Jaren geleden, ergens in het begin van de jaren tachtig van vorige eeuw, vroeg vader me om een foto te maken van een afbeelding van Edmond. Hij vroeg me dit naar aanleiding van de organisatie van het Mengels-feest in Vlijtingen. Op dit Mengels-feest was Edmond de stamvader en vele nakomelingen vonden elkaar op het feest.
De kader met afbeelding van Edmond vonden ze op de zolder van het ouderlijke huis in de Molenstraat te Vlijtingen, het huis waar Edmond woonde tot aan zijn dood in 1935. 

Op deze manier kwam ik ook in het bezit van een foto van onze eerst gefotografeerde stamvader. Sedert de dood van mijn vader in 2011 hangt deze foto hier in mijn bureeltje. Netjes ingekaderd in een medaillon van notenhout kijkt hij elke dag over mijn schouder mee. Plechtig voor zich uitstarend zoals dat toen hoorde. Het obligate pak en een rechtopstaande kol met stropdas maken het plaatje af.

Met alles wat ik terugvond op mijn tocht door het verleden leerde ik ook hem beter kennen. Edmond was niet alleen, tragiek en drama wandelden mee zijn levenspad af. Hoe erg kan het zijn? Hij zag het levenslicht de dag dat zijn moeder stierf en als enig kind groeide hij op bij zijn vader. Hij trouwde op 23, verloor een kind, en werd al weduwnaar op 40.

Als jonge vader bleef hij alleen achter en stond hij in voor de opvoeding van zijn zes kinderen; Joannes 14, Willem 12, Paulus 9, Elisabeth 7, Isabella 4 en Francis 2.  Ik kan me voorstellen dat het geen makkelijke jaren moeten geweest zijn.

Maar er was ook ruimte voor een lach.

Ik herinner me het verhaal dat hij met het varken in de kruiwagen te voet naar de beestenmarkt in Tongeren ging. Bij zijn terugkeer bleef hij dan hangen op het kruispunt in Riemst en hij kwam pas uren later thuis gehuld in een walm van jenever.
Met een beetje verbeelding zie ik het zo voor me, en het kon best een tafereel uit een Breughel zijn. ’s Morgens voor dag en dauw het varken luidbleirend uit zijn kot halen en het op de kruiwagen laden. Het moet zo een ouderwetste houten kruiwagen geweest zijn, afbladderend groen van kleur met twee verhoogde zijschotten. Daarna te voet de steenweg afdokkeren richting Tongeren met alleen het varken als gezelschap.

Uiteindelijk werd Edmond 85 en vond hij toch het geluk. Hij sleet hij een mooie oude dag en leefde in tijden waar seizoenen en de kleur van de bladeren het ritme aangaven. Hij was omringd door zijn grootste rijkdom, zijn kinderen en kleinkinderen welke tot de laatste dag voor hem gezorgd hebben.

23-08-2015, 00:00 Geschreven door erik
Reageren (0)