Is het
toevallige pure pech, of is de toch zo mooie semi-klassiekerRekem-ValDieu-Rekem
een ritje die ons niet ligt?wie zal het zeggen. Feit is dat we deze toertocht
voor de 3de maal rijden en evenveel keren pech hebben gekend. Het begon
al in het lokaal net voor het vertrek.
Het verliep
niet vlotjes bij het ronselen van de VWB lidkaarten niet iedereen had de kaart
bij.
Met wat
vertraging vertrokken we allen achter Franco en Antonio, richting Rekem.
In Sledderlo
werd er al voor de éérste keer platgeroepen. Als we net de afdaling willen
nemen aan de Fabiola home in Rekem werd er weer plat geroepen. Ondertussen was
de meerderheid al aan het dalen en werd er beneden netjes gewacht op de
pechhebbers. Ik besloot om verder te rijden tot aan de start om zo iedereen in te
schrijven voor de 95 km afstand. Na de inschrijvingen hebben we nog bijna
eindeloos moeten wachten tot dat de groep weer voltallig was. Wat er gaande was
dat het zolang duurde? Geen bandjes en
geen pomp bij! Enfin, om 10 uur konden we dan toch vertrekken richting
Voerstreek.Het tempo ging ietsjes de hoogte in om de verloren tijd wat goed te
proberen te maken. Nog steeds op Lanakens grondgebied werd er voor de zoveelste
keer plat geroepen! Een gesakker en gejammer tot en met. Vooral van leden die
vrouwlief beloofd hadden om tenlaatste 14 uur terug thuis te zijn. Een onhaalbare
zaak! Dus werd er temidden van het jaagpad een crisis spoedvergadering
gehouden. Iets meer dan de helft besloot om de 65 km parcours te volgen kwestie
van op tijd terug aan de Afi te staan. De rest van de groep (14 man) hielden
het been stijf en vertrokken voor de 95 km parcours. Zeker nu dat Pino geroepen
hadik doe de 65 km maar ik rijd niet onder de 35 km/uur
We fietsen
(alweer !) de Hallembaye de Richelle op,voor de derde week op rij!
De hellingen
van de bond zonder naam stapelen zich kort elkaar op. Het is warm en iedereen
snakt naar de verfrissende bevoorrading. We waren nog maar 1 afdaling
verwijdert van de verfrissende beloning toen het stuur van Bruno het begaf. Het
alluminiumstuur brak in 2 stukken, Bruno verloor het evenwicht en kwam ten val.
Gelukkig viel de lichamelijke schade mee, enkele schaafwonden op de benen en
elleboog. Donato en ikzelf zijn toen verder gereden om hulp te vragen aan de
bevoorrading. Dadelijk sprong iemand van de organisatie in de wagen om Bruno op
te halen. Hier hebben we jammer genoeg Bruno moeten achterlaten,maar hij was in
goede handen van de mensen van de organisatie.
De rest
van de sterk uitgedunde groep fietst verder richting (alweer!!!)Lanaye,(ijskoude
Aquarius) Muizenberg. Tussen Kanne en Genk werd het gashendel geregeld ver opengedraaid
en was het kretsen om in het wiel te blijven. In Eigenbilzen heb ik de groep
verlaten richting Beverst.
Jammer
van de pech die we hebben gekend en vooral jammer voor Bruno,maar gelukkig is het
alleen maar bij schaafwonden gebleven.
Ritgegevens
30
vertrekkers + 2 gastrijders
Ik had
137 km 25,6 km/gemid bijna 1000 Hms
Lek gereden
: 5 keer
Stuurbreuk
Bruno met valpartij!
Het stuur werd met een stok opgelapt om ev toch verder te kunnen fietsen !
Het
is in ons Belgenland dit jaar niet echt normaal ,het mooie weer blijft maar
aanhouden en je hoort ons zeker niet klagen.
Vandaag
vertrokken voor onze wekelijkse trip, afgesproken aan de kanaalbrug van
Zutendaal om 09.00 uur en we zouden dan wel zien waar naartoe.
De
wind was nogal goed aanwezig uit noord-oost en besloten dan maar tegenwind te
vertrekken richting Lanaken. We hadden niet echt een doel, dan maar lukraak en
nieuwe wegen ontdekken. Ik moet wel zeggen dat we in ons opzet zijn geslaagd
,mooie panorama's en verzichten waren rijkeliijk aanwezig in de omgeving van
Noorbeek en Banholt.Het was bij momenten stoempen maar het weer en de prachtige
zichten hebben veel goedgemaakt en blijven lachen want met de gedachte dat we
op de terugweg de wind wel mee zouden hebben. Eenmaal boven op de Planck hadden
we het voor het kiezen, terug via Aubel of dalen naar Slenaken en via Gulpen
terug ,we kozen voor het laatst om maximaal van de wind te kunnen profitteren.
In Gulpen werd er een koffiepauze gehouden met lekkere taart . Even werd er
overlegd hoe we zouden terugrijden ,we besloten om via Valkenburg terug te
keren en om af te sluiten er nog een lekkere kuitenbijter bijnemen .Via
Schimmert , Elsloo , Maasmechelen en uiteindelijk Zutendaal terug naar huis. We
hadden er 120 km op zitten, meer dan
genoeg ,lekker genoten van het zonnetje . Wat wil je nog meer ? Laat ons eerlijk zijn dit is onbetaalbaar ,ik stel me soms de vraag, wat als je rijk bent en dit niet kunt doen.Vul het zelf maar in.
Vandaag
op deze 1 Mei feestdag stond de 10de clubrit op het menu. Een pittig
ritje gekruid met de nodige hellingen in de Voerstreek en in Kanne. Emidio bijgestaan
door Antonio hadden de opdracht om 34 gemotiveerde fietsfanaten probleemloos en
veilig de 100 km af te haspelen. Onze begeleider van dienst Tonino, was weer
paraat om ons ev te depanneren indien nodig. Waarvoor GRAZIE!!! (=bedankt, voor de anderstaligen)
Het was
druk deze morgen aan ons lokaal, de meesten kwamen wat verkild het lokaal
binnen en zochten warmte bij een tas koffie. Ook konden we een 5 tal
gastrijders verwelkomen. Eén van de gasten Gerard (Ford Genk) had ik al geruime
tijd niet gezien,volgens mij is hij lang op vakantie geweest ergens in
Ethiopië, liefst 20 kg lichaamsgewicht lichter! Proficiat Gerard!
Na een
aarzelende start mocht Franco de groep mennen tot aan de voet van de Hallembaye
en van dan af nam Emidio het over. Franco en Antonio die gisteren nog de rit
naar Heinsberg in de benen hadden,hadden er blijkbaar zin in en werden we
genoodzaakt om de ketting strak gespannen te houden. Nog niet aan de éérste
helling Hallembaye en al 2 stops,Gianni een beetje ziekjes en ging wijselijk
Tonino gezelschap houden in de volgwagen, en bij een gastrijder een spaakbreuk
en gelukkig is er dan de volgwagen met reservewielen.
Vanaf
de eerste meters van de Hallembaye werden er cartouches afgeschoten, wegens
mijn beperkte klimmerscapaciteiten heb ik het niet kunnen meemaken van op de
eerste rij, maar ik heb zo een vermoeden dat er leskesgeleerd werden! Na de
steile afdaling werd er gewacht om te groeperen en konden de plassers
ondertussen zich een struik of boom eigenen.
De Richelle
mag niet ontbreken wil je de Voer in fietsen. Op deze mooie helling, idem dito,
de groep volledig uit elkaar geranseld. Na Dalhem wacht ons nog de helling naar
Bombaye. Vanaf nu is er tijd om te eten vooraleer we de Lanaye en de Muizenberg
nog moeten overwinnen. De energie gels komen nu tevoorschijn uit de achterzak.
Waar
het juist gebeurd is weet ik nog steeds niet, maar feit is dat we Antonio en
Franco T. ergens tussen Vlijtingen en Rosmeer zijn kwijtgeraakt! Blijkbaar hebben
die een plasstop ingelast en moet er iets verkeerd gegaan zijn met de
communicatie.
Mag zeker
in de toekomst niet meer voorvallen!
In Eik
neem ik afscheid van de groep die nog een 15 km moeten peddelen naar de
feeststad Genk!
Volgende
zaterdag fietsen we richting Aubel voor onze 2de grote rit. Om 8 uur
stipt!!! Franco en Antonio zullen ons de weg wijzen!!! Neem maar boterhammekes
mee met spek en eieren ipv Nutella!
We hebben vandaag weeral mooi kunnen genieten
van een mooie zonnige lentedag.
Ik heb toch maar mijn mouwstukken aangetrokken
deze morgen bij het vertrek,t was een frisse start.
Met Enzo had ik afgesproken om een ritje te
maken richting Hollander.
Aan de kanaalbrug van Zutendaal werd er
vertrokken, om via Moelingen de grens over te steken. In Mesch wacht ons de
éérste helling. Vanaf dan hoe dieper we het landschap intrekken hoe mooier het
wordt. Voor de zoveelste keer zijn we
hier gepasseerd en toch ziet het er telkens ,voor mij,steeds weer anders uit.
Een bij momenten stevige noordoostenwind was de
enige spelbreker. Via enkele smalle binnenwegen komen we verrassend (voor mij)
op de top van de Planck.En na een mooie afdaling op een veldweg staan we aan de voet van de Loorberg.
We passeren Slenaken Eperheide en dalen de
Schweiberg af.
Beneden besluiten we om een cola te drinken. Na
de verfrissing vervolgen we onze weg richting Mechelen Wahlwiller Wittem Eys.
Hier in dit dorpje ligt de Eyserbos helling. Een stevige kuitenbijter van net
geen km lengte en een piek van 21,8 % ! zou onze Phil Gilbert dat gewaar
geworden zijn ?
Halverwege de klim worden we door een jong
wielrenster soepel en losjes voorbij gereden.
We rijden door Valkenburg en de wind begint nu
stilaan onze bondgenoot te worden.
Net op de autosnelwegbrug in Stein rijdt Enzo
lek en moeten we een nieuw bandje steken met op enkele meters van ons de
razende autos en vrachtwagens.
Er wacht ons nu nog de Salamanderhelling,maar
met een stuwwind in de rug gaat het eens zo makkelijk.
In Zutendaalcentrum doen we nog een « Grimbergenstop »
om een alweer mooie fietstocht met een vochtige keel af te ronden.
Ritgegevens
Enzo & Gino
Ik had 130 km(mede door de omleiding in
Zutendaalcentrum richting Munsterbilzen)
24,3 km /gemid 907 Hms
net op de grens...
Als het gras elders groener is...
Soms reik je te ver!
Als je je overschat en vastzit in
een situatie waar je niet
uit geraakt dan is er 1 ding dat je
altijd moet weten.......
Niet iedereen die opdaagt......
Is er om je te helpen!!!! klik op de foto
Op deze zomerse Paaszaterdag stond de bedevaarttocht naar Scherpenheuvel op het programma. Misschien voor de Azzurri die zich hebt uitgesloofd in de voorbije dagen(Rurhsee en de finale L-B-L) een welgekomen vlakke rit al was het maar om de benen wat terug leven in te pompen.
Vandaag werd ondergetekende bijgestaan door Pike als baancaps. Onze volgwagen chauffeur Tonino was vandaag belet en zo hebben Donato en sorry ik ben de naam vergeten van de tweede vrijwilliger,de taak overgenomen! Hier is een welgemeende merci wel op zijn plaats!
In Scherpenheuvel brasserie Het Molenhuis werd voor een 30 man plaats gereserveerd, vrijblijvend kon men ook een lunchpakket bestellen. De bestellingen werden dan net voor het vertrek doorgebeld naar de brasserie zodat alles netjes klaar kon gemaakt worden.
Enzo en ikzelf hadden nog zo ons best gedaan om een parcours uit te tekenen zodat de volgwagen zonder problemen de groep zou kunnen volgen,maar helaas stonden in Bokrijk ineens pal in het midden van de weg paaltjes zodat de wagen niet door kon en noodgedwongen een andere weg moest zoeken. Na wat heen en weer gebeld te hebben kon de wagen na enige tijd de groep terug vervoegen.
De afspraak was om liefst voor 11u30 aan de brasserie aan te komen en door al dat tijdverlies werd het tempo nu strak gehouden om de verloren tijd(tevergeefs) goed te maken.
In Schaffen maken we een ommetje en passeren aan de aeroclub en na enkele kms krijgen we een korte helling door het bos. Blijkbaar werd daar in de buurt een toertocht (Tom Boonen cc) georganiseerd zodat we even op het parcours zaten, ditmaal werden we niet als zwartrijdersuitgekafferd.
Net voorbij Zelem slaan we links in en krijgen een kuitenbijtertje van 0,861 m lengte met 10,1 % als max.
Aangekomen in Scherpenheuvel werd eerst een groepsfoto gemaakt waar daarna de fietsen gezegend werden.
In de brasserie werd het lunchpakket en rijsttaart smaakvol verorberd.
De terugweg werd normaal een makkie, maar een stevige oostenwind wierp roet in het eten en het werd harken tot in Genk . In Stokrooi hield ik het voor bekeken en vroeg hulp om het kopwerk van mij over te nemen. Emidio nam prompt de taak over, waarvoor mijn dank.
Moe maar voldaan komen we aan in de Vennestraat,waar het behoorlijk druk was door de zaterdagmarkt.
Pike en Bruno kwamen vorige zondag op het idee om donderdag 21/04/2011 de finale Luik-Bastenake- Luik te rijden. Negen man waren present. afspraak 9 uur bij Nootje, vertrokken wij voor een ontspannen ritje richting Wallonie, dit met Bruno als baankapitein. Niets was minder waar want blijkbaar wist hij alle hellingen van buiten.De rit ging via Banneux waar wij onze bidons vulden om zo de afdaling te nemen richting La Ledoute. op een km of 2 voor de klim ervan planden wij ons neer om een lekker broodje te nuttigen. Nadien kon de klim beginnen en maar goed dat ik bij de madonna gebeden had want ik verschrok mij wel even. Nadat wij deze in de benen hadden loodste Bruno ons van de ene naar de andere berg waarvan ik de namen niet eens meer weet (te moe om te kijken ) ergens in Sprimont kwam er weer een verschrikkelijke aan en op het einde stond de st Nicolas ons vrolijk op te wachten om zo dan naar Gellik en Genk te rijden. Het was een heerlijke en zeer plezierige rit .
Gegevens : aantal : 9 man....Bruno-Pike-Andrea,Pozatto-Giuliano-Donato-Tony-Stefano-Fulvio-Andrino, Nootje. km : 137.4 gemiddelde : 21.3
Vorige week kwam Franco met het idee om met een groepje eens te gaan fietsen aan de Roerzee,het was meteen raak en met 10 man stonden we dan gisteren aan het club lokaal Afi in winterslag gereed om te vertrekken richting Eupen.
Eenmaal ter plekke werd er nog even overlegd en zeker het tempo onder kontrole houden want het beloofde een zware rit te worden.
Goed, we verokken richting stuwmeer om van daaruit via een rustige weg die paralel loopt met de de betonbaan richting Monchau te fietsen.
Het was echt genieten van de stilte rondom ons en er werd nog hardop gelachen ,ja we zaten nog fris en het zonnetje was van de partij kortom het was een perfecte dag.
Boven aan de grens op een hoogte van ongeveer 630m en 13 km klimmen was het nu dalen richting Monchau om dan richting Schleiden te fietsen . Een klim van 3 km brengt ons op een hoogplatau hier laten wij ons even gaan en er wordt tempo gemaakt ,dat mag ook want het loopt lekker en de wegen zijn fantastisch goed. Ongeveer 40 km verder aan de sliptsing nemen we richting Gemund en rijden we door het militair Nato domein Vogelsanck.
Na een afdaling van 3 km komen we aan in Gemund, in het centrum en ongeveer 150 m na de rode lichten is het nu links richting Rurzee .Alweer klimmen , 2,5 km we fietsen verder naar Mariawald een klooster gekend om zijn specialiteit 'suppe met worst' , een lange afdaling brengt ons naar Heimbach, hier beslissen wij om even op adem te komen en besluiten om in een restaurantje wat te gaan eten . Het wordt een reuze schitzel met frieten ,niet goed voor de omstandigheden maar zeer lekker.Wat tegviel was dat na al dat lekkers het meteen omhoog ging het was klimmen aan 8 procent maar goed eenmaal in Smidt via Strauch en Kesternich beginnen we aan een lange afdaling naar Rurberg . Prachtig hier langs het meer te fietsen maar het duurt niet lang of daar komt de volgende klim die ons eenmaal boven via Simmerath en Imbrioch terug richting Monchau loodst . Hier beginnen wij aan de laatste klim ,het werd tijd, terug aan de grens was het nu genieten dalen naar Eupen via een binnenweg vlak na de grens . Het was een prachtige en moet wel zeggen zware rit maar voor herhaling vatbaar .In ons groepje was de sfeer fantastisch, stuk voor stuk toffe jongens er werd veel gelachen en dat maakt toch veel goed.Moe en met zware benen keren we tevreden naar huis.
Gelukkig vandaag geen toertocht hier in de omgeving, zo konden we niet weer door een ezel op een koersfiets
uitgemaakt worden voor zwartrijders, maarja wat ga je er aan doen sommige mensen leren het nooit.
Het was zéér fris deze morgen bij het vertrek,iedereen kloeg over koude handen en voeten.
Deze opmerkingen waren Franco niet ontgaan en legde er dadelijk de pees erop. Er werd door het centrum van Genk duchtig op los gekacheld en nog voor we in Vlijtingen waren werd de rits van de trui wat open getrokken.
Eenmaal voorbij Bitsingen beginnen we aan de éérste helling, de H(p)outain St Simeon.
Eerst een geratel van kettingen om dan alle duivels te ontbinden. Een spervuur aan demarrages tot gevolg. Niet zo gruwelijk steil deze helling,maar toch lang genoeg om de benen te kwellen.
Boven werd er netjes gewacht voor hergroepering en de afdaling naar Oupeye deed deugd .
Na enkele dikke hobbels staan we aan de voet van de Richelle. Hier idem dito verhaal. Sommigen verkiezen om te wachten tot dat de vogels zijn gaan vliegen om dan uit de groep der verslagenen er een lel op te geven. Op de top worden de troepen herschikt, iedereen erbij?
De terugweg wordt hervat richting Blegny centrum Visé naar het jaagpad.
Voor wie nog jus in de benen of nog enkele pijlen of cartouches op overschot heeft kan nu alles kwijt op de Lanaye. Maar één pijl wordt nog netjes bewaard voor straks thuis roept er iemand!
Voor enkelen onder de Azzurri is de nieuwe Hallembaye echt nieuwen laat zich ook gevoelen.
In een versneld tempo en nu geen koude vingers of voeten, stomen we allemaal netjes in het wiel van de baancaps zoals remorkskes richting Eik en dan naar de Fordfabrieken waar Giorgio en Nino de boel moesten rechthouden vandaag.
Moe maar voldaan komen we terug in de Vennestraat of voor enkelen de stikkapotstraat.
Bedankt Franco en Emidio voor de mooi rit! En Antonio die ziek forfait moest geven, beterschap toegewenst.
Onze 9de rit gaat paaszaterdag 23 april naar Scherpenheuvel! Allen op post 8 uur!
klik op Larissa voor de mooie foto's Ja mannen vandaag heb ik forfait gegeven om met mijn vrouwke een mooi fietsritje te maken, lekker rustig genieten langs het kanaal en jullie maar kachelen achter een op hol geslagen Franco.
Nootje alweer bedankt voor het verslag! En wat te zeggen van de prachtige fotos die Larissa(8jaar en kleindochter van Pino Marinozzi) vanuit de volgauto gemaakt heeft? Proficiat meisje en bedankt.
Hier het verslag Na de zware rit van zaterdag , was het vandaag de bedoeling om er een lekker rustige rit van te maken.Ze waren in grote aantal aanwezig. Alle ingrediënten waren aanwezig, met de stralende zon op kop. Maar dit was dan buiten Franco Marinozzi gerekend. Vanaf het begin legde hij er de pees op en met sommigen hun tong konden ze hun eigen banden aflikken... Van Genk via Zonhoven -Zolder -Genk met tussendoor een hellingske of twee. In de plaats van een uitrijrit werd het een afrijrit. Larissa in actie (klik)
Verwonderlijk bleven wij goed bijeen mijzelf inbegrepen want het tempo bleef maar de hoogte ingaan, ik weet niet als iemand zaterdag Franco lastig gemaakt heeft want hij had geen medelijden met ons, ha ha. Gino die de baankapiteins nog enigzins kon intomen was belet ( ging met het vrouwke fietsen, ik hoop dat hij haar uit de wind gezet heeft.De goden waren ons goed gezind want er werd niet lek gereden. Eens aan de helling van Zolder ging nootje zijn nieuwe fiets eens testen en ja hoor hij vloog als een pijl omhoog, lag dit nu aan de fiets om had hij goede benen( als dat maar goed blijf gaan ) al bij al was het een mooie rit en toen we aankwamen waren de reactie's alleen maar positief.
Ritgegevens: aantal 27 man km 63 gemiddelde snelheid 29, 5 km/uur
enkele mopkes
een koppel is de liefde aan het bedrijven...
vraagt opeens de man, sjat hoe komt het dat je nooit klaarkomt....
antwoord zij,..... als ik klaar komt ben je er niet......
Een oud vrouwtje vraagt aan haar kleinzoon :
Hoe noemt die nu weer, die knappe jonge Duitser die me volledig zot maakt ??
Met de 6de clubrit uit ons kalenderboekje Genk-Blegny-Genkstonden we voor de eerste lange rit van het seizoen.
Het was koud op deze lentedag, de zon scheen uitbundig maar toch waren ,zeker in de voormiddag, de winterhandschoenen en/of een langbroek geen overbodige luxe.
Weer een aangename verrassing en een mooi geste van het bestuur, vanaf nu staat de koffie/thee/fruitsap smorgens klaar bij het binnenkomen van ons lokaal en dat volledig à volonté en gratis! Namens iedereen BEDANKT! Eg sjteil jong!
Met 18 man waren we vandaag. Net op het laatste ogenblik heeft onze chauffeur/ begeleider wegens ziekte forfait moeten geven en anderen hadden nog belangrijke karweitjes op te knappen en waren verontschuldigd.
Ik kreeg de eer om de eerste lange tocht als baancap bijgestaan door Palm,in goede banen te leiden. De kortste weg via enkele veldwegen naar de Côte de Hallembay en zo naar Moelingen. Vandaag stond ook de omloop v/d Voerstreek een vwb rit van de fietsvrienden uit Vlijtingen op het programma. Geregeld zaten wij op hetzelfde parcours, blijkbaar werden de verschillende afstanden gewijzigd in vergelijk met vorige jaren!
In Dalhem vervolgen wij onze weg richting Blegny om in het centrum tijd te maken voor een koffie. Na de pauze fietsen we met opgeladen batterijen naar de 2 laatste hindernissen van de dag Lanaye en als toemaatje de Muizenberg. Het zware werk zit erop en aan een aangenaam tempo fietsen we richting Eigenbilzen Zutendaal waar er nog 2 kleine hobbels nog op ons lagen te wachten, hier werden de laatste pijlen afgeschoten.
Al moet ik het zelf zeggen, het was een mooie rit en belangrijk, de zon deed nu haar werk!
Morgen krijgen we de 7de rit voor de wielen geschoven, vertrek om 9 uur
Bedankt Palm om naast mij op kop te rijden, wij zijn toch goed, hé?
Zoals afgesproken ging de rit vandaag naar Banneux. De weergoden waren ons vandaag me in een stralende zon. Vertrek 9 u aan de Afi om zo tegen 10 uur in Gellik te zijn waar Donato-Giuliano en Nootje zouden aanpikken. ze waren stipt op éne na, Gino, nochtans puntje precies, was er nog niet ( zou hij bang van de bergjes zijn ). om 10 u 10 kon de trein , 17 man eindelijk vertrekken. Via Veldwezelt naar Kanne en daar kwam al de eerste hindernis, een zekere P..o C.......i , wie de puzzel oplost mag zaterdag voorop rijden leidde ons naar 300 meter modder op de weg. Een 20 tal km verder werd er lek gereden door Berna, gelukkig was dat de énige.Daar er een paar voorop reden werd er halt geroepen en toen kwam het moment van Tony om zijn kunsten te tonen.En ja hoor hij ging neer, dit zonder erg. Na twee flinke bergen kwamen wij in Banneux aan. De bidons konden gevuld worden met het heilig water van de madonna. De kaarsjes werden opgestoken met de nodige wensen. Voor Pike Bartoli was er geen kaars beschikbaar, dit voor zijn zonden te vergeven. Nadat dit allemaal gebeurd was ging de reis richting broodjesbar voor de nodige versterking. Een heerlijk broodje en een cola werd ons voorgeschoteld en opeens werd het muisstil bij de nochtans rumoerige bende. Een teken dat iedereen met smaak aan het eten was. Tegen 13 u 30 werd de terugweg ingeleid. Er moest nog één berg genomen worden om zo dan licht glooiend naar huis te rijden. De koers barste los, tegen een hels tempo werd er gereden. Degenen die in Gellik afstapten hadden in totaal 110 km in de benen, voor de anderen was het ergens tegen de 130 km . Hat was een fantastische rit met onze plezierige bende. Bedankt hiervoor..
ritgegevens: 17 vertrekkers 143,85 km - 1067 Hms-24,1 km/gemid
klik op de foto's om te vergroten.
mopkeuh
Trijntje kwam op zaterdagavond, voor de eerste keer,
met haar verliefde thuis.
Daar aangekomen, gingen ze meteen de trap op naar haar slaapkamer.
Een kwartiertje later kwam de jongen alleen naar beneden
en liep de voorkamer in.
Daar zat de ouwe Geert in zijn kraakstoel, gluurde over de krant
en vroeg aan de jongen: "Waar is Trijntje ?"
"Oh, ze heeft hoofdpijn", zei hij, "Ik heb haar een aspirientje gegeven en haar daarna in bed gestopt".
"Dat is heel goed van je jongen", zei ouwe Geert,
"maar wil je dan wel even de rits van je medicijn-kastje dichtdoen !"
Wat een verschil met zaterdag qua weerbeeld, donkere wolken en regenachtig het voorspelde niet veel goeds tijdens onze 5de rit in het Haspengouwse.
Toch 29 gemotiveerde Azzurri hebben het aanwezigheidsblad getekend.
Nog net voor het vertrek enkele richtlijnen van Pino, en toen was het fietsen richting Bilzen met in ons zog Tonino in de volgwagen.
Met de wind in het voordeel rijden we door het centrum van Beverst richting Hoeselt.
De veldwegen dwars door de fruitplantages liggen er (gelukkig)kurkdroog bij.
Het gaat gestaag omhoog, de korte hellingen volgen elkaar snel op en zo ook de snedige demarrages van het jong geweld onder de Azzurri. De hellingen werkten als een rode vod.
Maar de anciens konden rustig in het peloton blijven zitten en toekijken hoe Franco ze één voor één over zijn knie legde! Hij liet ze eerst vertrekken om dan als een schicht er achteraan te gaan. Eenmaal boven werd er netjes gewacht en gegroepeerd.
Jammer dat we een 2 tal weken te vroeg zijn, nu is er niet veel te bespeuren van bloesems. Maar zou er iemand daar oog voor hebben gehad?
De laatste helling komt er aan maar ook de mooiste vind ik zelf. De Glein in Vliermaal. Voor velen nog onbekend tot vandaag.
De laatste pijlen worden hier verschoten, het peloton kraakt in zijn voegen en sommigen verkiezen om de pijngrens eens op te zoeken. De hellingen zitten erop voor deze rit en aan een snel tempo fietsen we richting clublokaal Afi in de Vennestraat. Het begint te druppelen maar nog effe en we zitten binnen met een welverdiende drink!
Ritgegevens
29 leden
90,200 km 26,1 km/gemid 647 Hms
Lek 2 maal 1 comuputerke gevallen. dank aan Albert voor de foto's
Welliefst 15 man kwamen deze morgen opdagen voor een ritje richting Lummen dat onderweg veranderde in Ham.
de namen: Franco,Emidio,Giorgios,Nino,Pino,Antonio,Fulvio,Gerard,Georges,Ronny,Petro en jawel Marc Dufour,Palm,Bruno en Gino
Een lentedag met zomertemperaturen , ja dat was te zien aan de wieleroutfit van enkelen in de groep, korte broek korte mouw. Anderen verkozen om in winteroutfit aan de start te verschijnen.
De eerste kms werd er nog druk overlegd over het nu Lummen Zichem of Ham zou worden. Onze Georges C. stelde voor om na de koffie in Ham,die zeer gesmaakt heeft op dat terras in de blakende zon, een mooi fietspad netwerk te volgen tot in Zonhoven. Goed beschut tegen de kopwind rijden op een mooi fietspad door bos en dwars door het natuurreservaat Tenhaagdoornheide.
Op een lekke achterband na van Ronny,is de rit zeer geslaagd te noemen.
Bedankt iedereen, vooral Georges voor de prachtige terugweg.
Ritgegevens ontbreken mij,daar de gps van Giorgios niets heeft opgetekend en mijn Sigma is enkele keren uitgevallen! ritgegevens van Marc(o): 89,7 km- 25 km/uur - 219 Hms
Nino & Georges Cams
Marc(o)
Gerard
Palm met een fonkelnieuwe bike!
hopelijk houden we het morgen droog tijdens de 5de rit richting Haspengouw! tot...morgen
Na de griep aanval van vorige dagen gaf ik mezelf groen licht om er een kort trainingsritje van te maken. Ik had afgesproken met Franco die ook zwaar in de clinch heeft gelegen en het onderspit heeft moeten delven tegen een bronchitis.
We trokken richting Katarakt streek, voor wie het nog niet wist en nu wel, Haspengouw!
De streek rond Borgloon en binkenstad St Truiden meer bepaald.
Het was nog fris toen ik richting onze afspraak reed om 10 uur. Mijn bodywarmer was zeker niet overbodig al werd er 18°C. uitgegeven. Franco kwam netjes op tijd en samen trokken we op pad naar Hoeselt poort van Haspengouw hoe dat zo mooi in toeristische folders wordt promoot. Dat as zondag op 3 april het bloesemseizoen begint daar konden we niet naast kijken, overal staan er borden, waar er niet of wel geparkeerd mag worden. Maar helaas is er van bloesems nog niet veel, zelfs helemaal niks te bespeuren. Ik denk dat mijn clubrit van zondag nog een 2-tal weken te vroeg komt. Het parcours (90km) is zeker niet zwaar te noemen, maar het glooiend landschap met de korte hellingen die snel elkaar volgen maakt er toch een vermoeiende rit van. De kuiten worden constant gekitteld.
Een terrasje in volle zon langs het parcours in Kuttekoven,nodigt ons uit voor een tas koffie.
Jammer, het was zalig in de zon maar we moeten verder want er liggen nog enkele hellingen op ons te wachten vooraleer we onder de douche kunnen.
Ik zal de ritgegevens van de rit pas zondag in het verslag vermelden. Hopelijk blijft het droog,maar de weerverwachtingen zijn een stuk minder dan vandaag. Wij wachten af!
Op de terugweg in Schoonbeek zien we Willy Vandenholt die ook zwaar in de clinch hing met een schop en een met grond volgeladen kruiwagen. Onze stop om een babbeltje te slaan zal hem zeker goed gedaan hebben. Pas toen de zweetparels op zn voorhoofd opgedroogd waren, zijn we maar verder gefietst.
Franco bedankt om samen met mij op pad te gaan en hopelijk heeft de politie van Borgloon zondag mooi weer want dan hebben wij dat ook!
Dat verklaard de zweetparels op Willys voorhoofd! waar is dat wiel
Met spijt heb ik forfait moeten geven wegens ziekte voor deze toch mooie 4de rit ronde v/d Cauberg met als baancap Franco. Maar volgende week zal ik er zeker terug bij zijn voor de 5de rit in Haspengouw, ritje op mijn conto!
Wie er wel bij was onze secretaris Emidio en die schreef volgend verslag, waarvoor onze dank!
Hierbij een kort verslagje van onze rit van gisteren.
27/03/11: de Ronde van de Cauberg: onze eerste klimrit. Niet alleen beginnen we deze vierde rit een uurtje vroeger, maar de zomertijd is ingetreden en dus moeten we nog een uur vroeger aan ons Clubcafé Afi zijn. Velen met kleine oogjes, maar toch weer een grote opkomst: 27 leden en nog 5 extra gedreven meefietsers. Vijf leden hebben forfait moeten geven, enkelen wegens ziekte, waaronder onze clubreporter Gino, anderen wegens werkverplichtingen.
Nog snel een tas koffie en onze 2 baankapiteins Franco en Antonio geven het startsignaal. Ze fietsen ons voor naar de eerste helling van de Amstel Gold Race (700m lang, 5% gem. en een piek van 8%): dit is alvast een eerste uitdaging voor de echte klimfanaten.
Op naar de 2de helling, de veldweg in Berg en Terblijt (400m lang, 6% gem. en een piek van 10%) en een 3de helling, de Geulhemmerberg (800m lang en 7,85% gem.)
Even achterom zien en iedereen volgt nog. Dus fietsen we onze volgende helling op, de Kloosterberg (1,5km lang en 4% gem.) Nog een laatste helling in Rekem, maar deze tellen we niet mee; is maar vals plat, hé mannen?
De Cauberg zijn we vandaag afgereden, in één van de volgende ritten rijden we die op. Mannen, wees voorbereid!
Ook al hebben onze 2 vrienden van het depanageteam vandaag geen lekke banden moeten herstellen, hopen we dat ook zij genoten hebben van deze zonnige dag en we mogen toch weer concluderen dat het een geslaagde rit was met een gemiddelde van 25,6 voor een afstand van 92 km, met dank aan Franco en Antonio.
Onder de 5 "sollicitanten" 2 bekende gezichten nl. Patrick Geusens en Sergio Destino (wtc Ford Genk) nu nog een fotoke met dank aan Albert! (op de achtergrond herkennen we Patrick Geusens)
De lente heeft vandaag zijn intrede gemaakt in het land, prachtig zonnig fietsweertje.
Ik had met Enzo afgesproken in Zutendaal voor een mooi ritje richting Hollander. Funbiker Luc had nog in laatste instantie jammer genoeg moeten afbellen wegens werkverplichtingen.
De thermometer gaf een -1°C aan maar volgens de weerman zou het kwik tot 17°C opklimmen.
Enzo kwam mij al tegemoet gefietst, bijna op zijn zomers. Ik daarentegen iets te dik gekleed(wat later zou blijken).
We rijden op Opgrimbie Elsloo Schimmert steeds klimmend tot in Valkenburg.
Als we het centrum uitfietsen is het nog een eind tot de Schweiberg. Aan de Keutenberg zien we enkele wielertoeristen die het nog niet eens zijn of al dan niet deze dikke bult te beklimmen. Wij alleszins niet,het zal voor een andere zonnige dag zijn.
We dalen de Ubachberg af en komen zo in Trintelen, waar we tot dusver nog niet veel plat heb gereden. Dan gaat het verder op Eys Wittem Partij. Ik geloof dat we hier die ellenlange helling voor de wielen geschoven kregen, no name !
Net iets voorbij Mechelen ligt daar de Schweiberg, we besluiten om in Heyenrath onze koffiepauze te houden.
Na de pauze wachten ons nog enkele hellingen in Teuven richting Aubel en de mooie en welgekomen afdaling van de La Heydt. Bij mij beginnen de hellingen net iets teveel te worden. Gelukkig is het nu in dalende lijn door Voeren naar het kanaal, maar eerst wil ik toch nog wat bijtanken. Bij de plaatselijke bakker(automaat) haal ik me nog snel een colaflesje uit en die deed deugd!
Op het jaagpad krijgen we nu toch af te rekenen met een tegenwind,maar daar weet Enzo wel raad mee!
Bijna in Eigenbilzen komen we nog Azzurri lid Bruno op zn mtb tegen!
Het was een mooie rit op deze eerste lentedag, Enzo die glipt er voor een maandje tussenuit voor een vakantie in zuiderse oorden.
Met zeven man vertrok de rit van uit Gellik richting Richelle om zo naar de Voeren terug naar Gellik. Samenkomst bij Nootje. Emidio en Pino Ciraficci waren met de fiets van bij hun thuis naar Gellik gekomen en hadden zo al 15 km in de benen. Donato en Andrea Pozatto dachten slimmer te zijn en kwamen met de kamionette. Aangekomen begon het gevloek al, Donato had geen schoenen bij en Pozatto was hiervan de schuld, begrijpe wie kan. Noot had de oplossing! hij belde een vriend op om een paar schoenen te lenen en daar aangekomen konden wij weer terug naar noot zijn woning want Donato had zijn drinkbus niet bij ( blijkbaar is dit niet de eerste keer want 2 jaar geleden kreeg hij telefoon van zijn vrouwtje ergens in Zwitersland dat hij zijn schoen thuis had staan, ze waren op weg naar de nove colli ( baccalà ).lees: de stokvis! Terug naar de rit en aangekomen aan de Rrichelle was noot zijn licht al uit en heeft de rest van de rit alle sterren gezien. Ik vind het niet abnormaal daar hij al zoveel km in de benen had van Donato zijn materiaal te halen. voor Donato ging het van kwaad naar erger want de gellende schoenen klikten niet in zijn pedalen. dus vond hij het niet beter dan de rit uit te rijden met schoenen aan en niet ingeklikt. ik moet zeggen dat hij beter reed dan als hij ingeklikt was. Een echte berggeit. Lydia zijn vrouwke geeft hem nu zak doeken met knopen mee om niets meer te vergeten. Emidio vloog als eerste de Richelle op en een tegenaanval van Giuliano met de anderen in hun kielzog stuwde zo de tempo hoger en hoger want op een gegeven moment was het bijna een echte koers.
Al bij al was het een prachtige rit en het voornaamste was ook dat deze droog bleef. km 75 gemiddelde snelheid 24.65 deelnemers : Pino-Emidio-Andrea Pozatto-Donato-Giulliano-Piet en Nootje
Vandaag waren wij al aan onze derde rit toe ( wat gaat dit toch snel). Een tocht van 76 km richting Maaseik. Bijna voltallig, op enkelen na, Franco onze krachtpatser lag ziek te bed, vertrokken wij stipt om negen uur via Dilsen-Rotem -Maaseik -Genk. met tussendoor enkele bergen (heuveltjes) Onze baankapiteins hielden vanaf het begin een pittig tempo aan en bij de eerste bergjes kreunden er al een paar. Gelukkig was er Gino en Emidio om de rangen bijeen te houden en ze van achter op te jagen. Jammer genoeg zijn we enkele keren lek gereden maar voor sommigen was dit een verademing.Andrea (Pozzato) had vandaag wat last van carnavalites en van zijn rug .Dit van het vele caramellen rapen tijdens de lichtstoet Gellik gisterenavond. Persoonlijk denk ik dat hij teveel Jägermaister geproefd heeft. Voor Pike is/was er geen maat, wij hebben al van alles geprobeerd om hem eens wat slechter te laten rijden, maar hij wordt steeds beter.Voor Pedro één tip afvallen jong of een lichtere fiets kopen ha ha. mooie rit van de 2 baancaps Giorgio & Nino, bedankt!
Hopelijk brengt de ziekte de voorbereidingen voor het voorjaarniet in gevaar voor Franco!
Nootje alvast bedankt voor het verslag!!!
Ritgegevens
31 leden kwamen opdagen
Km 75.34 - 26.74 km/uur - 409 Hms
4 x lek gereden
Klik op de fotos om te vergroten
Let op de nieuwe bike van Pino Marinozzi! Mi jo wat een sjikke fiets, eg sjtijl jo!
En wat te zeggen van de tricolore helm van Pike? Speciaal ter ere van 150 jaar(1861-2011) éénheid in Italië,
Hallo bloggers en fietsmakkers verslag geschreven door Enzo
Het mooie weer van vandaag was zeer welkom ,eindelijk eens volop kunnen genieten van de zon en dat deed deugd.
Vandaag maar eens lekker vlak fietsen dachten wij , soms hebt je dat nodig lekker onspannen via het kanaal . Ons doel was Scherpenheuvel lekker met de wind in rug.
Wij volgen dan meestal de Jeugdherbergroute, niet zo druk en mooie uitzichten .In Stokrooi verlaten wij het kanaal en via kleine wegen belanden wij in Diest.
Van hieruit is het niet zo ver meer , maar besluiten er toch een mooie helling bij te nemen. Het was de moeite en komen zo via een mooie omweg op de grote baan Herk de Stad-Scherpenheuvel .Een laaste helling en zijn er. Kaarsje branden ,dat hoort erbij en dan trakteren wij ons op koffie met pannenkoeken,ik moet wel zeggen het heeft gesmaakt.
De terugweg viel wat tegen ,met de wind in het nadeel waren die pannenkoeken wel snel opgebruikt .Met een tempo die natuurlijk niet meer zo hoog lag als op de heenweg viel het bij momenten toch vies tegen, maar moeilijk gaat ook.
Terug in Stokrooi fietsen wij via Kiewit langs de pukkelpop weide naar Bokrijk via een bosrijk weggetje die kronkelend doorheen vershillende meertjes ging, prachtig stukje natuur.
Aan het sas van de Ford nemen we afscheid, Gino naar Bilzen en ik naar Genk , moe maar voldaan was het weer een heerlijke rit en nu op naar de volgende.
. Wat wil je nog meer ? Laat ons eerlijk
. In Stokrooi hield ik het voor bekeken en vroeg hulp om het kopwerk van mij over te nemen. Emidio nam prompt de taak over, waarvoor mijn dank.
