Met 4
man naar de parel van de Eifel Monschau. Prachtig idyllische stad in de Eifel
en niet zo ver van onze Belgische grens. Terug uit een welverdiende vakantie in
Portugal Fernando, die heeft lef, 3 weken geen fiets aangeraakt maar wou deze
trip toch niet laten voorbij gaan.
Berna,Franco
en ikzelf gewapend met de GPS vertrokken we stipt 8 uur vanuit Zutendaal.
Eerst
de gewone binnenweg door Eigenbilzen naar de Lanaye. We rijden de Voerstreek
binnen in Moelingen en maken ons op voor de eerste van de zoveel hellingen van
de dag De Planck. Het temperatuur was ideaal, het zonnetje scheen al goed maar
die dekselse wind heeft wat roet in het eten gegooid voor de rest van de dag! Lange
en minder lange hellingen over mooie binnenwegen brachten ons tot in Eupen. Nu niet
over die vervelende betonbaan naar de grens, maar Franco wist ons door een
ellenlange bosweg te loodsen. Een ongelooflijke rust waar autoverkeer verboden
is, enkel fietsers en wandelaars zijn we tegengekomen. Jammer dat we geen halt
hebben gehouden aan het stuwmeer van Eupen. Eindelijk na de afdaling naar het
centrum van Monschau zijn we op een terras neer gestreken. Goed hongerig en
dorstig!
Na een
uurtje, het was toen klokslag 13 uur, hebben we de terugweg aangevat, maar eerst
nog enkele fotos aan een van de zoveel pittoreske hoekjes waar het riviertje
de Rur zich door het centrum kronkelt. Nog over de kasseien om het centrum te
verlaten en de beklimming naar Kalterherberg kon beginnen. De terugweg verliep
over een glooiend landschap. Dorpjes waarvan ik geen weet had. De hellingen
stapelen zich op en volgen zich snel op. Als de benen vol begonnen te lopen dan
kwam de verlossing door een lange afdaling. De afdaling van de Barraque Michel
was er zo één.De dorpsnamen klonken ons
nu wat meer bekender in het oor zoals Limbourg waar we een drinkstop hielden
en de drinkbussen weer konden bijvullen, ik heb er 6 leeggedronken en dat was
nodig door de warmte.
In Clermont
kreeg Fernando met een versnellings kabelbreuk af te rekenen . Geen nood,
gezien hij goed van reservemateriaal voorzien is.
Als we
in ValDieu de afdaling naar Dalhem nemen rest ons nog de laatste 50 km van de
dag.
Aangekomen
in Eigenbilzen verlaat ik moe en stikkapot maar voldaan mijn fietsmakkers.
Het was
een prachtige mooie rit, weliswaar zwaar maar als een goede training voor de
Charly Gaul op 1september!
Bedankt
Franco,Berna en Fernando om mee te rijden! Op naar onze volgende trip.
Vandaag
stond 3 landenpunt op het menu. 2 man op de afspraak, Berna en ik. Gino had in
laatste instantie nog afgezegd. Het was aan de frisse kant deze morgen, de
mouwstukken hebben de eerste uren goed dienst gedaan. Na enig overleg beslissen
we om via Maastricht naar Bemelenberg te fietsen om zo de Imkerberg af te
rijden en daar passeren we het mooie dorpje Gulpen. Nu wacht ons de klim van de
koning van Spanje die we aan een rustig tempo overbruggen,eenmaal boven draaien
we linksaf om de steile Gulpenerberg af te rijden. De volgende hindernis die
ons op te wachten staat is de Camerigberg maar eerst is er die vervelende
valsplat met de wind pal op de neus die het ons niet gemakkelijk maakt. Via de Camerigberg
met zijn uitloper door het bos fietsen we naar onze laatste hindernis voor de
pauze nl de klim naar drielandenpunt langs de Nederlandse zijde. Eenmaal boven
,trakteren we ons op koffie en vlaai.
We besluiten om de terugweg niet te zwaar te maken. We dalen via de Belgische
kant om zo via Vijlen aan een strak tempo richting Valkenburg te fietsen. Rest
ons nog het klimmetje om uit Valkenburg te fietsen en zo richting Stein. In
Maasmechelen moeten we nog over de Salamanderberg en dan richting As _Genk.
Hier neem ik afscheid van mijn fietsmakker
berna die voldaan naar huis fietst.
Voor
de rit naar Chaudfontaine / Banneux heb ik dan toch de armstukken terug uit de kast
moeten halen. Het was aan de frisse kant bij het vertrek,en met 4 man(Benny P,Berna,Franco
en ikzelf) stonden we in Zutendaal.
Fulvio
had even voordien jammer genoeg afgebeld hij was wat ziekjes. Benny Presti met
ettelijke kg minder en afgetraind kwam hem vervangen. De rest van de
Fietsmakkers liggen nog ergens op een zuiders strand te genieten.
De heenweg
werd niet zwaar gemaakt met enkele hellingen tot in Banneux. Als gewoonlijk
komt altijd eerst de Lanaye gevolgd door de klim naar het dorpje Beyne, een
klim in 2 delen.
Het
eerste deel is een kleine km lang met gemid 4,8 %, het 2de deel zal
een 2,100 km zijn met een gemid van 4,5 %. Allemaal goed te doen en de
armstukken werden overbodig, behalve voor onze krachtpatser Flandrien Benny,
die zonder was vertrokken.
Na een
mooie afdaling ligt Chaudfontaine op een 5 km. Vandaag niet de steile Voie des
Chars 19% maar de grote baan naar Ninane
volgend, lengte 1,9 km 7,7 gemid. ook niet te versmaden !
Geen
probleem voor Franco en Benny, Berna en ikzelf deden het veel rustiger.
Nog net
voor de afdaling van de Forges hebben we even halt gehouden aan het
herdenkingsmonument van Stan Ockersklik voor info)
De côte
de Banneux komt als laatste voor het broodje bij de bakker, waar niet lang erna
ook Leon en vrienden binnen kwamen op zoek naar innerlijke versterking.
Onze
terugweg was bezaaid met een dozijn hellingen de een langer dan de andere.
Door
het bos van Olne, over een mooi valsplat wegdek naar wat de Walen beweren het
mooiste dorp van België Soiron. We fietsen door een mooi landschap en rijden
door dorpjes als Josée Melen Bruiyere Heuseux Brchon naar Visé maar eerst nog over
die puist in Dalhem.
De kms
begonnen mij al parten te spelen maar een energiebar bracht snel redding!
Maar
dankzij Benny en Franco, die Berna en mij mooi de hele tocht uit de tocht
hebben gehouden, over sterke beren gesproken!!!
Wat als
een rustig ritje naar Scherpenheuvel op de blog werd aangekondigd is een
tijdrit geworden van Franco over de 100 km. Hij nam de kop van begin tot einde!
Eerst
nog een haperende start, maar eenmaal op cruisecontrole was er geen houden meer aan.
Berna
en ikzelf (we waren met 3 man) konden alleen maar ons wagonnetje aanhangen
achter de derny van Franco. Veel is er onderweg niet gezegd geweest, de adem
hadden we wel voor iets anders gebruiken. Het was aanklampen geblazen, gelukkig
konden we eens wat relaxen tijdens de stop aan een rood licht of gelukkig waren
de slagbomen aan de overweg af en konden we even uitblazen.
In
Scherpenheuvel na de kaarsjes een tas koffie met rijsttaart( ferm groot stuk!).
En daarna
was het over de Jeugdherbergroute naar huis.
Aangekomen
aan het sas van Diepenbeek, klokten we af op 33,4 km/u gemid. Van
Scherpenheuvel tot aan het sas van Diepenbeek 1uur11min. De totale rijtijd was
3u25min. Over 99,1 km
Dat Franco
in vorm is voor de Charly Gaul, daar twijfelen wij niet aan.
De fietsmakkers
van de Funbikers uit Bilzen organiseerden voor de 2de maal een
ploegentijdrit voor wielerclubs uit Bilzen.
Hier
een actie foto van de a ploeg Funbikers . Helaas zijn ze hun vijfde man twee
weken geleden verloren door een val ( Bosch H. ) sleutelbeen over . Toch haalden
ze een verdiende tweede plaats algemeen achter de a ploeg van wtc rosmeer en
voor de a ploeg van wtc schoonbeek . Chapeau mannen, prachtige prestatie !!!
Met 7
man werd er afgesproken om nog eens naar Banneux te fietsen, ditmaal om die
enkelen die dit jaar nog niet de kans hebben gehad om een kaarsje te branden,
in groepsverband is dat altijd makkelijker.
De namen:
Petros,Gianni,Fulvio,Berna,Franco,Giuseppe en ikzelf.
Net voor
de start in Zutendaal merkte Franco dat zijn bloc los stond. Er werd besloten
om naar mijn huis in Beverst terug te rijden en daar het probleem met een
sleutel aan te pakken.
Maar
omdat we voorbij de voordeur van Luc Loupo zouden rijden, was een kans dat
hij ons verder kon helpen, wat ook gebeurde. Prompt liet Luc zn verfborstel vallen
in de verpot en kwam met wat gereedschap om dat bloc probleem eens aan te
pakken. Het probleem moest blijkbaar elders anders gezocht worden en kon niet
terplaatsen hersteld worden. Dus gaf Luc een reservewiel en konden we onze trip
verder zetten. Een dikke merci aan mechanieker Loupo Luc voor zijn bereidheid
om ons verder te helpen, je hebt een dikke pint verdient bij de volgende
fietstocht!
Nog maar
net langs het kanaal en Gianni kreeg met een klapband te maken, een nieuw
bandje gestoken en bij het oppompen pafffff!!! Resultaat een dikke slip in de
buitenband en wat nu gedaan??? Franco had een stukje buitenband bij die er
vakkundig door Fulvio voor die slip werd geplaatst.
Nu terug
op weg naar het jaagpad en verder richting Visé. Lang heeft het niet geduurd of
Petros kon lekke band roepen! Het eerste bandje gaf dadelijk de geest bij het
oppompen en gelukkig had hij nog een tweede bandje bij maar die verloor het
ventiel! Wat een getaffel!!! Gelukkig is er dan Fulvio die een cursus fietsenmaker
volgt en wist er raad mee.
De swung
zat er volledig uit om nu nog naar Banneux te fietsen, we moesten er al bijna
zijn en we stonden nog maar in Kanne! Dus werd er besloten om in de Voer te
rijden en een koffie in Aubel te gaan drinken. Na de koffie en stokbrood voor
Petros konden we terug huiswaarts keren. In Eysden kreeg ikzelf dan met een
lekkeband af te rekenen, en konden we nadien onze weg vervolgen en in Zutendaal
bij een welverdiende Grimberge konden we daar nog een mee lachen met onze
pechdag en de fratsen van Petros, een echte 16 klepper maar zeker een toffe
Griek!
Bedankt
mannen, zie de mooie fotos gemaakt door paparazzo Giuseppe. Mille grazie !
Zeker een dikke merci aan
mechanieker Fulvio die vandaag zijn handen vol had met de platte banden !
Ziehier een klein verslagske van onze trip naar
Sicilië , op aandringen van Antonio die ons het mooie Sicilië heeft laten zien
,en inderdaad het was gewoon prachtig,Natuurlijk mocht de fiets niet ontbreken
om daar wat ritjes te rijden. De beklimming van de Etna stond al eerder op ons
verlanglijstje en zou zeker voor de bijl gaan. We hebben in totaal 4 ritjes
gereden met de plaatselijke wielertoeristen die ons door het mooie landschap
loodsten. De beklimming van de Etna langs de zuidkant is 30 km lang . De
stijgingspercentage zaten gemiddeld rond de 6 percent met enkele uitschieters.
De beklimming hebben we rustig aan gedaan om te genieten van de mooie
uitzichten die de Etna ons te bieden had. De vulkaan op de achtergrond die
voortdurend stoom afliet. Eenmaal boven zaten we op 1957 meters hoogte. Op 30
km hebben we 1643 hoogtemeters overwonnen. Zowel op cultureel als op sportief
vlak was het een geslaagde vakantie die zeker voor herhaling vatbaar is
De weergoden zijn ons zéééér gunstig
gezind deze dagen. Het is zo heet dat we de eieren gekookt uit de frigo halen
binnenkort, jawadde !
Vandaag hadden we afgesproken om een
ritje richting Herve-Aubel te fietsen.
Berna nog steeds in de clinch met een
vervelende rugpijn, Gianni en ikzelf.
Jammer dat we Pierre niet hebben kunnen
vergezellen naar Gembloux 171 hete kms.
Maar er komen zeker nog andere mooie
fietsdagen.
Onze rit dan. Via Eigenbilzen recht
naar de Lanye en op het jaagpad naar de Richellen. De zon begon de banaan en
fietskoekjes goed warm te maken in de achterzak.
Effe door Dalhem, naar Blegny en dan is
Aubel niet meer zover meer.
Ik begon al naar een frisse cola te
snakken, en dat zal ik niet alleen geweest zijn denk ik!
In Aubel hebben we onze dorst gelest
met enkele dranken ,de bidons bijgevuld en we konden de terugweg aanvatten. Nog
een helling voor de wielen en dan onder een schroeiende zon naar Genk en
Beverst. Maar niet zonder eerst nog een Grimberge stop te houden in Zutendaal.
Bedankt mannen en tot volgende dinsdag
(misschien Banneux?)
Zo, nu ga ik buiten zitten op mijn
terras en genieten van mijn Leffe!
Om 8 uur stipt
vertrokken we met 8 man richtung Deutschland,met als keerpunt het dorpje Beeck.
Prachtig fietsweer
niet die strengende hitte van afgelopen dagen, of zijn we het nu misschien al
gewoon aan het worden?
Pierre had
een mooi parcour uitgetekend over rustige wegen, eerst nog een goeiendag zeggen
op den Hollander, tussen Elsloo en Bunde in het Bundebos ligt de Slingerberg
die we lekker meenemen en dan de grensoversteken iets voorbij Brunssum.
In het
centrum van Geilenkirchen was het even oriënteren met al die brugjes, je zou
hier het noorden verliezen in Noord Westfalen
Na al dat slinger
en bochtenwerk over de veldwegen arriveerden we in Beeck, tijd voor wat Duits
krachtvoer en drank binnen te werken voor de terugweg naar richting heimat.
Een verbouwde
boerderijBeecker Bauern- und Erzählkaffee waar misschien koeien op de binnenkoer
hebben gelopen staan nu tafels en stoelen om van de rust( tot wij aankwamen) te
genieten in dit dorpje. Na de taart en reuze smoskes en drank was het tijd om
de terugweg aan te vatten.
De eerste
druppels waren een voorbode van wat ons nog te wachten stond! De hemel trok
zwart dicht en trok iemand daarboven toch zeker niet aan het hendel en gingen
de sluizen open. Een ware zondvloed, in een mum van tijd stond alles blank. Over
een verfrissing gesproken! Maar het klaarde op en eenmaal terug in Belgenland
stonden we droog maar weliswaar vuil en smerig te wachten tot Johan een nieuw
bandje had gestoken.
De volgende
euvel was dan die vervelende valsplatte in Rekem, boven aan dat frituurke
konden we zien hoe Luc een nieuw binnenbandje kon vervangen. En kon dat nog
eens opnieuw doen in zn eigen straat maar hield het vol tot aan t Smidje. Voor
mij geen tijd meer voor een Grimberge, ik had trouwens al genoeg met die
Erdingen op die boerderij!
Een dikke
merci aan Pierre voor de mooie rit, en aan de rest van groep bedankt allemaal!
Geen
drash national maar tropische hitte op onze nationale feestdag.
Traditiegetrouw ook de Tocht der Lage Landen met vertrek en aankomst in
Schoonbeek. Om 6u30, zeer vroeg dus, zat ik al op mijn titanium ros richting
Schoonbeek. Na het inschrijven(2de) voor de 131 km vertrok ik
richting verste punt Wurfeld. Ik weet niet of de troonwissel of voetbal ermee
te maken hadden, maar het viel op dat er niet veel inschrijvingen waren. Jammer,
want de TLL is altijd een prima georganiseerde toertocht van de wtc Schoonbeek.
Maar zoals altijd de afwezigen hebben steeds ongelijk. Aangekomen in Vucht ging
het goed fout, nergens vwb parcours aanwijzer te bespeuren. Enkele keren heb ik
op en af gereden zonder te weten welke richting ik uit moest. Gelukkig kwam op
dat moment een medewerker van Schoonbeek die het parcour moest controleren en
had al veel nieuwe plaatjes moeten aanbrengen. Schuldige hier bleek een café
uitbater daar in de buurt, die het niet zo op wielertoeristen gemunt heeft! Een
zielige vent als je mij vraagt!
Eindelijk
kom ik aan de eerste van de 2 bevoorradingen op de langste afstand. Na wat energierepen
en drank kon ik verder. Tot dan nog, nog geen fietsers te bespeuren dat is wel
een minpunt als je vroeg vertrekt.
Maar
ik voelde mij goed en had dan al 28,4 km/gemid en met vervelende kopwind.
Het parcours
was tov voorbije edities hertekent, mooie binnenwegen en ik passeer veel
Maasdorpjes. Een gebied die ik(wij) misschien te weinig aandoen. Hier is het
echt rustig fietsen tussen de plantages en weiden.
Ondertussen
begin ik toch al wat honger te krijgen en in Opoeteren werd mijn geduld beloond
met een 2de en grote bevoorrading. Hier stonden dus wel veel deelnemers
die voor de 93 km afstand hadden gekozen. Ook de Funbikers de club van Pierre
en Tony Cortinovis stonden cake te eten. Ik moest mij haasten wilde ik mijn
wagonnetje aanhangen aan de 'groene trein'.
Luc
Wolfs mocht het werk doen van op de kop, zonder fluitje maar met armbewegingen
liet hij iedereen verstaan waar we naartoe moesten. Wat een luxe voor mij om nu
de laatste 30 km lekker in het wiel te zitten, want ik voelde mij al niet fris
meer.
Dat er
niet gesjippeteerd zou worden, was al dadelijk te voelen, de gashendel werd
duchtig opengetrokken en in het wiel blijven was de boodschap. Een Funbikster
kon dat aan den lijve voelen en werd dan
terug naar het peleton geduwd (en soms ook voorbij !)
Puik
werk van Luc en zn co-piloot, bedankt mannen dat ik mijn wagonnetje mocht
aanhangen.
Een dikke
pluim en proficiat aan de mannen van WTC
Schoonbeek,voor de mooie rit en verzorgde bevoorradingen.
Ritgegevens
Ik en
nog +- 800 fietsers die ik niet bij naam ken
De weergoden
blijven ons goedgezind, dat mag dan wel na zo een lange winter. Met 4 man (Giuseppe-Fulvio-Franco
en ikzelf) stonden we in tropisch zomertenue in Zutendaal om naar La Redoute te
rijden.
Maar
al snel kwam de vraag of het niet té warm zou zijn en verantwoord om die dikke
puist te beklimmen. Tot Banneux en dan zouden we wel zien.
Voor
Giuseppe zou het een primeur worden, als wielertoerist en nog nooit naar
Banneux gefietst??? Vreemd! Dat het bergop zou gaan dat wist hij wel en maakte
er dan ook gretig gebruik van om samen met berggeiten Franco en Fulvio naar de
top te fietsen.
Eerst
op het jaagpad al babbelend naar de Lanaye en langs de Maas naar de Richelle,
waar enkele rare Hollanders ons kwamen vervoegen en ook een trip naar Banneux hadden
aangestipt. Overal kwam ik als laatste boven en kon ik geen enkel bergprijs in
ontvangst nemen, maar de eindstreep ligt altijd thuis. Na een half dozijn
hellingen en 27,4 km/uur kwamen we aan
in Banneux. Eerst een kaarsje branden en bidons vullen met fris heiligwater.
Of die
kaarsen er iets mee te maken hadden weet ik niet, maar er werd beslist gezien
de warmte om enkel La Redoute te doen en Les Chambralles voor een andere keer
te laten. Wat achteraf een zeer juiste en goede beslissing werd. Giuseppe die
tot nog toe max. een 80 tal kms in de benen had, was nu meer dan tevreden met
165 km!
Na de
afdaling naar Remouchamps effe door het centrum en mocht de ketting (bij mij)
volledig naar binnen op de trippel. Het was sterke koffie malen tot boven.
Giuseppe dacht even dat het om een korte kleine puist ging, en gaf dadelijk het
volle pond maar werd dan tot de orde geroepen bij het zien wat hem te wachten
stond.
Boven
werd er de fotofinish gemaakt door paparazzo Franco. Die toen samen met Fulvio
al een tijdje uitgehijgd waren als ik boven strompelde.
Tijd
om terug naar Banneux te fietsen en aan de broodjes te beginnen. Giuseppe nam
zich een goed stuk rijsttaart met ½ fles Aquarius. Toen hij hoorde dat er nog
één helling en ongeveer een 80 tal kms voor de boeg hadden, bestelde hij zich
nog een stuk rijsttaart en had zo in totaal een halve rijsttaart opgeflurkt! Kwestie
van de innerlijke mens met reserves te voorzien.
Langs
de kiezelgroeve en binnenwegen landen we terug op het jaagpad naar Kanne, waar
we enkele colas hebben uitgedraaid aan een welgekome automaat. Nu is thuis
geraken iets moeilijker en moet er wat gas terug genomen worden.
Iedereen
begon zowat al te snakken naar de douche thuis, niet verwonderlijk na zo een
warme dagtrip!
Bedankt
iedereen, vooral voor Franco en Fulvio om ons uit de wind te houden.
Bij de
croissants en cappuccino werd er onder de 5 starters besloten om naar de
Keutenberg te fietsen. Zo kon Nuccio kennismaken met deze vette puist die
Zuid-Limburg rijk is en voor het rapen liggen.
Aan de
start bij Piceno:Nuccio-Antonio-Fulvio-Franco en ikzelf
Franco
loodste ons over enkele fietspaden door bos en wijk en plots stonden we in
Zutendaal.
Aan een
mooi tempo reden naar Maastricht, het was warm en dat is nu al enkele dagen en
zo mag het dan ook nog lang blijven.
Dat Antonio
en Franco de zaterdag nog goed gevlamd hadden tijdens de AldenBiesen classic
was eraan te merken, zeker geen dikke benen maar hielden dat tempo nog steeds
aan.
Om
in Valkenburg te geraken moeten we nog eerst over de Bemelerberg waar we niet
alleen waren. Het aantal wielertoeristen die we tegen kwamen waren niet te
tellen.
Nuccio
had al veel over de Keutenberg gehoord en gelezen maar zelf nooit aan den lijve
ondervonden wat die puist een mens kan aandoen en laten voelen. verwittig mij
als we er zijn en ik moet klein schakelen vroeg hij ons en we hielden woord!
Na puffen
en trekken-sleuren aan dat stuur kwamen we boven. Effe wat op adem komen en kijken
hoe andere wielertoeristen die omhoog kwamen getaffeld aanmoedigen. Er reed
zelfs gele trui drager Froome mee!
Na door
het centrum van Valkenburg te rijden konden we nog een helling oprijden die ons
terug naar Elsloo bracht. Boven op de salamander splitsten onze wegen, om nog
naar Piceno te rijden om iets t drinken zat er niet meer in voor mij, misschien
na het verlof om 8 uur afspreken?
Voor
woensdag 17 juli staat La Redoute op het menu met een stop in Banneux. Meer info
volgt.
Vandaag
stond de AldenBiesen classic op het programma. 2 man op de afspraak, Antonio en
ik. De rest van de fietsmakkers waren om een of andere reden belet om deel te
nemen aan deze mooie toertocht. We fietsen van de plaats van de afspraak in
Zutendaal naar Martenslinde waar de start plaatsvindt van deze classic. We
kiezen voor de afstand van 130 km. Dat het geen wandelingstochtje ging worden
had Antonio direct door, met ons 2 werd er stevig doorgefietst van groepje naar
groepje. Via Borgloon,Heks, Attenhoven,richting Landen zaten we in het mooie
Haspengouws landschap. Bij de eerste bevoorrading en na 60 km zaten we aan een
gemiddelde van 31,4 .Na de pauze ging het richting Orp Jauche ,Hannut ,Waremme
over een golvend parcour. Na de 2 bevoorrading nestelen we ons in een groepje
en laten ons zo meedrijven tot in Tongeren waar we de omloop verlaten om via
Hoeselt,Bilzen zo naar Genk te fietsen, nog even een terrasje doen in Genk en
dan richting casa!! Moe maar voldaan kijken we al uit naar de volgende rit. Gegevens totaal km 172 km AVS 30,2. Hoogtemeters 1065
Onder
een staalblauwe hemel trokken we met 5 man(Fernando & zoon David-Franco-Luc
en ikzelf) naar de beruchtemuur van Hoei. Nino en Berna liggen in de lappenmand met rugklachten,
Antonio was belet en Giorgios is aan cocoonen . Hopelijk zullen jullie er snel weer bij zijn
Voor
het eerst heb ik beroep gedaan op de gps die ons (normaal)zonder problemen tot
de bestemming en terug zou loodsen. Maar natuurlijk moet dat ding dan ook
starten en de juiste satellieten zoeken en vinden, hij vertikte het gewoon om zn
werk te doen en na enkele keren te hebben herstart, kreeg ik dan eindelijk de
track te zien en hoefden we maar te volgen. Mijn fiets was aan een nieuwe
ketting + bloc toe en dat heb ik maar aan de fietsenmaker Bollen overgelaten. Alles
liep gesmeerd zolang ik de ketting maar op het buitenblad hield en zeker niet
op het binnenblad, want dat was niet te doen! Bergop kon ik nog enigszins gebruik maken van mijn triple en zeker op de muur.
Daar
ging mijn goesting al om die muur te slopen! De wet van Murphy stelt dat wat er
mis kan gaan ook mis zal gaan. Maar hoe erg kan het worden? Geen 500 m verder
kreeg ik ook nog een lekke band! Probeer maar met deze warmte het hoofd nu koel
te houden! hier werd mijn geduld serieus op de proef gesteld. Maar met enkele
steunende woorden van de fietsmakkers konden we verder rijden. Ondertussen deed
de gps zijn werk naar behoren en bracht ons via mooie binnenwegen door tal van
dorpjes naar de Maas. Onze snelheid zat er goed in, zo snel dat zelfs de Garmin
moeite had om ons op tijd te verwittigen aan de kruispunten of afslag.
Na een
mooi parcour en ong. 65 km bereikten we Huy. Nu nogeven door de binnenstad en naar de Rue des
Chapelles hier ligt die puist! Een oplopende straat met op de flanken 7
kapelletjes die de weeën van Maria verbeelden (?)
Nu komt
mijn triple echt als geroepen. Niet gek doen, boven geraken is mijn/ons doel.
De mannen
van de Dolomieten en Pyreneeën zijn al uit mijn zicht verdwenen als ik in die
beruchte bocht kom. Dat het hier crimineel steil omhoog ging, dat werd mij
duidelijk gemaakt op de grond OEI OEI OEI en een naam PHIL PHIL
Boven
aangekomen waren mijn fietskameraden al goed uitgepuft en uitgehijgd, en na een
afdaling was het tijd voor een welverdiende terrasje!
De terugweg
werd moeilijker gemaakt door de kopwind. In Crisneé hebben we het parcours verlaten
en via Haspengouwse hellingen (Kolmont en Glain) streken we neer op op het
terras van café Welkom in Eik. De laatste kms waren voor mij duidelijk teveel
aan, constant op het buitenblad heeft mij zeker geen goed gedaan, maar we doen
het graag hé!
Bedankt
aan mijn metgezellen voor alweer een mooie fietsdag al begon die in mineur!
We hebben
dan toch nog eens kunnen proeven van een Belgische zomerdag. Fris bij het
vertrek maar na enkele kms was het zomergevoel al terug. Kortebroek en
kortemouw en de mouwstukken mochten eens thuis in de kast blijven liggen.
Samen
met Pierre een ritje naar Bas-Oha. Dorpje in de provincie Luik en gemeente Wanze
aan de oever van de Maas en niet ver van Huy.
De (alweer)
kopwind was goed voelbaar, en met enkel 2 man zal het moeilijk zijn om uit de
wind te zitten. Maar geen gezeur, de terugweg zou eens zo gemakkelijker
verlopen.
Waar
men fietst op Vlaamse wegen overal komt men wegenwerken tegen ! telkens werden
we verplicht om van ons traject af te gaan en een omleiding te volgen. Maar geen
nood, Pierre weet hier wel raad mee! We passeerden dorpjes waarvan ik geen weet
had over hun bestaan. Niet te verwonderen, hier kom ik of met de fietsmakkers
veel te weinig. Tijdens de tochten van Bilzen of Hoeselt komen we dan wel eens.
Het zijn rustige dorpjes waar een café of zelfs een winkeltje zeer moeilijk
zijn om te vinden! Door de warmte was de dorst naar een ijskoude cola zeer
groot! Maar het was wachten tot in Oreye (suikerstad) om een terrasje te doen. De
colas waren zeer welkom en deden ons heropleven. We fietsten door en op ontelbare
veldwegen, tussen vlasvelden en korenvelden. Het mooiste stuk was weggelegd
voor de spoorwegbedding die heraangelegd werd voor de fietsers. Door en
temidden van een bos die dan uiteindelijk aan een kasteel (?) voor ons stopte. De
hellingen waren niet steil maar er waren er veel, het ging constant op en neer
en de hoogtemeters stapelden zich op. Op het gepaste moment hielden we een
stoppauze ergens aan een zitbank of gewoon langs een rustig veldweg, genietend
van de natuur.
Of zoals aan een Tumulus (=grafheuvel) zie foto. Ook dat is fietsen! Na 128
km bereikten we terug Bilzen, de koude donker Grimberge heb ik thuis gedronken,
terwijl Pierre nog een drinkstop (Duvel) hield in t Smidje in Munsterbilzen.
Dat die
gesmaakt hebben dat hoef ik niet te schrijven zeker ?
Pierre
bedankt voor de mooie rit, hopelijk volgende week nog eentje!
Na een
druilerige zaterdag (enkel de echtezijn gisteren tussen de buien door, naar
Banneux gefietst.). Maar zoals het gezegde, na regen komt zonneschijn is het
droog gebleven wel heeft de zon enkele uren op zich laten wachten. Dus geen
reden om te zeuren.
Vaste
vertrekplaats is zondag bij Piceno. Eerst voor het vertrek een cappuccino
vandaag een traktatie van Franco wegens de verjaardag . Proficiat Franco !!!
met 5 stonden we toch een beetje pips van de kou aan de start. Franco,Antonio,Nuccio,Fulvio,
Gino, afwezigen waren Nino (misschien nog met dikke poten van Banneux???) en de
vandaag jarige Giorgios die het in familiekring wilde vieren, Giorgios
proficiat jongen!!!. Een ritje naar de Hallembaye en via Houtain Simeon en Bassenge
naar Rijkhoven en terug naar Genk was vooraf afgesproken. Ikzelf kon niet mee(shit
!) terug naar Piceno waar we met pizza zouden getrakteerd worden door de
uitbater.
Franco
had nog net voor het vertrek al aangegeven dat we vandaag rustigzouden
fietsen, dus de kans hebben om een babbeltje te slaan tijdens het fietsen !
maarja Franco kennende heeft rustig rijden voor hem een heel andere
betekenis dan wat wij ons daarbij voorstellen.
Dadelijk de pees erop, zeker om de spieren wat terug moed in te pompen, pffff !
het was harken en een babbeltje slaan dat was voorbehouden voor na de rit. Over
de lange kant van de Hallembaye, ieder voor zich en als ik dacht, dat ik dat
tempo aankon tot boven, kwam er een versnelling en daar ging mijn hoop! In Bassenge
konden we van de rugwind genieten en was mede dat de zon toch was komen piepen,
aangenaam rijden.
Ik ben
meegefietst tot in Munsterbilzen en ben dan teruggedraaid richting Beverst, de
pizza zal voor een andere keer zijn!
Ook belangrijk
: eerstdaags krijgen we onze nieuwe fietsuitrusting uit de handen van onze
sponsor(wie dat is? Nog effe geduld !), dit zal in een gezellig samenzijn met
hapje en drankje doorgaan , info volgt nog!
Verslag geschreven door
Franco,waarvoor onze dank.
Vandaag
hebben we de plannen enigszins veranderd, de zomer is ver zoek dezer dagen en
vanmorgen was er weinig respons om een ritje af te haspelen. De weersvoorspellingen
zagen er niet denderend uit en een paar Fietsmakkers hadden afgezegd, Gino
heeft verstek gegeven wegens een begrafenis en Giorgio en Fulvio zagen het niet
zitten onder die weersomstandigheden. Met 3 man op de afspraak ,nl Antonio,Nino,
en Franco. Onder een dreigende hemel werd er overlegd waar naartoe?? De
boodschap was niet te ver uit de richting te fietsen omwille van de ongunstige
weersvoorspellingen en dan hebben we maar voor .....Banneux gekozen om het
zekere voor het onzekere te nemen. We fietsen via het jaagpad richting Veldwezeld
en dan naar Kanne waar Lanayeberg ons zit op te wachten,via Visé aan een strak
tempo naar Jupille waar we de volgende helling voor de wielen krijgen. We dalen
een kleine 3 km in Romsee en dan nog 4 km valsplat tot aan de voet van de
Forges ,via het bos linksaf haspelen we laatste klim af tot in Banneux.
Ondertussen was het lichtjes aan het regenen en kwam de koffiepauze als
geroepen. Dat we niet stilgestaan hebben bewijst het gemiddelde dat we in Banneux
hadden ,nl 28,6 AVS . Na de kaarsjes en de koffie met cake was de boodschap de kortste weg naar de heimat. Via de steengroeve terug het dal in Jupille en dan de pees erop richting Visé om zo terug via het jaagpad Lanayeberg op te fietsen. Via Veldwezeld zo terug naar Zutendaal en Genk waar ik afscheid neem van mijn fietsmakkers. Hopelijk zijn de benen wat hersteld morgen voor ons zondagritje,want Nuccio,Giorgio,Gino,Fulvio die vandaag niet gefietst hebben kunnen het ons moeilijk maken hè.
Morkhoven is een dorp in de Belgische provincie
Antwerpen en een deelgemeente van de stad Herentals. Een bijna biljartvlakke
rit, maar oh zo mooie autoluwe wegen doorheen de natuur in de Antwerpse kempen.
De rit van 148 km gekozen uit Pierre zijn rittenboek die meer dan 600 ritten
telt, naar alle windstreken in België naar Nederland en Duitsland. Het moet een
levenswerk geweest zijn, en een titanenwerk !
Om 9 uur
werd er afgesproken ditmaal aan de kerk van Beverst. Onze fietsmakkers hebben
deze week werkverplichtingen, Berna zit (of ligt) nog op Kreta en Fernando nog steeds
in de Pyreneeën in de buurt van Lourdes. Enzo die vertoeft nog steeds in het vaderland.
Een n-nw
wind was dan toch goed voelbaar, maar de terugweg zou dan iets gemakkelijker
worden. Eerst werd er naar Hasselt gefietst en een stuk op het jaagpad en via
de Jeugdherbergroute naar Averbode. Kris kras werd de track van de gps gevolgd.
Ik bevind mij op ongekend gebied, maar geniet van het landschap. We passeerden
dorpen als, Blauwberg Herselt Westmeerbeek en op via de spoorbedding die 7 km
lang is belanden we in Morkhoven. Nog even stoppen voor een koffie en fris en
we konden onze trip vervolgen terug naar Limburg. Nu gaat het richting Oosterwijk
Oevel Tongerlo. Eindhout en Tessenderlo waren de laatste dorpen vooraleer het
kanaal terug werd overgestoken. In Heusden-Zolder rijden de op het jaagpad naar
Schoonbeek waar de Duvel en Grimbergen ons de dag in schoonheid lieten
afsluiten.
Dat het
niet zo simpel is om op gps te rijden heb ik vandaag ondervonden, maar gelukkig
had ik een goede leermeester bij me. Pierre bedankt voor de mooie rit en je tips en tricks.
Ik kijk er
al naar uit naar onze rit volgende week.
De Belgische
zomer is begonnen, ik had meer het gevoel dat de herfst begonnen was! Gelukkig was
het niet koud, maar die verdwaalde regenwolk was er teveel aan. Maar we hebben
toch alweer een mooie rit in onze binnenzak.
Met 6
man stonden we klaar in Zutendaal voor de Omloop v/d Voerstreek.
De namen:
Antonio Nieddu , Antonio Altomare, Franco,Fulvio,Nino en ikzelf. Giorgios ligt
ziek te bed. Langs deze weg Giorgios beterschap gewenst! Berna is de zon
opzoeken op Kreta, die ligt met zijn op een warme strand, zeker weten(en gelijk
heeft die!)
Na een
16 km kwamen we aan in Vlijtingen waar we inschreven voor de 90 km parcour.
Net voordat
wij aankwamen aan het voetbalplein, zagen de wegen er blank van een zojuist
gepasseerde regenwolk. De fietsen die bij de start in Zutendaal nog mooi
blonken daar viel nu niets meer van te merken. En synoniem bij regenweer is
platte banden! Vandaag was Fulvio met 3 stuks de dagkampioen. We waren nog maar
op stoom toen Nino zijn pedaal losrukte en gelukkig kon die nog zijn evenwicht
behouden.
Met de
ketting stijf en helemaal naar rechts, stonden we in een mum van tijd aan de
voet van de Hallembaye (minder steile kant). Ieder op eigen tempo naar boven en
in de steile afdaling die daarop volgde was effe opletten door de krachtige
wind.
In de
Voer lag de oudePlanck om ons te
verwelkomen, mooie helling. Telkens het tempo er goed in zat, moesten we halt
houden en kon Fulvio een nieuw bandje steken. Een bushokje deed dienst als
fietsherstel atelier. Zo konden we de andere deelnemers uitloeren hoe die al
puffend en hijgend de helling in Remersdaal opreden.
De steilste
helling wachtte ons in Rullen. Smal wegske +- 1,9 km- max.17%.
In
dalende lijn stormden we richting Moelingen voetbalplein ,die we bijna misten.
De koeken
en sportdrank kwam als geroepen. Ondertussen werden we vrolijkgehouden met Schlager muziek, van Frans Bauer en co. Dat de swung er in zat .zie foto,
Franco en Antonio die even op de fietsen moesten waken.
Eenmaal
op het jaagpad richting Lanaye deden Franco en Fulvio nog enkele scheppen kolen
op het vuur en werd er serieus gekacheld! 52 km/uur op de teller! Op Strava
klokten we af op een 2de beste tijd(van 441) na LaurensTen Dam die 4
luttele sec sneller was dan ons! Hadden we dat geweten dan ging zijn tijd zeker
voor de bijl!
De rit
hebben we afgesloten met een dik verdiende Grimbergen (sommigen ook soep taart)
Ook terug
van de Stelvio Theo en co,die ook iets kwamen drinken en zo konden de Stelvio verhalen
beginnen
Ondertussen
maken we ons op voor de rit naar Blankenberge over 14 dagen, De Charly Gaul in
Echternach en voor volgend jaar(2014) staat ons de uitdaging Genk - Rome ons te
wachten, parcour staat al voor 80% vast ! 1.932 km 17.373 Hms in 18 dagen.
Maar daar is nog tijd genoeg om te trainen.
Dag 4 Koninginnenrit
op het program, een stevig ontbijt was nodig voor de loodzware 110 km
Mortirolo/Gavia ,er werd getwijfeld in de groep volledig rijden of tijdig
omdraaien? het zou dalen zijn tot aan de voet de Mortirolo.
We vertrokken voltallig, na enkele km 's besloten Nino&Giorgios de rit niet
gans te rijden, na +- 25 km keerden ze terug, ook niet van de poes. De rest
peddelde rustig aan naar de Mortirolo. Eens aangekomen aan de voet herinnerde
een bord ons met de km's en % hoe zwaar die Mortirolo wel is, van uit Grosio
max 12 gem 8,3% en 12.5 km. puuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuffffffffffffffff schakelen
was de boodschap 34 / 27.30.??????
er was niks meer bij mij , het was harken met momenten maar we hadden geen
andere keus we moesten er over. Eens boven was er toch een moment van
yeeeesssssssssssss we hebben het gehaald! na een vrij lange afdaling naar
Monno, komen we in de vallei richting Ponte di Legno.
Daar houden we halt voor een pasta Bon Appetit. Maar toen, dat tussenstuk was
vreselijk vals plat, volle maag, wel wind in de rug 17 km in totaal tot aan de
voet van de Gavia 18 km werd ons voorgeschoteld 7,9% gem 12% max weer niet van
de poes de eerste 4km vielen mee. Na een kleine verbroedering met plaatselijke
fietsclub ( wijn,kaas ) konden we met volle moed verder. Eenmaal boven de
boomgrens werd het zicht weer fenomenaal, het werd smaller,kouder en natter het
smeltwater koelde onze banden hhhaaaaaahhhhhaaaaaaa na een donkere gevaarlijke
tunnel was de top in zicht het was er fris niet het moment om lang blijven stil
te staan.
Er werd besloten om dadelijk te dalen goede vooruitzichten hadden we wel, het
was bergaf tot aan het hotel koude wind deed Johnny bibberen tot onder
halverwege kreeg hij het jasje van Alain zalig nog wat stuurmanskunsten en we
waren aan het hotel, sjiek was dat ,daar was er tijd voor een lekkere pint he
Alain?
Vanaf nu zat het fietsen er op, het was mooi dankzij onze gids Franco die ons
loodste door Alta Valtellina er volgde een verkwikkende douche en een heerlijk
avondmaal ,later op de avond keerde we nog even naar Bormio om te kijken hoe de
rest van de Belgen het er vanaf hadden gebracht .
Een drankje in het centrum voor ons schitterende fietsvakantie af te sluiten en
dan naar ons bedje want we wilden s'morgens vroeg vertrekken naar België waar onze vrouwtjes vol ongeduld zitten te wachten
op onze thuiskomst ,dank zij hun steun tijdens het jaar konden wij weer vol
genieten van onze hobby
ffffffffffiiiiiiiiiiieeeeeeeeeetttttttttssssssssssssseeeeeeeeeeeennnnnnn Ciao
dag 5 De terugreis
8.45 uur vertrek, aankomst 21.00 uur heel druk onderweg niks verontrustend
gebeurt ,heb uit goede bronnen vernomen volgend jaar Nove Colli en voor de
gepensioneerde van de Ford in 2014 naar Rome met de fiets. Iedereen is veilig
thuis gekomen op naar volgend jaar, 300 km & 8000 hm groetjes
Nu dat de Dolomieten Fietsmakkers veilig en wel terug in het land zijn, is het de beurt aan de rest van de Fietsmakkers om de bergen te gaan opzoeken in Frankrijk. We wensen onze fietsmakkers Fernando,David, Filipe en makkers, een prachtige fietsvakantie in de Pyreneeën . Keep it safe !!!!
dag 3 Buongiorno
tutti weer mooi weer vandaag, de weergoden zijn ons gunstig, licht bewolkt 12°C. bij het vertrek ,Onze carbonnen rossen wezen
richting Bormio vandaag zouden we naar Cancano & Bormio 2000 fietsen iets
minder steil Bormio/Cancano 15 km gem 6,9% max 8,5% en Bormio 2000 gem 7,2 %
max 12% en 10 km lang. Even Antonio zijn zadel nog richten, kousen optrekken
,bril opzetten en we kunnen ver kunnen we niet
missen Bormio,Premadio 1 km heel steil door een gezellig dorpje daar viel onze
eerste platteband te noteren even terug verzamelen aan de voet van onze
volgende klim naar het Mooie stuwmeer het krioelde van de Belgen.
Mooi geleidelijk aan bocht na bocht duwden wij ons naar boven panoramische
uitzichten streelde onze pupillen ons tempo liet het toe dat we nog konden
praten, eens allemaal boven aangekomen werden er weer fotos gemaakt voor het
thuisfront dat zij ook kunnen ervaren hoe mooi het daar wel was ,onze jasjes
aan voor de frisse wind en we konden de afdaling aan vatten we hadden wijselijk
besloten na het horen van een val partij dat we het wat rustiger aan zouden
doen ,zo dat we zonder kleerscheuren onder geraken.Via de hoofdweg
Livigno/Bormio ging het op en af naar Bormio waar we even halt hielden voor een
drankje even verpozen en dan op naar Bormio 2000 met wat omwegen geraakten wij
aan de klim.Het werd al vrij rap duidelijk dat het niet van de poes zou worden
,doseren was het motto het zicht was iets minder omdat we lang tussen de bomen
bleven allee tot aan
het ski station iets drinken wat foto's terug verzamelen voor de afdaling daar
werd er voor de 2x lek gereden iedereen terug onder konden we via de passo
Gavia terug naar het hotel.In Sant'Antonio werd even halt gehouden voor een
hapje ,na een klein uurtje hervatten wij onze rit het tempo lag hoog Nino had
zijn bidon met merkwaardig bron water gevuld hij had super benen ging zelfs
Franco bestoken met demarrages de rest moest passen
en besloot om rustig uit te fietsen. Giorgos zal zijn rit niet snel vergeten
hij werd getuige van een vreselijke valpartij met vrij ernstige afloop ,het
werd stil bij ons toen wij het nieuws hoorden, kon ieder van ons overkomen met
die snelheden.
Tijdens het avondmaal werd er nog nagepraat over onze rit en de valpartij moe
en voldaan gingen we nog even in de bar wat drinken voor dat we naar onze
kassematten gingen.