Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
fotodagboek van ENER
Welkom....mijn naam is René (m) Sint Truiden 14 januari. Mijn vriend reflex en ik laten je ietsje zien van onze dagelijkse bezigheden....slenter je mee?? Dank voor je bezoek,respons over fotografie is welkom. Groetjes. TRANSLATOR in linkerkolom
31-03-2010
CEREMONIE
Aan de rand van het bosje met drukdoende ROEKEN....stond deze ceremoniewagen te wachten op het bruidspaar aan de rand van de weg....
In deze tijd van het jaar vliegen de ROEKEN naar hun "dorp" hoog in de bomen. De bedrijvigheid is groot.Tijdens het bouwen van een nest kraaien ze er op los, als de politie maar niet ingrijpt voor geluidsoverlast denk ik dan....
Een praatje slaan hoort erbij. Het bestraten is wel werkintensief maar het resultaat mag gezien worden. Kasseien voor een stadcentrum zijn weer in,na het asfalt en betonnen klinkers.Zeker hier in TONGEREN,hoe zou het anders kunnen,hier hebben ze veel met stenen, de Romeinen hadden het al, getuige de omwalling,en zelfs hier en daar als decoratie bij een waterpartij
De zware leemgrond van Haspengouw begint langzaam te drogen.De landbouwers zijn zoals altijd druk doende,zich niet bewust welke kunstwerken zij maken.Wel doordacht en ordelijk gaan ze te werk.Wat zou er achter de einder te zien zijn is de vraag die ik mij stel....om dat te weten moet ik een ommetje maken,over dat mooie veld lopen zou een aanslag zijn op het werk van de landbouwer.
Geen verwondering dat deze boom een verzamelplaats zou kunnen zijn van heel wat figuren uit sprookjesland.Aan de rand van het water is het een residentiele verblijfplaats voor Heksen en Trollen...Laat je eigen fantasie de vrije loop en droom een heerlijk sprookje bij het aanschouwen van deze unieke sprookjesboom....
Door de weiden slingert het riviertje "de GULP". De talrijke meanders verleggen langzaam maar zeker de oevers.Aan de rand staan kanjers van wilgen,een mens wordt er stil van. Bij zo een omvang zou je denken dat ze de rivier leegdrinken....
Een weg met veel haarspeldbochten brengt mij via het bos over de heuvel naar een andere wereld.Een wereld vol met prachtige vergezichten en landschappen.Voor mij het kasteel BEUSDAEL in het dal van de GEUL.Hier vervolg ik mijn weg te voet,de prachtige vergezichten glijden dan ook....stapsgewijs voorbij mooi toch.
Een onooglijk dorpje op de taalgrens. In de buurt van het kasteel BEUSDAEL maakte ik volgende foto. De eenvoud,soberheid geeft weer hoe het in deze buurt is....
De zon lokt deze dametjes naar buiten voor een wandelingetje vroeg in de morgen.De echte drukte is er nog niet in de stad. Hier hebben ze op gewacht...iedereen denk ik,de winter is voorbij....
Hoewel het lijkt of het ding zelf aan een galg hangt en gevangen is denk ik eerder dat het dient om te vangen....een beetje cola en we zijn misschien van enkele lastposten af. De reden van dit fototje is de zon,de lichtspelingen doen het en verleiden mij tot dit soort dingen.
De bodem van het bos is bedekt met twijgjes,gevallen bladeren.De ARONSKELKEN zoeken een weg naar het nieuwe leven.Nu de grote bomen hun bladerdek nog niet ontwikkeld hebben is er voldoende licht.Eens in de vrije ruimte ontvouwen ze hun bladeren en maken van de oude bosbodem een fris groen tapijt.De winter is voorbij...
In het bos lagen wat noten. Het moet zijn dat de milde gever,zo kan je hem of haar wel noemen,niet veel vertrouwen heeft in het vlug komen van beter weer en het merkbare begin van de lente.
Wat moe van het zoeken naar eerste afdoende tekenen van het voorjaar......en toch ook heel wat goesting naar gezelligheid....zit ik hier en drink iets op de vriendschap.
Door de glasgordijnen valt het daglicht op dit in volle bloei staande bloemetje. In de"huiskamerfotografie" zoals ik het noem heb je niet zoveel licht nodig.
Door het verbod op roken ontstaan overal nieuwe gedragingen bij de mensen. De handelaars bouwen terrassen soms mooi,soms ook maar een schabouwelijk uitziend aanhangsels.Als het weer wat meezit kan het ook zoals op deze foto,waar ik dan weer blij mee ben....voor de foto bedoel ik.
Het begin van een wandeling over de waterplas van natuurgebied "het Vinne" te ZOUTLEEUW. Heel binnenkort zal het ,uit respect voor de natuur,niet meer zo evident zijn.In plaats van rond de plas te wandelen neem ik dan plaats aan de rand daarvan. Tientallen soorten watervogels zijn op de afspraak. Zij bouwen nesten,verleiden en vooral geven een onuitgegeven mooi concert,waar ik dan vanop de rand van de plas geniet. De onvoorstelbare drukte van het heen en weer vliegen,het gekwetter elk op zijn eigen manier,de kikkers in het water,het is druk,zeer druk alsof ze te laat komen gaan ze te keer...een drukte die niet schaadt.....een drukte om van te genieten,het wordt schaars...
Onderweg geeft mijn GPS aan dat er een mooi landschap in zicht is aan de rechterkant. Dat is ook zo maar op de autostrade mag je niet zomaar stoppen om effen een fototje te maken.Als het gaat om dit vast te leggen ben ik fanatiek,neem dus de eerstvolgende afrit en kom in de buurt van ANDENNE.Twee uur later na "geploeter" door de modder en drassige velden is bijgaande foto geboren.Het is niet helemaal mijn zin,het licht zit niet goed....niet getreurd dat ding gaat hier niet lopen...
De armen gespreid alsof hij de beschermeling is van de aarde,zo staat hij daar, deze mammoetboom.Gebouwd om zware lasten te tornen....de stevige onderstam,de vertakkingen die ver en horizontaal groeien....de wortels die zich net als de takken breed uitsprijden om een stevig fundament te vormen....alles is aanwezig,helaas is dit niet zijn "habitat" en zal altijd het kleine broertje blijven van soortgenoten in hun groeigebied.
Natuurlijk is er een verschil tussen de jaargetijden...maar dit kleine ding staat bijna het jaar rond en overal te pronken. Hoe zou het toch komen dat het zo veel minder belangstelling krijgt dan bv sneeuwklokjes of narcissen....het is toch ook mooi....niet??
Alle vroege bloemetjes schikken zich naar het winterweer. De landbouwer echter stuurt de natuur,hij is de winter voorgeweest met het zaaien van de tarwe. De eerste tekenen van zijn arbeid worden zichtbaar,binnen enkele maanden wordt hij beloond....
Het heeft iets....in deze tijd van efficientie,strakke lijnen, des te meer opvallend.Dit ding staat te pronken in NEREM een deelgemeente van Tongeren. Stel je voor een fabriek in bakstenen gebouwd,in een soort "JUGENDSTIL", als koekjesfabriek begonnen lang geleden, nu dienstdoend als tingieterij,vertelde een buurman mij. Bewonder de monumentale inkom.De poes op de trappen onderstreept de "retrotijd"van het geheel in dit rustige dorpje.
Om het vee van vers drinkwater te voorzien en soms ook om het achterliggende land te bereiken moet de landbouwer met zwaar materieel door de weiden. Hij volgt de grillige vorm van de afrastering of natuurlijke golving in het landschap daarbij diepe voren achterlatend,wat voor de fotograaf een meerwaarde is.
SEARCHING FOR UTOPIA het gekende beeld van JAN FABRE aan de rand van de zee,is op deze plaats geen lang leven beschoren. De wind en het zand zorgen voor een constante "zandstraling" en op termijn is het op van de erosie.Er zijn plannen om het verder weg van de zee een nieuwe plaats te geven,men leert en ondervindt elke dag.
Het kielzogschuim veranderd geleidelijk in een licht deinend wateroppervlak wanneer de boot voorbij gevaren is.Met de zon in vol tegenlicht ontstaat er op het watervlak een prachtig teken-en kleurenpalet,voortdurend veranderend op het tempo van de deining. Hierbij sta ik stil en geniet....ik las ergens op seniorennet"het zijn de kleine dingen die het doen"...wel dan.
Mijn blog is nu 1 week bestaande. Ik sta een beetje in het krijt bij jullie door de summiere voorstelling van mezelf. Een tijdje geleden was ik andermaal in Marche-en-Famenne,ik was er ook op 14 januari 2008 en schreef toen in mijn dagboek: RETRO DUS 14 januari 2008 Het is nauwelijks 14 dagen geleden dat ik een "revisie" had aan mijn hart,de nodige aders opengemaakt,een paar stents geplaatst. Er is een geleerde term voor maar dat heeft minder belang. Na zo een ingreep heb je nogal wat voornemens om gezonder te gaan leven. Vandaag is mijn verjaardag en naar gewoonte gaan we ergens naartoe waar we graag vertoeven,om een koffie,een pannenkoekje of taart. Dit jaar is het niet anders,alhoewel.... LEEN zo noem ik haar,is meer dan dertig jaar mijn levensgezellin,zij wil naar Marche-en-Famenne het rustige stadje in de ardennen,of is het de Condroz? In het nogal sjieke Quartier-Latin gaan we voor koffie. Ik verdenk Leen er van EVA te worden...Eva heeft Adam verleidt met een appel,schijnt het. EVA besteld crèpe a la Normande ( zie foto) intussen maak ik een foto van de muurlamp recht voor mij,er is een barst in het pleisterwerk zie ik en IN MIJN GOEDE VOORNEMENS OOK,zo blijkt bij het opdienen van de lekkere crèpes. Van die goede voornemens,dat is maar tijdelijk,er is niets wat eeuwig duurt.
Door het bos wandelend merk ik minder mezen die bedelen om eten. Ze kunnen zich beter beredderen dan eerder in de sneeuw. Spijtig het was net zo fijn hen als vriend te hebben. Het eten,wat kruimels brood,nootjes, in mijn hand durfden ze al naderen tot op een halve meter afstand. Bij de boomklevers en andere vinken had je het niet voor,zij zijn veel te schichtig.
Tientallen constructies staan er. Emmertjes die water scheppen en overgieten in een andere emmer,wielen die rondraaien en weer andere doen balanceren.....je kan het niet zo gek bedenken of het is er. Het staat er allemaal te kijk en te koop naast de vele gekke figuren,eekhoorns,apen....Met dezelfde aandacht als een aquarium vol vissen,kom je hier tot rust...gek toch....de reuzespinnen tegen de zonnige gevel krijgen een dimensie bij door de schaduwen,ze hebben wel "iets"....ze hangen hoog en ver weg.
