De eerste maand na de diagnose

Tjee, echt rottig om er aan te wennen.

Belangrijk is wel dat ik over praat, zal ik niet veel doen... k ben niet zo'n klager en niet zo'n prater over mijn ikke. Maar dat is natuurlijk stom! Want dan weten anderen niet dat er iets is waar ik nog niet blij mee ben! Leuke dingen delen is veel makkelijker.
Ik probeer jullie op de hoogte te houden van het accepteren en is het zo ver gaan we feest vieren oké!

Weer wat dagen verder :

Toch zit je soms wel eens te denken :
 ik ging toch naar de huisarts voor mijn kuiten kramp en nog eens kramp.
Misschien aderprobleem, gaat wel weer over toch of misschien ff spataders weg halen?
En ik kom voor de zoveelste keer met deze klacht bij hem, wordt gezegd ga eens wat meer bewegen onder begeleiding. Tja andere pijnen zo in de loop van t gesprek een beetje genoemd.. maar dat had misschien de naam fybromyalgie.. Niet op gelet , gaat wel weer over.
Ondertussen afspraak bij fisyo voor bewegen, en ondertussen aan de weet gekomen dat mijn bekken scheef staat : krak en die zit weer recht.. geen punt voor karwei. Alle spierenweefselen en  scharnieren doen pijn.Wat bewegen zegt ie, heel voorzichtig bewegen zegt ie, weinig bewegen dus. Ik wacht al zo'n 3 weken op uitslag van een botscan..(de heupen zijn aan het slijten). Maar aan die dingen valt wat te doen, vindt ik niet zo erg.. en het ijzer wat in mijn rug zit ach dat doet pijn maar sommige  dingen ben je aan gewend en is wel goed.

Maar die hoofdpijn vermoeidheid darmklachten en overal pijn van je tenen tot je hoofd grr.
Daar wordt je wel naar van hoor. En ook dat "hoort"er allemaal bij.
O ja, ik met mijn mooie tenen krijg kalknagels! (glimlach) Doet geen pijn verder hoor haha, maar ook dat hoort erbij. Lichtpuntje dat het geen pijn doet.
Niet dat ik in de put zit hoor, echt niet, vandaag, maar als je niet weet wat fm (ik kort het misschien wel stom af) heb je geen idee waarover je het hebt! Ik wist wel dat het heel vervelend was, want je hoort er wel over. En ik ben ook wel een luisterend oor naar anderen toe. Maar als ik het niet voel dan is het moeilijk om te voelen wat de andere voelt. En zo gaat het gewoon en dat is normaal.

Die kleine rare pijntjes : een klein topje van de sluier :

Zo iedere dag aardappelen schillen, mm wat spierpijn in mijn vingers.. ach zal wel van het werken achter de pc komen... weken later :  nou aardappelen schillen is echt niet leuk meer.. doet echt meer pijn..MM die spierpijn gaat niet meer weg. Weken later: mijn vingers beginnen stijf te worden. K ben eraan gewend. Weken later: een aardappel vast houden om te schillen wordt moeilijker. Ships zo nu en dan moet ik mijn vingers helpen om ze weer krom en recht te krijgen. Da's balen, en als ze nu krom en recht gaan zit er muziek in, dat heeft ook niet iedereen. Kortom gewoon een aardappel schillen kost moeite en pijn. Wat daar verder mee gebeurd, t zal wel zo blijven denk ik, en het went wel.
Tja en wat doe je allemaal alleen al met je handen he: doekjes uitwringen, typen heel veel eigenlijk:tot dat je bij armen elleboog en schouders en al die botten en spieren komt.
 

K heb nu ook van die rare bulten aan de binnenkant van mijn armen zitten.
En ja, eigenlijk heb ik daar al jaren pijn en  pijntjes zodat je er rekening mee houdt en het went wel. Niet meer je armen bewegen tot je pijngrens, maar wel steeds proberen te verleggen natuurlijk. Want zo zitten wij mensen toch in elkaar.
Oeps iets boven je macht uit de kast pakken wordt lastiger(maar ik wil toch graag een nieuwe/andere keuken, krijgen we die misschien ook eens. haha) en mijn koppie koffie van de tafel pakken en wegzetten ook. Went ook wel. Dan doe je het maar met je hele lijf om daar wat kracht van te krijgen. Maar niet met de nek erbij, want je raadt het al : stijf en pijn. Laten we maar niet naar de ruggenwervels gaan want dat is weer een verhaal apart, dat heet spondylodese) Maar het went.
We krijgen er weer een kleinkindje bij, en die wil ik in mijn armen kunnen houden, zonder pijn het liefst.......die gedachte had ik niet na de geboorte van ons laatste kleinkind......
Ik realiseer me nu, dat beperkingen en meer pijn wel snel gaan.
Zou dat ook wennen?

Zo zie je dat je nog best veel kunt eigenlijk he? Ik kan nog steeds aardappelen schillen, shagje draaien en de aansteker aan krijgen en  achter mijn pc tje zitten en die leuke kaarten voor jullie maken,met de kleinkids stoeien, appels plukken met ze.

Je moet het wel bezuren met een daggie iets minder te willen doen, maar dat wil ik wel!

Weet je ik wou nu ik dit allemaal zo schrijf, dat er mensen zijn die hiermee geholpen zouden zijn. Dat je al bij deze vage klachten naar de huisarts kon gaan en daar iets voor kon krijgen om je de verdere klachten te besparen! Nee het is geen positief verhaal tot zover, maar het is ook helemaal niet leuk hoor. Maar je moet steeds voor ogen houden, als je je aardappels meer zou kunnen schillen: ben jij er mooi van af, koop je ze geschild of lekker schijfjes . Kant en klaar en klaar is kees.

Morgen weer naar fisyo, hihi met mijn kuitkrampen.In de hoop dat ie daar deze keer ook maar niets meer aan doet, t wordt er niet beter op . en van mijn elleboog mag ie deze keer ook afblijven. Ben benieuwd.