Het was een mooie warme avond in de Libische woestijn. Werkelijk donker zelfs zeer donker. Mijn opdracht was in volle vaart de grens met NIGER oversteken. Mijn co-piloot keek nogmaals op de gps en verklaarde : dit is de goede weg en we zitten reeds 10 kilometer diep in Niger. Het was nog vroeg in de pikdonkere nacht, mijn gedachten waren vastgepind op de weg, mul zand betekende één versnelling lager en vooral slingeren met de voorwielen. Mijn lotgenoot vocht reeds tegen de slaap. De wind blies zachte warme golven over onze blote lijven. Het zweet liep in straaltjes over mijn nek en rug.
