Uit het leven van een Karmelietes Een jonge vrouw wordt geroepen tot een Godsgewijd leven.
Haar roeping zal ze verwoorden in een dichtbundel: ...DOORHEEN MOERAS EN KLAVER...
10-12-2007
SPEELS
Dit is de tijd dat ik speels met Je omga en wij stoeien in velden rijk gezegend en Gij mij vervult met geschenken der Liefde en fluistert hoezeer Gij bemint
talrijk, de tekens dat Gij mij nabij zijt en meegaat op ' t pad dat Gij voor mij hebt bewaard en mij weten laat dat Ge nooit zult verlaten
Mijn Heer zo geduldig en lang op mij gewacht en de ster aan het raam zo fel en zo helder mij liet weten ... ik was verwacht
Dit is de tijd dat ik speels met Je omga en wij stoeien in velden rijk gezegend en Gij al mijn ongeboren wensen kent en vervult met een knipoog; vooziet in al mijn verlangens Uw Liefde ... zo groot.
Mijn Algeliefde zie hoe mijn gedachte U als een juk van zich afschudt en enig smetteloosheid die haar sierde verzwolgen al uw sporen wist.
Hoor hoe zij bezingt en prijst waarvoor Gij bloed geschreid hebt ten dode toe . Zich verradend verzoent met al wat ver van U is.
Mijn Algeliefde zie hoe het kwaad mij minnend streelt schimpend de zwakheid bespeelt lonkend veleidt met brandende ogen grijnzend mijn ongeboren klagen luid laat klinken.
Zie hoe brozig schoon bedreigen mij haar geschenken die ze uitstraalt Hoe bespottelijk lief woekert zij vuur van verlangen teder mijn nietig koesteren groots omhelzend.
Sluit dan Uw ogen mijn Algeliefde Laat mijn gedachte in U niet verscheeuren wanneer zij zich hunkerend nestelt bij haar verboden uitverkorene. Smekend om zijn lippen U besmeurt.
Zie , mijn Algeliefde hoe het kwaad mijn handen jeukend, mijn voeten ongeduldig trappend op het teken wachten laat. Zwaaiende vlaggen over mijn tollend kwijlen waakt.
En Gij mijn Algeliefde U voor mijn roepende ziel niet vinden laat
Hoe eenzaam is dit stil beleven dat roerend raakt ' diepst van mijn wezen. Teder warmend mijn herte met het Uwe ' melt geen angst meer die de ziele kwelt.
Wat hebt Gij met mij gedaan mijn God wat deed Gij in mij leven dat ik niet anders kan en er geen andere weg meer is dan mij aan U te geven.
Gij zijt de boetseerder wij allen het werk van uw handen
uit de profeet Jesaja
Liefste papa,
Met deze bladzijden wil ik u mijn dank uitdrukken voor het kunstwerk dat je gemaakt hebt ter gelegenheid van mijn 42 ste verjaardag. Twintig jaar geleden zou ik het onmogelijk hebben geacht ooit eens zo een geschenk van u te krijgen Dat jij dat eigenhandig hebt gemaakt - met veel liefde en geduld - betekent natuurlijk heel veel voor mij . Wat jij echter niet zult vermoed hebben, is dat deze "mediterende non" voor mij -precies op dit moment van mijn leven- ook een enorme spirituele en symbolische betekenis heeft.. Het is namelijk een trefffende uitdrukking van een innerlijk, geestelijk groeiproces, dat als iets meer dan 20 jaar geleden begonnen is. Ik moet dus een lange aanloop nemen om u de beloofde "meditatie" te schrijven van wat ik namelijk zie in het beeld dat je zo kundig maakte. Het zal een klein werkje worden waaraan ik nu en dan - voor zover de vrije tijd in de karmel het toelaat - een beetje zal verder werken... Ik hoop het dan klaar te hebben als geschenk voor je verjaardag ! Ik draag het op aan u, en ook aan moeke beiden ben ik op de eerste plaats dankbaarheid verschuldigd, dat ik ben kunnen en mogen ingaan op de roep van Jezus om Hem te volgen naar deze gezegende plek voor een Godsgewijd leven. Toen ik op die roepstem ben ingegaan,had ik niet het minste vermoeden van de schoonheid, van het innerlijke avontuur dat Hij met mij wou gaan...
4 augustus 2007
je dochter
Zuster Marie-Therese van Jezus en van alle heiligen
MEDITATIE over
"De mediterende non"
- de materie klei
- de binnenkant
- de globale vorm
- het gelaat
- de ruwheid
- de handen
- de ogen
- de afwerking:brons
KLEI
De oudste de schoonste materie
" Toen boetseerde G od de mens uit klei van de aarde genomen..."
uit het eeste boek van de Bijbel: Genesis
Een voorwerp uit klei, met de handen bewerkt, is altijd een enig stuk, uniek Vraagt het geen geduld, tijd, aandacht, kundigheid ? De boetseerder drukt zich uit of drukt zich IN, in de kneedbare soepele klei... Hij werkt in stilte Stilte is altijd drager van genegenheid, woordenloze gevoeligheid, tederheid. Men creéert ,schept, men hoort alleen maar de adem en de adem gaat over in het werkstuk: er wordt iets nieuws geboren, langzaam, nog veranderbaar, in groei, in wording... Boetseren... is het geen "liefdesverhaal?" Men stampt niet ineen, kapt niet, klopt niet... geen bruuske bewegingen, geen lawaai zachtheid tere beweging
God schept de mens herschept de mens naar zijn beeld en gelijkenis
God is Liefde Elk mens is dus een beeld van die liefde Een enig beeld, onherhaalbaar, onvergelijkbaar Veelheid in de eenheid eenheid in de veelheid.. Mozaiek van verscheidenheid
Mijn lievelingsprofeet: Jeremia die reeds als jeugdige jongen door God werd geroepen om het ontrouwe volk aan te klagen, kreeg op een keer de opdracht van de Heer om naar de pottenbakker te gaan. Daar zou Hij hem leren wat God hem - en alle mensen duidelijk wou maken
De pottenbakker - zo vertelt Jeremia - was juist een pot aan het kneden Toen hij zag dat de vorm niet mooi was begon hij met dezelfde klei een nieuwe te maken die wel mooi was en kon dienen...
Toen kwam het woord van de Heer tot Jeremia :
"Als klei in de hand van de pottenbakker, zo zijt gij in Mijn hand... Kan ik met u somsniet doen zoals de pottenbakker ? Zie, ik de Heer, ik vorm u naar de manvan mijn hart..."
Dit is de tijd
Mijn Algeliefde
Gij zijt verleden
Hoe eenzaam is
... en ik
