Bij de
croissants en cappuccino werd er onder de 5 starters besloten om naar de
Keutenberg te fietsen. Zo kon Nuccio kennismaken met deze vette puist die
Zuid-Limburg rijk is en voor het rapen liggen.
Aan de
start bij Piceno:Nuccio-Antonio-Fulvio-Franco en ikzelf
Franco
loodste ons over enkele fietspaden door bos en wijk en plots stonden we in
Zutendaal.
Aan een
mooi tempo reden naar Maastricht, het was warm en dat is nu al enkele dagen en
zo mag het dan ook nog lang blijven.
Dat Antonio
en Franco de zaterdag nog goed gevlamd hadden tijdens de AldenBiesen classic
was eraan te merken, zeker geen dikke benen maar hielden dat tempo nog steeds
aan.
Om
in Valkenburg te geraken moeten we nog eerst over de Bemelerberg waar we niet
alleen waren. Het aantal wielertoeristen die we tegen kwamen waren niet te
tellen.
Nuccio
had al veel over de Keutenberg gehoord en gelezen maar zelf nooit aan den lijve
ondervonden wat die puist een mens kan aandoen en laten voelen. verwittig mij
als we er zijn en ik moet klein schakelen vroeg hij ons en we hielden woord!
Na puffen
en trekken-sleuren aan dat stuur kwamen we boven. Effe wat op adem komen en kijken
hoe andere wielertoeristen die omhoog kwamen getaffeld aanmoedigen. Er reed
zelfs gele trui drager Froome mee!
Na door
het centrum van Valkenburg te rijden konden we nog een helling oprijden die ons
terug naar Elsloo bracht. Boven op de salamander splitsten onze wegen, om nog
naar Piceno te rijden om iets t drinken zat er niet meer in voor mij, misschien
na het verlof om 8 uur afspreken?
Voor
woensdag 17 juli staat La Redoute op het menu met een stop in Banneux. Meer info
volgt.
Vandaag
stond de AldenBiesen classic op het programma. 2 man op de afspraak, Antonio en
ik. De rest van de fietsmakkers waren om een of andere reden belet om deel te
nemen aan deze mooie toertocht. We fietsen van de plaats van de afspraak in
Zutendaal naar Martenslinde waar de start plaatsvindt van deze classic. We
kiezen voor de afstand van 130 km. Dat het geen wandelingstochtje ging worden
had Antonio direct door, met ons 2 werd er stevig doorgefietst van groepje naar
groepje. Via Borgloon,Heks, Attenhoven,richting Landen zaten we in het mooie
Haspengouws landschap. Bij de eerste bevoorrading en na 60 km zaten we aan een
gemiddelde van 31,4 .Na de pauze ging het richting Orp Jauche ,Hannut ,Waremme
over een golvend parcour. Na de 2 bevoorrading nestelen we ons in een groepje
en laten ons zo meedrijven tot in Tongeren waar we de omloop verlaten om via
Hoeselt,Bilzen zo naar Genk te fietsen, nog even een terrasje doen in Genk en
dan richting casa!! Moe maar voldaan kijken we al uit naar de volgende rit. Gegevens totaal km 172 km AVS 30,2. Hoogtemeters 1065
Onder
een staalblauwe hemel trokken we met 5 man(Fernando & zoon David-Franco-Luc
en ikzelf) naar de beruchtemuur van Hoei. Nino en Berna liggen in de lappenmand met rugklachten,
Antonio was belet en Giorgios is aan cocoonen . Hopelijk zullen jullie er snel weer bij zijn
Voor
het eerst heb ik beroep gedaan op de gps die ons (normaal)zonder problemen tot
de bestemming en terug zou loodsen. Maar natuurlijk moet dat ding dan ook
starten en de juiste satellieten zoeken en vinden, hij vertikte het gewoon om zn
werk te doen en na enkele keren te hebben herstart, kreeg ik dan eindelijk de
track te zien en hoefden we maar te volgen. Mijn fiets was aan een nieuwe
ketting + bloc toe en dat heb ik maar aan de fietsenmaker Bollen overgelaten. Alles
liep gesmeerd zolang ik de ketting maar op het buitenblad hield en zeker niet
op het binnenblad, want dat was niet te doen! Bergop kon ik nog enigszins gebruik maken van mijn triple en zeker op de muur.
Daar
ging mijn goesting al om die muur te slopen! De wet van Murphy stelt dat wat er
mis kan gaan ook mis zal gaan. Maar hoe erg kan het worden? Geen 500 m verder
kreeg ik ook nog een lekke band! Probeer maar met deze warmte het hoofd nu koel
te houden! hier werd mijn geduld serieus op de proef gesteld. Maar met enkele
steunende woorden van de fietsmakkers konden we verder rijden. Ondertussen deed
de gps zijn werk naar behoren en bracht ons via mooie binnenwegen door tal van
dorpjes naar de Maas. Onze snelheid zat er goed in, zo snel dat zelfs de Garmin
moeite had om ons op tijd te verwittigen aan de kruispunten of afslag.
Na een
mooi parcour en ong. 65 km bereikten we Huy. Nu nogeven door de binnenstad en naar de Rue des
Chapelles hier ligt die puist! Een oplopende straat met op de flanken 7
kapelletjes die de weeën van Maria verbeelden (?)
Nu komt
mijn triple echt als geroepen. Niet gek doen, boven geraken is mijn/ons doel.
De mannen
van de Dolomieten en Pyreneeën zijn al uit mijn zicht verdwenen als ik in die
beruchte bocht kom. Dat het hier crimineel steil omhoog ging, dat werd mij
duidelijk gemaakt op de grond OEI OEI OEI en een naam PHIL PHIL
Boven
aangekomen waren mijn fietskameraden al goed uitgepuft en uitgehijgd, en na een
afdaling was het tijd voor een welverdiende terrasje!
De terugweg
werd moeilijker gemaakt door de kopwind. In Crisneé hebben we het parcours verlaten
en via Haspengouwse hellingen (Kolmont en Glain) streken we neer op op het
terras van café Welkom in Eik. De laatste kms waren voor mij duidelijk teveel
aan, constant op het buitenblad heeft mij zeker geen goed gedaan, maar we doen
het graag hé!
Bedankt
aan mijn metgezellen voor alweer een mooie fietsdag al begon die in mineur!
We hebben
dan toch nog eens kunnen proeven van een Belgische zomerdag. Fris bij het
vertrek maar na enkele kms was het zomergevoel al terug. Kortebroek en
kortemouw en de mouwstukken mochten eens thuis in de kast blijven liggen.
Samen
met Pierre een ritje naar Bas-Oha. Dorpje in de provincie Luik en gemeente Wanze
aan de oever van de Maas en niet ver van Huy.
De (alweer)
kopwind was goed voelbaar, en met enkel 2 man zal het moeilijk zijn om uit de
wind te zitten. Maar geen gezeur, de terugweg zou eens zo gemakkelijker
verlopen.
Waar
men fietst op Vlaamse wegen overal komt men wegenwerken tegen ! telkens werden
we verplicht om van ons traject af te gaan en een omleiding te volgen. Maar geen
nood, Pierre weet hier wel raad mee! We passeerden dorpjes waarvan ik geen weet
had over hun bestaan. Niet te verwonderen, hier kom ik of met de fietsmakkers
veel te weinig. Tijdens de tochten van Bilzen of Hoeselt komen we dan wel eens.
Het zijn rustige dorpjes waar een café of zelfs een winkeltje zeer moeilijk
zijn om te vinden! Door de warmte was de dorst naar een ijskoude cola zeer
groot! Maar het was wachten tot in Oreye (suikerstad) om een terrasje te doen. De
colas waren zeer welkom en deden ons heropleven. We fietsten door en op ontelbare
veldwegen, tussen vlasvelden en korenvelden. Het mooiste stuk was weggelegd
voor de spoorwegbedding die heraangelegd werd voor de fietsers. Door en
temidden van een bos die dan uiteindelijk aan een kasteel (?) voor ons stopte. De
hellingen waren niet steil maar er waren er veel, het ging constant op en neer
en de hoogtemeters stapelden zich op. Op het gepaste moment hielden we een
stoppauze ergens aan een zitbank of gewoon langs een rustig veldweg, genietend
van de natuur.
Of zoals aan een Tumulus (=grafheuvel) zie foto. Ook dat is fietsen! Na 128
km bereikten we terug Bilzen, de koude donker Grimberge heb ik thuis gedronken,
terwijl Pierre nog een drinkstop (Duvel) hield in t Smidje in Munsterbilzen.
Dat die
gesmaakt hebben dat hoef ik niet te schrijven zeker ?
Pierre
bedankt voor de mooie rit, hopelijk volgende week nog eentje!
Na een
druilerige zaterdag (enkel de echtezijn gisteren tussen de buien door, naar
Banneux gefietst.). Maar zoals het gezegde, na regen komt zonneschijn is het
droog gebleven wel heeft de zon enkele uren op zich laten wachten. Dus geen
reden om te zeuren.
Vaste
vertrekplaats is zondag bij Piceno. Eerst voor het vertrek een cappuccino
vandaag een traktatie van Franco wegens de verjaardag . Proficiat Franco !!!
met 5 stonden we toch een beetje pips van de kou aan de start. Franco,Antonio,Nuccio,Fulvio,
Gino, afwezigen waren Nino (misschien nog met dikke poten van Banneux???) en de
vandaag jarige Giorgios die het in familiekring wilde vieren, Giorgios
proficiat jongen!!!. Een ritje naar de Hallembaye en via Houtain Simeon en Bassenge
naar Rijkhoven en terug naar Genk was vooraf afgesproken. Ikzelf kon niet mee(shit
!) terug naar Piceno waar we met pizza zouden getrakteerd worden door de
uitbater.
Franco
had nog net voor het vertrek al aangegeven dat we vandaag rustigzouden
fietsen, dus de kans hebben om een babbeltje te slaan tijdens het fietsen !
maarja Franco kennende heeft rustig rijden voor hem een heel andere
betekenis dan wat wij ons daarbij voorstellen.
Dadelijk de pees erop, zeker om de spieren wat terug moed in te pompen, pffff !
het was harken en een babbeltje slaan dat was voorbehouden voor na de rit. Over
de lange kant van de Hallembaye, ieder voor zich en als ik dacht, dat ik dat
tempo aankon tot boven, kwam er een versnelling en daar ging mijn hoop! In Bassenge
konden we van de rugwind genieten en was mede dat de zon toch was komen piepen,
aangenaam rijden.
Ik ben
meegefietst tot in Munsterbilzen en ben dan teruggedraaid richting Beverst, de
pizza zal voor een andere keer zijn!
Ook belangrijk
: eerstdaags krijgen we onze nieuwe fietsuitrusting uit de handen van onze
sponsor(wie dat is? Nog effe geduld !), dit zal in een gezellig samenzijn met
hapje en drankje doorgaan , info volgt nog!
Verslag geschreven door
Franco,waarvoor onze dank.
Vandaag
hebben we de plannen enigszins veranderd, de zomer is ver zoek dezer dagen en
vanmorgen was er weinig respons om een ritje af te haspelen. De weersvoorspellingen
zagen er niet denderend uit en een paar Fietsmakkers hadden afgezegd, Gino
heeft verstek gegeven wegens een begrafenis en Giorgio en Fulvio zagen het niet
zitten onder die weersomstandigheden. Met 3 man op de afspraak ,nl Antonio,Nino,
en Franco. Onder een dreigende hemel werd er overlegd waar naartoe?? De
boodschap was niet te ver uit de richting te fietsen omwille van de ongunstige
weersvoorspellingen en dan hebben we maar voor .....Banneux gekozen om het
zekere voor het onzekere te nemen. We fietsen via het jaagpad richting Veldwezeld
en dan naar Kanne waar Lanayeberg ons zit op te wachten,via Visé aan een strak
tempo naar Jupille waar we de volgende helling voor de wielen krijgen. We dalen
een kleine 3 km in Romsee en dan nog 4 km valsplat tot aan de voet van de
Forges ,via het bos linksaf haspelen we laatste klim af tot in Banneux.
Ondertussen was het lichtjes aan het regenen en kwam de koffiepauze als
geroepen. Dat we niet stilgestaan hebben bewijst het gemiddelde dat we in Banneux
hadden ,nl 28,6 AVS . Na de kaarsjes en de koffie met cake was de boodschap de kortste weg naar de heimat. Via de steengroeve terug het dal in Jupille en dan de pees erop richting Visé om zo terug via het jaagpad Lanayeberg op te fietsen. Via Veldwezeld zo terug naar Zutendaal en Genk waar ik afscheid neem van mijn fietsmakkers. Hopelijk zijn de benen wat hersteld morgen voor ons zondagritje,want Nuccio,Giorgio,Gino,Fulvio die vandaag niet gefietst hebben kunnen het ons moeilijk maken hè.
Morkhoven is een dorp in de Belgische provincie
Antwerpen en een deelgemeente van de stad Herentals. Een bijna biljartvlakke
rit, maar oh zo mooie autoluwe wegen doorheen de natuur in de Antwerpse kempen.
De rit van 148 km gekozen uit Pierre zijn rittenboek die meer dan 600 ritten
telt, naar alle windstreken in België naar Nederland en Duitsland. Het moet een
levenswerk geweest zijn, en een titanenwerk !
Om 9 uur
werd er afgesproken ditmaal aan de kerk van Beverst. Onze fietsmakkers hebben
deze week werkverplichtingen, Berna zit (of ligt) nog op Kreta en Fernando nog steeds
in de Pyreneeën in de buurt van Lourdes. Enzo die vertoeft nog steeds in het vaderland.
Een n-nw
wind was dan toch goed voelbaar, maar de terugweg zou dan iets gemakkelijker
worden. Eerst werd er naar Hasselt gefietst en een stuk op het jaagpad en via
de Jeugdherbergroute naar Averbode. Kris kras werd de track van de gps gevolgd.
Ik bevind mij op ongekend gebied, maar geniet van het landschap. We passeerden
dorpen als, Blauwberg Herselt Westmeerbeek en op via de spoorbedding die 7 km
lang is belanden we in Morkhoven. Nog even stoppen voor een koffie en fris en
we konden onze trip vervolgen terug naar Limburg. Nu gaat het richting Oosterwijk
Oevel Tongerlo. Eindhout en Tessenderlo waren de laatste dorpen vooraleer het
kanaal terug werd overgestoken. In Heusden-Zolder rijden de op het jaagpad naar
Schoonbeek waar de Duvel en Grimbergen ons de dag in schoonheid lieten
afsluiten.
Dat het
niet zo simpel is om op gps te rijden heb ik vandaag ondervonden, maar gelukkig
had ik een goede leermeester bij me. Pierre bedankt voor de mooie rit en je tips en tricks.
Ik kijk er
al naar uit naar onze rit volgende week.
De Belgische
zomer is begonnen, ik had meer het gevoel dat de herfst begonnen was! Gelukkig was
het niet koud, maar die verdwaalde regenwolk was er teveel aan. Maar we hebben
toch alweer een mooie rit in onze binnenzak.
Met 6
man stonden we klaar in Zutendaal voor de Omloop v/d Voerstreek.
De namen:
Antonio Nieddu , Antonio Altomare, Franco,Fulvio,Nino en ikzelf. Giorgios ligt
ziek te bed. Langs deze weg Giorgios beterschap gewenst! Berna is de zon
opzoeken op Kreta, die ligt met zijn op een warme strand, zeker weten(en gelijk
heeft die!)
Na een
16 km kwamen we aan in Vlijtingen waar we inschreven voor de 90 km parcour.
Net voordat
wij aankwamen aan het voetbalplein, zagen de wegen er blank van een zojuist
gepasseerde regenwolk. De fietsen die bij de start in Zutendaal nog mooi
blonken daar viel nu niets meer van te merken. En synoniem bij regenweer is
platte banden! Vandaag was Fulvio met 3 stuks de dagkampioen. We waren nog maar
op stoom toen Nino zijn pedaal losrukte en gelukkig kon die nog zijn evenwicht
behouden.
Met de
ketting stijf en helemaal naar rechts, stonden we in een mum van tijd aan de
voet van de Hallembaye (minder steile kant). Ieder op eigen tempo naar boven en
in de steile afdaling die daarop volgde was effe opletten door de krachtige
wind.
In de
Voer lag de oudePlanck om ons te
verwelkomen, mooie helling. Telkens het tempo er goed in zat, moesten we halt
houden en kon Fulvio een nieuw bandje steken. Een bushokje deed dienst als
fietsherstel atelier. Zo konden we de andere deelnemers uitloeren hoe die al
puffend en hijgend de helling in Remersdaal opreden.
De steilste
helling wachtte ons in Rullen. Smal wegske +- 1,9 km- max.17%.
In
dalende lijn stormden we richting Moelingen voetbalplein ,die we bijna misten.
De koeken
en sportdrank kwam als geroepen. Ondertussen werden we vrolijkgehouden met Schlager muziek, van Frans Bauer en co. Dat de swung er in zat .zie foto,
Franco en Antonio die even op de fietsen moesten waken.
Eenmaal
op het jaagpad richting Lanaye deden Franco en Fulvio nog enkele scheppen kolen
op het vuur en werd er serieus gekacheld! 52 km/uur op de teller! Op Strava
klokten we af op een 2de beste tijd(van 441) na LaurensTen Dam die 4
luttele sec sneller was dan ons! Hadden we dat geweten dan ging zijn tijd zeker
voor de bijl!
De rit
hebben we afgesloten met een dik verdiende Grimbergen (sommigen ook soep taart)
Ook terug
van de Stelvio Theo en co,die ook iets kwamen drinken en zo konden de Stelvio verhalen
beginnen
Ondertussen
maken we ons op voor de rit naar Blankenberge over 14 dagen, De Charly Gaul in
Echternach en voor volgend jaar(2014) staat ons de uitdaging Genk - Rome ons te
wachten, parcour staat al voor 80% vast ! 1.932 km 17.373 Hms in 18 dagen.
Maar daar is nog tijd genoeg om te trainen.
Dag 4 Koninginnenrit
op het program, een stevig ontbijt was nodig voor de loodzware 110 km
Mortirolo/Gavia ,er werd getwijfeld in de groep volledig rijden of tijdig
omdraaien? het zou dalen zijn tot aan de voet de Mortirolo.
We vertrokken voltallig, na enkele km 's besloten Nino&Giorgios de rit niet
gans te rijden, na +- 25 km keerden ze terug, ook niet van de poes. De rest
peddelde rustig aan naar de Mortirolo. Eens aangekomen aan de voet herinnerde
een bord ons met de km's en % hoe zwaar die Mortirolo wel is, van uit Grosio
max 12 gem 8,3% en 12.5 km. puuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuffffffffffffffff schakelen
was de boodschap 34 / 27.30.??????
er was niks meer bij mij , het was harken met momenten maar we hadden geen
andere keus we moesten er over. Eens boven was er toch een moment van
yeeeesssssssssssss we hebben het gehaald! na een vrij lange afdaling naar
Monno, komen we in de vallei richting Ponte di Legno.
Daar houden we halt voor een pasta Bon Appetit. Maar toen, dat tussenstuk was
vreselijk vals plat, volle maag, wel wind in de rug 17 km in totaal tot aan de
voet van de Gavia 18 km werd ons voorgeschoteld 7,9% gem 12% max weer niet van
de poes de eerste 4km vielen mee. Na een kleine verbroedering met plaatselijke
fietsclub ( wijn,kaas ) konden we met volle moed verder. Eenmaal boven de
boomgrens werd het zicht weer fenomenaal, het werd smaller,kouder en natter het
smeltwater koelde onze banden hhhaaaaaahhhhhaaaaaaa na een donkere gevaarlijke
tunnel was de top in zicht het was er fris niet het moment om lang blijven stil
te staan.
Er werd besloten om dadelijk te dalen goede vooruitzichten hadden we wel, het
was bergaf tot aan het hotel koude wind deed Johnny bibberen tot onder
halverwege kreeg hij het jasje van Alain zalig nog wat stuurmanskunsten en we
waren aan het hotel, sjiek was dat ,daar was er tijd voor een lekkere pint he
Alain?
Vanaf nu zat het fietsen er op, het was mooi dankzij onze gids Franco die ons
loodste door Alta Valtellina er volgde een verkwikkende douche en een heerlijk
avondmaal ,later op de avond keerde we nog even naar Bormio om te kijken hoe de
rest van de Belgen het er vanaf hadden gebracht .
Een drankje in het centrum voor ons schitterende fietsvakantie af te sluiten en
dan naar ons bedje want we wilden s'morgens vroeg vertrekken naar België waar onze vrouwtjes vol ongeduld zitten te wachten
op onze thuiskomst ,dank zij hun steun tijdens het jaar konden wij weer vol
genieten van onze hobby
ffffffffffiiiiiiiiiiieeeeeeeeeetttttttttssssssssssssseeeeeeeeeeeennnnnnn Ciao
dag 5 De terugreis
8.45 uur vertrek, aankomst 21.00 uur heel druk onderweg niks verontrustend
gebeurt ,heb uit goede bronnen vernomen volgend jaar Nove Colli en voor de
gepensioneerde van de Ford in 2014 naar Rome met de fiets. Iedereen is veilig
thuis gekomen op naar volgend jaar, 300 km & 8000 hm groetjes
Nu dat de Dolomieten Fietsmakkers veilig en wel terug in het land zijn, is het de beurt aan de rest van de Fietsmakkers om de bergen te gaan opzoeken in Frankrijk. We wensen onze fietsmakkers Fernando,David, Filipe en makkers, een prachtige fietsvakantie in de Pyreneeën . Keep it safe !!!!
dag 3 Buongiorno
tutti weer mooi weer vandaag, de weergoden zijn ons gunstig, licht bewolkt 12°C. bij het vertrek ,Onze carbonnen rossen wezen
richting Bormio vandaag zouden we naar Cancano & Bormio 2000 fietsen iets
minder steil Bormio/Cancano 15 km gem 6,9% max 8,5% en Bormio 2000 gem 7,2 %
max 12% en 10 km lang. Even Antonio zijn zadel nog richten, kousen optrekken
,bril opzetten en we kunnen ver kunnen we niet
missen Bormio,Premadio 1 km heel steil door een gezellig dorpje daar viel onze
eerste platteband te noteren even terug verzamelen aan de voet van onze
volgende klim naar het Mooie stuwmeer het krioelde van de Belgen.
Mooi geleidelijk aan bocht na bocht duwden wij ons naar boven panoramische
uitzichten streelde onze pupillen ons tempo liet het toe dat we nog konden
praten, eens allemaal boven aangekomen werden er weer fotos gemaakt voor het
thuisfront dat zij ook kunnen ervaren hoe mooi het daar wel was ,onze jasjes
aan voor de frisse wind en we konden de afdaling aan vatten we hadden wijselijk
besloten na het horen van een val partij dat we het wat rustiger aan zouden
doen ,zo dat we zonder kleerscheuren onder geraken.Via de hoofdweg
Livigno/Bormio ging het op en af naar Bormio waar we even halt hielden voor een
drankje even verpozen en dan op naar Bormio 2000 met wat omwegen geraakten wij
aan de klim.Het werd al vrij rap duidelijk dat het niet van de poes zou worden
,doseren was het motto het zicht was iets minder omdat we lang tussen de bomen
bleven allee tot aan
het ski station iets drinken wat foto's terug verzamelen voor de afdaling daar
werd er voor de 2x lek gereden iedereen terug onder konden we via de passo
Gavia terug naar het hotel.In Sant'Antonio werd even halt gehouden voor een
hapje ,na een klein uurtje hervatten wij onze rit het tempo lag hoog Nino had
zijn bidon met merkwaardig bron water gevuld hij had super benen ging zelfs
Franco bestoken met demarrages de rest moest passen
en besloot om rustig uit te fietsen. Giorgos zal zijn rit niet snel vergeten
hij werd getuige van een vreselijke valpartij met vrij ernstige afloop ,het
werd stil bij ons toen wij het nieuws hoorden, kon ieder van ons overkomen met
die snelheden.
Tijdens het avondmaal werd er nog nagepraat over onze rit en de valpartij moe
en voldaan gingen we nog even in de bar wat drinken voor dat we naar onze
kassematten gingen.
geschreven door Johnny, waarvoor onze dank ! Na een heerlijke nachtrust werd er stevig ontbeten
we hadden niks te kort ,er volgde een briefing er werd in groep besloten dat we
de Stelvio gingen op rijden aangezien ze op vrijdag niet zo een goed weer
voorspelde
Een groepsfoto volgde Giorgos pronkte met zijn mooie HELLAS uitrusting ,hij zou
later op de dag waarschijnlijk wel de eerste Griek zijn die met een fiets de
stelvio beklimt megalos
Na een stevige afdaling en een frisse wind komen we in Bormio aan, het is druk
veel Belgische fietsers die zijn daar voor de benefiettocht voor diabetici
climbing the Stelvio,vandaag was het onze beurt jasjes uit
mouwen omlaag en het juiste verzet even door het centrum uit en daar duikt hij op in de achtergrond 22 km gem. 7,12% en
max 14% ,iedereen op zijn eigen tempo en hartslag een kwestie om de man met de
hamer
niet tegen te komen. Het werd al vrij snel duidelijk dat Franco in bloedvorm
stak, hij danste op zijn pedalen richting top hij werd steeds kleiner. Ons
peletonnetje splitste in drie delen gewoon doseren er volgden enkele
gevaarlijke
tunneltjes in het overgangsstuk de zon deed ook zijn werk ze brandde duchtig in
op onze bleke ledematen die het hele voorjaar geen zonlicht gezien hadden
naarmate dat we stegen werd het frisser en ijler.
Ieder van ons ervaarde het op zijn manier het was afzien en genieten te gelijk,
Antonio spaarde zich voor de
koninginnen rit van zaterdag ? Nino sprak onderweg
ook een aardig mondje engels tegen een lot genote
Giorgos werd er sprakeloos van iedereen boven geraakt oeffffffffffff enkele
foto's op het podium een drankje en dan terug naar warme oorden Bormio onze
tweede koffie stop van de vakantie.
Gavia of niet was het gesprek tijdens onze koffie, de meningen waren 50/50
Franco,Alain & Johnny ( Gavia ) Antonio,Giorgos & Nino suikers op doen
een heerlijke gelato eten even later vertrokken we richting Gavia
Franco haalde de top J&A stranden op 3km van de top te zwaar op dat moment
,de rest was aan het smullen iedereen keerde moe maar voldaan naar ons hotel
waar we s'avonds weer culinair verwend werden.
Er werd weer veel gelachen aan tafel behalve de waard die was bloed serieus ,in
het hotel waren er nog Belgen gearriveerd ( mortsel,waregem) s'avonds even met
de auto naar Bormio voor Johnny zag het er niet goed uit
alle winkels gesloten geen borsa, via enkele gezellige straatjes kwamen wij bij
een plaatselijke gazzetta negozio uit amaaaaaaaai wat een bediening er volgde
de wildste dromen ( grapje ) nog iets drinken en dan slapen
dromen over dag 3 dormire bene. Voor de fotos klik hier
Fietsvakantie Bormio 2013-Dolomieten verslagen geschreven door Johnny 06.15 u stipt vertrokken we richting Dolomieten ( San-Catarina Valfurva ) met
twee wagens volgen is geen gemakkelijke klus maar daar had Antonio een slimme
oplossing voor er werden walkie- talkie's ingeschakeld.
Johnny was de gps, Alain coördinator, we reden tegen een zapig tempo door
Nederland vervolgens Duitsland waar we enkele malen halt hielden om onze
getrainde benen wat te stretchen en natuurlijk ook wat te eten.
Het waren +- 600 km autobaan en de rest waren de Fernpass,de Reschenpass en de
Stelvio er werd via de boordradio beslist om in Italië een heerlijke tas cappuccino te gaan drinken in
Reschen werd er halt gehouden.
In een heerlijk zonnetje genoten wij van het uitzicht en onze koffie en een
kleine uitleg over de oorlog van Nino ,nog even doorbijten en we zijn er. In
Spondigna haperde de gps en moesten we keren, daar kregen onze vrienden het aan
de stok met een landgenoot ,toen de ruit omlaag ging en hij de vier zag zitten
werd hij zo vriendelijk dat hij ons bijna tot op de bestemming bracht.
Er restte ons nu alleen nog de Stelvio(Stilfserjoch) amaiiiiiiiiiiiiiiiii wat
was dat sjiek man, de 48 tornante's brachten ons tot op de top van de numero
uno van Italië er werd even halt gehouden om
wat foto's te maken.
Er wachtte ons al een even spectaculaire afdaling tot in Bormio vandaar was het
nog 13 km terug omhoog tot aan ons hotel Predanzini waar Franco voor gezorgd
had ,alles uit laden en dan met de knieën onder tafel.
We sloten onze eerste dag met een drank en een gezellige babbel in de bar .
Het is
een beetje improviseren deze week wat de ritten aangaat zonder onze
fietsmakkers, die op hoogtestage zijn in de Dolomieten. Donderdag kreeg ik een trotse
sms dat de Stelvio en de Gavia in de binnenzak staken. Vandaag zaterdag en dat
terwijl wij in Opgrimbie moesten in een buskotje schuilen voor een heuse
wolkbreuk, de straat stond in een mum van tijd onderwater, kreeg ik een sms uit
Tirol dat nu ook de Mortirolo en Gavia ingeblikt waren. Morgenvroeg is het weer
karren tot Genk. Proficiat mannen ! ik verwacht een verslag met een hoop mooie
fotos.Hou het veilig tijdens de
terugreis.
Onze
rit nu naar Moresnet (Gemmenich). Ook geen lachertje met een stormwind. Met 3
man waren we; Antonio Nieddu,buurman Marc en ikke. Lange hellingen en met de
wind al spelbreker maar de terugweg zou dik meevallen (hoopten we stillekes). Tot
aan onze eerste helling Hallembaye konden we in het gezelschap rijden van de
Rekem-Francorchamps-Rekem deelnemers. Na de steile afdaling die daarop volgde
konden we onze weg vervolgen naar de Voerstreek. Via Veurs Remersdaal Hombourg Montzen Moresnet
chapelle en voor de taart met koffie in Gemmenich. De fietsmakkers van 3x20
hadden vandaag ook Gemmenich als keerpunt op de kalender staan, die mannen
weten als geen ander waar de beste rijsttaart te eten valt. Na de koffie
richting Hollander met de stormwind als bondgenoot, oef wat een meevaller! Ondertussen in Raren vielen
er enkele regendruppels en moesten we noodgedwongen het parcours wijzigen en
zonder sjippoteren recht naar huis kachelen. De terugweg : Wolfshaag Raren Vijlen Mechelen Wittem Valkenburg
en naar Elsloo.
Maar
zoals ik hierboven al zei, kreeg die dikke zwarte wolk ons (bijna) te pakken in
Opgrimbie. Lang heeft het niet geduurd en zoals het spreekwoord zegt na regen
komt zonneschijn en onder een stralende zon ben ik in Beverst geraakt met een
leeglopertje weliswaar,ben 2 x gestopt om de band terug op druk te pompen.
Bedankt
aan krachtpatser Marc die ons het merendeel van de rit ons uit de wind hield en
voor het mooi parcour. Ook Antonio om mij uit te nodigen !
Deze week moet ik het zonder mijn fietsmakkers stellen, ze zijn(toch
haast allemaal) het land uit op zoek naar fietsavontuur in het land van Heidi aus Tirol
Dus vertrok ik met Me,Myself and I richting Voeren en dan zullen we wel
zien dacht ik!
Richting Eigenbilzen en over de Lanaye naar Visé om dan aan de voet van
de Richelle uit te komen.Het was mooi fietsweer, het was wel wat fris bij het
vertrek en ik had de wind een beetje mee(das nie goe dacht ik!!!) de Richelle zorgde
voor extra warmte tijdens het klimwerk.
Enkele kms voorbij Dalhem sla ik rechts in, een lange helling die ik
zelden heb genomen en loopt lekker.
Als ik terug daal kom ik in Val-Dieu uit en om weeral niet naar Aubel te
rijden beslis ik om naar Thimister-Clermont te rijden. Mooi pittoresk dorpje,de
walen vinden dat het mooiste dorp van Wallonië, en ze kunnen wel eens gelijk
hebben. Even stop ik om een fotoshoot(tussen de klaprozen) te houden van mijn
trouwe Colnago die me altijd veilig terug thuis brengt. Na de fotos begeef mij
terug op pad en ik weet niet door hoeveel Deviationswerd ik eigenlijk
verplicht om richting Henry-Chapel te rijden, het Amerikaans kerkhof.
Mooi vergezichten over Aubel! Ja hier is het lekker vertoeven ! en zo
dicht bij huis.
Ja, na een 67 km had ik toch wel zin in een cola en nu ik toch op enkele
kms van Aubel was, waarom niet.(vaste klant op dinsdag!) de cafébaas kent mij
al goed vind ik.
De terugweg daal ik naar Val-Dieu en na enkele korte hellingen kom ik in
StAndré en zo op Dalhem Visé-centrum met die ellendige wind pal op mijn
snuit nog Lanayeberg (2de keer) en naar huis in Beverst.
We vertrekken de woensdag 12 juni
en terugkomst maandag, 4 fietsdagen met deze cols op het menu. Stelvio, Mortirolo,
Gavia aan
beiden zijden, Bormio liefhebbers onder ons hebben de keuze om de klassieke
rondje van de Stelvio te rijden, de Stelvio via Bormio tot op 3 km van de
top richting Umbrail,
door Zwitserland en dan weer Italië binnenrijden en dan vanuit Prad
terug de Stelvio Via de oostflank te beklimmen. In totaal zullen we ongeveer
9200 meter moeten overwinnen. Onze slogan geldt ook hier,samen uit samen thuis, Weerbericht Passo Stelvio
" Lijden en afzien is tijdelijk, opgeven is voor eeuwig ! "
Eindelijk ! dat zal iedereen nu wel denken. Prachtig
zomerweer , staalblauwe hemel!
De dinsdagrit nog in herfstkledij naar de
Hollander voor een partijtje kuitenbijters werk, gelukkig hielden ons de Kruisberg Eijserbos
en nog enkele van die venijnige puisten die Franco uit zn rittendoos haalde
ons lekker op temperatuur!
Vandaag was het uit een heel ander vaatje tappen
met de rit naar Banneux.
Met 5 man stonden we in zomertenue in Zutendaal.
Antonio,Nino,Franco,Giorgios (net terug uit
Griekenland) en ikzelf. Berna moet helaas forfait geven wegens rugklachten,
Fulvio die ging zn oprit met klinkers bedekken, jammer jongens een volgende
keer dan maar.
Nog een laatste training voor er richting
Dolomieten wordt afgezakt. Te midden van de echtebergen in Bormio worden de
tenten opgeslagen.
Met ons vijven richting Mopertingencentrum Rosmeer.
Vorige rit op bijna dezelfde plek kreeg Giorgios met een lekkeband af te
rekenen, nu was het erger, een spaak die het begaf!
Toch nog een fietsenmaker opzoeken in Veldwezelt
die er jammer genoeg niets aan kon doen.
Bleef er niets anders op voor Giorgios om de rit te
staken en huiswaarts te keren!
Met 4 verder geraakten we over de Hallembaye
(minder steile kant) en kwamen we verzeild geraakt tussen al die Frans
Schoebben fietsers.
Met horden door Oupeye en lieten we ons meeslepen
naar de Richelle.
Wat is het land van Herve mooi op zo een zomerdag! Mooi
vergezichten in Blegny Bolland Soumagne Olne. Ditmaal niet over de klim van
Trassenster, maar in Fraipont de Rue sur Steppes een killer ! dadelijk bij de
eerste meter word je naar de keel gegrepen met 15% en blijft je ambeteren, constant
tussen de 5% tot 18,8% en dat een 4 km lang ! Antonio zag zelfs 23% (Garmin) op
een knik ! 11% gemiddeld!
In Banneux zagen we nog onze ex-clubleden van de
Fordclub nu St Jozef.
Ludo was er niet bij wegens een werkongeval! Hij gaf
het boormachine aan een Italiaan terwijl hijzelf de te boren materiaal
vasthield, gevolg Ludo heeft nu een gaatje bij! Heel slim Ludo heel slim!
Na de taart, op naar Les Forges waar we weer tussen
enkele Schoebbenrijders kwamen te zitten. We fietsen naar Beaufays Ninane waar
we de Voie des Chars 19% afrijden. Vorig jaar hebben we die nog opgereden ook
geen lachertje!
Via Chaudfontaine naar de beklimming naar Romsée.
In Visé begonnen de benen wat pijn te doen, vooral van de dorst. Maar dat
hebben we wel goed gemaakt nadien!
Bedankt mannen veel succes in Bormio, jullie zijn
er klaar voor!
Na een ritje zoals gisteren in Land van Herve waar
de kuiten ferm op de proef werden gesteld, was vandaag een vlak ritje zeer
welkom. Tijd om melkzuur en de enkele flessen wijn die gisteren soldaat werden
gemaakt uit de spieren te persen.
Met 6 man stonden we deze morgen bij Piceno, na de espresso
en cappuccino werd er na overleg Diest gekozen.
Via het fietspad naar Zonhoven Zolder Lummen. De wind
was spelbreker maar anders was het lekker fietsen op deze zonnige
zondag(eindelijk!)
In Diest hadden we genoeg kms (29,4 km/uur) en
konden we terug naar Piceno stevenen. Enig oponthoud was het in Lummen waar ik
met een spaakbreuk te kampen kreeg. Er werd aan een huis aangebeld om een
kniptang te lenen. De vaart was er toen helemaal uit,fietsen met een ferme knik
in de velg niet plezant.
Zoals iedere keer bij het naderen van de eindstreep
bij Piceno, werd er een stevig spurtje uit de kuiten geperst. Onze spurtbom Nuccio
ging steeds met de bloemen lopen.
Vandaag was het niet anders, op een 300 m voor de
ingebeelde finishlijn werd er klaargemaakt voor de ultieme jump! Ongeloof !
spurtbom Nuccio kreeg met een leeglopertje af te rekenen. En sportief zoals we
zijn werd er mooi samen gewacht en geholpen een nieuw bandje te steken. Opnieuw
werd er geloerd op elkaar kwestie om niet verrast te zullen worden.
Maar tegen deze Nuccio is geen kruid gewassen en
bolde(alweer) als eerste over de streep.
Een staande ovatie van de mensen die op dat terras
zaten in de zon. Nu kreeg Nuccio de echte bloemen met trofee en een goed fles
wijn overhandigd van de uitbaatster. Daar had hij zich zeker niet aan verwacht!
De krop in de keel werd toen met enkele traktaties doorgespoeld! Zie fotos
Proficiat Nuccio , ik ben er zeker van dat die
trofee een ereplaats zal krijgen in de living.
Mannen bedankt voor alweer een mooie zondagmorgen !
Ritgegevens
6 man Cavendish Nuccio
Antonio-Nino-Fulvio-Franco en ikzelf
Amai
!!!het is zowaar droog gebleven vandaag tijdens de Bilzen classic, we zullen
maar niet zeuren over hoe koud we het wel hadden bij het vertrek! Voor een staalblauwe
lucht (wa is da ??? ) daar zullen we nog effe op moeten wachten vrees ik. Maarja,
echt chance dat we geluk hebben gehad!
Met 6
man waren we voor de mooie Bilzen classic, er werd voor de 105 km gekozen en zijn
het er uiteindelijk nog 137 km geworden. De namen: Fulvio,Antonio,Giorgios,Berna,
Carlos en ikkeuh en dan nog de 3833 deelnemers die ik niet bij naam ken. Onze Franco
gaf de voorkeur om enkele dagen in Italië op familiebezoek te gaan en gaf dus
forfait.
Prachtig
parcours van 105 km doorheen Haspengouw met keerpunt Jehay. Petje af voor de
Meremtrappers van Bilzen !
Dadelijk
werd er goed doorgesepapt en had ik bijgevolg geen tijd om met mijn kodakse te
spelen. Bij het heenrijden konden we jammer in geen groep aanpikken en toch
klokten we af in St Georges (koffiepauze) met 27,7 km/u gemid.
De cola/koffiestop
hebben we op een zonnig buitenterras van kunnen genieten.
In grote
getale stoven de groepen voorbij, het was hoogtijd om ons in een van die
groepen te nestelen en het beukwerk (wind was stevig komen opzetten)aan
krachtpatsers over te laten.
Geen
sinecure om in zo een groot peloton constant er op te letten dat we niemand zouden
uit het oog verliezen. Het is dan toch gebeurd, Carlos was in de staart van de
groep verzeild geraakt en toen de groep in 3 stukken brak waren we onze spaanse
vriendkwijt! Terug in Nerem besloten we
dat ik op hem zou wachten terwijl de rest van onze groep verder konden rijden. Ik
heb lang moeten wachten eer onze amigo bij me was. En blij dat hij was!
Samen
zijn we dan verder gereden en van groep naar groep gesprongen, lekker uit de wind
dus!
Het
was drummen in de Kimpel om aan een welverdiende Leffe te geraken,dus hebben we
die maar in het rustigeHalve weggedronken, zeker niet slecht!
Bedankt
iedereen, voor volgende zaterdag laat maar horen.
Fris maar droog weer en dat is tegenwoordig al een
hele prestatie. Namiddag kwam de zon nog eens piepen en ik was al vergeten hoe
een blauwe lucht eruit ziet maar toen waren we al thuis !
Met 7 man voor een ritje naar La Clouse en Henri
Chapelle met vlaai en koffiestop in Aubel.
Terug in de groep onze spaanse amigo Carlos, die
hebben we vandaag een kippenvel moment bezorgt door naar het Amerikaans
militair kerkhof te rijden. Al wat met de oorlog van 1940-45 te maken heeft
prikkelt zijn interesse. De rest van de fietsmakkers;
Benny,Franco,Antonio,Giorgios,Fulvio en ikke. Berna vertoeft momenteel in
Cesenatico voor de 9 Colli. Ludo hebben we hopelijk niet gemist op de brug van
Eigenbilzen??? we zullen het anders wel horen.
Via de gewone weg naar de Lanaye berg waar iedereen
er nog fris er tegen aan ging.
Nu eens niet de Richelle voor de verandering, maar
een venijnig hellingske, een smal weggetje verscholen tussen al dat bosgroen in
de Rue de Borre, het begint met 15% en gaat gestaag 18,5%...19,8% en opeens
abrupt naar de 21% en dat moesten we een 300 m volhouden. Pfff ! gelukkig
bestaat er zoiets als een tripple.
Na al dat geweld rustig aan door Dalhem en op naar
de côte de Chenestre, enkele kms lang maar een rustige klim. Carlos moest hier
al ondervinden dat hij zn beste pijlen al even voordien had afgeschoten. Na enkele
hellingen en langs het abdij van Val-Dieu naar Aubel voor de rijsttaart en
koffie. De rijsttaart van Aubel the best !
De koffie en taart nog niet verteerd en door een
prachtige vallei met ongelooflijke panoramas naar La Clouse. Hier heeft mijn
Garmin het heel even laten afweten maar ik schat een 18% steil dat smal geitenpad
naar het kerkhof. Even enkele fotos voor Carlos die dan doorgemaild zullen
worden naar de familie in het warme Valencia.
Hier hebben we even kunnen verbroederen met een bus
landgenoten uit Italië die ons land komen bewonderen.
De terugweg zonder problemen rechttoe rechtaan naar
Limburg. Nog even waanden we ons ergens op een zuiders eiland met schapen die
gewoon op de weg liepen.