Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
fotodagboek van ENER
Welkom....mijn naam is René (m) Sint Truiden 14 januari. Mijn vriend reflex en ik laten je ietsje zien van onze dagelijkse bezigheden....slenter je mee?? Dank voor je bezoek,respons over fotografie is welkom. Groetjes. TRANSLATOR in linkerkolom
Mijn blogje is 259 dagen bestaande En dit is de VijFHONDERSTE foto
Dat ik iets heb met bomen mag na zoveel dagen en foto's wel duidelijk zijn voor mijn trouwe bezoekers. We schrijven 1978 ergens op verlof in zuid Frankrijk. Een nagelnieuwe NIKON EL analoge reflex met elektronisch gestuurde sluiter, in die tijd nog in de kinderschoenen, was mijn speelgoed. Een boom midden een klein stukje gerijpte haver was het doel. Na heel wat kruipwerk op een heuveltje aan de rand kon ik het volgende beeld vastleggen. De wind speelde mee en maakte een speels kleurverschil in de wiegende havertoppen. Dit ding, bombastisch omlijst,ook uit de tijd van toen, hangt nog altijd heel kort in mijn omgeving... Met de beschikbare apparatuur van nu zou deze foto een betere kwaliteit hebben en in geen tijd gemaakt zijn....zou de belevenis ook zo groot zijn ? Groetjes aan ieder en bedankt voor uw trouw bezoek ENER
Gehurkt zit ik op een smal wandelpad. Rechts van mij een prikkeldraad, links massa's paddestoelen in miniformaat afgeschermd van het vroege zonlicht door dichtbegroeide haagbeuk. De vruchtjes worden in mijn kinderlijke fantasie dorpjes en zie, menig architect zou trots zijn zoiets FUTURISTISCH te kunnen bouwen.... Enkele wandelaars lopen op de punten van hun tenen, zwijgend voorbij. En ik droom, nog steeds gehurkt,verder.
Het afscheid nemen van de zomer is in de natuur niet voor ieder hetzelfde. De ene soort boom blijft langer groen , andere soorten nemen afscheid in prachtige warme KLEUREN. Een van mijn favorieten is de Amerikaanse eik, hier in Alden Biezen waar de parking vol staat met tientallen bomen van deze soort. De zon in tegenlicht kan dat alleen maar onderstrepen...
De bodem van het bos is bedekt met bladeren van de struiken. Bij de eerste aangewakkerde wind worden ook de kruinen van het bovenbos kaal. De stevige stammen en takken van deze STOERE KNAPEN dragen een mooi gekleurde kruin als door duizend spots verlicht. De wind klaart de klus in een paar dagen.....en zij rusten een tijdje na een vruchtbare zomer...hier sta ik telkens weer van te kijken....
Zolang er paadjes of voetsporen zijn in het bos ben ik op goede weg, dacht ik, of toch niet? Het overkwam mij in de buurt van Vaals, drielandenpunt. Het bos lijkt niet groot maar zonder aanduiding ben je al vlug in rondjes aan het lopen. Verdwalen was het niet maar als je enkele malen over je eigen wandel-limiet gaat dan ben je uiteindelijk slachtoffer van de eigenzinnigheid....een brandende haard zette mij uiteindelijk op het goede spoor, de rook en geur waren overduidelijk...In het boscafé met toch wel een originele naam"HET HIJGEND HERT" bestelde ik hijgend, een koffie. De terugweg was veel verder,maar over aangelegde wegen.
Ze zijn nauwelijks zes maanden oud. In die tijd zijn ze dag en nacht bezig, een dubbel leven als het ware. Niemand treurt er om als ze sterven, het decor veranderd, een laatste keer maken ze voor ons een TAPIJT van duizenden kleurtinten om het menselijke knoeiwerk te verdoezelen...
Met wat verbeelding hoor je de wind spelen in de vleugels van een buizerd hoog in de lucht. Een stevig omheind begraafplaatsje, midden velden in de nabijheid van een dorpje, zo klein dat ik zelfs de naam vergeten ben. Met enige moeite reikt "reflex"over de muur. In de voorziene ruimte is nog plaats voor een tweetal URNEN. Wij zijn enkele dagen voor één november. Dit is een moment om samen deze stilte te delen...
Deze mensen kruisen elkaar, komen en gaan. De schaduwen wijzen altijd in een richting, worden korter en langer. Gelukkig is dit niet hetzelfde voor de mensen....
Tientallen prachtige kunstwerken staan overal ten lande zo maar ergens opgesteld, soms verdoken opgesteld zelfs. Neem nu "Dansende Golven"....een prachtig werk van Patrick Steen, ter hoogte van het Casino te Oostende. Dit werk verdient toch veel meer dan het armzalig voetstukje en de enge omheining. Telkens ik hier ben is het een doorn in mijn oog.
Hoe fotogeniek de herfst ook is, geef mij maar de zomer. Knopen en ritsen van warme overkleding open, dicht en weer open en dicht....het zit er aan te komen. Met wat WEEMOED denk ik terug aan de vele fotowandelingen door mijn geboortestreek. Heuvelende velden met wijdse landschappen, in droog Haspengouw, bezaaid met kastelen en vierkantshoeven, de vruchtbare open tuin zoals de Haspengouwse fruitdichter het verwoordt. Het is een lust , ver weg van de lintbebouwing en het verkeer. 24 juli, een snikhete dag was ik op de taalgrens te Mechelen-Bovelingen. De schaduw van deze beukenbomenlaan naar het kasteel en bijhorende boerderij was welgekomen....de koeien vinden mij een rare snuiter, wandelen in deze hitte....
De manieren om je aan te melden bij een bewoner zijn nogal divers, niet alleen in klank maar ook in aangeven. Het kan zoals vroeger, mechanisch, of de gangbare geluiden van nu electrisch bediend. Wat ik me afvraag is, waarom kan er niet een vriendelijke hond je welkom heten, bijgaand exemplaar is toch niet zo uitnodigend en een beetje in tegenspraak, of wie gaat er nu duwen als er trek aangegeven staat, is dit een bevel of uitnodiging "BELLEKE TREK"
De aren van het koren buigen onder het gewicht van de geslaagde teelt. De oogst wenkt, wat verder komt de mais stilaan tot bloei, hij moet nog rijpen. VOEDING voor mens en dier naast elkaar en alles op tijd. In de buurt van HEKS slenter ik over een van de vele verkavelingswegen, genietend van de natuur om mij heen, het enige geluid is dat van een vliegtuig hoog in de lucht. Nu en dan sla ik een babbeltje met een vriendelijke landbouwer. Wat is het toch rustgevend hier.
De fruitpluk is voorbij. Hier en daar hangen nog wat vergeten appels die bij het overrijp worden vanzelf afvallen en rotten. Zij zijn dan een lekkernij voor wat late vlinders, de dagpauwoog, gehakkelde aurelia bijvoorbeeld. De sierappeltjes hebben hun dienst gedaan bij de BESTUIVING en zijn nu de enige die wat kleur brengen in de lange rijen gekneusde fruitbomen, die er wat afgetakeld bij staan.....
Net als bij de sleedoorn is de bloei van de VUURDOORN uitzonderlijk weelderig en tevens ook zeer mooi in witte en rode kleur. Deze heester is met zijn dichte groei vol met doornen een ideale nestplaats voor vogels , vooral merels, zij hebben aan de vruchten een lekkernij bij uitstek....
