Zondag kunnen wij ( Berke, Marino en Robby ) niet aanwezig zijn op ons
zondaagselijke afspraak.
We zitten momenteel in Italië waar we gezamelijk de Stelvio beklommen
hebben.
Samen hebben we de Stelvio binnen de drie uur beklommen.
De afdaling was een hele belevenis temperatuur bij het dalen was - 7° C
en smeltende sneeuw.
PS: Zie hier een paar foto´s in de bijlage.
Groetjes,
Marino, Berke en Robby
de "9 colli mannen" hebben het constant over de "Barbotto" ziehier de Stelvio ter vergelijking.
De Passo dello Stelvio is een van de bekendste,
zwaarste, beruchtste, hoogste passen in Europa, 2758 meter hoog, 48
haarspeldbochten. ruim 20 kilometer klimmen om bijna 2000 meter
hoogteverschil te overwinnen (zo'n 7,7 % gemiddeld stijgingspercentage). De
uitzichten zijn ongekend mooi, de berg is ongekend lang, steil en wisselend.
Met wat stramme spieren ben ik deze morgen richting
Winterslag gefietst.
De 17de clubrit stond weerom op naam van
Franco, volgens mij heeft hij een jaar abonnement genomen om op kop rijden. Het
golvend parcours was er eentje om U tegen te zeggen. Mooi rustige
binnenwegen, niet veel verkeer. De hellingen vielen mee, zeker geen onbekenden
voor ons, alhoewel ik er slechts maar eentje met naam ken nl. de Sibbegrubbe.
De 25 leden die opgekomen waren konden er zeker van
genieten. Alleen naar het einde van de rit toe, begon de vermoeidheid voor
enkelen parten te spelen. De hellingen die we vandaag voor de wielen kregen
waren natuurlijk klein bier vergeleken met wat de 3 Azzurri die momenteel de echtebergen
in de Dolomieten voorgeschoteld krijgen! Later meer hierover.
Na een hele resem kleine dorpjes te zijn gepasseerd,moeten
we even door het druk verkeer in Valkenburg. De enkele verkeerslichten zorgden
er dan ook voor dat de groep geregeld gesplitst kwam te zitten.
Als laatste helling kwam de lange doch mooie
Sibbegrubbe aan de beurt. Boven werd er netjes gewacht totdat iedereen terug
aansluiting kreeg. Is het door de inspanning of angst ik weet het niet, maar
toch raar dat er geroepen werd voor een plaspauze!
Na de afdaling van Bemelenberg fietsten we door
centrum van Maastricht waar een loopwedstrijd net afgelopen was.
Dat valsplat stuk naar St Barbara (Lanaken) was nog
een laatste stuiptrekking. Hier kon je zien bij wie de jus op was!
Gelukkig was het nu steeds in dalende lijn richting
Vennestraat.
Bedankt Franco en Roberto,goed gewerkt!
Ritgegevens
25 leden
Volgens Francos pc-tje : 93 km - 26,1 km/uur 561
Hms
Onder de dreigende donkere wolken vertrokken we
vandaag met 8 man naar Scherpenheuvel.
Met de rit van morgen zondag (Elsloo) weeral een
ritje op naam van Franco,dacht ik er een rustig ontspannen ritje naar
Scherpenheuvel van te maken. Gewoon de spieren van de nodige zuurstof te voorzien voor morgen als we over de zuid Hollandse hellingen fietsen.
Maar zo dacht Franco er blijkbaar niet over. Dadelijk
en zonder pardon legde hij er de pees behoorlijk op. De wind was zeker niet in
ons voordeel en dadelijk werd er beschutting gezocht in het wiel.
Geen tijd om wat te verpozen en de kuiten even te
ontspannen. Totdat de blogmaster ergens in Stokrooie lek reed. Terwijl er een
nieuw bandje werd gestoken konden de anderen er gretig gebruik van maken door
de zelfgebakken Feta koekjes die Georgios mee had te proeven, en die werden
gesmaakt!
Er werd afgesproken om geen koffiepauze te houden
in Scherpenheuvel maar non stop huiswaarts te keren om dan bij Piceno een pauze
te houden.
Net voor Zichem komen we nog enkele bekende
clubgenoten tegen die ook Scherpenheuvel als doel hadden.
Aan een tempo tss 35 en 38 km raasden we richting
Zwartberg waar uitbater Franco ons overdonderde met pizza, waarvoor onze
smakelijke dank! Na die doorgespoeld te hebben met enkele Leffes was het tijd
om de regenjassen toch aan te trekken.
Alleen fiets ik richting Bilzen met nog een 16 km voor
de boeg, terwijl mijn reisgezellen op een boogscheut wonen van eetcafé Piceno.
Morgen op vaderdag fietsen we in het spoor van
Franco den Hollander op en ondertussen moet iedereen al weten (tenzij je de
laatste tijd op Mars vertoefde!)dat het niet vlak zal zijn.
Met wat
licht gedruppel ben ik deze morgen naar de AFI vertrokken. Het was wel een
aangename 19° C en de wind was te verwaarlozen.
Niet
veel volk vandaag voor de 16de clubrit naar Slenaken. Ik vermoed dat
de afwezigen net voor het vertrek een blik op de buienrader hebben geworpen en
die voorspelde niet veel goeds. Jammer want tijdens de rit hebben we geen
druppel gehad en de zon scheen bij momenten uitbundig.
Met 16
man vertrokken we richting Lanaken waar Nootje als 17de man zou
aanpikken.
Aan een
strak tempo daveren we naar de Bemelerberg toe. Franco (met blitse helm en
bril!)bijgestaan door Emidio namen het kopwerk voor eigen rekening en loodsten
ons door de verschillende dorpjes naar Slenaken. Na de molshopen, komen we aan
de Loorberg. Op een klein verzetje peddelen we naar boven tot in Heijenrath.
Hier
werd het wegdek volledig vernieuwd en was het een beetje uitkijken in de
afdaling die daarop volgde voor olievorming.
Telkens
het tempo iets te hoog lag werd er wijselijk wat gas teruggenomen en zo kon
iedereen goed mee. Het landschap is prachtig op de top van de Koning van Spanje
en in het dal zien we Gulpen in de zon. Hier wacht ons de laatste helling de
Ingberg. De laatste pijlen worden hier verschoten. In dalende lijn keren we nu
huiswaarts terug naar de Bemelerberg door het centrum van Maastricht. Op het
fietspad krijgen we het zowaar aan de stok met een woeste Hollander op een
scooter. Volgens mij had hij enkele zekeringen in zijn koppeke doorgebrand of
was het door de zon?
Als de
gemoederen bedaart waren, fietsen we verder richting Veldwezelt waar ik net op
de kanaalbrug lek rijd.
Ondertussen
was onze 17de man met enkele uren slaaptekort, reeds afgeslagen
richting Gellik.
Ongelooflijk
maar waar rijden in Zutendaal de 2 gebroeders Bartoli quasi gelijktijdig lek. Geen
tekort aan binnenbandjes bij de Bartolis waar de bandjes als Familypack
worden aangeschaft.
De vermoeidheid
laat zich nu wel gevoelen en niet alleen bij de fietsers. De Wilier van Pino M.
moet zelfs even uitrusten op een kar na al dat beulenwerk op Hollandse bodem.
Iedereen
ruikt de stal en het tempo gaat zelfs de hoogte in, maar niet hoog genoeg om
Pino op de uitgeruste Wilier en Bertje op nog een frisse Colnago van een
laatste demarrage te houden.
Maar
het fluitje van een van de baancaps riep hen terug tot de orde.
Moe maar
voldaan ploffen we neer in een stoel op het terras van de AFI.
De
rits van de koerstrui gaat volledig open en kunnen de zonnestralen zich een weg
banen tussen de enkele borstharen.
Nu is
het wachten op een verfrissende Grimbergen. Marc(o) zat rustig bij een drankje
ons op te wachten.
Met 10
man hebben we op de oproep van Franco gereageerd om samen zijn ritje van as
zondag te gaan verkennen. Onder de Azzurri ook Luc LoupoWolfs van de
Funbikers die ik de dag voordien met een sms-je uitnodigde.
De rest
van het peloton zat op de verschillende communiefeesten en zullen tot zondag
moeten wachten om van deze prachtige rit te mogen genieten.
Veel
mag ik niet verklappen,alleen dat we een 93 km moeten afmalen en 854 Hms moeten
overwinnen. Als je op den Hollander fietsen gaat weet je dat het landschap
heuvelachtig is en bezaaid met korte en lange hellingen. Het is een supermenu
die we voorgeschoteld krijgen, die toch goed verteerbaar is. Dat is net het
voordeel van verkennen en parcourskennis opdoen. Je weet wat en waar je wat te
wachten staat, maar ook waar en op welk punt het licht begint te flikkeren.
Hopelijk
blijft het mooie zomerweer nog wat langer aanhouden.
We zijn nu halfweg 2011 en wat de deelname aan de ritten
betreft, kunnen we niet anders dan tevreden zijn.Daarom hebben we gedacht dat het nu een
geschikt moment zou zijn om nog eens gezellig samen te zitten en te genieten
van een
heerlijke barbecue.(klik)
OpZONDAG 3 julivertrekken we om 8 uur stipt voor onze
fietsuitstapDE RONDE VAN NEDERLANDS
LIMBURG OM 17 uur is iedereen, samen met partner en kinderen welkom op de BBQ
in Eetcafé Afi.We hopen dat jullie
talrijk aanwezig zullen zijn.
Voor de goede gang van zaken is het noodzakelijk dat jullie
inschrijven VÓÓR 17 JUNI.Nadien worden
geen inschrijvingen meer aanvaard!
Klik beneden op de bijlage voor meer info!
Ook op 3 juli tijdens onze rit in de voormiddag worden we
gefilmd door een cameraploeg van TV LIMBURG.Deze ploeg zal ook tijdens de BBQ aanwezig zijn.Dus we hopen dat jullie zeker allemaal van de
partij zullen zijn.
Deze reportage zal nadien gedurende 1 week uitgezonden
worden.
Magere
opkomst voor de 15de clubrit, 16 man schreven in. Het zaterdagwerk zal
wel hier de reden voor zijn. Jammer, want de place to be was vandaag De Kimpel
in Bilzen.
Traditie
getrouw een drukte van jewelste aan het vertrek. Vorig jaar met meer dan 5000
vertrekkers dit jaar met iets minder nl. 4446 ingeschrevenen.
De meesten onder de aanwezige Azzurri met duidelijk
nog de Nove Colli in de benen,beuken we tegen de wind in richting Bilzen. De volgwagen
hebben we vandaag een verlofdag gegeven.
Franco
nam resoluut het commando over en liet zich bijstaan door nog een 6-tal
gastbaancaps. die spontaan een beurtrol inlasten, ja niet iedereen kan de wind
trotseren.
Nog maar
net vertrokken aan de Kimpel, krijgen we al dadelijk de eerste hellingske, De
Brugstraat. Niet zo beestig steil of lang,maar het vernieuwde parcours lag er
bezaaid van en die naar het einde toe toch pijn deden.
Het tempo
zat er goed in,we vertrokken met 16 man maar al snel was onze groep uitgegroeid
tot een peloton van zo een 100 man. Iedereen kroop in het wiel van de witte
Dogma lekker knus uit de wind, nu ja knus ,het was toch nog harken en stoempen
om netjes uit de wind te zitten.
Na de
zoveelste dikke knobbel komen we aan Les Cahottes. Ik vind nog steeds dat de
bevoorrading net aan de voet toch een
slecht gekozen plaats is, maar de burgemeester heeft daar blijkbaar anders over
beslist.
De felle
wind begint toch in ons voordeel te draaien en de terugweg naar Winterslag moet
nu toch gemakkelijker gaan. Er werd afgesproken om een koffiepauze in te lassen
aan de eerste de beste cafeetje, we zijn er velen gepasseerd maar dit cafeetje
in Sluizen trok de aandacht en zo ging iedereen in de remmen.
Na de
koffie trekken we ons terug op gang om de laatste kms af te haspelen. Onderweg
hebben we nog gezelschap gekregen van Cyriel en Maria.
We duikelen
Haspengouw binnen, hier is het parcours drastisch gewijzigd in de positieve zin
dan.
Na enkele
veldwegen door Piringen en Hoeselt komen we terug in Bilzen waar de Azzurri
koers zetten richting Winterslag en ik op Beverst.
De toertocht
was naar gewoonte zeer mooi, goed en op tijd aangegeven en de info aan de voet
van de hellingen maakte deze editie van de Bilzen Classic compleet af!
Franco
en de rest van de baancaps bedankt om ons uit de wind te houden, en die mensen
in de buik van de groep met een fluitje om de pols(?) ook bedankt.
De Azzurri Nove Colli gladiatoren zijn gezond en wel terug in
Belgenland.
In afwachting van de verhalen en ervaringen en niet te vergeten de
mooie fotos, lees hier nog een kort verslag van onze verslaggever ter plaatse Marc(o)
San Marino 21 mei2011
Zoals beslist werd als laatste training San Marino gekozen .
Met een 20-koppige bemanningstartte de rit aan het hotel en werd richting Santarcangelo
aangepeild onder leiding van ons aller maestro Franco .
Aan een tempo van 32 km/uzag ik
, reeds aan de staart bengelend , mijn einde nader en nader komen en aan de
voet van Torriana hield ik het voor bekeken : tekort aan herstelperioden en
spieren; nog een fotootje van de
dapperen die hun weg vervolgden rng Verucchio en San Marino . en ik rustig op
de terugweg .
Vanaf hier kan ik alleende
bijgevoegde fotos laten spreken en wat commentaren achteraf , gaande van
miljard , ongelooflijk , kon dat niet andersom ?
Toch bravo voor 71 km in 3u 3 m en een 1000 hm met bult van 16,1 % . en
nu maar hopen dat het verteerd is voor de echte waardemeter , de Nove Colli .
Terwijl een groep Azzurri op dit ogenblik zich zitten uit te sloven
tijdens de 9 colli in Rimini, werd hier in Winterslag de 14de
clubrit, de janettenrit
(klik), afgelast wegens regen!
Volgens voorzitter Pino kwamen 6 Azzurri opdagen die ook dadelijk
konden beschikken. Hopelijk volgende zaterdag beter weer!
Wij wensen de Nove Colli mannen een goede fietstocht en breng jullie
verhalen mee!
Naar wat wij gezien hebben tijdens de rit naar Banneux, zijn jullie er
klaar voor om de gevreesde Barbotto op kousevoeten te beklimmen!
Gisteren
zaterdag stond de Frans Schoubben memorial op onze agenda. Omdat we met de
fiets opreden naar het vertrek in Tongeren kozen we voor de 100 km parcours, gespekt
met 7 hellingen, zeker geen onbekende hellingen voor ons.
Om alles
vlugger en om chaotische toestanden zeker te vermijden kon men ook dit jaar voorinschrijven
garandeerde de 4 organiserende clubs. Enzo had al een week op voorhand dan toch
maar ingeschreven (5 +W-cup pakket) en ikzelf zou dan ter plaatse intekenen.
Aangekomen
in Tongeren was het charmant druk aan de Sibbo. Na het veilig achterlaten van
onze Italiaanse raspaardjes aan de fietsenstalling die een kaartje met
volgnummer kregen, begaven we ons naar boven om in te schrijven en om zo ook
van de 3 bevoorradingen te kunnen genieten. Ook aan het vertrek Paul van de
3x20 boys, lang uit roulatie geweest met knieproblemen.
Het was
aanschuiven geblazen aan de tafel(s) van de voorinschrijvingen. Een file tot
bijna aan de uitgang ! Hier hadden we zeker geen zin in om nog een uur staan wachten. Enzo maakte terecht zijn beklag aan de familietocht inschrijvingstafel en kreeg ook groot gelijk van de 2 organiserende leden die op dat moment hun verveling wegspoelden door aan de koffie te slurpen! Rechts aan de ingang stond de tafel van de 155 km bemand door een voetbaltrainer (J. Daerden),gefocust op een speculoos koekje die met zorg
gesopt werd in de koffie! Omdat er niemand staat aan te schuiven bij hem,vraag ik of hij mij op de 100 km wilt inschrijven om zo de drukte aan de tafels te verdelen. neen dat gaat nietkreeg ik als antwoord ge moet daar inschrijven, hier is de 155 km ja dat had ik ook al
door Joskeuh, maar het werk moet toch een beetje eerlijk verdeeld zijn of niet!
Misschien een tip naar de organisatie toe voor volgend jaar als ze aan de 14de
editie toe zijn!
We dropen
af richting fietsenstalling om de
fietsen terug in ontvangst te nemen. De fietsen werden door de bewakers aan
de eigenaars terugbezorgd. Opeens werd er geroepen van wie is deze fiets?
niemand die de Ridley moest hebben! Toen kreeg de bewakerzijn blunder van
formaat in de gaten ! de Ridley eigenaar had zich nog niet gemeld voor terugname!
Dit alles
aan de start van de toertocht.
We verzeilen
in een groepje Hollanders die aan een mooi tempo richting Richelle hobbelen
over de vol met putten bezaaide wegen. Na de afdaling naar Dalhem , kwamen we
horden sakkerende en vloekende fietsers tegen die net zoals wij het spoor
bijster waren. Iedereen was het eens, zeer slecht uitgepijld! FranskeSchoubben
zou zeker niet trots geweest zijn op de 4 organiserende clubs! Wat een boel
jongens!!! Gelukkig kennen wij onze weg rond Aubel en met een ommetje van een
25 km komen we aan de eerste bevoorrading waar een nietsvermoedende clublid aan
de bevoorradingstafel,de volle laag krijgt van de misnoegde Hollanders en
Belgen!
Enzo
en ik hebben dan de pijlen gevold tot voorbij de Lanaye, waar we eerst nog bij
de bakker aldaar een lekker rijstaartje met cola hebben verorberd.
In Bitsingen
nemen we afscheid van de Schoubben en vervolgen onze weg huiswaarts.
Met al
de ongemakken was het toch nog een mooie zomerse fietsdag die we met een
Grimbergen hebben afgesloten!
Ik had
149 km op de teller
7
hellingen goed voor samen 1330 Hms.
Frans Schoubben
Uit Wikipedia, de
vrije encyclopedie
Frans
Schoubben (Tongeren, 11
november1933
- 31
juli1997)
was een Belgischwielrenner.
Hij was beroepsrenner van 1955 tot 1963. Schoubben kon goed bergop rijden en
won in 1957 Luik-Bastenaken-Luik, het
hoogtepunt uit zijn carrière. Hij won ook tweemaal het Ardens weekend (1957 en
1960), tweemaal de Tour de Wallonie (1957-1958)
en Parijs-Brussel 1959. In totaal behaalde Schoubben 39 overwinningen als prof.
zoals jullie weten zijn er een 20- tal Azzurri leden op fietsvakantie in Rimini, zondag volgt de apotheose"de 9 colli" lees hier een kort verslag geschreven door onze Marc(o)
Gisteravond
werd na rijp beraad beslist niet meer in dezelfde val te trappen van vorigjaar , namelijk te stevige training met de
naweeën op zondag en ons daarom te beperken tot het medium parcours van de
laatste Mareterra of 84 km met 684 HM ;
met
copie van route en profiel ons bezorgd door Graziano stonden we dus deze morgen
klaar om dat varkentje te wassen .
we
dat waren : Franco , Antonio , Johny , Scott en uw dienaar Marc(o) .
vrij
vlot maalden wede vlakke kms tot Gateo
er doorwaar we , vooral ik ,
routeverantwoordelijke , even het westen kwijt waren ; navraag bij een local
leverde soelaas in de vorm van een rits namen , die niet onbekendin de oren klonken : Longiano , Roconfreddo
en Sogliano , deze laatste ook op oorspronkelijk plan . Op naar Longiano dan ,
en dat was letterlijk te nemen met een stevige kuitenbijter , wat al reeds tot
wat venijnige opmerkingen voerde aan adres van ondergetekende . voor laatste
bleef het daar niet bij en Roconfreddo werde een herhaling alvorens de klim van
2,4 km naar Sogliano aan te vatten , waar we met aan saldo van 40 km op de
teller aankwamen .
we
zouden dan naar Ponte Uso rijden
, Verucchio , Santarcangeloen terug .
een linkse
inval
ipv een rechtse bracht ons uit spoor en stormden recht op Santarcangelo af ,
wat de rit te kort zou gemaakt hebben en plots zie , daar duikt een wegwijzer
Verucchio op naar rechts ; remmen dicht , een beetje terug en hop rng Verucchio
. bij die éne hop is het voor mij gebleven want we zaten op de weg naar
Torrianawaar we met het hoogste
percentage van de rit kennismaakten : 14,4 % . alleen de daadwerkelijke
ruggesteun van Franco heeft mij boven gebracht . Vanaf dan kregen we vleugels
en vlogen hiermee via Santarcangeloen
Bordonchio naar ons hotel . 72 km en +800 HM .
de
verwijten die ik dan moest slikken hou ik voor mezelf : er werd dadelijk
beslist morgen toch maar naar San Marino te fietsen , want dat was veel
makkelijker .
De 13de clubrit uit ons boekje ging
vandaag naar Banneux. Ideaal voor de Nove Colli deelnemers die as zondag in
Rimini zullen deelnemen. Ik werd bijgestaan door Franco om de 30 bedevaarders
veilig door de Waalse wegen te gidsen. Het was met een bang hartje,daar de
weermannen regen voorspeld hadden. Maar gelukkig zaten ze er flagrant naast met
de voorspelling, geen drup is er gevallen.
Door het bestuur werd een Walkie Talkie aangeschaft
om zo met de volgwagen in contact te blijven in geval van. Franco kreeg dat
hebbeding rond de arm vastgemaakt.
De trip begon aan een niet te snel tempo richting
Zutendaal en om de aanvangsfase wat gemakkelijk te houden blijven we op het
jaagpad tot Visé.
Als iedereen denkt dat het weeral Richelle wordt,
slaan we echter naar rechts af om aan de côte de Sarolay (Argenteau) te beginnen. Achteraan horen we iemand smeerlappen
roepen.
De Sarolay heeft een afstand van een 0,8 km en met
een gemid van 9,7 % stijgingpercentage.
Iedereen komt op eigen tempo boven,de één al wat
sneller dan de andere. Ik had al enkele keren laten horen dat de rit nog lang
was en niet te onderschatten. Om de gemoedstoestand te testen riep ik geregeld
Waar is dat feestje ? HIER IS DAT FEESTJE ! alles kids dus. Het loopt
gestaag omhoog tot in Queque du Bois. Net boven werd er voor de éérste keer
plat geroepen. De lange afdaling was koud maar deed toch deugd. Beneden gekomen
moeten we even wachten op de rest van de achterblijvers. Als verrassing heb ik
de côte de la Fôret in petto. Heeft een afstand van ong.3,1 km met een gemid
van 5,5 %
Deze côte begint verdekt in een steegje, Je fietst er voorbij
zonder er erg in te hebben, waar het niet dat de bewegwijzering ons deze
onvolprezen côte aanreikt. Het zijn niet de percentages, maar het is de lengte
die het beste van
de renner vraagt. Ruim drie kilometer voordat het gehucht Forêt in zicht komt.
De
top in Forêt geeft een uitzicht prijs om van te watertanden. De rust in schril
contrast met de bedrijvigheid in het dal maken het de moeite waard om zich de
moeite te troosten de helling aan het palmares toe te voegen. Op de top brengt
een afdaling ons in Nessonvaux.
De
afdaling geeft ons net de tijd om te drinken en snel wat suikers te verorberen.
We
beginnen aan de côte de Trassenster, afstand 6 km met 4 % gemid. de laatste
klim voor we in Banneux wat kunnen pauzeren. We besluiten om iets te eten en te
drinken in een self- bedieningszaak. Trouwens, ik denk dat de plaatselijke
bakker aan het rondpunt niet zoveel stoelen heeft om rustig een Tagaubére te
eten met 30 man.
De
terugweg is andere koek! De wind is zeker geen bondgenoot en maakt het ons
(Franco en vooral mij) behoorlijk lastig. De lange hellingen zijn achter de rug
maar nu moeten we over een 5 tal kuitenbijters in Olne Soiron Xhendelesse
Bruyeres José. De machtsexplosies bergop zijn aanzienlijk afgezwakt, de
vermoeidheid begint bij de meesten parten te spelen. Waar is dat feestje? hier is dat feestje!
Iemand
komt met de opmerking dat er niet zoveel zitplaatsen zijn in de volgwagen!het
zal rustiger aan moeten. Ik moet zeggen dat er veel nieuwsgierigen zijn onder
de leden. Ik heb dikwijls de vraag gekregen hoeveel bergen nog? Wat krijgen
we nog?
De
lange afdaling richting Visé is niet te versmaden, maar eerst nog die knobbel
in Dalhem die we over moeten. We houden een korte drink stop. Er was voldoende
drinkwater aanwezig in de volgwagen om de bidons te vullen.
Normaal
stond nog de Lanaye in het parcours,maar na een korte rondvraag werd er voor
het jaagpad gekozen tot in Eigenbilzen waar ik naar Beverst afdraai met 173 km
op mijn tellerke.
De
rest stevent af op Winterslag waar hen nog heerlijke stokbroodjes liggen te
wachten aangeboden door de Afi! Waarvoor onze smakelijke dank!
Onze
AbrahamDi Salvo Francesco vandaag net 50 geworden wensen we een dikke
auguri!!!
Ook de
mannen met de nieuwe bike , Bruno met een mooie FP 7 Pina en Fulvio met een
blitse Eddy Merckx!
Het
was weeral een mooie prachtige rit, al zeg ik het zelf! En de Nove Colli mannen
zijn er duidelijk klaar voor. Veel geluk iedereen!!!!
Niet veel inspiratie vandaag, maar toch een kort verslagje van onze rit
van 8 mei.
Onze baankapiteins voor vandaag waren Giorgios en Nino en ze hebben een
mooie rit uitgestippeld langs Genk, As, Maasmechelen, Lanaken, Zutendaal en zo
terug naar Genk.
23 leden, waaronder ook Bruno die gisteren ten val kwam, waren van de
partij en ondanks de warme temperaturen hadden we een gemiddelde van 28,8/uur.
Hierdoor waren we tijdig terug in ons clublokaal. Nog snel genieten van
een frisse pint en dan huiswaarts om moederdag te vieren.
Is het
toevallige pure pech, of is de toch zo mooie semi-klassiekerRekem-ValDieu-Rekem
een ritje die ons niet ligt?wie zal het zeggen. Feit is dat we deze toertocht
voor de 3de maal rijden en evenveel keren pech hebben gekend. Het begon
al in het lokaal net voor het vertrek.
Het verliep
niet vlotjes bij het ronselen van de VWB lidkaarten niet iedereen had de kaart
bij.
Met wat
vertraging vertrokken we allen achter Franco en Antonio, richting Rekem.
In Sledderlo
werd er al voor de éérste keer platgeroepen. Als we net de afdaling willen
nemen aan de Fabiola home in Rekem werd er weer plat geroepen. Ondertussen was
de meerderheid al aan het dalen en werd er beneden netjes gewacht op de
pechhebbers. Ik besloot om verder te rijden tot aan de start om zo iedereen in te
schrijven voor de 95 km afstand. Na de inschrijvingen hebben we nog bijna
eindeloos moeten wachten tot dat de groep weer voltallig was. Wat er gaande was
dat het zolang duurde? Geen bandjes en
geen pomp bij! Enfin, om 10 uur konden we dan toch vertrekken richting
Voerstreek.Het tempo ging ietsjes de hoogte in om de verloren tijd wat goed te
proberen te maken. Nog steeds op Lanakens grondgebied werd er voor de zoveelste
keer plat geroepen! Een gesakker en gejammer tot en met. Vooral van leden die
vrouwlief beloofd hadden om tenlaatste 14 uur terug thuis te zijn. Een onhaalbare
zaak! Dus werd er temidden van het jaagpad een crisis spoedvergadering
gehouden. Iets meer dan de helft besloot om de 65 km parcours te volgen kwestie
van op tijd terug aan de Afi te staan. De rest van de groep (14 man) hielden
het been stijf en vertrokken voor de 95 km parcours. Zeker nu dat Pino geroepen
hadik doe de 65 km maar ik rijd niet onder de 35 km/uur
We fietsen
(alweer !) de Hallembaye de Richelle op,voor de derde week op rij!
De hellingen
van de bond zonder naam stapelen zich kort elkaar op. Het is warm en iedereen
snakt naar de verfrissende bevoorrading. We waren nog maar 1 afdaling
verwijdert van de verfrissende beloning toen het stuur van Bruno het begaf. Het
alluminiumstuur brak in 2 stukken, Bruno verloor het evenwicht en kwam ten val.
Gelukkig viel de lichamelijke schade mee, enkele schaafwonden op de benen en
elleboog. Donato en ikzelf zijn toen verder gereden om hulp te vragen aan de
bevoorrading. Dadelijk sprong iemand van de organisatie in de wagen om Bruno op
te halen. Hier hebben we jammer genoeg Bruno moeten achterlaten,maar hij was in
goede handen van de mensen van de organisatie.
De rest
van de sterk uitgedunde groep fietst verder richting (alweer!!!)Lanaye,(ijskoude
Aquarius) Muizenberg. Tussen Kanne en Genk werd het gashendel geregeld ver opengedraaid
en was het kretsen om in het wiel te blijven. In Eigenbilzen heb ik de groep
verlaten richting Beverst.
Jammer
van de pech die we hebben gekend en vooral jammer voor Bruno,maar gelukkig is het
alleen maar bij schaafwonden gebleven.
Ritgegevens
30
vertrekkers + 2 gastrijders
Ik had
137 km 25,6 km/gemid bijna 1000 Hms
Lek gereden
: 5 keer
Stuurbreuk
Bruno met valpartij!
Het stuur werd met een stok opgelapt om ev toch verder te kunnen fietsen !
Het
is in ons Belgenland dit jaar niet echt normaal ,het mooie weer blijft maar
aanhouden en je hoort ons zeker niet klagen.
Vandaag
vertrokken voor onze wekelijkse trip, afgesproken aan de kanaalbrug van
Zutendaal om 09.00 uur en we zouden dan wel zien waar naartoe.
De
wind was nogal goed aanwezig uit noord-oost en besloten dan maar tegenwind te
vertrekken richting Lanaken. We hadden niet echt een doel, dan maar lukraak en
nieuwe wegen ontdekken. Ik moet wel zeggen dat we in ons opzet zijn geslaagd
,mooie panorama's en verzichten waren rijkeliijk aanwezig in de omgeving van
Noorbeek en Banholt.Het was bij momenten stoempen maar het weer en de prachtige
zichten hebben veel goedgemaakt en blijven lachen want met de gedachte dat we
op de terugweg de wind wel mee zouden hebben. Eenmaal boven op de Planck hadden
we het voor het kiezen, terug via Aubel of dalen naar Slenaken en via Gulpen
terug ,we kozen voor het laatst om maximaal van de wind te kunnen profitteren.
In Gulpen werd er een koffiepauze gehouden met lekkere taart . Even werd er
overlegd hoe we zouden terugrijden ,we besloten om via Valkenburg terug te
keren en om af te sluiten er nog een lekkere kuitenbijter bijnemen .Via
Schimmert , Elsloo , Maasmechelen en uiteindelijk Zutendaal terug naar huis. We
hadden er 120 km op zitten, meer dan
genoeg ,lekker genoten van het zonnetje . Wat wil je nog meer ? Laat ons eerlijk zijn dit is onbetaalbaar ,ik stel me soms de vraag, wat als je rijk bent en dit niet kunt doen.Vul het zelf maar in.
Vandaag
op deze 1 Mei feestdag stond de 10de clubrit op het menu. Een pittig
ritje gekruid met de nodige hellingen in de Voerstreek en in Kanne. Emidio bijgestaan
door Antonio hadden de opdracht om 34 gemotiveerde fietsfanaten probleemloos en
veilig de 100 km af te haspelen. Onze begeleider van dienst Tonino, was weer
paraat om ons ev te depanneren indien nodig. Waarvoor GRAZIE!!! (=bedankt, voor de anderstaligen)
Het was
druk deze morgen aan ons lokaal, de meesten kwamen wat verkild het lokaal
binnen en zochten warmte bij een tas koffie. Ook konden we een 5 tal
gastrijders verwelkomen. Eén van de gasten Gerard (Ford Genk) had ik al geruime
tijd niet gezien,volgens mij is hij lang op vakantie geweest ergens in
Ethiopië, liefst 20 kg lichaamsgewicht lichter! Proficiat Gerard!
Na een
aarzelende start mocht Franco de groep mennen tot aan de voet van de Hallembaye
en van dan af nam Emidio het over. Franco en Antonio die gisteren nog de rit
naar Heinsberg in de benen hadden,hadden er blijkbaar zin in en werden we
genoodzaakt om de ketting strak gespannen te houden. Nog niet aan de éérste
helling Hallembaye en al 2 stops,Gianni een beetje ziekjes en ging wijselijk
Tonino gezelschap houden in de volgwagen, en bij een gastrijder een spaakbreuk
en gelukkig is er dan de volgwagen met reservewielen.
Vanaf
de eerste meters van de Hallembaye werden er cartouches afgeschoten, wegens
mijn beperkte klimmerscapaciteiten heb ik het niet kunnen meemaken van op de
eerste rij, maar ik heb zo een vermoeden dat er leskesgeleerd werden! Na de
steile afdaling werd er gewacht om te groeperen en konden de plassers
ondertussen zich een struik of boom eigenen.
De Richelle
mag niet ontbreken wil je de Voer in fietsen. Op deze mooie helling, idem dito,
de groep volledig uit elkaar geranseld. Na Dalhem wacht ons nog de helling naar
Bombaye. Vanaf nu is er tijd om te eten vooraleer we de Lanaye en de Muizenberg
nog moeten overwinnen. De energie gels komen nu tevoorschijn uit de achterzak.
Waar
het juist gebeurd is weet ik nog steeds niet, maar feit is dat we Antonio en
Franco T. ergens tussen Vlijtingen en Rosmeer zijn kwijtgeraakt! Blijkbaar hebben
die een plasstop ingelast en moet er iets verkeerd gegaan zijn met de
communicatie.
Mag zeker
in de toekomst niet meer voorvallen!
In Eik
neem ik afscheid van de groep die nog een 15 km moeten peddelen naar de
feeststad Genk!
Volgende
zaterdag fietsen we richting Aubel voor onze 2de grote rit. Om 8 uur
stipt!!! Franco en Antonio zullen ons de weg wijzen!!! Neem maar boterhammekes
mee met spek en eieren ipv Nutella!
We hebben vandaag weeral mooi kunnen genieten
van een mooie zonnige lentedag.
Ik heb toch maar mijn mouwstukken aangetrokken
deze morgen bij het vertrek,t was een frisse start.
Met Enzo had ik afgesproken om een ritje te
maken richting Hollander.
Aan de kanaalbrug van Zutendaal werd er
vertrokken, om via Moelingen de grens over te steken. In Mesch wacht ons de
éérste helling. Vanaf dan hoe dieper we het landschap intrekken hoe mooier het
wordt. Voor de zoveelste keer zijn we
hier gepasseerd en toch ziet het er telkens ,voor mij,steeds weer anders uit.
Een bij momenten stevige noordoostenwind was de
enige spelbreker. Via enkele smalle binnenwegen komen we verrassend (voor mij)
op de top van de Planck.En na een mooie afdaling op een veldweg staan we aan de voet van de Loorberg.
We passeren Slenaken Eperheide en dalen de
Schweiberg af.
Beneden besluiten we om een cola te drinken. Na
de verfrissing vervolgen we onze weg richting Mechelen Wahlwiller Wittem Eys.
Hier in dit dorpje ligt de Eyserbos helling. Een stevige kuitenbijter van net
geen km lengte en een piek van 21,8 % ! zou onze Phil Gilbert dat gewaar
geworden zijn ?
Halverwege de klim worden we door een jong
wielrenster soepel en losjes voorbij gereden.
We rijden door Valkenburg en de wind begint nu
stilaan onze bondgenoot te worden.
Net op de autosnelwegbrug in Stein rijdt Enzo
lek en moeten we een nieuw bandje steken met op enkele meters van ons de
razende autos en vrachtwagens.
Er wacht ons nu nog de Salamanderhelling,maar
met een stuwwind in de rug gaat het eens zo makkelijk.
In Zutendaalcentrum doen we nog een « Grimbergenstop »
om een alweer mooie fietstocht met een vochtige keel af te ronden.
Ritgegevens
Enzo & Gino
Ik had 130 km(mede door de omleiding in
Zutendaalcentrum richting Munsterbilzen)
24,3 km /gemid 907 Hms
net op de grens...
Als het gras elders groener is...
Soms reik je te ver!
Als je je overschat en vastzit in
een situatie waar je niet
uit geraakt dan is er 1 ding dat je
altijd moet weten.......
Niet iedereen die opdaagt......
Is er om je te helpen!!!! klik op de foto
Op deze zomerse Paaszaterdag stond de bedevaarttocht naar Scherpenheuvel op het programma. Misschien voor de Azzurri die zich hebt uitgesloofd in de voorbije dagen(Rurhsee en de finale L-B-L) een welgekomen vlakke rit al was het maar om de benen wat terug leven in te pompen.
Vandaag werd ondergetekende bijgestaan door Pike als baancaps. Onze volgwagen chauffeur Tonino was vandaag belet en zo hebben Donato en sorry ik ben de naam vergeten van de tweede vrijwilliger,de taak overgenomen! Hier is een welgemeende merci wel op zijn plaats!
In Scherpenheuvel brasserie Het Molenhuis werd voor een 30 man plaats gereserveerd, vrijblijvend kon men ook een lunchpakket bestellen. De bestellingen werden dan net voor het vertrek doorgebeld naar de brasserie zodat alles netjes klaar kon gemaakt worden.
Enzo en ikzelf hadden nog zo ons best gedaan om een parcours uit te tekenen zodat de volgwagen zonder problemen de groep zou kunnen volgen,maar helaas stonden in Bokrijk ineens pal in het midden van de weg paaltjes zodat de wagen niet door kon en noodgedwongen een andere weg moest zoeken. Na wat heen en weer gebeld te hebben kon de wagen na enige tijd de groep terug vervoegen.
De afspraak was om liefst voor 11u30 aan de brasserie aan te komen en door al dat tijdverlies werd het tempo nu strak gehouden om de verloren tijd(tevergeefs) goed te maken.
In Schaffen maken we een ommetje en passeren aan de aeroclub en na enkele kms krijgen we een korte helling door het bos. Blijkbaar werd daar in de buurt een toertocht (Tom Boonen cc) georganiseerd zodat we even op het parcours zaten, ditmaal werden we niet als zwartrijdersuitgekafferd.
Net voorbij Zelem slaan we links in en krijgen een kuitenbijtertje van 0,861 m lengte met 10,1 % als max.
Aangekomen in Scherpenheuvel werd eerst een groepsfoto gemaakt waar daarna de fietsen gezegend werden.
In de brasserie werd het lunchpakket en rijsttaart smaakvol verorberd.
De terugweg werd normaal een makkie, maar een stevige oostenwind wierp roet in het eten en het werd harken tot in Genk . In Stokrooi hield ik het voor bekeken en vroeg hulp om het kopwerk van mij over te nemen. Emidio nam prompt de taak over, waarvoor mijn dank.
Moe maar voldaan komen we aan in de Vennestraat,waar het behoorlijk druk was door de zaterdagmarkt.
Pike en Bruno kwamen vorige zondag op het idee om donderdag 21/04/2011 de finale Luik-Bastenake- Luik te rijden. Negen man waren present. afspraak 9 uur bij Nootje, vertrokken wij voor een ontspannen ritje richting Wallonie, dit met Bruno als baankapitein. Niets was minder waar want blijkbaar wist hij alle hellingen van buiten.De rit ging via Banneux waar wij onze bidons vulden om zo de afdaling te nemen richting La Ledoute. op een km of 2 voor de klim ervan planden wij ons neer om een lekker broodje te nuttigen. Nadien kon de klim beginnen en maar goed dat ik bij de madonna gebeden had want ik verschrok mij wel even. Nadat wij deze in de benen hadden loodste Bruno ons van de ene naar de andere berg waarvan ik de namen niet eens meer weet (te moe om te kijken ) ergens in Sprimont kwam er weer een verschrikkelijke aan en op het einde stond de st Nicolas ons vrolijk op te wachten om zo dan naar Gellik en Genk te rijden. Het was een heerlijke en zeer plezierige rit .
Gegevens : aantal : 9 man....Bruno-Pike-Andrea,Pozatto-Giuliano-Donato-Tony-Stefano-Fulvio-Andrino, Nootje. km : 137.4 gemiddelde : 21.3
! Hier hadden we zeker geen zin in om nog een uur staan wachten. Enzo maakte terecht zijn beklag aan de familietocht inschrijvingstafel en kreeg ook groot gelijk van de 2 organiserende leden die op dat moment hun
Omdat er niemand staat aan te schuiven bij hem,vraag ik of hij mij op de 100 km wilt inschrijven om zo de drukte aan de tafels te verdelen. neen dat gaat nietkreeg ik als antwoord ge moet daar inschrijven,
! de Ridley eigenaar had zich nog niet gemeld voor terugname!
. Wat wil je nog meer ? Laat ons eerlijk
