|
Om halfacht gisterenavond hoorden we tot onze grote opluchting dat de A330 op Melsbroek geland was. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik stond op dat ogenblik bij de chinees aan te schuiven : anderhalf uur wachten op onze frikoo astemblieft! Heel de kempen had zijn avondeten bij onze chinees besteld geloof ik.
De vele klanten die er stonden of zaten te wachten, bleven echter zeer geduldig. Misschien dachten ze in het licht van de Haïtiaanse ellende dat het een groot geluk is als je alleen maar wat langer moet wachten op overvloedig eten.
Wij hadden die namiddag opnieuw Yerma gespeeld en ondervonden dat het publiek bij een matinee toch wel anders is dan dat van een avondvoorstelling : veel ouderen, die soms luidruchtig en ongepast commentaar leverden: voor de hoofdrolspelers in de gevoelige scènes was het moeilijk concentreren. Regisseur Hadewich heeft zelfs gedreigd iemand uit de zaal te laten zetten. Gelukkig hield de man zich nadien wat rustiger.
Desondanks werd het een goede opvoering. Zelf vond ik dat Judith en Pieter nu eens niet als enigen over het podium moesten rollen
Nu zit ik met een blauwe kleine teen, ontveld scheenbeen en een zere pols, na een totter tijdens de duistere scènewissel. Gelukkig kon ik direct rechtkrabbelen en doorspelen. Doordat we blootvoets spelen had ik er niet onmiddellijk last van, maar na de voorstelling voelde ik mij Assepoesters boze stiefzuster : mijn linkerschoen was precies 3 maten te klein.
|
- maar gelukkig acteren jullie om één of andere reden op blote voeten en zal niemand merken dat je ene voet nu groter is dan je andere. - Waarom moesten jullie eigenlijk op blote voeten spelen, dat vraag ik me al sinds ik het stuk gezien heb af.
kuskes en nog eentje extra voor de pijn.
