Ik ben Ik ben een vrouw, en gebruik soms ook wel de schuilnaam anoniempje.
Ik ben een vrouw en woon in en woon ergens () en mijn beroep is werk nog altijd.
Ik ben geboren op 01/01/2007 en ben nu dus 17 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
ik wil hier eens alles kwijt, wat
ik al jaren opgekropt heb.Hopelijk lukt het om het van mij af te schrijven.
En zo werden we stilaan verliefd op elkaar, het was mijn eerste lief !!!Na enkele maanden, vroeg hij aan mij of ik iets nam van voorbehoedsmiddel, want we waren ook nog niet naar bed geweest met elkaar.Een voorbehoedsmiddel???Wat was dat??Nooit van gehoord??? Toen zond mijn lief me op een dag naar de dokter, en ik, met beschaamde wangen, vragen om "de pil", wat voor mij iets heel nieuws was. Dat werd dus voorgeschreven, ik was tenslotte toch al achttien jaar, maar wist eigenlijk niets van de rest af.Mijn lief had gezegd hoe ik dat moest innemen en dat dit diende om niet in verwachting te geraken!! Mens toch, wat werden wij toch vroeger dom gehouden erg erg.Mijn moeder wist dat ik een liefje had, maar van de pil heb ik geen woord gezegd hoor!! Hield het altijd in mijn tasje , overal ging dat ding met me mee. Op een avond in een weekend, kwam hij me halen om naar een feestje te gaan.Het was de eerste keer dat mijn ouders hem zagen!! Ik , fier als een gieter : mama; kijk dat is dirk, mijn lief. Mama trok een vreemd gezicht, precies alsof die vriend haar niet teveel aanstond. Nochtans het was een brave jongen, beleefd, charmant, en.......wat wat voor mijn ouders toen niet in goede aarde viel.............hij was van rijke afkomst. Wist ik dat??Je ziet iemand graag om zijn persoon, toch niet voor het geld?? die avond zijn we naar een feestje geweest, en nadien naar het huis van zijn ouders.Ja, heb daar kennis gemaakt met hen en ze aanvaardden me, was ik gelukkig. Het volgend weekend waren zijn ouders niet thuis, en vroeg Dirk mij om eens een gezellige avond bij hem thuis door te brengen.Voor mij goed, is ook eens gezellig thuis toch?? Na wat gedronken te hebben, nam hij me me naar boven, naar zijn mooie slaapkamer. Ik stond te trillen op mijn benen. Wat nu?? Wel, mensen, het was zo een lieve jongen, hij heeft me alles uitgelegd over de liefde, we hebben de liefde bedreven..................................ik wist niet dat het zo zaaaaaaaaalig kon zijn. Erna hebben we nog wat nagekeuveld,en heeft hij mij naar huis gevoerd, och, mijn nacht kon niet meer stuk.Wij hadden gevrijd, mijn lief en ik!!!Erg, ik was achttien jaar en wist nog van de wereld niet.........MAAR NU WEL......en dat was een enorme ervaring.
Twee jaar later leerde mijn moeder een nieuwe man kennen, voor mij deed dat héél raar hoor. Een nieuwe "vader" en hij had ook nog drie zonen!!!!!En dat zo ineens................fffffffffffffffff, wat een bende. We zijn dan verhuisd naar een ander huis. Ja, papa was er niet meer, dus was het best dat we een nieuwe woonst vonden.Dat hadden wij ook gevonden dus.Het was er plezant wonen. Mijn moeder haar "vriend" kwam ons en mijn mama regelmatig eens opzoeken, en na twee jaar is hij bij ons komen wonen.Zijn kinderen waren toegewezen aan zijn ex-vrouw, best want mijn zus en ik hadden genoeg aan elkaar. Die jongens kwamen af en toe eens in het weekend naar hun vader, en echt goed mee overeenkomen deed ik niet, ja, het klikt of het klikt niet hé?? Ondertussen was ik afgestudeerd aan de middelbare school en moest ik nadenken welk beroep of richting voor een beroep ik zou kiezen. Ik moest niet lang twijfelen, ik wou kinderverzorgster worden, ik zag heel graag kinderen, nu nog hoor. Voor mijn moeder en mijn haar tweede man was dat goed. Wij hadden wel veel geluk : wij hebben altijd mogen leren , mijn moeder heeft ons daar vrij in gelaten, dank zij hen ben ik nu wie ik ben en heb een mooi beroep, ik ben je daar nog altijd dankbaar voor mama. Ik werd achttien jaar, en het begon dan ook nu en dan eens te kriebelen om eens weg te gaan. Ik op mijn kousevoeten eens gevraagd aan mama of ik eens op een avond weg mocht, ja, kende nog niet veel van de wereld hé?? Vroeger, wel ik wist zelfs niet, hoe er kinderen op de wereld werden gezet, ik bedoel hoe je de liefde bedreef, over al die zaken werd niet gesproken, dat was iets "vies"!!!!! en een tongzoen???wat was dat?? Nu ik mocht deze avond toch eens weg, met de fiets hoor, want wie had er in die tijd een auto, laat staa, een brommertje?? Ik mocht vertrekken om acht uur s'avonds en om elf uur s'avonds terug thuis zijn. Het was de eerste keer, dus dat deed raar, ging naar stad, waar er een soort dancing was, zette mijn fiets in het fietsrek en met kleine pasjes ging ik binnen. Oei, wat was dat toch donker, muziek stond me aan hoor, ja, de muziek van vroeger, was hééééél mooi.Dan maar een plaatsje gaan zoeken om te zitten, midden in al dat volk. Ik had nog nooit in een "dancing" binnen geweest !!! Ja, natuurlijk iets besteld om te drinken, en na een paar minuten kwam daar al een jongen achter mij om te dansen. Mens toch, wat moet ik doen, gelukkig waren er dan veel trage slows, dus daar moest je geen verstand voor hebben om dit te dansen hé?? Dan kwam die jongen altijd maar dichter en dichter met zijn hoofd, wat wilde hij toch?? Ik vond hem lief, dat was al Heb dan verschillende keren met die jongen gepraat. Oei, het was tien uur dertig, moest dus nog een half uur rijden met de fiets om thuis te zijn. Ik nam afscheid van die jongen .....ik wilde hem een zoentje op de mond geven............ik wist niet wat me overkwam........dat had ik dus nog nooit gedaan..............maar was wel zaaaalig. Erna gelukkig de fiets op, en op tijd thuis . Naar mijn bedje gegaan met een zwevend gelukzalig gevoel, dat is mijn lief, dacht ik, wat een lekkere tongzoen.
Na de onafhankelijkheid in 1960, zijn wij allen teruggekeerd naar België. Weer naar ons stulpje waar mijn ouders vroeger hadden gewoond. Hij had daar weer zijn plaats om te werken, en moeder kon weer op ons letten. Ik ging dan naar school, vanaf het derde studiejaar in België. En zo gingen de jaren voorbij. Met leren, spelen, slapen, vakantie. Ik werd ouder en een jong meisje. Op een morgen, ik zat dan in het eerste middelbaar onderwijs, vertrok ik naar school, na afsheid genomen te hebben van mijn ouders, ze gaven mij altijd een kruisje op mijn voorhoofd, wat betekende " God zegent en bewaart u" sommigen van julie kennen dat waarschijnlijk ook wel hé?? Ik bleef dan reeds op school eten, en kwam dan maar s' avonds naar huis. Ik volgde na school nog studie : dan was mijn huiswerk reeds gemaakt als ik thuiskwam en moest juist nog sommige dingen van buiten leren, want dat kon ik niet in de studie doen. Ik leerde mijn lessen luidop vanbuiten, zodat ik mijn eigen goed kon verstaan. Ik was een middelmatige leerling en moest er ook veel voor doen om iedere keer hogerop te geraken, maar studeren, dat deed ik graag. Na de studie was ik bij dat ik naar huis kon, wie niet hé?? Ik met de fiets naar huis en zoals gewoonlijk langs de achterpoort naar binnen om mijn fiets in de garage te zetten. Maar .........ik zag dat er iets niet pluis was..............!!! Ik kom in de tuin, en daar staat een mevrouw voor mij, die normaal s'avonds met mijn moeder de kantoren opruimde en proper maakte voor de volgende dag. Ze komt naar mij en zegt : je papa ligt in het ziekenhuis, het is erg!!!!!!! Ik dacht eerst, een ongeluk,dat was het eerste wat door mijn hoofd spookte. Erna zij die mevrouw : het is heel erg,,,, Ik begon na te cenken en durfde het bijna niet uispreken, toch vroeg ik haar : is hij misschien dood??? Aan haar blik te zien had ik al genoeg, ben terug mijn fiets opgesprongen en al schreewend en tierend terug de weg opgereden. Ja, wat overkomt je op zo een moment?? Ik wist niet goed wat ik moest denken : is het niet waar? Ja het is waar zeker, mijn vader, mijn liefste vader, mijn allerliefste papa, dood?? Kan niet, kan niet!!!!!!!! Na een poosje ben ik dan met een bevend stemmetje en hangende pootjes weer naar huis gereden, alwaar de werkvrouw me nog stond op te wachten. Ja dus, het was waar!!!!!! Mijn ouders waren een dagje op stap geweest naar mijn grootouders en tijdens het terugkeren naar huis, mijn vader zat aan het stuur van de auto, zei hij tegen mijn moeder ; schatje, ik word niet goed, wil jij het stuur overnemen?? Waarop mijn moeder uit de auto stapt en ziet dat mijn vader slecht geworden is, hij zegt nog tegen haar : zorg goed voor onze kinderen.!!!! Mijn moeder heeft mijn vader uit de auto gesleept, het was een grote en mooie man,ze heeft nog aangebeld bij een klooster, maar eer de dokter er bij kon zijn was hij al overleden. Hartaderbreuk!!!! De dokter kwam terug naar mama met de trouwring van papa. Meer konden we niet doen zij de dokter. Ik heb veel spijt dat ik mijn vader niet meer heb mogen zien in het mortuarium, maar ons mama zei dat het beter was dat ik mijn vader nog levend voor mijn ogen zag dan dood. Ik kan dat nog altijd maar moeilijk verwerken, zijn dood, nu nog ween ik dikwijls nog in een hoekje om het overlijden van mijn vader.Als ik dan naar het graf ga, stort ik dikwijls ineen van het wenen, en vertel dan hoe graag ik hem nog zie.................even kan ik niet meer........
Ik ben met veel liefde verwekt door mijn ouders en heb ook veel liefde gekregen, waarvoor ik hen dankbaar ben.Mijn vader was controleur bij de Belastingen, zo noemden ze dat vroeger.Hij moest brieven gaan invullen bij de boeren en ook stadsmensen, om hun belastingsaangifte goed in te vullen.Hij was dagelijks de baan op.Mijn moeder werkte niet, zorgde mij. Voor het beroep van mijn vader, moesten we dikwijls eens verhuizen naar een andere stad , zodat ik zoveel niet meer weet uit mijn kindertijd. Wij hebben in Middelkerke gewoond, in Diksmuide, in Nieuwpoort, maar als kind pas je je vlug aan hé? In 1956 zijn we naar de Congo verhuisd, alwaar mijn vader een mooie post had bij de Unominière, de spoorweg beter genoemd.,ik had er ondertussen een zus bij! Wij woonden in een heel mooi huis . Mijn moeder had daar een mooi leven met papa. Zij zorgde voor ons, speelde met ons, een mooie herrinnering.Wij hadden daar ook een "Boy", zoals hier in België een poetsvrouw, maar een man dus, die woonde in onze achtertuin in een soort garage met zijn familie.Hij deed de was, poetste het huis,kookte voor ons en tijdens de schooldagen bracht hij ons naar de bus; zo konden we veilig naar school. Na de school stond hij ons op te wachten en hand aan hand gingen we samen met hem huiswaarts.Zo verdiende die man ook nog een beetje geld om zijn gezin te onderhouden.Mijn zus en ik zaten daar op school tussen de negertjes, die klasjes waren ook reeds gemengd.Ik heb er ook mijn eerste Kommunie gedaan,mooi in het wit. Met de onafhankelijkheid in 1960 zijn we terug naar België gekomen.
