Deel 3 : de ECOVIA (geschreven door Marc(o) Dufour) In het vorige deel had ik een noordelijk circuit gemaakt met verkenning en uitbreiding van rit van de Ronde van Algarve Daar het zuiden van nature voorbehouden is voor boot en vaaravonturen bleven er nog 2 windrichtingen over : het oosten en het westen . het oosten was mij reeds half bekend , daarom startte ik met volledig nieuw naar de Atlantische Westkust . op 22 oct reed ik met de wagen via de A22 tot waar de Autostrade ophoudt ter hoogte van Bensafrim , iets ten noorden van Lagos . via een landelijke weg over een massief beland ik na 25 km in Aljezur , een toeristische trekpleister . het is een pittoresk dorp gebouwd rond een burcht Castello daterend van de Arabische overheersing en die als een adelaarsnest boven de omliggende vlakte ligt wat prachtige panoramas geeft . hoe men dat ooit terug heeft kunnen veroveren is mij een raadsel : onopgemerkt naderen was zeker uitgesloten .
Maar de lokroep van de oceaan werd mij te sterk en de kust lag slechts op een 5-tal km Monte Clerigo was de eerste badplaats , makkelijk bereikbaar en zeedorpje met ruim strand , ingesloten aan weerskanten door rotsmassieven . er lagen nog heel wat surfers in zee , te wachten op die ene mooie golf die hun rechtopstaand een stuk terug naar de kust zou voeren ; maar bij velen bleef het geduldig wachten en veel resultaat heb ik niet gezien . Niettegenstaande niet op de kaart bleek de weg voort te lopen langs het strand ; dat was niet nieuw voor mij en dus maar proberen . bleek dat toch niet zo gunstig want dra veranderde het asfalt in onverharde zand/grint weg . ik hield dat nog zo een strand of vier vol met steeds hetzelfde beeld en dezelfde soort weg : te meiden met de racefiets , doenbaar met de mtb , waarvan een paar gezien . Weg van het strandleven en verder de normale route naar het zuiden : Vila do Bispo , Sagres en dan naar het einde van de wereld : Cabo San Vincente . dit is de uiterste westpunt , niet alleen van Portugal , maar ook van Europa en werd voor Columbus echt als de plaats beschouwd waar de wereld ophield . de punt wordt gedomineerd door een vuurtoren , niet toegankelijk , en je kan dus alleen van de zijkant in de eindeloze verte turen .
Uiteraard massas toeristen , hoewel eind october toch niet zo druk . eventjes rondgewandeld en dan , tot mijn grote verbazing , een metalen fietsbeeld en een verklarend bord met uitleg over de aanleg van een fietsroute , de Ecovia , van west naar oost , in hoofdzaak in de buurt van de kust ; totale lengte 214 km . eerlijk , het project staat nog in zijn kinderschoenen , heb er daar 15 km van gezien , en best is het , als hier verwende wielertoerist , zich niet te veel begoochelingen te maken . en een einddatum is niet bekend en ik vermoed dat ik dat niet meer zal meemaken , maar het is een begin. Langs de kustlijn rij ik dan naar Lagos , waar ik beslis de verdere terugweg via de autostrade te maken . Als fietsroute valt hieruit het volgende te distilleren :van Lagos naar Aljezur , een stukje kustbezoek , dan zuidwaarts tot Cabo San Vincente en verder via de zuidkust terug naar Lagos : ca 120 km . blijft de vaag hoe in Lagos en terug geraken? Want dat ligt op min 80 km van Faro . antwoord : de trein , die de hele kust afdoet en gratis fietsen meeneemt . Er blijft nog één verslag voor de volgende aflevering . Link : http://www.everytrail.com/view_trip.php?trip_id=860043
Marc bedankt voor je bijdrage(ge zijt nen straffe!)
De zaterdagrit werd door de regen verschoven naar zondagmorgen. Wat fris maar droog bij het vertrek,toch een aangename 8°C.
Ik had afgesproken met Enzo om 9u30 aan de kerk van Zutendaal,normaal gaat dan de fietstocht den Hollander op. Maar vandaag met uitzondering en wegens familiale verplichtingen in de namiddag ging de rit richting Oupeye Bassenge Millen Rijhoven.
Net voor we de beklimming aanvatten in Oupey zit ik met een achterband die langzaam leeg loopt. Onderweg komen we nog lange Johan met nog 2 Funbikers tegen.
De zon doet schuchtere pogingen om door te breken en ergens in een veldweg kon ik de deze inwoner van Rijkhoven(zie foto) op mijn digitale kodakske vastleggen.
Het is druk aan het kasteel van Alden Biesen door de komst van de brave heilige man Sinterklaas.
Het was een korte rit,ik had er 86 km en toch mooi 550 Hms.
Mens sana in corpore sano- een gezonde geest in een gezond lichaam. En is dat nu 1000 of 30.000 km of fiets je tegen 20 of 40 km/u dat is van geen belang. Het gezegde verwoord alles.
Op verkenning door Algarve Deel 2 : (om te vergroten klik op de foto's)
Actie , we draaien. De dag na mijn aankomst neem ik de bus naar de luchthaven om mijn bestelde huurauto af te halen . Ik wordt verwend met een Mitsubishi Colt aan de prijs van 96 voor 4 dagen , incl een soort omnium . Gewapend met mijn 2 gps en , film- en fotomateriaal , 3 landkaarten en veel goede wil , vertrek ik na installatie van de autogps tegen de voorruit en fietsgps op het dashboard getaped voor een rit , die ik vorig jaar met de fiets had gemaakt en dit jaar met de auto wat wil uitdiepen .
De rit loopt naar een traditionele aankomstplaats van de Ronde van Algarve , die jaarlijks in de 3de week van februari plaatsvindt . Het is de enige rit met aankomst op een col , de zogenaamde Alto do Machao (onnodig op te zoeken op gespecialiseerde colsites , hij staat zelfs niet op een portugese landkaart , ik zou het een insiders only col noemen) Vanuit Faro gaat het richting Loulé en verder naar Salir na het eerste zoekwerk : in Loulé vind ik mijn route van vorig jaar niet terug en met wat assistentie van een vriendelijke (zoals alle) Portugees kom ik op een alternatieve weg waarvan een groot deel onverhard is (moet geschrapt worden voor fietstocht) ; de auto-gps duidt zeer leuk aan : volg de weg , geen naam , geen nummer , nada en dat zou mijn lot nog ettelijke keren worden tijdens de volgende dagen . Maar eens terug op verharde weg beland , vind ik zowaar de richting Salir via mooie asfaltwegen die mijn deel zouden worden tot het einde van de rit .
Vanaf Salir rij ik verder noordwaarts naar de col op mijn geheugen van vorig jaar en het laat me niet in de steek : plots zie ik rechts van mij de weg hyperstijl omhoog gaan en besef dat ik aan het begin van de beklimming ben : het is een echte puist , slechts 2,7 km lang maar dat voor een hoogteverschil van 250 m wat een gemiddeld percentage van 9,6 % geeft . Contador heeft dit jaar die rit gewonnen en daarmee ook die ronde . Het verloop van de percentages heb ik bijgevoegd : let op de verschillende pieken van 15 en meer % . de Alto do Machao haalt 525 m . Op de top ligt een bar waar ik mij te goed doe aan een broodje en een cola en tijd neem voor wat fotowerk en bestuderen hoe het nu verder kan , want dat was het opzet : niet terugkeren via zelfde weg zoals toen met de fiets maar wat nieuws zoeken .
Op de kaart vind ik zowaar een mogelijke bestemming die ook op een wegwjzer staat ; het ligt wel zeer sterk noordelijk , maar ik hoop dat te kunnen afsnijden onderweg en hop daar gaan we : volg de weg zegt de gps . Een eerst poging rechtsaf loopt dood in een minuscuul gehucht , terug dus ; bij een 2de poging wordt ik door honden teruggeblaft en dan reeds denken dat het nog een lange weg gaat worden , tot ik een wegwijzer zie naar Dogueno en dat zegt mij iets ; even de kaart controleren en ja dat is heel wat korter en het wordt nog beter , ik vind op die weg nog een kortsluiting naar Ameixial en van daaruit is het kinderspel : de N2 volgen tot Faro . het zoekwerk heeft een prachtroute opgeleverd : vanaf Salir via de col en terug naar Faro loopt over biljart asfaltwegen door geweldig landschap en met nauwelijks verkeer . alleen de laatste 10 km zijn te druk , maar daar kende ik , achteraf bekeken , al een rustig alternatief voor . Samengevat : 128 km met een 2200 hm over golvend landschap met wat steilere uitschieters ; de rit moet nog bewerkt worden om 1. de nutteloze zoekpartijen er uit te halen , wat naar schatting een 15 km winst gaat opleveren en 2. de fietsonvriendelijke stukken omzeilen Link :http://www.everytrail.com/view_trip.php?trip_id=858045 De talrijke fotos van wijzerplaten zijn voor mij als memo bedoeld voor een volgende keer . Geschreven door Marc Dufour
In februari 2009 verbleef ik voor een week in Faro , hoofdstad van Algarve , en dit om wat fietstochten te maken en de profs bezig te zien tijdens de jaarlijkse Ronde van Algarve. Ik heb toen de smaak te pakken gekregen en ben nu terug van een week aldaar van 20 tot 27 oktober .
Algarve is nog niet zon bekend terrein voor de meesten en daarom wat gegevens :
Het is de zuidelijke provincie van Portugalmet een +/- rechthoekig vorm van 200 x 40 km . Faro ligt aan de zuidkustca 50 km van de Spaanse grens en 150 km van de Atlantische Oceaan .Aan de kust is het land nagenoeg vlak en gaat dan progressief naar het noorden de hoogte in met verscheidene massieven.
Het klimaat is er erg mild en aangenaam , vooral vanaf maart tot half oktober ; in de koude periodes kan de temperatuur dalen tot 8°C maar 12° zijn meer normaal .
Landschap en klimaat bieden dus goede basiskwaliteiten voor wielertoerisme.
Daarbij is de bereikbaarheid per vliegtuig enorm toegenomen sinds Ryanair op Faro landt
met vertrekbasis Eindhoven , Maastricht , Weeze , Charleroi om het daar bij te houden .
hotelaccommodatie is rijk voorhanden en restauratie is het het kleinste probleem met bijna de ganse dag beschikbare warme keuken van excellente kwaliteit en dat aan prijzen , die amper de helft halen van die in onze contreien .
Op 20 oktober ben ik in Eindhoven opgestegen om 2u45m later in Faro te landen .De luchthaven ligt 7 km van het centrum , dat bereikbaar is met een bus aan 1,70 en het traject duurt 20 min . Uiteraard zijn er ook taxis en die vragen 9 .
Het weze genoteerd dat Algarve synchroon loopt met Greenwich tijd , maw bij aankomst uurwerk een uur terugdraaien .
Ik heb dit keer de fiets niet meegenomen om de volgende redenen : ten eerste was ik onvoldoende in conditie om het landschap daar reeds te trotseren na slechts 1000 km hersteltraining volgend op mijn 4 maanden gedwongen inactiviteit wegens ziekte ; ten tweede had mijn eerste fietservaring van vorig jaar uitgewezen dat er heel wat zoekwerk bij te pas kwam wegens zeer gebrekkige landkaarten en wegmarkeringen (meer daarover in vervolg).
Echter om routes en mogelijke ritten te onderzoeken heb ik mijn fietsgps om alles op te slaan en autogps om mij het zoeken wat te vereenvoudigen meegenomen .
Het resultaat daarvan was leerrijk en is deel van deel 2 (geïllustreerd met fotos) van dit verhaal .
Mooi Allerheiligen weekend achter de rug,Vrijdag fietsen in de Voer(zaterdag regendag!) en zondag met het Rode Kruis op de SP veldrijden in Zonhoven. Het parcours was in de prachtige natuurreservaat de Teut. Ik stond met mijn collega Fons op de mooiste plek van het parcours, beneden in de kuil. Hier hebben we er veel op hun teut neer zien gaan in het mulle zand!
De rest van deze week ziet het er niet bepaald rooskleurig uit ivm het weerbeeld, zwaarbewolkt met regenbuien werd er al omgeroepen. Behalve vandaag en dan nog voor de middag zou het droog blijven met zonnige perioden. Dus had ik met Enzo afgesproken om een ritje te wagen.
Afspraak aan de kerk van Zutendaal? = den Hollander op!
Enzo blijkbaar nog op zomeruur kwam me al tegemoet gefietst.
Na wat overleg en rekeninghoudend met de windrichting werd het Heyenrath via de Schweiberg. Maar éérst door Mestreech door naar de Bemelerberg. Als we net de top bereiken, horen we de achterband van Enzo's Cannondale aan een zeer snel tempo afgaan. Er zit niks anders op dan een nieuw bandje te steken.
De wind geregeld in het nadeel(en zeer voelbaar) maar met de gedachte dat de terugweg een stuk gemakkelijker zou zijn fietsen we de Sibbegrubbe af. Best een mooie lange afdaling.
Eenmaal terug de grote weg op fietsen we rechts op. Vandaag geen Koning van Spanje die we rechts laten en ook geen Dode Man, die zal voor een volgende keer zijn.
Via Gulpen is het niet ver meer, om net buiten Mechelen dadelijk rechts een smal wegje in te rijden. Hier ben ik nooit geweest! Enzo daar en tegen wist me te verwittigen dat het dadelijk steil en krachtig omhoog(13,4%) zou gaan en dat we ongeveer halverwege de Schweibergklim zouden uitkomen. In Heyenrath slaan we links de Voerstreek in te duikelen.
Via Moelingen naar Lanaye en daar bij de plaatselijke bakker hebben we een rijsttaartje uitgehaald die we dan buiten in het zonnetje hebben opgeflurkt.
Nu met windkracht 5 in de rug,of hoe Enzo zeigone with the windal freewheelend en zonder al te veel moeite tegen 37km/u stevenen we richting Zutendaalkanaalbrug. Nog net voor Eigenbilzen heeft Enzo nog met een 2de lekke band af te rekenen gehad.
Donkere regenwolken begonnen zich te groeperen boven ons en er viel al een verdwaalde regendruppel. Net in Beverst city begon het harder te regen,maar toen stond ik al binnen.
Ritgegevens:
2 die-hards - Enzo & Gino
Ik had 116 km 788 Hms Enzo, 2 keer lek!
Kaartje van de rit
Grafiek Heyenrath
Vermassen heeft ons ferm gekloot - mannen kom in opstand !!!!
Ik kwam gisterenavond thuis en werd ervan beschuldigd gedronken te hebben.
Vanaf zondag is het weer wintertijd. Op 31 oktober wordt de klok om 3 uur 's nachts één uur teruggedraaid. De terugschakeling naar het 'winteruur' betekent een uur langer slapen. Mensen met nachtdienst hebben echter pech en moeten een uur langer werken.
Vrijdag zou een prachtige dag worden en zaterdag regenachtig in de voormiddag, het was niet moeilijk om te beslissen dat het vrijdag zou worden voor onze wekelijkse tocht. Om 09.30 uur samenkomst aan de brug in Zutendaal , ja samenkomst Gino en ik Enzo, voor de rest komt er toch niemand opdagen tis een kwestie vankarakter denk ik niet waar ? Waarom toch zo vaak aan het kanaal samenkomen , het is omdat het makkelijk is geen autos en ook lekker vlak, in het begin van de rit kun je lekker je spieren opwarmen voor de hellingen beginnen.
In samenspraak kozen wij vandaag om naar Blegny te fietsen, via het kanaalrichting Kanne aan een gezapig tempo en een beetje tegenwind . Via Kanne fietsen we richting Vise om zo de beklimming van de Richelle aan te vatten, wat een mooie klim, is een van mijn favorieten, niet te stijl en je hebt het gevoel van het buitenland ergens in de Alpen of Vogezen maar daar zijn de beklimmingen veel langer.Eenmaal boven is het naar links en even later naar rechts ,dit is werkelijk een mooie streek denk dat het een beetje het land van Herve is .Een paar beklimmingen verder op een hoogte van 300 meters rijden we terug via La Heid .Dit maal is het wel dalen en de wind in de rug wat heerlijk is dit toch. Fietsen is niet alleen afzien maar toch af en toe eens genieten en dit moet je durven doen en niet bang zijn dat je niet genoeg presteert, want dit is toch te de bedoeling fietsen om je fit te voelen, laat het prestige maar aan Gilbert of aan Armstrong zij worden er voor betaald nietwaar ?
Eenmaalde voeren in kozen wij voor het fietspad dat je door het mooie landschap loodst om dan via het kanaal los te fietsennaar het vertrekpunt . Hier Scheiden onze wegen , ik naar Genk en Ginonaar Beverst.
Het was weer een aangename rit en zijn helemaal tevreden en daar doen we het toch voor.Op naar de volgende , waar die naar toe gaat dat zien we nog wel.
Enzo, bedankt voor het verslag!!
Ritgegevens: 111 km- 724 Hms
nog één van Briek Schotte Pakt nu in t jaar 48, dat wereldkampioenschap, 27 keer over de Cauberg. Ik vond dat niet lastig,
k Ging van t gedacht uit dat het de laatste ronde toch arrivée was!
Wat een goeie mop!!! In de overvolle bus staan de mensen bijeengeperst, er stappen aan iedere halte meer mensen op, dan er afstappen. Louis staat er ook tussen, en staat toevallig met zijn voorpartij tegen het achterste van een mooi meisje aangedrukt.
Ze vraagt hem opeens: Is het da wattak denk da ge tegen mij aanduwt...?
Zegtde Louis : Hela, hela, nee nee, da's een rolleke euromuntstukskes da in mijnenbroekzak zit : ik waark in de baank en k heb just mijn preegekregen
Zegt zij: Amaai, dan heddegij tussen de leste 2 haltes wel ne serieuzen oepslag gekregen'!
De winter komt er schoorvoetend aan. Deze morgen was het effe bibberen en was het toch al uitkijken met rijmplekken op de weg.
Met Enzo had ik afgesproken om vandaag de Voerstreek te verkennen en zo enkele nieuwe wegen te ontdekken voor een ritje in het nieuwe seizoen 2011.
Op weg naar de afspraak heb ik nog een babbeltje kunnen slaan met versbakken kampioen loupo Luc, die zondag tijdens de laatste clubrit verkleed in een wolvenpak door Bilzen en Eik werd rondgereden. Een beestenboel is het geworden met de Fun bikers van de halve weg! Baai de wei mannen, ferm mooie drinkbussen hadden jullie bij!(fles jenever in de drinkbushouder)
Iets later dan normaal verschijn ik op de afspraak. Enzo stond al op mij te wachten. En wat ziet mijn lodderig oog??? Alweer een nieuwe aanwinst!!! Ditmaal een Cannondale caad 9. (zie foto)Speciaal om in langbroek te fietsen(winterfiets dus!) de Pina fp 3 is voor juist ja in kortebroek! Mooie fiets Enzo je zit er als gegoten op! Ik ben benieuwd wat je voor de volgende rit in petto hebt? Surprise me !
Via Eijsden duiken we de Voer in naar Moelingen. Het gaat gestaag bergop. We fietsen door sGravenvoeren St. Martensvoeren St.Pietersvoeren en de mooie lange klim(naam???) die ons tot op de steenweg brengt. Er rest ons nu de afdaling naar het centrum van Aubel waar er aardig wat volk op de been is door de marktbezoekers. Dwars door het centrum richting Battice en met een boog naar Charneux Julemont. De zon is ondertussen van de partij en de wind lekker in de rug stevenen we af naar Dalhem,Visé. Toine van de Maaslandia mannen zien we ferm ingepakt op de mtb net voorbij Kanne tegen de wind in kachelen. Ergens in Veldwezelt komen we nog een bekende tegen Bruno, die nog steeds geen tijd heeft gevonden om een babbeltje te slaan.
Onze dinsdagrit zit er bijna op en hebben een mooi 700 Hms bijeen gefietst.
Ritgegevens:
Ik had 116 km en het was best koud bij het vertrek.
Cannondale Caad 9
Weer zo een straffe uitspraak van Briek Schotte.
Ik heb altijd gezegd: als ge helemaal kapot zit,moet ge demarreren. Want als ge zelf kapot zit,
dan is de kans schoon dat ook de anderen dood zitten.
Zeldzaamheid.
October 2010 is een maand met een zeldzame kalender . Deze maand omvat vijf vrijdagen , vijf zaterdagen en vijf zondagen .
Dit zal je in je leven maar eenmaal kunnen meemaken want het komt maar om de 823 jaar voor ! Tien dagen weekend op éénendertig , zelfs voor gepensioneerden valt het op !
Vandaag zaterdag stond de rit naar Scherpenheuvel op het menu. Een speciale dag, zeker voor Enzo die aangereden kwam op zijn nieuwste aanwinst, een fon-kel-nieuwe FP3 bolide!
Een prachtige bike, fraaie afwerking oordeel zelf, PROFICIAT Enzo !
Met de wind schuin uit het zuiden rijden we richting Scherpenheuvel.Donkere wolken die zich samen troepten voorspelden zeker niks goeds. Aangekomen in Diest hebben we dan toch maar beslist om de FP 3 een andere keer te laten zegenen in Scherpenheuvel en maken rechtsomkeer. De wind zit nu niet tegen maar ook niet mee. De éérste verdwaalde regendruppels zijn een waarschuwing en een teken om niet te treuzelen.
Als we aan het sas van Genk komen fietst Enzo tevreden naar huis, de fietstest is 100% geslaagd.
Ik heb nog wat moeten tegenspartelen tegen een wind die in sterkte toe heeft genomen.
De fiets heb ik nog net de garage binnengereden of daar vielen de regendruppels.
Ritgegevens:
Ik had 96 km
Enzos nieuwste raspaardje! De FP 3 bolide
Enzo op zijn bolide FP3
enkele krasse uitspraken van Briek Schotte !
Een flandrien duwde op de pedalen tot hij niet meer wistvan welke parochie hij was.
Koersen is simpel. Ge moet zere rijden als ge zere moet rijden, en als ge nie zere moet rijden moejje nie zere rijden.
