De buizerd is een middelgrote tot grote roofvogel, uit de familie van de havikachtigen. Hoewel hij vrij algemeen voorkomt in België, zorgt hij toch vaak voor verwarring. Het is namelijk de meest variabele van onze roofvogels, zijn Franse naam buse variable doet hem dan ook alle eer aan.
Hoe kan je de buizerd herkennen?
In de vlucht brede, afgeronde vleugels en een vrij korte staart
Een spanwijdte van 113 tot 128 cm
Een totale lengte, van kop tot staart, van 51 tot 57 cm (vrouwtjes zijn het grootst)
Een bruinig verenkleed, maar ze bestaan in verschillende kleurvariëteiten, gaande van donker gekleurde exemplaren tot exemplaren met een bijna witte onderkant
Donkere polsvlekken en een bleke U op de borst
Fijne donkere dwarsbanden op de staart
Een zwarte snavel met een gele washuid op de snavelbasis
De buizerd is een echte opportunist, hij eet namelijk wat hij kan vinden. Verschillende kleine zoogdieren zoals muizen, konijnen en mollen, staan op het menu. Maar ook amfibieën, als kikkers, en zelfs reptielen, zoals hagedissen, kunnen ten prooi vallen aan de buizerd. Het vangen van kleine vogels is door het formaat en de geringe wendbaarheid van een vliegende buizerd iets moeilijker. Jonge of zieke exemplaren kunnen wel de pech hebben om in zijn klauwen terecht te komen. Vaak worden buizerds ook langs autowegen gezien, waar ze zich te goed doen aan de resten van dieren, die het slachtoffer zijn geworden van het verkeer. Maar op akkers of in weiden gaat de buizerd zelfs te voet op stap, op zoek naar slakken en insecten.
Waar leeft de buizerd?
De buizerd komt vrij algemeen voor. Hij is deels een standvogel, veel van onze buizerds brengen hier de winter door. Vanaf het najaar krijgen we buizerds uit het noorden op visite. Ze voelen zich voornamelijk thuis in een gevarieerd landschap, met enerzijds bossen om te rusten, te slapen en te broeden, anderzijds open ruimte om te jagen.
De buizerd bouwt hoog in een boom een nest van dode takken, bekleed met varens of mos. Soms gebruikt hij oude nesten van buizerds of kraaien en knapt hij ze op of maakt hij ze groter met extra takken. Het nest van de buizerd wordt ‘een horst’ genoemd. Het vrouwtje legt 2 tot 4 witachtige eieren met bruine vlekken. Deze eieren worden in een tijdspanne van 28 tot 31 dagen uitgebroed.
Hoe krijg je de buizerd te zien?
De buizerd is met regelmaat waar te nemen. Vaak zit hij op een paaltje of hek, waar hij het landschap afspoort naar prooien. Op warme dagen kan je hem hoog in de lucht zien rondcirkelen, waar zijn vlucht gekenmerkt wordt door enkele vleugelslagen gevolgd door een korte zweefperiode.
Weetjes over de buizerd
De maximale leeftijd van de buizerd is 26 jaar in de vrije natuur, en 30 jaar in gevangenschap.
Een buizerd is pas na 3 à 4 jaar geslachtsrijp.
Uitwerpselen worden over de nestrand ‘gespoten’, zo houden ze het nest schoon. Hoe ouder de jongen, hoe verder je deze uitwerpselen van het nest kan terugvinden.
Tijdens het jagen verbruikt de buizerd zo weinig mogelijk energie. Zwevend in de lucht speurt hij de bodem af, waarna hij zich langzaam laat zakken en op zijn prooi laat vallen. Deze loertechniek past hij ook toe al zittend op een (vaak hoge) uitkijkpost.
Buizerds vallen weleens mensen aan, er zijn gevallen bekend die joggers aanvallen. Meestal komt dit voor in het broedseizoen, wanneer ze er alles aan doen om hun jongen te beschermen. Kom je te dicht bij hun nest dan is de kans op een aanvaring reëel. Bleke mannetjes zijn doorgaans het meest agressief. Bij vrouwtjes zijn het eerder de donkerdere exemplaren.
Met deze blog wil buizerd toevallige ervaringen en impressies delen.
Daarnaast wil hij de mogelijkheden ontdekken van een eenvoudige blog.
Het wordt geenszins een dagboek van privé-ervaringen.
Er zal ook over gewaakt worden dat privé-gegevens niet op het net gezwierd worden en dat de blog door ieder die op het net surft, kan ingekeken worden.
Daarom zal de alias "buizerd" gebruikt worden. De auteur van de blog kan zich sterk vereenzelvigen met de leefwereld en leefstijl van deze inlandse vogel.
