De knuffelbeesten.

Samen met de knuffels spelen.

Dat doen wij nu al negen jaar.

De leeftijd kan mij toch niet schelen.

Die knuffels zijn nog geen bezwaar.

Nijntje heeft haar poot gebroken

Vlug een windel rond die poot.

Beertje is weer bang van spoken.

Stil zijn Bobbie je ligt bloot.

Bompa als ik straks ga slapen

neem ik Nijntje mee naar bed.

Klein manneke zit nu reeds te gapen.

Knuffels weg, gedaan de pret.

21-01-2009 om 01:39 geschreven door rovago

Mijn zakdoek hemelsblauw.

Kom laat mij je traantjes drogen

met mijn zakdoek hemelsblauw.

Stoute kei, ’t had niet gemogen.

Klein manneke, ik ben zo bij jou.

Je knie kapot ik stop het bloeden.

met mijn zakdoek hemelsblauw.

Het doet pijn ‘k kon het vermoeden.

Ween maar uit ’t is echt niet flauw.

Op je knie zit nu een pleister,

Je vergat het pijntje gauw

Wat er gebeurde is nu bijster.

Ik glimlach naar… mijn zakdoek hemelsblauw.

21-01-2009 om 00:00 geschreven door rovago

Katers verdriet.

Meisjes, meisjes kom nu maar.

Tom is werkelijk geen gevaar.

Tom was vroeger net zo’n schrik.

Als Figaro, Felix en ik.

Tom die steeds de ergste was.

Hij liep voordurend uit de pas.

Gisteren ging het gans verkeerd.

Toen werd Tommeke gecastreerd.

21-01-2009 om 00:00 geschreven door rovago

De blauwe lieve fee.

Kom, leg je handjes in mijn handen.

Leg je wang tegen mijn wang.

Bompa zal het licht aanmaken.

Kom klein manneke wees niet bang.

Samen naar de sterren kijken.

Naar het licht der zilveren maan.

De boze geesten gaan dra wijken.

Bompa kan ze echt wel aan.

Moet ik je nog eens vertellen.

Van die blauwe lieve fee.

Zij blaast bont gekleurde bellen.

Hij drijft op die bellen mee.

Eliano terug in ’t bedje.

Zachtjes warm toegedekt.

Nu de spoken nog verjagen.

Voor de blauwe lieve fee vertrekt.

21-01-2009 om 00:00 geschreven door rovago

Werkloos.

“Jij met al jouw diploma’s, jij moet toch een job vinden,” zei de man met het koolraapgezicht tot de baardaap die naast hem aan de toog hing.

De baardaap zette zijn glas aan de lippen en met een ferme slok ledigde hij zijn halve, verschraalde duvel.

“Ach man, diploma’s wat ben je der mee,” zuchtte hij.

“Maar Luc toch, alles wat men vraagt de dag vandaag, zijn diploma’s”

“Diploma’s en ervaring.”

“Heb jij dan geen ervaring Luc?”

 “Hoe kan dat nu, ik ben nog steeds aan het studeren!”

“ Hoe oud ben je nu Luc?”

“Schat eens,” zei de baardaap en hij kamde daarbij potsierlijk met zijn vingers door zijn in frietvet gewassen, vettige blonde haren.

“Vijfendertig?” gok-jokte de andere.

“Drieënveertig man, goed geconserveerd nietwaar?”

Rapenkop knikte, hoewel hij hem vijftig had geschat.

“Geef Luc er nog eentje voor mij,” wuifde hij de waardin toe.

“Nog een duveltje Lucske?” zong de cafébazin terwijl zij zonder op het antwoord te wachten al een flesje opentrok.

“Maar zeg mij nu eens Luc, hoe komt het nu dat je geen werk hebt met al je kennis?”

“De avondschool jongen, de avondschool.”

“Luc, Kom nu. Het is nochtans dankzij de avondschool dat je aan al je diploma’s bent geraakt. Dat vertelde je zelf.”

“Inderdaad, dat klopt: boekhouding, marketing, Bedrijfsbeheer, Chinees. Ik behaalde het allemaal op de avondschool.”

“Maar dat is toch perfect man, waarom vind je dan geen werk?”

Baardmans nam een flinke slok van zijn duvel en zuchtte.

“Kom Luc, waarom, met al die diploma’s?

“Avondschool man, de avondschool, dat is de dooddoener. Ik heb om 20u30 gedaan met de lessen. Maar zeg nu zelf, een mens moet nog leven ook. Daarom ga ik na de school nog een pintje drinken net zoals nu. Dan kom ik jou tegen of Piet, of Pauw, en dan blijf ik een paar uurtjes doorzakken. Om acht uur ’s morgens ga ik dan gewoonlijk naar mijn bed. Om 5 ’s namiddags word ik dan terug wakker. Twee uur later moet ik terug naar de avondschool, zeg nu zelf vriend wanneer moet ik dan nog solliciteren?

21-01-2009 om 00:00 geschreven door rovago