|
3 uur s nachts. Ik ontwaak met een vreselijk vermoeden. Mijn lief, pas één dag thuis en nog moe van de voorbije Europeade, wil ik er niet voor wekken, maar ik lig zo gespannen als een veer en met bonkend hart naast hem, zodat hij even later toch wakker wordt van een lichte aanraking. Ik moèt het hem vertellen of ik ontplof! Zoals steeds blijft hij er rustig bij en zegt dat we het morgen zullen onderzoeken, dat hij er niet wakker van gaat liggen.
Ietwat gesust, word ik rustiger, maar kan het toch niet nalaten om alvast een en ander na te zien. Klaarwakker ben ik; in de garage zit nog een propere lading in de wasmachine, die ik dan al maar onder de koepel ga ophangen. Een duif in de boom vlakbij roefelt verschrikt van :Hola! Ist al tijd om op te staan?.
Ik klap mijn laptop open en doe een spelletje op Facebook. Och ja, waarom zou ik er niet meteen een stukje over schrijven? Het hoe en waarom van mijn ontzetting volgt als ik meer weet.
Nu probeer ik nog even of ik weer onder zeil geraak
er komt al licht in de lucht.
|
