Met 12 man waren we vandaag op het appel. Enkelen hebben op het laatste nippertje forfait gegeven zoals Ludo die naar een vogeltjesmarkt ergens in Nederland had afgesproken met nog enkele vogelaars.
Ook welkom geheten Georges Cams die samen met ons de bedevaartstrip wilde meemaken.
Aan een gezapig tempo en met een zuidwestenwind in het nadeel volgen we de Jeugdherbergroute. Iedereen had de racefiets van stal gehaald voor de trip, uitgezonderd krachtpatser Pieke Bartoli(broer van Palm) die verkoos om de beenspieren en al wat er aanhangt eens goed te kwellen en op zulke dikke banden was dat zeker het geval.
Ook erbij voor de eerste maal,een van onze hoofdsponsors verzekeringsagent Sergio. Tot vandaag steeds met de mtb onderweg en nu de racefiets van stal gehaald.
Het tempo lag zeker niet hoog zodat iedereen met gemak kon volgen, wij zijn zeker geen coureurs die alleen maar hard en snel willen fietsen zoals er boze tongen willen beweren.
Karaktermens Nino was ook van de partij,t was een tijdje geleden dat hij nog op de fiets zat en nu mee naar Scherpenheuvel, vlakke rit weliswaar maar de meer dan 100 km moeten toch afgemaald worden.
Nino had vandaag een fluitje bij, kwestie van het veilig te houden en op tijd de gevaren en fietsrichtingen wat kracht bij te zetten. Maar ergens net voor Schaffen liep het fout. Er werd linksgeroepen en blijkbaar zat onze Sergio(achteraan in het peloton) in gedachten enkele verzekeringspolissen te klasseren en knalde achterop de nieuwe Scattofiets van Giorgio! Met een onvervalste Olympische salto(zeker 10 points waard) dook Sergio de
gracht in. Heel onder de modder net of hij aan een veldritcross had meegedaan, de helm puilde uit van de modder en grassprieten. Wat versuft en een blik vol verbazing en ongeloof kroop hij terug uit de loopgraven. Gelukkig zonder letsels.
Met het voorwiel bleef hij hangen in de DuraAce derailleur van de nieuwe Scatto, die wat naar buiten plooide. Tot dat Nootje (ook een sponsor) er zich ermee ging moeien en dacht de pad in de originele stand terug te duwen. Met als resultaat dat de pad afbrak! Hier geldt de toepasselijke gezegde ..schoenmaker, blijf bij je leest
Al duwend hebben we Giorgios tot in Diest gebracht waar een fietsenmaker werd
opgezocht die natuurlijk geen pad in stock had liggen, bleef er niets anders op dan iemand uit de familie te bellen om te depaneren.
Met 11 man fietsen we verder naar Scherpenheuvel om een kaarsje te branden en voor de lekker taart met koffie ,alleen Enzo moest passen die op tijd terug moest zijn voor het concert van Natalia in Antwerpen. Net voor het binnen gaan,komen nog enkele bekenden naar buiten, Leon Schoefs en co. Bedankt om ons een foto te maken. Voldaan en een beetje moe komen we terug aan het sas waar onze wegen splitsten.
Zaterdag na een aarzelende rit denk ik dat we nu echt gestart zijn, gisteren maandag afgesproken voor een ritje op den Hollander.
Vandaag bleek dat we een goede keuze hadden gemaakt want vanmorgen was het aan het regenen en dat hadden ze voorspeld.
Afspraak was aan de kerk van Zutendaal om 10.00 uur, het is uiteindelijk 12.30 uur geworden omdat de wegen er glad uitzagen en wij geen enkele risico wilden nemen
want een val kan je maanden van de fiets houden en dat is zeker niet de bedoeling. Goed, via Elsloo rijden we naar Valkenburg nu erg rustig na de alom bekende kerstmarkt . Hier besluiten wij aangezien het weer goed meeviel om naar Gulpen te rijden via de hoofdweg , een kwestie van de tweede rit niet al te zwaar maken.
Hier besluiten wij een pauze in te lassen,lekker koffietje drinken in een café in het centrum .
Lang zitten hebben wij zeker niet gedaan want dan koel je af en om u dan weer op gang te trekken is niet makkelijk. Via de Imsberg een helling van ongeveer 2,5 km niet zwaar maar na een lange winterpauze leek het alsof het een col was ergens in de Alpen, het was echt puffen, maar goed een maal boven zat het moeilijkste deel van de rit erop.
Nu was het gestaag in dalende lijn tot in Maastricht , via Lanaken weer in Zutendaal . Moe maar voldaan splitsten onze wegen hier Gino naar Beverst en ik naar Genk.
Het was alweer een erg mooie rit waar het tempo niet al te hoog was , het belangrijkste is nu kilometers maken en de snelheid komt vanzelf, maar het allerbelangrijkste was we hebben gefietst en genoten van onze rit, moet er nog zand zijn.
Ritgegevens:
Enzo en Gino
Ik had 95,3 km op de teller 496 Hms
Tot de volgende...........
Goed Enzo, bedankt voor het verslag!
Briek Schotte zei ooit
Moeheid zit in de kop, meer dan in de benen.
Ik heb altijd gezegd: als ge helemaal kapot zit,moet ge demarreren. Want als ge zelf kapot zit,dan is de kans schoon dat ook de anderen dood zitten.
Nogmaals aan iedereen een gezond en sportief 2011 toegewenst!
Hopelijk hebben we ons deel al gehad en mag de sneeuw nu wel weg blijven. De romantici hebben zeker om een witte kerst gevraagd en overmatig ook gekregen, de ingevallen kerkdaken en schuren kregen we er op de koop toe! De sneeuw is nu eindelijk verdwenen, jammer voor diegenen die de sneeuw als zondebok namen voor het te laat komen op het werk de afgelaste voetbalmatchen geen zout voor op mijn patatjes
Het nieuwe jaar is voor mij althans zeker niet goed begonnen en dat de schuld van een opspelende en ambetante hernia. Platte rust voor enkele dagen en de nodige pijnstillers waren de enige uitkomst.
Eindelijk na een lange vervelende rustperiode vandaag terug het fietsseizoen in gang geschoten samen met Enzo.
Om 10 uur hadden we afgesproken aan het sas voor een vlak ritje richting Diest Zichem.
Niks zo vervelend om tijdens je eerste ritje tegen 5 à 6 Beaufort te moeten opboksen.
Bij vlagen verstoorde de soms hevige windstoten alles. Het was nochtans een prachtige fietsdag qua temperatuur, nu eens 10 boven de nul!dat was effe geleden.
Met de wind meestal in de flank rijden we op het jaagpad richting Hasselt. De benen voelden zwaar aan en draaiden echt vierkant. Op dat ogenblik had ik het al door dat de vooropgestelde 100 km vandaag er maar een 50 zouden worden. Niet mijn rugpijn maar de regen heeft er voor gezorgd dat we eerder dan verwacht rechtsomkeer moesten maken. Geen stortregen maar toch van die regen waar je na een tijdje zeiknat van wordt. In Stokrooie zijn we maar wijselijk terug richting Bokrijk gefietst. Met droge tussenposen hebben we de rit verder gezet richting minder donkere wolken, Kanne. Zover heeft het ook niet geduurd want even voorbij de Fordfabrieken begon het opnieuw te druppelen en hebben we onze eerste rit moeten staken.
Stik naar de kl en met pijnscheuten was ik blij om terug in Beverst te zijn.
Niet de verhoopte 100 km maar 64 waren voor mij meer dan genoeg. Alhoewel de benen voelden alsof ik er een 200 had afgemaald! Pfff.
Hopelijk volgende week beter en liefst geen wind,
Als je uien in je eten vindt, is er kans op harde wind.
My wife asked me
Mijn vrouw vroeg me : met hoeveel vrouwen heb je geslapen ?
Ik antwoordde fier :
alleen met u schat, bij de anderen bleef ik wakker!
De laatste AFI Azzurri leden zijn in het pashokje gepasseerd, de administratieve paperassen alsook de aansluitingen bij de VWB zijn ook achter de rug.
Ondertussen hebben we vernomen dat BioRacerreeds met de productie van onze wielerkledij is begonnen , de wachttijd zal ongeveer een 10 tal weken in beslag nemen. Maar het resultaat mag dan ook gezien worden.
Bestuur en leden bedanken de vlotte en goede samenwerking met Raf van BioRacer voor het ontwerpen en realiseren van onze clubwielerkledij.
Verslag eetavond AFI Azzurri (geschreven door Emidio)
18/10/10: vanaf 18 uur verwachten we de eerste mensen voor onze spaghettiavond.Ondanks het slechte weer zijn de leden, familie en vrienden talrijk komen opdagen.
Het bestuur had de mouwen opgestroopt en iedereen was druk in de weer: de vrouwen van de bestuursleden borden vullen en zorgen voor de drank; de mannen van het bestuur opdienen, afruimen en afwassen.
Alles ging heel vlot en ook in de keuken had onze voorzitter/coördinator alles onder controle.De mensen werden snel bediend en waren heel tevreden met de enorme portie spaghetti, overgoten met een heerlijke bolognesesaus, die onze sponsor Alessandra van Eetcafé AFI gemaakt heeft.
Dus lekker gegeten en goed gedronken, maar voor sommigen was het stilzitten lang genoeg geweest.Zodra de DJ zijn eerste oldie van Barry White draaide, was de dansvloer hun terrein.Groot en klein amuseerden zich fantastisch.
Aan de toog hadden onze leden reeds straffe verhalen over hun fietsplannen bij de start van het fietsseizoen.Het kan dus niet snel genoeg 6 maart 2011 zijn.
Ons eerste feestje was dus heel geslaagd en zeker voor herhaling vatbaar.
Bedankt allemaal voor jullie bijdrage en zeker onze sponsors die dit mede mogelijk hebben gemaakt.
Allereerst wil ik iedereen bedanken die gisteren aanwezig was op de pasta avond van Afi Azzurri.
Na afloop heb ik veel positieve reacties mogen ontvangen. Het doet me plezier dat iedereen de pasta lekker vond en dat de dansavond ook geslaagd was. Er werd goed gelachen, gefeest en velen onder jullie stonden al te popelen om aan een fietscarrière bij Afi Azzurri te beginnen. Ik heb vernomen dat bijna iedereen zich zowel mentaal als fysiek voor aan het bereiden is op een nieuw wielerseizoen. Zo heb ik gehoord dat velen onder jullie ter voorbereiding gaan 'spinnen', mountainbiken en fitnessen. Allemaal met 1 doel voor ogen: Zo goed worden als Contador (weliswaar zonder verboden of illegalen producten).
Bij deze zou ik ook graag alle bestuursleden willen bedanken voor hun goede inzet! Wij zijn tevreden dat we met zijn allen kunnen terugblikken op een geslaagde pasta/dansavond/! Groetjes Het Afi Azzurri bestuursteam
Palm als paparazzo van dienst, bedankt voor de mooie foto's
Eindelijk is de sneeuw verdwenen en hopelijk blijft tem weg tot volgend jaar.
Alhoewel een rustperiode in de winter inlassen ook ideaal is om de batterijen terug weer op te laden .
Ik had met Enzo afgesproken om de draad terug op te rapen en een ritje rond Valkenburg te overwegen. Overwegen omdat Enzo deze week in de clinch zat met een hardnekkige griepvirus. Goed ingepakt en dankzij Aspro 500 kwam hij aangereden in Zutendaal.
Rustig aan en met niet teveel hellingen het zou wel lukken voor een 80 kms.
Van Zutendaal fietsen we op Maastricht en ja hoor via de Bemelerberg richting Valkenburg waar het door de kerstmarkt behoorlijk druk was. De wegen lagen er nog niet helemaal droog bij en met een 7°C was het toch redelijk goed om te fietsen vergeleken met vorige dagen en weken.
Als we de weermannen mogen geloven hebben we vandaag de laatste warmedag van de week gehad, vanaf morgen is het de beurt aan de vrieskou,maar daar kunnen we ons tegen kleden. Na de Sibbegrubbe fietsen we huiswaarts via Elsloo en terug naar Zutendaal waar er een mtb toertocht aan de gang was. Met horden kwamen de mtbers uit een zijstraat geschoten. Velen namen zelfs niet de tijd om ns eerst links en rechts te kijken alvorens over te steken. Ik denk dat dat een kwestie is van om zo snel mogelijk onder de douche te staan, want die-za-gen-uit man!
Eindelijk hebben we toch weer lekker kunnen fietsen na enkele weken (verplichte) rust en dat was een zalig gevoel!
Ik had goed geklommen, 91,650 kms op de teller en die ,650 meter waren de zwaarsten !
De pas-sets van BioRacer zijn ondertussen in het bezit van het bestuur. Om alles in goede banen te kunnen leiden werd de groep (-+50 man) in twee groepen gesplitst. Ons lokaal bij eetcafé Afi werd voor deze pasdagen omgebouwd tot modeshowlokaal.
De eerste 25 Azzurri leden zijn vorige zaterdag al in de paskamer geweest en mochten voor eens een keer op de catwalk lopen, met of zonder horeca gezwel! zit mijn broek goed ?....zit mijn trui strak genoeg?...komt mijn olympisch lichaam goed uit? . Amaai! En dan denken dat het bij de vrouwen een tijdrovende bezigheid was! Maar alles verliep vlotjes en chaotische toestanden bleven dan ook uit. Eén ding is zeker, wij zullen opvallen in onze blitse wieleruitrusting. Het kan niet snel genoeg 6 maart zijn!
Aanstaande zaterdag 11 december v/a 14 uur mag/kan de tweede groep komen passen.
Wie nog NIET aan de beurt is geweest kan dat dus nu zaterdag doen, zaal eetcafé Afi Winterslag is de place to be!
Hopelijk is dan iedereen aan debeurt geweest zodat Bioracer met de productie kan starten.
Onder grote belangstelling werd gisteren zondag de geboorte van de nieuwe wielertoeristenclub Afi Azzurri Winterslag aangekondigd.
Als eerste kwam voorzitter Giuseppe (Pino)Cirafici met een welkomstwoord aan het woord.
Daarna volgde er een korte diavoorstellingshow van tijdens de voorbije fietstochten gemaakte fotos. Dat Emidio er veel werk in heeft gestoken is door de aanwezigen zeker niet ontgaan, de dias vloeiden mooi over elkaar en de prachtige muziek van Queen deed de rest.
Dikke pluim voor Emidio!
Ook werd er een tipje van de sluier gelicht wat betreft onze clubuitrusting. Wederom heeft Emidio een mooi en hedendaags design op papier neergezet en nu is het aan BIO-RACER om de rest te doen, dus gene kak wat kwaliteit betreft! De Azzurri zullen op onze wegen opvallen.
Voorzitter Pino gaf ons dan een hele boterham aan info over hoe/wat en waar naar de toekomst toe wordt gewerkt. De rittenkalender met 35 mooie fietstochten waarvan er 7 tal van de vwb, Banneux Scherpenheuvel. Voor ieder wat wils! Daarna was het vragen staat vrijuurtje.
Het was een fijn weerzien met de rest van de ex-Fordwielertoeristen die ALLEMAAL de overstap hebben gemaakt.
Na de vergadering kreeg iedereen de gelegenheid om in te schrijven. Wat een beetje drummen was aan de inschrijvingstafel.
Het bestuur dankt de talrijke aanwezigen en vooral al de sponsors die dit mogelijk hebben gemaakt.
klik op de foto om te vergroten
En zoals ieder club de sponsors broodnodig heeft klik op de link.
De winterdagen komen er zo aan. Dat is voor enkele Azzurri tijd om de racefiets op stal te laten en met de MTB de bossen rond het Genkse te verkennen.
Iedere zondag wordt er afgesproken om samen de toertochten af te schuimen.
Franco heeft blijkbaar de smaak goed te pakken en is al een 3de keer mee op pad gegaan en hij doet het niet slecht op zn Cube!
Bospiraat Pieke is blijkbaar goed op weg om als een triatlonatleet uit de winter te komen.
Telkens hij een plas water ziet,neemt hij gezwind met een karpersprong een duikje. Goe bezig Pieke goe bezig!
Wat mijn broer kan dat kan ik ook zal Palm gedacht hebben en geeft zijn MTB de vrije loop in de afdalingen. Of dat ideaal en gezond is om in volle afdaling met een kattesprong onzacht in aanraking te komen met onze purperen hei betwijfel ik. Of zag hij een euro liggen? Ook zéér sterk bezig Palmke, mienkieja!
In ieder geval is er veel te beleven tijdens de zondag mtb tochten. Voornaamste is om bezig te blijven tijdens de wintermaanden.
Verslag rit van zaterdag 20/11/10 naar Queue-du-Bois (Non Stop!)
Na de rit van dinsdag in de mist besloten we vandaag om richting Banneux te fietsen , nee niet echt naar Banneux maar tot Queue du bois .
Na samenspraak beslisten we, Gino en ik om samen te komen aan de brug in Zutendaal afspraak was om 10.00 uur , het zou dan wel zachter zijn .
Het vertrek was nog bewolkt maar in de verte richting Vise was het aan het opklaren en ja hoor eenmaal in Lanaye begon de zon zijn werk te doen.
Dat was al een hele poos geleden ,lekker van de zonnestralen genietend ging het aan een gezapig tempo richting Richelle.
Dit is een helling die de meeste onder ons wel kennen ,loopt lekker en niet te steil dit zijn voor ons dan winterhellingen. Eenmaal boven besloten we om er extra helling bij te doen die van Housse ,het weer liet het namelijk toe. Van daar uit ging het gestaag bergop of liever vals plat , bij momenten meer vals dan plat.
Van Queue du bois waar we al op een hoogte van 315 m waren was het nu bergaf tot in Jupille bij momenten toch wat fris in die afdaling zodoende gingen we regelmatig in de remmen .De zon was er nog altijd en dat was echt een opsteker eenmaal in Vise kozen we voor het kanaal ,de veiligste en makkelijkste weg naar huis.
Het was een mooie rit en het weer zat mee wat wil je nog meer en de afwezige hebben nogmaals ongelijk want het was de moeite.
We hadden 117 km - 632 Hms en reuzehonger toen we thuis arriveerden
Als laatste wou ik nog graag een oostroute maken en dat leidt tot de grensstad Vila Real de Santo Antonio , waar je de oversteek naar Spanje kan maken met een ferryboot .
Via de N125 , de traditionele oost-west verbinding voor de autostrade A22, is het makkelijk rijden maar een paar stukken , zoals de eerste 8 km vanuit Faro , zijn voor een verwende wielertoerist wat druk , zoals trouwens alle uitritten uit Faro . daarover heb ik me eens met een lieve dame van het plaatselijk toerisme bureau onderhouden en samen met mijn ervaringen tot dan toeeen rustig alternatief voor gevonden .
Onderweg , het was zondag, kom ik toch wat plaatselijke wielertoeristen tegen , meestal oudere . Tussen Olhao en Vila Real is de weg licht golvend tot vlak en over een 40-tal km rustig. bij het naderen van Vila Real zijn zelfs moderne fietspaden aangelegd Vila Real is een mooi stadje met een totaal verkeersvrij centrum waar het heerlijk flaneren is ; daarbij is het erg eenvoudig van structuur met een blokstructuur op zijn amerikaans : allemaal haakse wegen maar wel met de zuiderse charme en met zoveel eet- en dranketablisementen , zelfs met Nederlandse verbruikskaart , dat de keuze moeilijk wordt .
Ik ga dan eens de oversteekplaats over de Guadiana rivier verkennen en vind daar het einde (of alternatief begin, zoals je wil ) van de Ecoviawaarmee kennis gemaakt in deel 3 . Begin en einde zijn dus klaar en vanuit Vila Real ligt een 5-tal km degelijke route tot Monte Gordo , die ik zou volgen na mijn copieus middagmaal .
Bedoeling was de terugweg langs meer landelijke wegen te verkennenen tot Tavira bleek dat niet zo makkelijk ; dat wordt iets voor een volgende keer .
Tavira is een heel mooi stadje en wordt als bezienswaardig aangeprezen en dat is terecht
Vorig jaar ben ik daar naar de aankomst van de tijdrit van de Ronde van Algarve gaan kijken en heb ik een babbeltje met Mc Ewen gehad na zijn aankomst , fijne man !!!
Vanuit Tavira is de kaart wat duidelijker en heel verlaten wegen leiden over Moncarapacho naar Estoi en dan makkelijk langs Conceiçao naar Faro . dit zou een rit van ca 100 km zijn en vrij makkelijk , iets om mee te beginnen . verdere mogelijkheid zou zijn met de trein naar Vila Real en dan dieper het binnenland op de terugweg met wat meer heuvelachtig terrein .
Bij 4 ritten heb ik het gehouden , had nog wel wat meer in mijn hoofd , zoals bvb de klim naar Monchique , het hoogste punt , 750 m , dat ook steeds door de Ronde van Algarve wordt aangedaan, en dat staat zeker op program een volgende keer ; is niet zo moeilijk een rit daarover zonder eerdere verkenning te maken .
Als besluit wil ik het volgende nalaten : een echte fietsinfrastructuur moet je in Algarve (en ook de rest van Portugal) niet zoeken . als je alles kant en klaar wil moet je naar Mallorca . Maar wie wat zin voor avontuur en nieuwe ontdekkingen heeft die wordt daar extra bediend ook met hulp van een erg vriendelijke bevolking en aan ondermaatse prijzen voor drank en eten .
Geen meter gefietst het voorbije weekend. De zondvloed die we over ons hebben gekregen was de grote spelbreker. Gisteren dinsdag was het dan toch zover, afgesproken met Enzo om een ritje te maken richting Visé.
Via Moelingen tot in Schophem en daar een korte koffiestop gehouden in de plaatselijke café.
De terugweg verloopt een stuk langs het jaagpad en beklimmen de Lanayeberg in Wonck de kuitenbijter tussen de mergelgrotten, Reu de la Rose. Halverwege de klim krijg ik een lekke achterband. Eenmaal op de top zit er niets anders op om een nieuw bandje te steken.
Hier is de mist weer wat hardnekkiger dan in de Voer.
Mijn binnenbandje heeft het niet lang uitgehouden en zat ik verveeld met een leeglopertje. Eer ik thuis was heb ik mijn bandje nog een 3 maal terug opgepompt.
De fiets heeft nu wel een flinke poetsbeurt nodig.
Ondanks de mist en kille temperaturen had ik 100 km en een 550 Hms .
Een jacuzzi op het werk!
Nieuw verkeersbord in Limburg: een hert met een rode streep over.
Betekenis: "Niet te hert rijen".
---------------------------------------- Een Antwerpenaar krijgt een drieling en zegt tegen zijn Limburgse vriend: "Awel, dat gebeurt nu 1 keer op de 2 miljoen."
November heeft maar 30 dagen, maar dubbel wind en regenvlagen.
Ja, zeker geen fiets- hoogdagen voor de fietsfanaten onder ons!
Tenzij er wielertoeristen zijn die stevig aan hun Flandrien imago willen sleutelen en als echte door het fietsleven willen gaan.
De mtbikers onder ons daarentegen zullen en kunnen deze dagen tijdens de toertochten hun (modder)hartje ophalen en draaien de wasmachines overuren. Ieder zijn meug,
Ik blijf in ieder geval lekker binnen en al heb ik veel zin om te trainen, dan denk ik aan de spreuktegel.
nog eentje van Briek Schotte
"Ik heb altijd gezegd: als ge helemaal kapot zit,moet ge demarreren. Want als ge zelf kapot zit,
dan is de kans schoon dat ook de anderen dood zitten.
, de wachttijd zal ongeveer een 10 tal weken in beslag nemen. Maar het resultaat mag dan ook gezien worden.
