Octave Landuyt (Gent, 26 december 1922) is een Belgisch kunstenaar die verschillende vormen van kunst produceert, zoals schilderijen,beeldhouwwerken (keramiek en brons), en juwelen. Hij ontwerpt ook huishoudelijk meubilair, industrieel meubilair en decors voor televisie, opera entoneelvoorstellingen.

Landuyt werd geboren op 26 december 1922 in Gent. Vanwege het werk van zijn vader moest het gezin vaak verhuizen. Zo woonden de Landuyts inEeklo (1929) en Kortrijk (1931). Uit de kleiputten haalde hij materiaal om grote figuren te boetseren. De grote metalen voorwerpen waaraan schepenzich ankeren langs het kanaal Kortrijk-Bossuyt zouden later zijn typische vormen laten ontstaan voor vele werken. Naast de wetenschappelijkehumaniora doorliep hij met succes de teken- en schilderacademie van Kortrijk. Hij kreeg een technisch-ambachtelijke vorming die in heel zijn verdere œuvre te zien is. In 1946 en 1947 behaalde hij de hogere diploma’s aan de middenjury.

In 1954 werd in België de eerste afdeling Plastische Kunsten opgericht: voor het eerst werden tekenleraars gevormd. Landuyt stond aan de wieg van deze afdeling aan de Rijksnormaalschool van Gent (nu departement Lerarenopleiding van de Hogeschool Gent) en was er de eerste leraar. In 1965 vestigt hij zich definitief in Heusden bij Gent.

In 1973 organiseerde het Gentse Stadsbestuur in samenwerking met het toenmalige Ministerie van Nederlandse Cultuur de "Retrospectieve tentoonstelling Octave Landuyt" in de Sint-Pietersabdij.

Vierendertig jaar later, van 11 mei tot en met 26 augustus 2007, organiseerde de Stad Gent in Kunsthal Sint-Pietersabdij opnieuw een Landuyt-tentoonstelling onder de naam Ricorso; dit was een totaaloverzicht van zijn œuvre. Ongeveer in dezelfde periode was er ook werk te zien in hetCaermersklooster te Gent en in het "Museum van Deinze en de Leiestreek".

Aanvankelijk zocht Landuyt inspiratie binnen droom- en waanbeelden. Zijn onderwerpen verwijzen vaak naar dood, dreiging en verval. Zijn vroege werk sloot nauw aan bij de nationaal en internationaal sterk aanwezige magisch-realistische en surrealistische stromingen.

Later produceerde hij abstract werk (uitvergrotingen) met een voorkeur voor het tragische. Begin de jaren 60 keerde hij terug naar de figuratie en schilderde hij een aantal monumentale gezichten en dieren. Dit was het belangrijkste fragment van zijn oeuvre. Leven en dood staan centraal.

Bewonderaars van Landuyts kunst scharen hem onder de renaissance-kunstenaars of noemen hem een wedergeboorte van de Vlaamse Primitieven