Altijd een bezoekje waard, deze stad aan de maas. Gezellige terrasjes zonder chique, hypermoderne winkel etalages, de zatte harmoniekes en Andre Rieux, de kerstmarkt, de rondvaarten per boot noem maar op het is er allemaal, winter of zomer uitnodigend.
Geen naam kan je bedenken voor een vliegtuig of het heeft over deze baan getaxied of gevlogen. Het begint aan de chaussee d'amour te Brustem om enkele kilometer verder in Kerkom te stoppen. Hier op het uiterste puntje van deze STARTBAAN op het militaire vliegveld te Sint Truiden is een replica van een of ander kerkje met pastorij in de maak. Het oogt mooi, het is in hout gemaakt en zal waarschijnlijk al brandend verloren gaan in een filmopname.
...de regen, mist, is niet meer...de weg naar een lekkere koffie is ondanks het verdwijnen van deze ongemakken eindeloos lang...rustbanken onderweg met metalen zit zijn niet aan te raden...te koud nu, te warm in de zomer....hoor me klagen....te nat, te mistig, te koud, te warm....als ik met dat klagen alleen ben, zal ik me SCHAMEN...
Dreigende zware lucht voor mij, al rijdend leg ik dit vast en zoek naar een parking. Hier had ik de schrik van mijn leven, het werd plots nacht en stortregen overrompelde mij met oorverdovend lawaai.
Mijn blogje is 259 dagen bestaande En dit is de VijFHONDERSTE foto
Dat ik iets heb met bomen mag na zoveel dagen en foto's wel duidelijk zijn voor mijn trouwe bezoekers. We schrijven 1978 ergens op verlof in zuid Frankrijk. Een nagelnieuwe NIKON EL analoge reflex met elektronisch gestuurde sluiter, in die tijd nog in de kinderschoenen, was mijn speelgoed. Een boom midden een klein stukje gerijpte haver was het doel. Na heel wat kruipwerk op een heuveltje aan de rand kon ik het volgende beeld vastleggen. De wind speelde mee en maakte een speels kleurverschil in de wiegende havertoppen. Dit ding, bombastisch omlijst,ook uit de tijd van toen, hangt nog altijd heel kort in mijn omgeving... Met de beschikbare apparatuur van nu zou deze foto een betere kwaliteit hebben en in geen tijd gemaakt zijn....zou de belevenis ook zo groot zijn ? Groetjes aan ieder en bedankt voor uw trouw bezoek ENER
Gehurkt zit ik op een smal wandelpad. Rechts van mij een prikkeldraad, links massa's paddestoelen in miniformaat afgeschermd van het vroege zonlicht door dichtbegroeide haagbeuk. De vruchtjes worden in mijn kinderlijke fantasie dorpjes en zie, menig architect zou trots zijn zoiets FUTURISTISCH te kunnen bouwen.... Enkele wandelaars lopen op de punten van hun tenen, zwijgend voorbij. En ik droom, nog steeds gehurkt,verder.
Het afscheid nemen van de zomer is in de natuur niet voor ieder hetzelfde. De ene soort boom blijft langer groen , andere soorten nemen afscheid in prachtige warme KLEUREN. Een van mijn favorieten is de Amerikaanse eik, hier in Alden Biezen waar de parking vol staat met tientallen bomen van deze soort. De zon in tegenlicht kan dat alleen maar onderstrepen...
De bodem van het bos is bedekt met bladeren van de struiken. Bij de eerste aangewakkerde wind worden ook de kruinen van het bovenbos kaal. De stevige stammen en takken van deze STOERE KNAPEN dragen een mooi gekleurde kruin als door duizend spots verlicht. De wind klaart de klus in een paar dagen.....en zij rusten een tijdje na een vruchtbare zomer...hier sta ik telkens weer van te kijken....
Ze zijn nauwelijks zes maanden oud. In die tijd zijn ze dag en nacht bezig, een dubbel leven als het ware. Niemand treurt er om als ze sterven, het decor veranderd, een laatste keer maken ze voor ons een TAPIJT van duizenden kleurtinten om het menselijke knoeiwerk te verdoezelen...
