Ik heb terug eens tijd om hier wat gedachten neer te pennen.
Heb de laatste maand werkelijk geen tijd gehad om mij veel met dit bezig te houden.
Er was voor het voetbal de organisatie van het sinterklaasfeestje en het jaarlijkse mini- voetbaltornooi waar ik het "worstenkot" bevolk en ik moest mij ook meer bezig houden met mijn cursus spaans want anders groeit het boven mijn hoofd.
Ik heb nu al moeilijkheden om alles te onthouden en wanneer men er niet ,bijna dagelijks,  mee bezig is wordt de hoop te groot en wordt het een fiasco.Ik wil en zal het kunnen,maar het kost toch veel zweet.
En dan was er natuurlijk ook de jaarlijkse zoektocht naar een cadeautje voor de familie.Iets kopen voor iemand die bijna alles heeft is toch wel moeilijk.Gelukkig verloste mijn dochter mij uit mijn lijden en stelde voor om samen iets te kopen.Daar stemde ik dan ook volmondig mee in.
Het voetbal is ook terug volop bezig en het loopt niet zoals we verwacht hadden.De,zogezegd,gemakkelijke tegenstanders bleken wat sterker dan verwacht en het werden dan ook nederlagen wat voor enkele spelers een echte ontgoocheling was.
Maar kop op want na de overwinning van zaterdag ll. zit de moed er terug in.
Zaterdag a.s. terug een haalbare tegenstander en nu we een nieuwe spits hebben aangesloten moet het scoringsprobleem opgelost zijn (hoop ik toch).
Toch hou ik een beetje mijn hart vast dat het niet terug is zoals wanneer we een andere doelman hadden aangetrokken.
Ruzie in de ploeg is iets dat ik kan missen als kiespijn.Maar ja,als hij niet content is moet hij maar weg blijven.En dat meen ik,alhoewel er anderen zijn die ook eens in eigen boezem moeten kijken en ook eens de moed moeten hebben om hun plaats af te staan.
Allee we zien wel.