Hallo beste lezers.
Ik ben Roger Van Goethem, uw gastheer.
Vorig jaar is mijn vierde boek verschenen.
Het boek heeft de veelbelovende tittel
‘Erop en erover’ Het is een verzameling van
ludieke verhalen en kwajongensstreken uit mijn jeugd.
Mijn vorige werken zijn: ‘De trap der wijsheid’, een jeugdroman, ‘Pinkske’ een kinderboekje, en ‘De zevende hemel’ een bikkelharde misdaadroman.
14-01-2009
Zwaar werk.
Zwaar werk.
Het begon op een zonnige warme dag op het strand.
Mijn voeten deden pijn ik ploeterde door t hete zand
Ik had mij een windscherm en een strandstoel gehuurd.
Het opstellen heeft naar mijn zin te lang geduurd.
Ik heb gezwoegd, gezweet ik ben zo handig niet.
Geen mens die hielp, net of men een man in nood niet ziet
Ik was kapot ontgoocheld want toen ik eindelijk had gedaan.
Scheen de zon niet meer, ik zat in mijn stoel bij volle maan.
Ik erger mij nog het meest aan mijn slaap periode.
Dan nog liever zoals Van Gogh een blauwe of paarse periode.
Ik stond er machteloos tegenover, ik ging zitten en de slaap overviel mij. Wat zeg ik zitten, ook staande viel ik in slaap. Ik werd zelfs door de slaap overmeesterd als ik plaste. Vorige week ben ik met mijn hoofd op de wc pot gevallen. Drie dagen later heeft men mij gevonden, doodgebloed.
Enfin, men vond mij eigenlijk niet want ik was er niet. Ik zat intussen op een wolkje te soezen en werd wakker toen men mij honderden meters lager tevergeefs trachtte wakker te schudden. Zelfs dan kon men mij niet rustig laten dutten. In een prachtige limousine werd ik weggereden. Een onbekende man begon mij zomaar ongevraagd te wassen en te scheren, totaal service. Alleen het botte scheermes dat de kerel gebruikte deed mij erg veel pijn. Ik lag nu als een relikwie tentoon gesteld. Ik walgde van de hypocrisie die sommige mensen kunnen spuien.
Ik besefte nu zelf dat ik dood was, maar dat ik toch nog alles zag, hoorde en voelde.
Daarna luisterde ik naar het zatte gelul van een door wijn beschonken priester die mij naar mijn wolkje prees. De man heeft daar een kerkelijk diploma voor behaald.
Nu draagt men mij weer naar een andere plek en tot mijn grote schrik herinner ik me mijn wilsbeschikking crematie, dan heeft de mens toch zelf de hel uitgevonden en ik heb er voor gekozen!!!
Je vroeg mij waarom ik op onze huwelijksverjaardag niet één gedicht voor jou geschreven heb. Jij mijn lief, de moeder van onze kinderen en zelfs een beetje; de mijne. Ik dacht dat jij niet moest bewierookt worden het is zo vanzelfsprekend, jij bent immers de vertolking van hoe schoon een vrouw kan zijn.
Geen vrouw kan je naken, nooit tot op de hoogtes van je liefde raken. Omdat jij en jij alleen, de verpersoonlijking van alle moeders op aarde bent.
Jij, het summum van onvoorwaardelijke trouw en liefde voor je kroost. Mooier dan een schilder ooit gepenseeld heeft, poëtischer dan een dichter ooit beschrijven kon.
Ik zou je beledigen met mijn povere rijmelarij, mijn verbeelding zou verstarren en mijn pen zou wenen van onmacht. Maar als je dat wilt, zet ik straks alle ramen open en dan schreeuw ik zo luid dat heel de wereld het zal horen Christianeke, parel van onze kinderen, diamant van onze kleinkinderen, engel van een vrouw, Christianeke ik hou van jou!
