De rit
van gisteren werd afgelast wegens regen, de weerman gaf voor vandaag een droge
intermezzo en daar hebben we gretig gebruik van gemaakt.
De winterkledij
werd stillekes maar zeker terug uit de kleerkast gehaald, en na enkele kms tot
de constatatie komen dat we toch iets teveel aan hadden. Ja het wordt moeilijk
niet goed weten wat aan te trekken!
Met
4 man hadden we in Zutendaal afgesproken. Eerst de wegen zowat laten opdrogen
en tegen 10 uur konden we vertrekken over droge wegen.
Berna
(met botjes aan) Fernando, en dan Enzo ,terug in Belgenland na enkele maanden
hoogtestages te hebben gehad in de Dolomieten, en ikke .
Eerst
een korte rondvraag, waar naartoe om zo de regen te kunnen omzeilen. Een rondje
Maastricht en met een krul richting Moelingen en over de Lanaye huiswaarts ,dat
zag iedereen wel zitten. Aan een gezapig tempo werd er wat afgebabbeld! Enzo
die ons met stijgings percentages van de echtebergen rond de oren zwierde. Ja
inderdaad, dan is onze Lanayeberg maar peanuts. Maar het blijft toch een
bijterke.
Lang
heeft het niet geduurd bij de rondvraag om de fietsrichting te weten, maar nog
sneller wisten we waar een Grimbergen te gaan drinken in Zutendaal. Bij de
Toerist hebben we nog verder kunnen babbelen over alles en nog wat. En toen
splitsten onze wegen en iedereen was zo blij als een kermishond over de
voorbije droge fietsdag !
Voor
zaterdag ziet het er heel wat minder uit, maar we zullen hopen op een gaatje tussen
al die donkere regenwolken.
Verslag
geschreven door Franco, zeer goed Fra!!! Bedankt.
Vandaag
stond de rit naar Orsbach op het programma, maar helaas moestenwe die noodgedwongen weer verplaatsen naar
een latere datum . Gino heeft deze morgen afgezegd wegens ziekte en daardoor
waren we onze gids kwijt om ons probleemloos naar Orsbach te loodsen, maar geen
nood, uitstel is geen afstel. Met 8 man op de plaats van afspraak, Antonio,
Berna,Antonio Nieddu,Benny, Roberto, Giovanni ,felipe, en myself. Na een korte
rondvraag waar naartoe beslissen we om naar drielandenpunt te fietsen.Via
Maastricht de bemelenberg en zo richting Gulpen waar de volgende klim nl
"De Koning van Spanje", zijn opwachting maakt.Eenmaal boven slaan we
linksaf om de steile gulpenerberg af te rijden.Nu gaat het richtingVijlen om zo via Gemmenich de Belgische kant
op te fietsen van drielandenpunt.Iedereen op eigen tempo naar boven zodat er
geen onnodige energie verbruikt wordt.Op het hoogste punt van Nederland begint
het wat lichtjes te druppelen en onder een dreiging van regenwolken besluiten
we om geen koffiepauze te houden maar onmiddellijk richting Valkenburg te
fietsen. Dit was een goede keuze want we zijn de regenwolken altijd een stapje
voor gebleven. Aan een aanzienlijk tempo kachelen we richting Valkenburg .Nu
nog uit het dal klimmen om Valkenburg achter ons te laten en zo richting
Maasmechelen met de salamanderberg als laatste hindernis van de dag.Als
afsluiter op deze geslaagde rit beslissen we om een grimbergen,leffe of kriek
te nuttigen in Zutendaal die een streling was voor onze smaakpapillen.Bedanktfietsmakkers voor de goede verstandhouding
tijdens de rit.
Vandaag
stond een ritje naar Haspengouw op het programma.
Slechts
2 man op de afspraak, Berna en ikzelf. (een werkweek voor de anderen)
Al hebben
de weergoden dit jaar de lente overgeslagen, wordt nu dik en vet goed gemaakt
door te blijven zomeren. Profiteren want het kunnen de laatste dagen zijn.
Ik was
Berna eerst gaan oppikken in Zutendaal om dan er een rustig en leuk ritje van
te maken richting fruitstreek. Met de gps in aanslag vertrokken we richting
Hoeselt.
Veel
veldwegen die gelukkig er nu kurkdroog bij liggen en kriskras dieper Haspengouw
in.
Door
ons gebabbel vergat ik dan soms de aanwijzingen van de Garmin te volgen en dan
effe op onze stappen moesten terug keren. Maar met 2 man is dat en mag dat geen
probleem zijn.
Na een
hoop dorpkes gepasseerd te zijn was het tijd om een terrasje te doen in binkenstad
StTruiden. Een koffie en een Grimberge van het vat of niet, gesmaakt heeft ie!
Dat weet ik wel. Ondertussen was het goed opgewarmd en begonnen we tegen de
wind in naar huis te fietsen. Wat is het leven van een gepensioneerde mooi ,zomaar
op een woensdagmorgen een terrasje doen, en de voorbijgangers uitloeren!
Zeer
voldaan kwam ik met 104 km op de Garmin terug in Beverst, Berna moest er nog een
klein 10 km bijtellen vooraleer hij onder de douche kon.
Bedankt
Berna voor de goede babbel.
Voor
zaterdag staat nu ZONDER FOUT Orsbach op het menu. Geen al te zware hellingen op
de Hollander en aan een tempo die iedereen aankan.
Ritgegevens
Berna
en ikke
Op mijn
Garmin 104 km-25,2 AVS en een klein 458 Hms
de crisis heeft ook mij getroffen, ik kon dit jaar op een camping gaan staan
v/a zaterdag 7/09 zijn de energyrepen weer in Den Aldi!
Wat een wielertoerist niet allemaal over heeft voor zn hobby! Stipt 5u30 stopte de Fiësta met Franco en Antonio op mijn oprit. Shit ! wat is t vroeg! Echternach ligt dan ook niet zomaar bij de deur, het is een klein 2 uurkes bollen.
Om 7u15 stonden we dan op de parking in het centrum van Echternach. Wat een temperatuur verschil! Amper 6°C op de thermometer! Maar de zon zou van de partij zijn, beloofde onze weerman, en gelijk had die!
Het is een prachtige fietsdag geworden, we konden genieten van de panoramas en vergezichten in de streek die klein Zwitserland wordt genoemd.
Franco ging voor de volle pot(wat dacht je?) 160 lange kms bezaaid met 14 hellingen op het parcours.
De vieze mannen van de groep A mochten om 9u15 in de pedalen klikken en kachelen.
Aan de start konden we nog op de foto met Claudio Chiappucci, en Antonio heeft daar nog een babbeltje mee kunnen slaan, of was het tactiek bespreking want de kleine Claudio ging ook voor de 100 km.
Onze dag kon al niet meer stuk. Nu mochten wij van groep B, voor de 100 km, nog een 1 uur wachten eer we over de mat mochten rijden.
Het krioelde van de wielertoeristen , uit heel Europa kwamen ze voor die ene rit afgezakt naar Luxemburg.
Het parcour was mooi,bij momenten zwaar maar op eigen tempo en met 2 bevoorradingen mocht dat geen probleem zijn.
Deze rit is zeker voor herhaling vatbaar, hopelijk zijn we weer van de partij in 2014 !
Orsbach ...werd dan maar Heyenrath (ook niet slecht!)
Hallo Fietsmakkers
Eindelijk zijn dan de laptop problemen opgelost geraakt! De harde schijf naar de kl en, amai zo hard is die blijkbaar dan toch niet ! een HD is vervangbaar wat niet van fotos emails en de rest kan gezegd worden!
Zodoende dan met enige vertraging de rit van gisteren dinsdag.
Niet naar Orsbach maar een ritje op den Hollander met een pauze in Slenaken.
Met 6en waren we; Fernando,Franco, LoupoLuc,Berna,Giuseppe en ikzelf.
We vertrokken met de mouwstukken aan maar eens boven op de Bemelerberg waren die al overbodig geworden.
Franco loodste ons naar de Koning van Spanje, waar paparazzoGiuseppe op de loer stond met de lens in aanslag. Mooie fotos dat moet gezegd worden.
In Mechelen was het de Schweiberg die nog effe overwonnen moest worden.
Na de afdaling vanuit Heyenrath naar Slenaken waar zoals eerder gezegd tijd was om op een zonovergoten terras neer te strijken. Na onszelf bedient te hebben van koffie/cola en taart konden we onze weg vervolgen richting Voerstreek, over Remersdaal naar Aubel waar de dinsdagmarkt nog aan de gang was.
In ValDieu draaien we de Mur de Grises Pierres in. Vanaf de eerste cm al dadelijk naar de 15% en ging tot max 17%. Wie niet op tijd terug schakelde was gezien!
Verder ging het dan door een mooi landschap naar Wadeleux Charneux Blegny en richting Dalhem . De laatste stuiptrekkingen hielden we voor de 2 laatste bobbels in de bossen van Zutendaal. Maar de beloning in de vorm van een Grimbergen/cola of kriek maakte deze (alweer) mooie rit af ! Orsbach dat zal voor een andere dag zijn, zeker weten!
De rit die we vooropgesteld hadden voor vandaag hebben we verplaatst naar dinsdag, en zodoende moesten we voor vandaag een rit improviseren,de finale van Luik Bastenaken Luik was al een tijdje geleden dat we die nog eens gereden hadden en zodoende was de keuzevlug gemaakt. Dat het geen lachertje ging worden wisten we maar we doen het toch zo graag dat afzien!!!Berna en ik waren op de afspraak.We fietsen via het jaagpad naar Kanne,Lanayeberg op en zo richting Jupille,ditmaal nemen we niet de klim naar Beyne maar iets verderop richting Fleronberg. Eenmaal boven hebben we de mooie afdaling van de steengroeve die ons tot de laatste klim voor de pauze loodst.Wij opteren om via de grote baan naar banneux te fietsen waar we halte houden aan de bakkerij voor een broodje dagobert! na de pauze gaat het richting Remouchampswaar de Redoute ons zit op te wachten. Ieder op zijn tempo peddelen we naar boven,na Aywaille dalen we Dolombreux af waar de volgende klepper de Valkenberg ligt. Eenmaal boven gaat het steeds in dalende lijn richting Ougree en als we het voetbalstadion van Standard voorbij fietsen is St. Nicolas niet veraf . Wie de klim kent weet dat het een zware klus is om boven te geraken, maar wetende dat het de laatste klim van de dag is geeft een goed gevoel.Via Ans gaat het richting Tongeren en zo naar Bilzen en Genk.Moe maar voldaan kijken we al naar uit naar ons volgende trip.
Ritgegevens 170km 26,6 avsPs, de weergoden waren ons gunstig gezind, geen druppel regen gehad!!!!
Vandaag
heeft Pierre ons verrast met een mooie fietsrit uit zn gps-doos naar Bladel.
Bladel
is een gemeente in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Ten westen van Valkenswaard
en niet zover van Postel vandaan.
Met
7 gegadigden stonden we klaar om in het wiel van Pierre te duiken.
De namen:
vandaag hadden we ook een dame in ons gezelschap Marijke-Pierre,Fulvio,Giuseppe,Fernando,Berna
en ikzelf.
Met de
fietsmakkers uit Genk werd in Zonhoven afgesproken. Aangekomen werd er eerst
uitbundig handjes geschud en konden we beginnen te karren.
Met
de gps in aanslag loodste Pierre ons over ongelooflijke fietspaden doorheen de
natuur die onze provincie rijk is. Eerst reden we naar Zonhoven en vandaar
steeds over rustige (soms te rustig) binnenwegen naar Hechtel-Eksel waar we een
picknick stop hebben gehouden temidden van de natuur. Na de bananenstop was het
terug tijd om onze trip verder te zetten naar die Noord Brabanders. We zijn ook
het abdij van Postel gepasseerd en reden iets verder de grens over en na een
10km ploften we neer op een zonovergoten terras Den Ouwe Brandtoren een
recreatieoord.
Nadat
we weer wat krachten hadden opgedaan, konden we de terugweg aanvatten.
Opnieuw
door bossen waar (mijn) gps geen satellieten kon vinden door al dat gebladerte
van de bomen.
Kortom
het was weer een zeer geslaagde fietsrit, de zon en een goed gezelschap wat
moet een mens nog meer en dat zomaar op een doordeweekse woensdag!
Iedereen
bedankt vooral Pierre om onze gids te willen zijn!
Met 4
man naar de parel van de Eifel Monschau. Prachtig idyllische stad in de Eifel
en niet zo ver van onze Belgische grens. Terug uit een welverdiende vakantie in
Portugal Fernando, die heeft lef, 3 weken geen fiets aangeraakt maar wou deze
trip toch niet laten voorbij gaan.
Berna,Franco
en ikzelf gewapend met de GPS vertrokken we stipt 8 uur vanuit Zutendaal.
Eerst
de gewone binnenweg door Eigenbilzen naar de Lanaye. We rijden de Voerstreek
binnen in Moelingen en maken ons op voor de eerste van de zoveel hellingen van
de dag De Planck. Het temperatuur was ideaal, het zonnetje scheen al goed maar
die dekselse wind heeft wat roet in het eten gegooid voor de rest van de dag! Lange
en minder lange hellingen over mooie binnenwegen brachten ons tot in Eupen. Nu niet
over die vervelende betonbaan naar de grens, maar Franco wist ons door een
ellenlange bosweg te loodsen. Een ongelooflijke rust waar autoverkeer verboden
is, enkel fietsers en wandelaars zijn we tegengekomen. Jammer dat we geen halt
hebben gehouden aan het stuwmeer van Eupen. Eindelijk na de afdaling naar het
centrum van Monschau zijn we op een terras neer gestreken. Goed hongerig en
dorstig!
Na een
uurtje, het was toen klokslag 13 uur, hebben we de terugweg aangevat, maar eerst
nog enkele fotos aan een van de zoveel pittoreske hoekjes waar het riviertje
de Rur zich door het centrum kronkelt. Nog over de kasseien om het centrum te
verlaten en de beklimming naar Kalterherberg kon beginnen. De terugweg verliep
over een glooiend landschap. Dorpjes waarvan ik geen weet had. De hellingen
stapelen zich op en volgen zich snel op. Als de benen vol begonnen te lopen dan
kwam de verlossing door een lange afdaling. De afdaling van de Barraque Michel
was er zo één.De dorpsnamen klonken ons
nu wat meer bekender in het oor zoals Limbourg waar we een drinkstop hielden
en de drinkbussen weer konden bijvullen, ik heb er 6 leeggedronken en dat was
nodig door de warmte.
In Clermont
kreeg Fernando met een versnellings kabelbreuk af te rekenen . Geen nood,
gezien hij goed van reservemateriaal voorzien is.
Als we
in ValDieu de afdaling naar Dalhem nemen rest ons nog de laatste 50 km van de
dag.
Aangekomen
in Eigenbilzen verlaat ik moe en stikkapot maar voldaan mijn fietsmakkers.
Het was
een prachtige mooie rit, weliswaar zwaar maar als een goede training voor de
Charly Gaul op 1september!
Bedankt
Franco,Berna en Fernando om mee te rijden! Op naar onze volgende trip.
Vandaag
stond 3 landenpunt op het menu. 2 man op de afspraak, Berna en ik. Gino had in
laatste instantie nog afgezegd. Het was aan de frisse kant deze morgen, de
mouwstukken hebben de eerste uren goed dienst gedaan. Na enig overleg beslissen
we om via Maastricht naar Bemelenberg te fietsen om zo de Imkerberg af te
rijden en daar passeren we het mooie dorpje Gulpen. Nu wacht ons de klim van de
koning van Spanje die we aan een rustig tempo overbruggen,eenmaal boven draaien
we linksaf om de steile Gulpenerberg af te rijden. De volgende hindernis die
ons op te wachten staat is de Camerigberg maar eerst is er die vervelende
valsplat met de wind pal op de neus die het ons niet gemakkelijk maakt. Via de Camerigberg
met zijn uitloper door het bos fietsen we naar onze laatste hindernis voor de
pauze nl de klim naar drielandenpunt langs de Nederlandse zijde. Eenmaal boven
,trakteren we ons op koffie en vlaai.
We besluiten om de terugweg niet te zwaar te maken. We dalen via de Belgische
kant om zo via Vijlen aan een strak tempo richting Valkenburg te fietsen. Rest
ons nog het klimmetje om uit Valkenburg te fietsen en zo richting Stein. In
Maasmechelen moeten we nog over de Salamanderberg en dan richting As _Genk.
Hier neem ik afscheid van mijn fietsmakker
berna die voldaan naar huis fietst.
Voor
de rit naar Chaudfontaine / Banneux heb ik dan toch de armstukken terug uit de kast
moeten halen. Het was aan de frisse kant bij het vertrek,en met 4 man(Benny P,Berna,Franco
en ikzelf) stonden we in Zutendaal.
Fulvio
had even voordien jammer genoeg afgebeld hij was wat ziekjes. Benny Presti met
ettelijke kg minder en afgetraind kwam hem vervangen. De rest van de
Fietsmakkers liggen nog ergens op een zuiders strand te genieten.
De heenweg
werd niet zwaar gemaakt met enkele hellingen tot in Banneux. Als gewoonlijk
komt altijd eerst de Lanaye gevolgd door de klim naar het dorpje Beyne, een
klim in 2 delen.
Het
eerste deel is een kleine km lang met gemid 4,8 %, het 2de deel zal
een 2,100 km zijn met een gemid van 4,5 %. Allemaal goed te doen en de
armstukken werden overbodig, behalve voor onze krachtpatser Flandrien Benny,
die zonder was vertrokken.
Na een
mooie afdaling ligt Chaudfontaine op een 5 km. Vandaag niet de steile Voie des
Chars 19% maar de grote baan naar Ninane
volgend, lengte 1,9 km 7,7 gemid. ook niet te versmaden !
Geen
probleem voor Franco en Benny, Berna en ikzelf deden het veel rustiger.
Nog net
voor de afdaling van de Forges hebben we even halt gehouden aan het
herdenkingsmonument van Stan Ockersklik voor info)
De côte
de Banneux komt als laatste voor het broodje bij de bakker, waar niet lang erna
ook Leon en vrienden binnen kwamen op zoek naar innerlijke versterking.
Onze
terugweg was bezaaid met een dozijn hellingen de een langer dan de andere.
Door
het bos van Olne, over een mooi valsplat wegdek naar wat de Walen beweren het
mooiste dorp van België Soiron. We fietsen door een mooi landschap en rijden
door dorpjes als Josée Melen Bruiyere Heuseux Brchon naar Visé maar eerst nog over
die puist in Dalhem.
De kms
begonnen mij al parten te spelen maar een energiebar bracht snel redding!
Maar
dankzij Benny en Franco, die Berna en mij mooi de hele tocht uit de tocht
hebben gehouden, over sterke beren gesproken!!!
Wat als
een rustig ritje naar Scherpenheuvel op de blog werd aangekondigd is een
tijdrit geworden van Franco over de 100 km. Hij nam de kop van begin tot einde!
Eerst
nog een haperende start, maar eenmaal op cruisecontrole was er geen houden meer aan.
Berna
en ikzelf (we waren met 3 man) konden alleen maar ons wagonnetje aanhangen
achter de derny van Franco. Veel is er onderweg niet gezegd geweest, de adem
hadden we wel voor iets anders gebruiken. Het was aanklampen geblazen, gelukkig
konden we eens wat relaxen tijdens de stop aan een rood licht of gelukkig waren
de slagbomen aan de overweg af en konden we even uitblazen.
In
Scherpenheuvel na de kaarsjes een tas koffie met rijsttaart( ferm groot stuk!).
En daarna
was het over de Jeugdherbergroute naar huis.
Aangekomen
aan het sas van Diepenbeek, klokten we af op 33,4 km/u gemid. Van
Scherpenheuvel tot aan het sas van Diepenbeek 1uur11min. De totale rijtijd was
3u25min. Over 99,1 km
Dat Franco
in vorm is voor de Charly Gaul, daar twijfelen wij niet aan.
De fietsmakkers
van de Funbikers uit Bilzen organiseerden voor de 2de maal een
ploegentijdrit voor wielerclubs uit Bilzen.
Hier
een actie foto van de a ploeg Funbikers . Helaas zijn ze hun vijfde man twee
weken geleden verloren door een val ( Bosch H. ) sleutelbeen over . Toch haalden
ze een verdiende tweede plaats algemeen achter de a ploeg van wtc rosmeer en
voor de a ploeg van wtc schoonbeek . Chapeau mannen, prachtige prestatie !!!
Met 7
man werd er afgesproken om nog eens naar Banneux te fietsen, ditmaal om die
enkelen die dit jaar nog niet de kans hebben gehad om een kaarsje te branden,
in groepsverband is dat altijd makkelijker.
De namen:
Petros,Gianni,Fulvio,Berna,Franco,Giuseppe en ikzelf.
Net voor
de start in Zutendaal merkte Franco dat zijn bloc los stond. Er werd besloten
om naar mijn huis in Beverst terug te rijden en daar het probleem met een
sleutel aan te pakken.
Maar
omdat we voorbij de voordeur van Luc Loupo zouden rijden, was een kans dat
hij ons verder kon helpen, wat ook gebeurde. Prompt liet Luc zn verfborstel vallen
in de verpot en kwam met wat gereedschap om dat bloc probleem eens aan te
pakken. Het probleem moest blijkbaar elders anders gezocht worden en kon niet
terplaatsen hersteld worden. Dus gaf Luc een reservewiel en konden we onze trip
verder zetten. Een dikke merci aan mechanieker Loupo Luc voor zijn bereidheid
om ons verder te helpen, je hebt een dikke pint verdient bij de volgende
fietstocht!
Nog maar
net langs het kanaal en Gianni kreeg met een klapband te maken, een nieuw
bandje gestoken en bij het oppompen pafffff!!! Resultaat een dikke slip in de
buitenband en wat nu gedaan??? Franco had een stukje buitenband bij die er
vakkundig door Fulvio voor die slip werd geplaatst.
Nu terug
op weg naar het jaagpad en verder richting Visé. Lang heeft het niet geduurd of
Petros kon lekke band roepen! Het eerste bandje gaf dadelijk de geest bij het
oppompen en gelukkig had hij nog een tweede bandje bij maar die verloor het
ventiel! Wat een getaffel!!! Gelukkig is er dan Fulvio die een cursus fietsenmaker
volgt en wist er raad mee.
De swung
zat er volledig uit om nu nog naar Banneux te fietsen, we moesten er al bijna
zijn en we stonden nog maar in Kanne! Dus werd er besloten om in de Voer te
rijden en een koffie in Aubel te gaan drinken. Na de koffie en stokbrood voor
Petros konden we terug huiswaarts keren. In Eysden kreeg ikzelf dan met een
lekkeband af te rekenen, en konden we nadien onze weg vervolgen en in Zutendaal
bij een welverdiende Grimberge konden we daar nog een mee lachen met onze
pechdag en de fratsen van Petros, een echte 16 klepper maar zeker een toffe
Griek!
Bedankt
mannen, zie de mooie fotos gemaakt door paparazzo Giuseppe. Mille grazie !
Zeker een dikke merci aan
mechanieker Fulvio die vandaag zijn handen vol had met de platte banden !
Ziehier een klein verslagske van onze trip naar
Sicilië , op aandringen van Antonio die ons het mooie Sicilië heeft laten zien
,en inderdaad het was gewoon prachtig,Natuurlijk mocht de fiets niet ontbreken
om daar wat ritjes te rijden. De beklimming van de Etna stond al eerder op ons
verlanglijstje en zou zeker voor de bijl gaan. We hebben in totaal 4 ritjes
gereden met de plaatselijke wielertoeristen die ons door het mooie landschap
loodsten. De beklimming van de Etna langs de zuidkant is 30 km lang . De
stijgingspercentage zaten gemiddeld rond de 6 percent met enkele uitschieters.
De beklimming hebben we rustig aan gedaan om te genieten van de mooie
uitzichten die de Etna ons te bieden had. De vulkaan op de achtergrond die
voortdurend stoom afliet. Eenmaal boven zaten we op 1957 meters hoogte. Op 30
km hebben we 1643 hoogtemeters overwonnen. Zowel op cultureel als op sportief
vlak was het een geslaagde vakantie die zeker voor herhaling vatbaar is
De weergoden zijn ons zéééér gunstig
gezind deze dagen. Het is zo heet dat we de eieren gekookt uit de frigo halen
binnenkort, jawadde !
Vandaag hadden we afgesproken om een
ritje richting Herve-Aubel te fietsen.
Berna nog steeds in de clinch met een
vervelende rugpijn, Gianni en ikzelf.
Jammer dat we Pierre niet hebben kunnen
vergezellen naar Gembloux 171 hete kms.
Maar er komen zeker nog andere mooie
fietsdagen.
Onze rit dan. Via Eigenbilzen recht
naar de Lanye en op het jaagpad naar de Richellen. De zon begon de banaan en
fietskoekjes goed warm te maken in de achterzak.
Effe door Dalhem, naar Blegny en dan is
Aubel niet meer zover meer.
Ik begon al naar een frisse cola te
snakken, en dat zal ik niet alleen geweest zijn denk ik!
In Aubel hebben we onze dorst gelest
met enkele dranken ,de bidons bijgevuld en we konden de terugweg aanvatten. Nog
een helling voor de wielen en dan onder een schroeiende zon naar Genk en
Beverst. Maar niet zonder eerst nog een Grimberge stop te houden in Zutendaal.
Bedankt mannen en tot volgende dinsdag
(misschien Banneux?)
Zo, nu ga ik buiten zitten op mijn
terras en genieten van mijn Leffe!
Om 8 uur stipt
vertrokken we met 8 man richtung Deutschland,met als keerpunt het dorpje Beeck.
Prachtig fietsweer
niet die strengende hitte van afgelopen dagen, of zijn we het nu misschien al
gewoon aan het worden?
Pierre had
een mooi parcour uitgetekend over rustige wegen, eerst nog een goeiendag zeggen
op den Hollander, tussen Elsloo en Bunde in het Bundebos ligt de Slingerberg
die we lekker meenemen en dan de grensoversteken iets voorbij Brunssum.
In het
centrum van Geilenkirchen was het even oriënteren met al die brugjes, je zou
hier het noorden verliezen in Noord Westfalen
Na al dat slinger
en bochtenwerk over de veldwegen arriveerden we in Beeck, tijd voor wat Duits
krachtvoer en drank binnen te werken voor de terugweg naar richting heimat.
Een verbouwde
boerderijBeecker Bauern- und Erzählkaffee waar misschien koeien op de binnenkoer
hebben gelopen staan nu tafels en stoelen om van de rust( tot wij aankwamen) te
genieten in dit dorpje. Na de taart en reuze smoskes en drank was het tijd om
de terugweg aan te vatten.
De eerste
druppels waren een voorbode van wat ons nog te wachten stond! De hemel trok
zwart dicht en trok iemand daarboven toch zeker niet aan het hendel en gingen
de sluizen open. Een ware zondvloed, in een mum van tijd stond alles blank. Over
een verfrissing gesproken! Maar het klaarde op en eenmaal terug in Belgenland
stonden we droog maar weliswaar vuil en smerig te wachten tot Johan een nieuw
bandje had gestoken.
De volgende
euvel was dan die vervelende valsplatte in Rekem, boven aan dat frituurke
konden we zien hoe Luc een nieuw binnenbandje kon vervangen. En kon dat nog
eens opnieuw doen in zn eigen straat maar hield het vol tot aan t Smidje. Voor
mij geen tijd meer voor een Grimberge, ik had trouwens al genoeg met die
Erdingen op die boerderij!
Een dikke
merci aan Pierre voor de mooie rit, en aan de rest van groep bedankt allemaal!
Geen
drash national maar tropische hitte op onze nationale feestdag.
Traditiegetrouw ook de Tocht der Lage Landen met vertrek en aankomst in
Schoonbeek. Om 6u30, zeer vroeg dus, zat ik al op mijn titanium ros richting
Schoonbeek. Na het inschrijven(2de) voor de 131 km vertrok ik
richting verste punt Wurfeld. Ik weet niet of de troonwissel of voetbal ermee
te maken hadden, maar het viel op dat er niet veel inschrijvingen waren. Jammer,
want de TLL is altijd een prima georganiseerde toertocht van de wtc Schoonbeek.
Maar zoals altijd de afwezigen hebben steeds ongelijk. Aangekomen in Vucht ging
het goed fout, nergens vwb parcours aanwijzer te bespeuren. Enkele keren heb ik
op en af gereden zonder te weten welke richting ik uit moest. Gelukkig kwam op
dat moment een medewerker van Schoonbeek die het parcour moest controleren en
had al veel nieuwe plaatjes moeten aanbrengen. Schuldige hier bleek een café
uitbater daar in de buurt, die het niet zo op wielertoeristen gemunt heeft! Een
zielige vent als je mij vraagt!
Eindelijk
kom ik aan de eerste van de 2 bevoorradingen op de langste afstand. Na wat energierepen
en drank kon ik verder. Tot dan nog, nog geen fietsers te bespeuren dat is wel
een minpunt als je vroeg vertrekt.
Maar
ik voelde mij goed en had dan al 28,4 km/gemid en met vervelende kopwind.
Het parcours
was tov voorbije edities hertekent, mooie binnenwegen en ik passeer veel
Maasdorpjes. Een gebied die ik(wij) misschien te weinig aandoen. Hier is het
echt rustig fietsen tussen de plantages en weiden.
Ondertussen
begin ik toch al wat honger te krijgen en in Opoeteren werd mijn geduld beloond
met een 2de en grote bevoorrading. Hier stonden dus wel veel deelnemers
die voor de 93 km afstand hadden gekozen. Ook de Funbikers de club van Pierre
en Tony Cortinovis stonden cake te eten. Ik moest mij haasten wilde ik mijn
wagonnetje aanhangen aan de 'groene trein'.
Luc
Wolfs mocht het werk doen van op de kop, zonder fluitje maar met armbewegingen
liet hij iedereen verstaan waar we naartoe moesten. Wat een luxe voor mij om nu
de laatste 30 km lekker in het wiel te zitten, want ik voelde mij al niet fris
meer.
Dat er
niet gesjippeteerd zou worden, was al dadelijk te voelen, de gashendel werd
duchtig opengetrokken en in het wiel blijven was de boodschap. Een Funbikster
kon dat aan den lijve voelen en werd dan
terug naar het peleton geduwd (en soms ook voorbij !)
Puik
werk van Luc en zn co-piloot, bedankt mannen dat ik mijn wagonnetje mocht
aanhangen.
Een dikke
pluim en proficiat aan de mannen van WTC
Schoonbeek,voor de mooie rit en verzorgde bevoorradingen.
Ritgegevens
Ik en
nog +- 800 fietsers die ik niet bij naam ken
De weergoden
blijven ons goedgezind, dat mag dan wel na zo een lange winter. Met 4 man (Giuseppe-Fulvio-Franco
en ikzelf) stonden we in tropisch zomertenue in Zutendaal om naar La Redoute te
rijden.
Maar
al snel kwam de vraag of het niet té warm zou zijn en verantwoord om die dikke
puist te beklimmen. Tot Banneux en dan zouden we wel zien.
Voor
Giuseppe zou het een primeur worden, als wielertoerist en nog nooit naar
Banneux gefietst??? Vreemd! Dat het bergop zou gaan dat wist hij wel en maakte
er dan ook gretig gebruik van om samen met berggeiten Franco en Fulvio naar de
top te fietsen.
Eerst
op het jaagpad al babbelend naar de Lanaye en langs de Maas naar de Richelle,
waar enkele rare Hollanders ons kwamen vervoegen en ook een trip naar Banneux hadden
aangestipt. Overal kwam ik als laatste boven en kon ik geen enkel bergprijs in
ontvangst nemen, maar de eindstreep ligt altijd thuis. Na een half dozijn
hellingen en 27,4 km/uur kwamen we aan
in Banneux. Eerst een kaarsje branden en bidons vullen met fris heiligwater.
Of die
kaarsen er iets mee te maken hadden weet ik niet, maar er werd beslist gezien
de warmte om enkel La Redoute te doen en Les Chambralles voor een andere keer
te laten. Wat achteraf een zeer juiste en goede beslissing werd. Giuseppe die
tot nog toe max. een 80 tal kms in de benen had, was nu meer dan tevreden met
165 km!
Na de
afdaling naar Remouchamps effe door het centrum en mocht de ketting (bij mij)
volledig naar binnen op de trippel. Het was sterke koffie malen tot boven.
Giuseppe dacht even dat het om een korte kleine puist ging, en gaf dadelijk het
volle pond maar werd dan tot de orde geroepen bij het zien wat hem te wachten
stond.
Boven
werd er de fotofinish gemaakt door paparazzo Franco. Die toen samen met Fulvio
al een tijdje uitgehijgd waren als ik boven strompelde.
Tijd
om terug naar Banneux te fietsen en aan de broodjes te beginnen. Giuseppe nam
zich een goed stuk rijsttaart met ½ fles Aquarius. Toen hij hoorde dat er nog
één helling en ongeveer een 80 tal kms voor de boeg hadden, bestelde hij zich
nog een stuk rijsttaart en had zo in totaal een halve rijsttaart opgeflurkt! Kwestie
van de innerlijke mens met reserves te voorzien.
Langs
de kiezelgroeve en binnenwegen landen we terug op het jaagpad naar Kanne, waar
we enkele colas hebben uitgedraaid aan een welgekome automaat. Nu is thuis
geraken iets moeilijker en moet er wat gas terug genomen worden.
Iedereen
begon zowat al te snakken naar de douche thuis, niet verwonderlijk na zo een
warme dagtrip!
Bedankt
iedereen, vooral voor Franco en Fulvio om ons uit de wind te houden.
Bij de
croissants en cappuccino werd er onder de 5 starters besloten om naar de
Keutenberg te fietsen. Zo kon Nuccio kennismaken met deze vette puist die
Zuid-Limburg rijk is en voor het rapen liggen.
Aan de
start bij Piceno:Nuccio-Antonio-Fulvio-Franco en ikzelf
Franco
loodste ons over enkele fietspaden door bos en wijk en plots stonden we in
Zutendaal.
Aan een
mooi tempo reden naar Maastricht, het was warm en dat is nu al enkele dagen en
zo mag het dan ook nog lang blijven.
Dat Antonio
en Franco de zaterdag nog goed gevlamd hadden tijdens de AldenBiesen classic
was eraan te merken, zeker geen dikke benen maar hielden dat tempo nog steeds
aan.
Om
in Valkenburg te geraken moeten we nog eerst over de Bemelerberg waar we niet
alleen waren. Het aantal wielertoeristen die we tegen kwamen waren niet te
tellen.
Nuccio
had al veel over de Keutenberg gehoord en gelezen maar zelf nooit aan den lijve
ondervonden wat die puist een mens kan aandoen en laten voelen. verwittig mij
als we er zijn en ik moet klein schakelen vroeg hij ons en we hielden woord!
Na puffen
en trekken-sleuren aan dat stuur kwamen we boven. Effe wat op adem komen en kijken
hoe andere wielertoeristen die omhoog kwamen getaffeld aanmoedigen. Er reed
zelfs gele trui drager Froome mee!
Na door
het centrum van Valkenburg te rijden konden we nog een helling oprijden die ons
terug naar Elsloo bracht. Boven op de salamander splitsten onze wegen, om nog
naar Piceno te rijden om iets t drinken zat er niet meer in voor mij, misschien
na het verlof om 8 uur afspreken?
Voor
woensdag 17 juli staat La Redoute op het menu met een stop in Banneux. Meer info
volgt.
Vandaag
stond de AldenBiesen classic op het programma. 2 man op de afspraak, Antonio en
ik. De rest van de fietsmakkers waren om een of andere reden belet om deel te
nemen aan deze mooie toertocht. We fietsen van de plaats van de afspraak in
Zutendaal naar Martenslinde waar de start plaatsvindt van deze classic. We
kiezen voor de afstand van 130 km. Dat het geen wandelingstochtje ging worden
had Antonio direct door, met ons 2 werd er stevig doorgefietst van groepje naar
groepje. Via Borgloon,Heks, Attenhoven,richting Landen zaten we in het mooie
Haspengouws landschap. Bij de eerste bevoorrading en na 60 km zaten we aan een
gemiddelde van 31,4 .Na de pauze ging het richting Orp Jauche ,Hannut ,Waremme
over een golvend parcour. Na de 2 bevoorrading nestelen we ons in een groepje
en laten ons zo meedrijven tot in Tongeren waar we de omloop verlaten om via
Hoeselt,Bilzen zo naar Genk te fietsen, nog even een terrasje doen in Genk en
dan richting casa!! Moe maar voldaan kijken we al uit naar de volgende rit. Gegevens totaal km 172 km AVS 30,2. Hoogtemeters 1065
Onder
een staalblauwe hemel trokken we met 5 man(Fernando & zoon David-Franco-Luc
en ikzelf) naar de beruchtemuur van Hoei. Nino en Berna liggen in de lappenmand met rugklachten,
Antonio was belet en Giorgios is aan cocoonen . Hopelijk zullen jullie er snel weer bij zijn
Voor
het eerst heb ik beroep gedaan op de gps die ons (normaal)zonder problemen tot
de bestemming en terug zou loodsen. Maar natuurlijk moet dat ding dan ook
starten en de juiste satellieten zoeken en vinden, hij vertikte het gewoon om zn
werk te doen en na enkele keren te hebben herstart, kreeg ik dan eindelijk de
track te zien en hoefden we maar te volgen. Mijn fiets was aan een nieuwe
ketting + bloc toe en dat heb ik maar aan de fietsenmaker Bollen overgelaten. Alles
liep gesmeerd zolang ik de ketting maar op het buitenblad hield en zeker niet
op het binnenblad, want dat was niet te doen! Bergop kon ik nog enigszins gebruik maken van mijn triple en zeker op de muur.
Daar
ging mijn goesting al om die muur te slopen! De wet van Murphy stelt dat wat er
mis kan gaan ook mis zal gaan. Maar hoe erg kan het worden? Geen 500 m verder
kreeg ik ook nog een lekke band! Probeer maar met deze warmte het hoofd nu koel
te houden! hier werd mijn geduld serieus op de proef gesteld. Maar met enkele
steunende woorden van de fietsmakkers konden we verder rijden. Ondertussen deed
de gps zijn werk naar behoren en bracht ons via mooie binnenwegen door tal van
dorpjes naar de Maas. Onze snelheid zat er goed in, zo snel dat zelfs de Garmin
moeite had om ons op tijd te verwittigen aan de kruispunten of afslag.
Na een
mooi parcour en ong. 65 km bereikten we Huy. Nu nogeven door de binnenstad en naar de Rue des
Chapelles hier ligt die puist! Een oplopende straat met op de flanken 7
kapelletjes die de weeën van Maria verbeelden (?)
Nu komt
mijn triple echt als geroepen. Niet gek doen, boven geraken is mijn/ons doel.
De mannen
van de Dolomieten en Pyreneeën zijn al uit mijn zicht verdwenen als ik in die
beruchte bocht kom. Dat het hier crimineel steil omhoog ging, dat werd mij
duidelijk gemaakt op de grond OEI OEI OEI en een naam PHIL PHIL
Boven
aangekomen waren mijn fietskameraden al goed uitgepuft en uitgehijgd, en na een
afdaling was het tijd voor een welverdiende terrasje!
De terugweg
werd moeilijker gemaakt door de kopwind. In Crisneé hebben we het parcours verlaten
en via Haspengouwse hellingen (Kolmont en Glain) streken we neer op op het
terras van café Welkom in Eik. De laatste kms waren voor mij duidelijk teveel
aan, constant op het buitenblad heeft mij zeker geen goed gedaan, maar we doen
het graag hé!
Bedankt
aan mijn metgezellen voor alweer een mooie fietsdag al begon die in mineur!