’t kleumpken -


Doar vöar ‘n zeumpken in nen sloot
een zeumpken zoonder steur
dat heel allenig zealen gung
en deur de beuzen veur
’t was ’t kleumpken van een wich
met töwkes en nen mast
’t raakten in ’t greune kroos
gin meanske heul ’t vast’
de moo den har ’t zeal emaakt
doar heurdn ne vlagge biej
de va den har ’t op etuugd
was was dat kealke bliej
’t kleumpen dreejden hen en wier
’t jeunkn was good te pas
toen gung de va wier an het woark
de moo: zee dee de was’
mear toen ’t tied van etten wör
raaktn moder slim van slag
umdat zee an de waterkaant
niks as ’t zeumpken zag
Öar leve kealken was d’r nit
zee vleug noar boeten too
zee reup zin naam veraltereerd
gin meanske zea d’r: “joow!”
Doar steun ‘n zeumpken op t dreswaar
dat wör as skat bewoard
as va noar ‘t zeumpken keek
dan roptn hee an zin board
en as de moo as ’t late was
‘t in de haande nöm
dan flustern zee zin naam
woernoa de troanen kömn