In december 2008 heb ik mijn friese merrie moeten inslapen, ze was al een hele tijd ziek geweest. Met de dood van Ymme stierf een stuk van mij, maar ik wist vrijwel meteen dat ik mijn droom niet wilde laten sterven en graag weer iets nieuws wou hebben. Nieuwe kansen, nieuwe uitdagingen. En vooral mijn droom laten leven van een paard in de vrijheidsdressuur. Zo gezegt, zo gedaan en zo kwam ik bij Phillip en Sylvia Mollema terecht in het friese Langedijke. Phillip en Sylvia runnen al jaren een tinkerstal, ze kopen hun paardjes rechtstreeks in Engeland. Via via had ik dus van hun gehoord en een afspraak gemaakt op een avond. Omdat ik zelf lijd aan Multiple Sclerose en bovendien weke delen reuma heb, moet ik een paard hebben dat nuchter en cool van karakter is. Omdat ik geen fries meer wou heb ik dus besloten voor een tinker te gaan. Veel vrienden van mij hebben ook een tinker, dus helemaal onbekend was mij dit soort paard natuurlijk niet. Zo kwamen wij dus in Langedijke aan en ik had van tevoren geroepen "alleen maar kijken hoor"...wist ik veel! Na een hartelijk welkom van Phillip en Sylvia lieten zij ons dus de tinkers zien, en ja daar stond hij dan. Achter in een box, met een blik in de ogen zo van "kom maar en kies mij uit"...iemand die zelf paarden heeft, begrijpt dit gevoel meteen, je kijkt en ziet het en je weet dit is het. Ik was verkocht. Maar dan ook helemaal...het is dat buikgevoel wat je ook soms hebt als je vreselijk verliefd wordt. Ik hoefte niet lang te aarzelen en zei-deze wil ik graag hebben. Zonder gereden te hebben, of wat dan ook wist ik gewoon-dit is mijn paard, die heeft op mij staan te wachten. Mc Devon, zo heete Feija eerst, was enkele weken geleden uit Engeland gekomen en stond dus nu daar. Die paarden worden als het ware daar in Engeland in het wild geboren, leven in kuddes op grote hectares land. Het hele jaar door worden er veulens geboren, buiten. Darom zijn deze paardjes dan ook spijker en spijkerhard. Alles is voor hem nog nieuw, hij moet de mensen nog leren kennen. Phillip en Sylvia tapen elk paard op CD, dan kunnen mensen zien hoe de paarden bvb onder het zadel zijn als ze beleerd worden en dat soort dingen. Die avond zag ik Feija ook op een CD, en mijn gevoel dat dit een goede keuze was had zich dus alleen maar bevestigt, een echt vrouwenpaard wat graag voor je iets wil doen en bevestiging bij je zoekt, zo van zie je nou wel, doe ik het niet goed? We vertrokken deze avond, om het weekeind weer te komen en dan te besluiten, of het nou wel of niet doorging. Maar diep in m hart wist ik het wel....dus heb ik toegezegt. Dit is het begin van mij en Feija, en deze website zal alles vertellen, hoe het gaat en waar we mee bezig zijn. Ik ben begonnen mij te verdiepen in grondwerk en parelli/natural horsemanship en zal dan ook hier op de site iets erover schrijven. En de vooruitgang natuurlijk...