Zoo gij uwe beenen niet wilt breeken, blijft dan bij den eigen heerd !xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het klinkt ouderwets, maar dit schoot me spontaan te binnen toen ik daarnet door de sneeuw naar het dorp stapte en een paar keer molenwiekend naar mijn evenwicht moest zoeken, zo glad als het hier overal in de binnenstraten was.

Die uitspraak zou uit moemoe haar tijd kunnen komen en aan haar heb ik de laatste dagen al méér gedacht, waarom weet ik niet.

Maar ons moemoe zelf zou nooit dat soort plechtige taal gebruikt hebben, ze was een volkse vrouw en sprak plat Hobokens. Waarschuwingen, volkswijsheden en verzinsels kregen wij nochtans genoeg toegevoegd. Daar moest ik vorige vrijdag aan denken, toen ik bij 4° in mijn blootje vanuit de sauna door de tuin rende en in het ijskoude zwembad sprong…Glimlachend hoorde ik in mijn hoofd ons moemoe een van haar meest gebruikte uitspraken roepen :
“Sebiet schaarde noggen fleurus oep!!!” (Dadelijk scharrel je nog een borstvliesontsteking op)

“Ge bedaareft oew oeëge” was er ook zo een, als ik bij te weinig licht zat te lezen. Onlangs heb ik het eens aan de oogarts gevraagd en nu weet ik het dus zeker :

Er is niks van aan, Moemoe!

Madam doktoor heeft het gezegd :  Teveel licht kan de ogen schaden, maar te weinig licht of een te zwakke bril doen geen kwaad, alleen zie je er natuurlijk niet zo best mee.