt :Tja, ik zal niet zeggen dat er niet goed gerepeteerd wordt, maar euh
volgens mij is t vulgair om vulgair te zijn en anders niks.
De jonge meid die de vraag had gesteld was er helemaal haar kluts door kwijt. Zelf kon ik het me niet aantrekken. Ik weet dat er van dat anders niks niets klopt : er zit echt wel een intens verhaal in, dat om wat doordenken vraagt en die vulgaire klap is in sommige kringen dagelijkse realiteit.
Wat raar toch
precies omdat het ruwe maar wel zeer natuurlijke dialogen zijn, had ik me tot hiertoe niet bekommerd om de gekruide teksten, erop vertrouwend dat het publiek zich daar ook niet zou aan storen als het maar goed gespeeld werd.
Toen ik na die repetitie in bed een stuk van mijn tekst voor Herman speelde-hij had er nog niets van gehoord en dit fragment was uit zijn context gerukt- was hij bepaald geschokt. Het moet gezegd : mijn personage heeft absoluut de grofste taal van het hele gezelschap, maar de regisseur laat mij er mijn eigen gang mee gaan en de hele ploeg ligt door mijn interpretatie geregeld in een deuk van t lachen, dus vertrouw ik er maar op dat de vrolijkheid van die teksten het haalt op de vulgariteit.
Vanuit conservatieve hoek verwacht ik hoedanook zware kritiek, maar ik durf met de hand op het hart zeggen dat ieder die aan deze productie meewerkt dit niet doet om te shockeren, maar om zichzelf en het publiek te amuseren.
Wie wil komen kijken is alvast gewaarschuwd
|
