Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
fotodagboek van ENER
Welkom....mijn naam is René (m) Sint Truiden 14 januari. Mijn vriend reflex en ik laten je ietsje zien van onze dagelijkse bezigheden....slenter je mee?? Dank voor je bezoek,respons over fotografie is welkom. Groetjes. TRANSLATOR in linkerkolom
29-08-2010
SALINS les BAINS
Aan alle bloggers,
Groetjes uit Salins les Bains,het casino op de voorgrond is op zijn minst origineel te noemen,op de achtergrond de gebouwen van de zoutmijnen,werelderfgoed geworden.
Beste blogvrienden Toen in februari van dit jaar mijn blogje van start ging had ik geen flauw vermoeden van de werkintensiteit . Elke dag een of meer behoorlijke foto's aan jullie tonen vergt alertheid. Gelukkig beperkt mijn fotografie zich tot de ouderwetse stijl. Een foto is zoals je hem vastlegd ,de momentopname. Op dit blogje staan circa vierhonderd foto's te kijk die ik met zorg heb gekozen, nu blijft het voor een tijdje onbeheerd achter met de deuren wagenwijd open,misschien een gelegenheid om wat te grasduinen door het aanbod. Kom maar binnen,dag of nacht wanneer je wil,geef je mening het is de brandstof om beter te doen. Naar jaarlijkse gewoonte verdwijn ik een tijdje in het niets....Met veel dank voor jullie trouw bezoek,schenk ik jullie dit DUIMVINGERVELDBLOEMENBOEKETJE. Foto waar jullie massaal op reageerden. Tot binnenkort weer,warme groetjes van ENER.
Rond een oude watermolen is een vakantie domein gebouwd met werkelijk alle comfort,prachtig verspreidt gelegen tussen volwassen cipressen. Het molengebouw zelf is omgevormd tot hotel restaurant. Het rood van de klaprozen in de geintegreerde bloemenbakken naast trapjes en muren op het licht golvend terrein is verblindend mooi... zeker in het licht van de Provence....Le Moulin Blanc heb ik gekozen voor mijn vakantie en is een UITVALBASIS om de streek te verkennen de volgende weken...
Voor alle duidelijkheid: De getoonde foto's zijn van het jaar 2009 en werden nu voor het eerst gepubliceerd.
Een onooglijk dorpje op de N100.Nooit eerder van gehoord. Hier ergens verblijf ik een tijdje. Het is niet in een rotswoning ,waarvoor ze het dorpje aanprijzen. Neen hier zijn geen holbewoners ,het zijn gewoon een paar huizen onder een rotspunt gebouwd, het is origineel en waarschijnlijk met alle hedendaags komfort......
Het lijkt alsof het POORTHUIS de toegang is, naar de kerk en de burcht veel hoger gelegen. De zon tegemoet is de richting...vriendje "reflex"doet zijn ding. De huizen zijn stevig met de gekende natuursteen gebouwd. De smalle straatjes zijn stijl en moeilijk beloopbaar,het is een lust voor de ogen....mijn ogen dan toch. Plaatselijke soorten bloemen groeien zo maar in de voegen.Zij geven kleur aan de grauwe stenen ,het is een gewilde wanorde passend in het geheel. Meer dan een uur ben ik hier aan het klimmen en vrees rechtsomkeer te moeten maken zonder kasteel of kerk te zien van nabij,dit gaat boven mijn petje,ik besef dat de jaren wegen. Op het plein was een terrasje. Een "noisette" zal smaken....is minder vermoeiend.
Door een smal straatje daal ik naar het dorp. Onderweg staat het huis van DE ZUSSEN te zien aan het originele naamplaatje,grappig toch. De gebouwen van het dorp doen me denken aan Lacoste dat ik eerder bezocht. Hier zijn bloemen,struiken, planten die het geheel opfleuren,toch een verschil...je zou denken dat de stenen gekleurd zijn,wat een beetje groen vermag.... Voor de burcht en de kerk moet ik hoog klimmen,zag ik op het panorama aan het eind van mijn wandeling door de tuin....
Door toedoen van een aantal kunstenaars gered van verkrotting. Net voor het dorp word ik verplicht afgeleid naar de parking. De man die het parkinggeld in ontvangst neemt legt uit dat naar het dorp een eind lopen is via een prachtig aangelegde terrastuin. Na drie kwartier kom ik wat puffend boven,eindelijk is er iets te zien van het dorp. De tuin is trouwens wel de moeite met de typische bloemen en planten van de Provence...in een paar beelden niet te vatten trouwens..
Vakantie is veel zien,veel ontdekken. Zo kom je ook op plaatsjes die nauwelijks op de kaart staan of in toeristisch opzicht niet veel te bieden hebben. In CUCERON zag ik deze aangelegde waterbak.. een foto waard dacht ik... Enkele km verder een piepklein dorpje VAUGINES met een kerkje in Romaanse stijl. Kanjers van platanen wel twee meter doormeter geven schaduw aan de jeu de boule banen...Vooral het OPENLUCHTKLASJE is mooi om zien....is dit geen zaligheid voor de kindjes en de juf ?
Na drie weken rondzwerven in deze streek vol zonneschijn,soms wat te warm maar wie klaagt er over.....is hier de enige dag regen,alleen in de voormiddag dan nog. Het heeft ook zijn charme,weinig beweging in APT waar ik ben. De natte straten spiegelen beelden ,de mensen komen buiten met andere attributen... de koffie smaakt anders in de bar ...
Kijk toch eens wat ANTOINE aan mooie tegeltjes gebakken heeft om het leven in Pertuis voor te stellen. Al even mooi is het geveltje van de librerie mot à mot....de ontwerper van dit huis zal zich ergeren,de eigenaars en het stadsbestuur moeten zich schamen..... Het is barbaars zoveel rommel van doosjes en kabels rond deze prachtige tegels boven de inkom, die het geheel degraderen.....
Stijl oplopend met een mooie rotspartij aan de ene en een uitzicht op het Luberon gebergte aan de andere kant,kom ik op een pleintje met de dienst voor toerisme,altijd meegenomen....een tentoonstelling van schilderijen,verkoop van streekproducten.....het is net als bij ons in Belgie,het stramien bedoel ik. De tuin achter is in verhouding tot het gebouw, groot,luchtig netjes onderhouden.....in tegenstelling met de gewone huizen die ik eerder zag.....in het dorp.
Le P'tit Bouchon laat ik links liggen alleen omwille van de zon en neem plaats op het grote tuinterras van de zelfde zaak om het hoekje,ook hier fladderen de vlinders in het rond. Ik bestel een pilsje van Belgische origine,meteen vraagt het vriendelijke meisje of ik een Belg ben....zij komt uit de omgeving van Luik....wij zijn dus buren. Aan de overzijde van de straat is een kunstgalerie met kleurrijke schilderijen en heerlijke rustige jazz muziek à la Keith Jarret...op de gevel van de galerie staat in koeien van letters "la vie est belle"....ja....
De kerk in een niet zo gangbare stijl gebouwd, is het einde van het dorp, ik heb misschien vijfhonderd meter gewandeld nogal stijl omhoog en omlaag. Aan de noordkant slenter ik terug genietend van het verre uitzicht over de vallei. Het is zeer warm Gelukkig beschermd de schaduw van de hoge huizen tegen de zon...
Op een hoge bergkam ligt dit kleine dorpje. Er zijn twee straatjes over de lengte van de"kam". De huizen zijn oud ,niet onderhouden. Het heeft echter zijn charme vooral met de heerlijke zonneschijn, die aan de oude gevels wat meer geeft.....
Minuten lang rij ik over een kaarsrechte weg door velden met rijen LAVENDEL zo ver het oog reikt. Het is einde van de maand mei,de lavendel moet nog echt gaan bloeien. De hoogvlakte van Valensole is een van de streken in Frankrijk daarvoor gekend. Zo groot en netjes onderhouden als de velden,zo groot en netjes onderhouden is ook de prachtige villa van de eigenaar,zonder buren in het midden van zijn velden, een schril kontrast met de oude dorpjes. De herenboer "boert" goed zo te zien.....
Het zijn niet allemaal dorpjes zoals Lourmarin,Roussillon en andere. Op mijn doortocht in st Saturnin-les-Apt ,een klein dorpje aan de voet van de Valensole hoogvlakte ,zag ik de resten van het kasteel met eigenaardige steenstapeling en ook een pizzeria. De vraag waarom deze gesloten is hoeft niet gesteld.....
Regen spoelt de zachtste delen van de rotsen langzaam weg....sommige bomen staan slechts met enkele wortels vast.Op een dag storten ze neer,allicht zonder verwittigen. Op eigen risico betreden staat aangegeven ergens bij het begin van het bezoek....ik mag er niet aan denken daar in de buurt te zijn....
De grillige vormen van rotsen in een aantal warme tinten trekken de aandacht , om van deze pracht te genieten is er heel wat klimwerk nodig ,niet zonder gevaar echter De oude okermijn is in onbruik, nu mag je ,mits betaling een kijkje nemen op eigen risico.Ondanks het plannetje dat je meekrijgt is het een hachelijke onderneming door de gebrekkige aanduiding van het te volgen pad. Meer dan een halve dag heb ik rondgelopen en waren mijn kleding en ikzelf omgetoverd in meerdere tinten oker....
De okermijn is nu een te bezoeken museum....Op een hoogte staat dit merkwaardig tuig,zonnewijzer gemaakt door een illustere inwoner van Roussillon....mooi voor een paar foto's....en voor liefhebbers van dit soort denkwerk.
Naast de gewone winkeltjes met snuisterijen staan er op de rand van een straat grappige watergieters,tuingarnituren . Toch even wat meer aandacht,mooi ....wat fantasie...
Het kleine plaatsje wordt beheerst door de klokkentoren ,deze beklimmen is een hachelijke onderneming. Aan de rand van het smalle en fel stijgende straatje vertrekt de trap via enkele wentelingen meters hoog op de rand van de muur.Nog verder voorbij de kerk op het hoogste punt van het dorp staat een orientatietafel en is er een prachtig uitzicht op de verre omgeving. Beneden in het dorpje is het windstil boven is de reling nodig om mij overeind te houden.
De muren,daken,vloeren in duizend tinten okerkleur,er wordt veel aandacht aan gegeven. Alles in harmonie,de sfeer in het dorpje is rustig en sereen.... Toeristen,vooral Japanners fotograferen in de gekende houding van tegenwoordig ,zij blijven staan en wachten geduldig tot je foto gemaakt is of vragen je een foto te maken met hun toestel ,waar zij in het door hun gekozen decor staan.... Hier ook niets luidruchtig ,geen muziek, de mensen zijn vriendelijk voor mekaar,ze spreken bijna op een gedempte toon,waar vind je het nog ?
