Het meisje was innemend en een terug getrokken meisje en wat koppig karakter. Maar aan haar koppig karakter heeft ze enorm veel gewerkt, omdat haar man dat wilde. Zij moest veranderen hij niet. Het meisje wilde ook leren leven zoals andere vrouwen... Vrienden en vriendinnen hebben met hun huishouden en zo vriendschap opbouwen. Maar dat ging allemaal niet. Het begon allemaal goed maar snel bergaf doordat hij iederekeer hij altijd de bovenhand wilde hebben met zijn praten. Dat was al één van zijn dwangneuroses. Ook thuis wilde hij niemand veel binnen laten en als er toen iemand eens kwam, was iedereen in de weer of er een koning kwam of zoiets. Ze waren dat niet gewoon. Alles moest perfect liggen, ook één van zijn dwangneuroses. Zoals regelmatig kaders verhangen of dingen verzetten en wegsmijten. Altijd maar opruimen zodat de kinderen ook bijna niets meer hadden van herinneringen van hun jeugd. Zelfs Dvd's dat de kinderen zelf kochten, smeet hij weg als hij een aanval kreeg, het meisje als ze het zag nam ze het terug uit de vuilbak. Maar na een tijd deed hij dat op een moment dat ze niet thuis was en de kinderen en deed het naar containerpark. Zo listig was hij. Niets vroeg hij, hij was baas. Zelfs tot bij overmaat dat op een bepaald moment als het meisje achter boodschappen ging, geld vroeg en of ze buiten kon en niet te lang mocht weg blijven. Alles werd gecontroleerd de rekeningen de tijd dat ze weg was enzo.... Maar dat hij eens een mistap heeft begaan in de tijd dat was niets. Was toch maar voor een paar dagen zei hij. Heel dat gezin daar van die vrouw waar mee te doen had is kapot gegaan; dat van hun heeft nog jaren stand gehouden maar hoe.... De ruzie's die er waren, waren ook niet mals. Gelukkig waren de kinderen al groter en hadden de kinderen wal wat macht in wat invloed om iets te zeggen dat hem deed stoppen.