over mijn-geld-later-als-ik-dood-ben (dat ik toch niet heb)
Sommige van mijn leeftijdsgenoten hebben wat bezittingen. In vastgoed of in geld. Ze hebben dan zorgen over dat geld, en verzieken daarmee hun geluk. Ze willen alles oppotten tot na hun dood. En tijdens hun leven kunnen ze niet meer genieten, ze denken alleen nog maar aan "later als ik dood ben". Het is absurd. Hun geluk wordt verziekt door ruzie onder het koppel over de beleggingswijze, wrok omdat er wettelijke beperkingen zijn in de erfverdeling, daarna ruzie in hele families over datzelfde, gepieker of ze het beheer nog wel begrijpen, of misschien niet meer zullen begrijpen als het geheugen verslechtert. Dit alles wordt nog erger als niet alle kinderen van dezelfde vader en moeder afstammen, of als er hertrouwd werd. Nochtans is er een simpele oplossing om geen zorgen te hebben : leef en gebruik het geld zelf !
Het is bijna zo erg als generatie-armoede, waar generaties kansloos blijven omdat de vorige generatie ook kansloos was. Maar dan andersom. De huidige generatie pot op voor de volgende, die op haar beurt oppot voor de volgende, in plaats van ZELF te leven. En dat gaat zo maar door.
Begeleid uw kinderen naar de volwassenheid, ondersteun ze tijdens hun opleiding, en laat ze daarna los. DAAR eindigt uw verantwoordelijkheid, beste ouders.
Wel, zorgen over "mijn-geld-later-als-ik-dood-ben" heb ik niet.
Want het kleine beetje reserve dat ik heb, is in snel tempo aan het opgeraken. Aan dure tandheelkundige behandelingen, nieuwe schoenencollectie voor steunzolen, kokslessen nu, die voor zingeving en sociaal contact op mijn oudere leeftijd moeten zorgen, een allerlaatste vakantie met mijn kinderen voor ze uitzwermen, en nu begint het nog maar. Volgen nog : autorijlessen, inschrijvingsgeld universiteit, studieboeken, en inrichting kot. Want ja, ik hoopte dat een gemeubileerde studentenkamer zo goed als klaar is om er je intrek te nemen, maar niets is minder waar. Dochterlief hunkert naar haar studententijd, wil niet met schamele afdankertjes starten, en heeft helaas veel te veel tijd om aan haar verlanglijst te werken. Een greep uit de spullen die al zijn aangeschaft : een microgolfoven voor op de kamer, een topper voor op de matras die er ligt, nieuwe hoeslakens met grotere hoekdiepte, een nieuwe bureaustoel, een nieuwe bureaulamp, potten en pannen, keukengerief, een krukje, kastindelingen, een wasmand, een stevig fietsslot. De lijst eindigt daar niet. Kortom, zoveel spullen dat ik ze niet verhuisd zal krijgen met mijn kleine autootje, zelfs niet als ik de achterbank platleg. Gelukkig mag ik waarschijnlijk het bestelwagentje van mijn baas lenen. Natuurlijk heeft dochterlief ook graag een eigen koelkastje op de kamer, en moet er nog een elektrische tandenborstel gekocht worden. We gebruiken nu samen 1 toestel en wisselen de borstelkopjes. Hopelijk gaat haar laptop nog een tijdje mee, dat zou nog eens zo'n 600 Euro zijn.
Ach, als het dat maar is?
Want als ik tijd heb, en het stortregent niet, maak ik een prachtige natuurwandeling (gratis ) , zonder geldzorgen.
Erica
