De 20ste clubrit naar Val-Dieu werd
verplaatst naar een latere datum, en werd vervangen door een ritje naar de
Zonneberg(St Pietersberg). Ik denk aan de reacties te horen was dat zeker geen
slechte keuze.
Met 20 man was de opkomst eerder matig te noemen.
De vakantie is blijkbaar begonnen voor de afwezigen.
Een clubritje op mijn naam, Palm zou mij tijdens de
rit assisteren als gastbaancap maar kwam niet opdagen. Nino bood zich dan
spontaan aan om deze klus te klaren. Tonino zat weer paraat aan het stuur van
de volgwagen.
We vertrekken richting Boxbergheide door naar
Bokrijk en over het sas van Diepenbeek waar er voor de eerste keer lek werd
gereden(Franco) en kort daarop werd er voor de 2de keer plat geroepen.
We vervolgen onze weg en passerenin Eik aan café
Welkom bij Wiske en Ludo.
Aan het containerpark van Bilzen wacht ons de
eerste helling. Vanaf nu zal het met ups en downs gaan tot in Millen. Aan de
kerk van Millen links in de rue de montagnein. Een korte kuitenbijter van
12%. De aanvallen blijven dan ook niet uit onder onze berggeiten.
We rijden door Bassenge waar we wegens wegenwerken
een korte omleiding moeten volgen.
Na Eben volgt de Lanaye en fietsen tussen
Albertkanaal en de Maas naar de Zonneberg.
Maar eerst moeten we nog de mooie slingerende klim
naar Buitengoed Slavantewaar ooit een klooster heeft gestaan van de paters
Franciscanen.
Van hierboven heeft men een prachtig uitzicht op de
Maasdal. Maar wie heeft daar oog voor gehad?
Toen ik begin deze week de rit verkende,waren
enkele gemeentearbeiders hier druk in de weer met het restaureren van het
mergelpoortje. Er werd mij beloofd dat er een opening zou gelaten worden
speciaal voor ons. Waarvoor onze dank mannen!!! (alhoewel ik vrees dat er niemand
dit zal lezen op dit blog)
Na een korte adempauze en zo de hartslag wat laten
zakken beginnen we nu aan de St Pietersberg. De ratelende kettingen gingen dan
ook dadelijk opzoek naar de juiste versnelling,of om zo pijnmin mogelijk deze
Amstel Gold Race puist te bedwingen.
Na de afdaling kreeg nu Bruno met een lekke band af
te rekenen.
Omdat er eerst werd gezegd dat bij sponsor AXA in
Gellik enkele fotos zouden gemaakt worden fietsten we over de Muizenberg. Maar
de fotoshoot werd afgeblazen en verschoven naar latere datum. Om tijdig terug
aan de AFI te staan, vervolden we onze weg via het jaagpad tot in Eigenbilzen
dan door het bos op Zutendaal Genk.
Bedankt Nino en ook Fulvio om te assisteren.
Mochten er nog fotos van de
rit binnensijpelen,dan komen die zeker nog op het blog.
Ritgegevens
20 man 93,00 km 25,9 km/uur
692 Hms 3x lek gereden.
Ter info:
Jullie
zullen ongetwijfeld de blitse Ital. helm met bijpassende bril al opgemerkt hebben bij Franco en
Antonio. Op dit ogenblik loopt er een actie bij de verdeler in Kelmis.
Voor
groepen is er een pakket voorzien :
helm
+ bril + mooie rugzak + t-shirt voor de prijs van 130
.
Mogen
we jullie dan ook vragen mocht er nog interesse hiervoor zijn, even Franco een
seintje te willen geven? Via dit blog of bel gewoon naar Franco (zie bij
clubleden in rittenboekje.) Zo hoeven we maar 1 bestelling te plaatsen.
Wielertoeristen die op fietsvakantie vertrekken, LET OP!
klik op de link
hallo fietsmakkers,
Ondanks het slechte weer van deze morgen bij het
vertrek naar Aubel,stonden er toch 4 dappere die- hards( Antonio,
Franco,Fulvio,en Emidio) aan de C-mine.
De rit werd dan ook wijselijk afgelast en vervangen
door een heerlijke cappuccino bij Piceno.
Voor morgen zondag, zijn de weersverwachtingen dan
weer zomers, dus allen op post voor een clubritje tussen Jeker en Maas de St-
Pietersberg of ook de Zonneberg genaamd.
Jullie blogmaster gaf gisteren voor de brandweerlus
forfait, ik had geen zin om nog eens goed nat te worden. Trouwens, het regende
hier in Beverst-city.
Maar geen nood, Franco kroop voor het blog in de
digitale pen, waarvoor mijn dank!
verslag 19de clubrit
Vandaag reden we in clubverband de brandweerlus. Na de fikse regenbui die we
gisteren op het einde van de 8van munster te verwerken kregen, hoopten we
vandaag droog binnen te komen wat ook gebeurde. Er stond wel een 5 beaufort op
het menu die het ons niet gemakkelijk maakte. Ik schat dat we met een 250 a 300
fietsfanaten waren. Van bij de start werd er duchtig doorgefietst .Voor mij was
het even wennen om weer in het wiel te rijden. Palm had de rit van gisteren blijkbaar goed verteerd
want hij kwam weer aandraven op zijn
mountainbike. We hielden een pauze in de brandweerkazerne van Hoeselt waar we
een frisdrank en een wafel aangeboden kregen. Na de pauze hadden we meestal de
wind mee wat automatisch de snelheid omhoog joeg. De finale was zoals bij de
echte grote jongens, heel nerveus. Iedereen probeert vooraan te zitten om de
laatste 3 km voluit te gaan. Buiten een paar lichte valpartijen mogen we gerust
zeggen dat het een geslaagde rit was die zeker voor
herhaling vatbaar is. ritgegevens 13 man .... bedankt Franco voor het verslag, je doet het goed!
na de rit werden we weer verwend door Piceno, pasta à volonté! bedankt Franco van eetcafé Piceno
Vandaag zaterdag stond de Acht van Munsterbilzen op
het programma. Ik ben rechtstreeks naar de start gereden in Munsterbilzen om zo
de Azzurri al op voorhand in te schrijven, zoals afgesproken. Om 8uur belde
Pino mij om het aantal leden door te geven.Dat de opkomst maar povertjes was,was goed te begrijpen met zulks
weerstoestanden. Net voor het vertrek nog een fikse bui en dan niet te vergeten
bij momenten stormwind!
Aan het vertrek stond ook Funbiker Tony
Cortinovis die de uitnodiging
om samen met ons graag de 85 km wilde trotseren.
Franco(of wie dachten jullie)zette zich dadelijk op
kop bijgestaan in eerste instantie door Giacomo.
Niet meer richting Voerstreek maar Hageland zijn de
mannen van WTC St-Jozef Bilzen (voorheen Ford Genk)moeten uitwijken. Wij kozen
door schuld van Flandrien weer voor de 85 km. Ook met de rit van morgen de
Brandweerlus in gedachten die naar Hoeselt trekt en zo enkele Haspengouwse
kuitenbijters zal aandoen.
We waren nog maar net op Diepenbeeks grondgebied
toen we(dachten we in eerste instantie)een pijltje hadden gemist. Aan zaal Terlocht werden we rechtdoor gestuurd tot in het centrum van Vliermaalroot. Daar kwamen we nog sakkerende Flandriens tegen die het ook niet meer zagen zitten. Gelukkig is dan op zo momenten een wegwijzer wel handig. In Kortessem zaten we terug ophet parcours. Het was zoeken om zo weinig mogelijk wind te vangen achter in het wiel van Franco en nu Tony. Palm dacht er een leuke trainingsritje van te maken en kwam op de MTB! Jongens, stoempen dat die deed! Mienkia!
Het moet ergens in Alken geweest zijn dat we een
groepke fietsers uit tegengestelde richting tegen kwamen. Dat voorspelde weer
geen goeds! Die waren ook het spoor bijster geraakt door een gemiste pijl.
Net nu dat de vaart er goed inzat rijd ik lek op
die verdomde kasseien op enkele kms van de bevoorrading. Daar werd ons gezegd
dat er pijlen op het parcours weggenomen waren en daardoor de verwarring.
Na de verfrissing en cake trokken we met de wind in
de rug huiswaarts. Het tempo ging de hoogte in en was het pitsen en bijten om het wiel te houden. In Diepenbeek
gingen ditmaal de hemelsluizen wagenwijd
open. Plots waren we Palm,Antonio,Nino en Giacomo kwijtgespeeld. We zijn dan
onder de autostradebrug gaan schuilen en om de achterblijvers op te wachten. Toen
het wat lang duurde heeft Tony nog naar Palm of Antonio gebeld, doch zonder
antwoord.
Wij zijn dan maar met ons drietjes door de gietende
regen doorgereden.
Franco is afgedraaid naar de grote baan
Diepenbeek-Genk en Tony moest nog naar de Chirodroom want daar stond zijn wagen
geparkeerd,en ik was nog maar op enkele kms van mijn warme douche verwijderd!
Jammer dat de weergoden er anders over dachten, de weggenomenplaatjes
en het kwijtspelen van de 4 Azzurri.
Zondag kunnen wij ( Berke, Marino en Robby ) niet aanwezig zijn op ons
zondaagselijke afspraak.
We zitten momenteel in Italië waar we gezamelijk de Stelvio beklommen
hebben.
Samen hebben we de Stelvio binnen de drie uur beklommen.
De afdaling was een hele belevenis temperatuur bij het dalen was - 7° C
en smeltende sneeuw.
PS: Zie hier een paar foto´s in de bijlage.
Groetjes,
Marino, Berke en Robby
de "9 colli mannen" hebben het constant over de "Barbotto" ziehier de Stelvio ter vergelijking.
De Passo dello Stelvio is een van de bekendste,
zwaarste, beruchtste, hoogste passen in Europa, 2758 meter hoog, 48
haarspeldbochten. ruim 20 kilometer klimmen om bijna 2000 meter
hoogteverschil te overwinnen (zo'n 7,7 % gemiddeld stijgingspercentage). De
uitzichten zijn ongekend mooi, de berg is ongekend lang, steil en wisselend.
Met wat stramme spieren ben ik deze morgen richting
Winterslag gefietst.
De 17de clubrit stond weerom op naam van
Franco, volgens mij heeft hij een jaar abonnement genomen om op kop rijden. Het
golvend parcours was er eentje om U tegen te zeggen. Mooi rustige
binnenwegen, niet veel verkeer. De hellingen vielen mee, zeker geen onbekenden
voor ons, alhoewel ik er slechts maar eentje met naam ken nl. de Sibbegrubbe.
De 25 leden die opgekomen waren konden er zeker van
genieten. Alleen naar het einde van de rit toe, begon de vermoeidheid voor
enkelen parten te spelen. De hellingen die we vandaag voor de wielen kregen
waren natuurlijk klein bier vergeleken met wat de 3 Azzurri die momenteel de echtebergen
in de Dolomieten voorgeschoteld krijgen! Later meer hierover.
Na een hele resem kleine dorpjes te zijn gepasseerd,moeten
we even door het druk verkeer in Valkenburg. De enkele verkeerslichten zorgden
er dan ook voor dat de groep geregeld gesplitst kwam te zitten.
Als laatste helling kwam de lange doch mooie
Sibbegrubbe aan de beurt. Boven werd er netjes gewacht totdat iedereen terug
aansluiting kreeg. Is het door de inspanning of angst ik weet het niet, maar
toch raar dat er geroepen werd voor een plaspauze!
Na de afdaling van Bemelenberg fietsten we door
centrum van Maastricht waar een loopwedstrijd net afgelopen was.
Dat valsplat stuk naar St Barbara (Lanaken) was nog
een laatste stuiptrekking. Hier kon je zien bij wie de jus op was!
Gelukkig was het nu steeds in dalende lijn richting
Vennestraat.
Bedankt Franco en Roberto,goed gewerkt!
Ritgegevens
25 leden
Volgens Francos pc-tje : 93 km - 26,1 km/uur 561
Hms
Onder de dreigende donkere wolken vertrokken we
vandaag met 8 man naar Scherpenheuvel.
Met de rit van morgen zondag (Elsloo) weeral een
ritje op naam van Franco,dacht ik er een rustig ontspannen ritje naar
Scherpenheuvel van te maken. Gewoon de spieren van de nodige zuurstof te voorzien voor morgen als we over de zuid Hollandse hellingen fietsen.
Maar zo dacht Franco er blijkbaar niet over. Dadelijk
en zonder pardon legde hij er de pees behoorlijk op. De wind was zeker niet in
ons voordeel en dadelijk werd er beschutting gezocht in het wiel.
Geen tijd om wat te verpozen en de kuiten even te
ontspannen. Totdat de blogmaster ergens in Stokrooie lek reed. Terwijl er een
nieuw bandje werd gestoken konden de anderen er gretig gebruik van maken door
de zelfgebakken Feta koekjes die Georgios mee had te proeven, en die werden
gesmaakt!
Er werd afgesproken om geen koffiepauze te houden
in Scherpenheuvel maar non stop huiswaarts te keren om dan bij Piceno een pauze
te houden.
Net voor Zichem komen we nog enkele bekende
clubgenoten tegen die ook Scherpenheuvel als doel hadden.
Aan een tempo tss 35 en 38 km raasden we richting
Zwartberg waar uitbater Franco ons overdonderde met pizza, waarvoor onze
smakelijke dank! Na die doorgespoeld te hebben met enkele Leffes was het tijd
om de regenjassen toch aan te trekken.
Alleen fiets ik richting Bilzen met nog een 16 km voor
de boeg, terwijl mijn reisgezellen op een boogscheut wonen van eetcafé Piceno.
Morgen op vaderdag fietsen we in het spoor van
Franco den Hollander op en ondertussen moet iedereen al weten (tenzij je de
laatste tijd op Mars vertoefde!)dat het niet vlak zal zijn.
Met wat
licht gedruppel ben ik deze morgen naar de AFI vertrokken. Het was wel een
aangename 19° C en de wind was te verwaarlozen.
Niet
veel volk vandaag voor de 16de clubrit naar Slenaken. Ik vermoed dat
de afwezigen net voor het vertrek een blik op de buienrader hebben geworpen en
die voorspelde niet veel goeds. Jammer want tijdens de rit hebben we geen
druppel gehad en de zon scheen bij momenten uitbundig.
Met 16
man vertrokken we richting Lanaken waar Nootje als 17de man zou
aanpikken.
Aan een
strak tempo daveren we naar de Bemelerberg toe. Franco (met blitse helm en
bril!)bijgestaan door Emidio namen het kopwerk voor eigen rekening en loodsten
ons door de verschillende dorpjes naar Slenaken. Na de molshopen, komen we aan
de Loorberg. Op een klein verzetje peddelen we naar boven tot in Heijenrath.
Hier
werd het wegdek volledig vernieuwd en was het een beetje uitkijken in de
afdaling die daarop volgde voor olievorming.
Telkens
het tempo iets te hoog lag werd er wijselijk wat gas teruggenomen en zo kon
iedereen goed mee. Het landschap is prachtig op de top van de Koning van Spanje
en in het dal zien we Gulpen in de zon. Hier wacht ons de laatste helling de
Ingberg. De laatste pijlen worden hier verschoten. In dalende lijn keren we nu
huiswaarts terug naar de Bemelerberg door het centrum van Maastricht. Op het
fietspad krijgen we het zowaar aan de stok met een woeste Hollander op een
scooter. Volgens mij had hij enkele zekeringen in zijn koppeke doorgebrand of
was het door de zon?
Als de
gemoederen bedaart waren, fietsen we verder richting Veldwezelt waar ik net op
de kanaalbrug lek rijd.
Ondertussen
was onze 17de man met enkele uren slaaptekort, reeds afgeslagen
richting Gellik.
Ongelooflijk
maar waar rijden in Zutendaal de 2 gebroeders Bartoli quasi gelijktijdig lek. Geen
tekort aan binnenbandjes bij de Bartolis waar de bandjes als Familypack
worden aangeschaft.
De vermoeidheid
laat zich nu wel gevoelen en niet alleen bij de fietsers. De Wilier van Pino M.
moet zelfs even uitrusten op een kar na al dat beulenwerk op Hollandse bodem.
Iedereen
ruikt de stal en het tempo gaat zelfs de hoogte in, maar niet hoog genoeg om
Pino op de uitgeruste Wilier en Bertje op nog een frisse Colnago van een
laatste demarrage te houden.
Maar
het fluitje van een van de baancaps riep hen terug tot de orde.
Moe maar
voldaan ploffen we neer in een stoel op het terras van de AFI.
De
rits van de koerstrui gaat volledig open en kunnen de zonnestralen zich een weg
banen tussen de enkele borstharen.
Nu is
het wachten op een verfrissende Grimbergen. Marc(o) zat rustig bij een drankje
ons op te wachten.
Met 10
man hebben we op de oproep van Franco gereageerd om samen zijn ritje van as
zondag te gaan verkennen. Onder de Azzurri ook Luc LoupoWolfs van de
Funbikers die ik de dag voordien met een sms-je uitnodigde.
De rest
van het peloton zat op de verschillende communiefeesten en zullen tot zondag
moeten wachten om van deze prachtige rit te mogen genieten.
Veel
mag ik niet verklappen,alleen dat we een 93 km moeten afmalen en 854 Hms moeten
overwinnen. Als je op den Hollander fietsen gaat weet je dat het landschap
heuvelachtig is en bezaaid met korte en lange hellingen. Het is een supermenu
die we voorgeschoteld krijgen, die toch goed verteerbaar is. Dat is net het
voordeel van verkennen en parcourskennis opdoen. Je weet wat en waar je wat te
wachten staat, maar ook waar en op welk punt het licht begint te flikkeren.
Hopelijk
blijft het mooie zomerweer nog wat langer aanhouden.
We zijn nu halfweg 2011 en wat de deelname aan de ritten
betreft, kunnen we niet anders dan tevreden zijn.Daarom hebben we gedacht dat het nu een
geschikt moment zou zijn om nog eens gezellig samen te zitten en te genieten
van een
heerlijke barbecue.(klik)
OpZONDAG 3 julivertrekken we om 8 uur stipt voor onze
fietsuitstapDE RONDE VAN NEDERLANDS
LIMBURG OM 17 uur is iedereen, samen met partner en kinderen welkom op de BBQ
in Eetcafé Afi.We hopen dat jullie
talrijk aanwezig zullen zijn.
Voor de goede gang van zaken is het noodzakelijk dat jullie
inschrijven VÓÓR 17 JUNI.Nadien worden
geen inschrijvingen meer aanvaard!
Klik beneden op de bijlage voor meer info!
Ook op 3 juli tijdens onze rit in de voormiddag worden we
gefilmd door een cameraploeg van TV LIMBURG.Deze ploeg zal ook tijdens de BBQ aanwezig zijn.Dus we hopen dat jullie zeker allemaal van de
partij zullen zijn.
Deze reportage zal nadien gedurende 1 week uitgezonden
worden.
Magere
opkomst voor de 15de clubrit, 16 man schreven in. Het zaterdagwerk zal
wel hier de reden voor zijn. Jammer, want de place to be was vandaag De Kimpel
in Bilzen.
Traditie
getrouw een drukte van jewelste aan het vertrek. Vorig jaar met meer dan 5000
vertrekkers dit jaar met iets minder nl. 4446 ingeschrevenen.
De meesten onder de aanwezige Azzurri met duidelijk
nog de Nove Colli in de benen,beuken we tegen de wind in richting Bilzen. De volgwagen
hebben we vandaag een verlofdag gegeven.
Franco
nam resoluut het commando over en liet zich bijstaan door nog een 6-tal
gastbaancaps. die spontaan een beurtrol inlasten, ja niet iedereen kan de wind
trotseren.
Nog maar
net vertrokken aan de Kimpel, krijgen we al dadelijk de eerste hellingske, De
Brugstraat. Niet zo beestig steil of lang,maar het vernieuwde parcours lag er
bezaaid van en die naar het einde toe toch pijn deden.
Het tempo
zat er goed in,we vertrokken met 16 man maar al snel was onze groep uitgegroeid
tot een peloton van zo een 100 man. Iedereen kroop in het wiel van de witte
Dogma lekker knus uit de wind, nu ja knus ,het was toch nog harken en stoempen
om netjes uit de wind te zitten.
Na de
zoveelste dikke knobbel komen we aan Les Cahottes. Ik vind nog steeds dat de
bevoorrading net aan de voet toch een
slecht gekozen plaats is, maar de burgemeester heeft daar blijkbaar anders over
beslist.
De felle
wind begint toch in ons voordeel te draaien en de terugweg naar Winterslag moet
nu toch gemakkelijker gaan. Er werd afgesproken om een koffiepauze in te lassen
aan de eerste de beste cafeetje, we zijn er velen gepasseerd maar dit cafeetje
in Sluizen trok de aandacht en zo ging iedereen in de remmen.
Na de
koffie trekken we ons terug op gang om de laatste kms af te haspelen. Onderweg
hebben we nog gezelschap gekregen van Cyriel en Maria.
We duikelen
Haspengouw binnen, hier is het parcours drastisch gewijzigd in de positieve zin
dan.
Na enkele
veldwegen door Piringen en Hoeselt komen we terug in Bilzen waar de Azzurri
koers zetten richting Winterslag en ik op Beverst.
De toertocht
was naar gewoonte zeer mooi, goed en op tijd aangegeven en de info aan de voet
van de hellingen maakte deze editie van de Bilzen Classic compleet af!
Franco
en de rest van de baancaps bedankt om ons uit de wind te houden, en die mensen
in de buik van de groep met een fluitje om de pols(?) ook bedankt.
De Azzurri Nove Colli gladiatoren zijn gezond en wel terug in
Belgenland.
In afwachting van de verhalen en ervaringen en niet te vergeten de
mooie fotos, lees hier nog een kort verslag van onze verslaggever ter plaatse Marc(o)
San Marino 21 mei2011
Zoals beslist werd als laatste training San Marino gekozen .
Met een 20-koppige bemanningstartte de rit aan het hotel en werd richting Santarcangelo
aangepeild onder leiding van ons aller maestro Franco .
Aan een tempo van 32 km/uzag ik
, reeds aan de staart bengelend , mijn einde nader en nader komen en aan de
voet van Torriana hield ik het voor bekeken : tekort aan herstelperioden en
spieren; nog een fotootje van de
dapperen die hun weg vervolgden rng Verucchio en San Marino . en ik rustig op
de terugweg .
Vanaf hier kan ik alleende
bijgevoegde fotos laten spreken en wat commentaren achteraf , gaande van
miljard , ongelooflijk , kon dat niet andersom ?
Toch bravo voor 71 km in 3u 3 m en een 1000 hm met bult van 16,1 % . en
nu maar hopen dat het verteerd is voor de echte waardemeter , de Nove Colli .
Terwijl een groep Azzurri op dit ogenblik zich zitten uit te sloven
tijdens de 9 colli in Rimini, werd hier in Winterslag de 14de
clubrit, de janettenrit
(klik), afgelast wegens regen!
Volgens voorzitter Pino kwamen 6 Azzurri opdagen die ook dadelijk
konden beschikken. Hopelijk volgende zaterdag beter weer!
Wij wensen de Nove Colli mannen een goede fietstocht en breng jullie
verhalen mee!
Naar wat wij gezien hebben tijdens de rit naar Banneux, zijn jullie er
klaar voor om de gevreesde Barbotto op kousevoeten te beklimmen!
Gisteren
zaterdag stond de Frans Schoubben memorial op onze agenda. Omdat we met de
fiets opreden naar het vertrek in Tongeren kozen we voor de 100 km parcours, gespekt
met 7 hellingen, zeker geen onbekende hellingen voor ons.
Om alles
vlugger en om chaotische toestanden zeker te vermijden kon men ook dit jaar voorinschrijven
garandeerde de 4 organiserende clubs. Enzo had al een week op voorhand dan toch
maar ingeschreven (5 +W-cup pakket) en ikzelf zou dan ter plaatse intekenen.
Aangekomen
in Tongeren was het charmant druk aan de Sibbo. Na het veilig achterlaten van
onze Italiaanse raspaardjes aan de fietsenstalling die een kaartje met
volgnummer kregen, begaven we ons naar boven om in te schrijven en om zo ook
van de 3 bevoorradingen te kunnen genieten. Ook aan het vertrek Paul van de
3x20 boys, lang uit roulatie geweest met knieproblemen.
Het was
aanschuiven geblazen aan de tafel(s) van de voorinschrijvingen. Een file tot
bijna aan de uitgang ! Hier hadden we zeker geen zin in om nog een uur staan wachten. Enzo maakte terecht zijn beklag aan de familietocht inschrijvingstafel en kreeg ook groot gelijk van de 2 organiserende leden die op dat moment hun verveling wegspoelden door aan de koffie te slurpen! Rechts aan de ingang stond de tafel van de 155 km bemand door een voetbaltrainer (J. Daerden),gefocust op een speculoos koekje die met zorg
gesopt werd in de koffie! Omdat er niemand staat aan te schuiven bij hem,vraag ik of hij mij op de 100 km wilt inschrijven om zo de drukte aan de tafels te verdelen. neen dat gaat nietkreeg ik als antwoord ge moet daar inschrijven, hier is de 155 km ja dat had ik ook al
door Joskeuh, maar het werk moet toch een beetje eerlijk verdeeld zijn of niet!
Misschien een tip naar de organisatie toe voor volgend jaar als ze aan de 14de
editie toe zijn!
We dropen
af richting fietsenstalling om de
fietsen terug in ontvangst te nemen. De fietsen werden door de bewakers aan
de eigenaars terugbezorgd. Opeens werd er geroepen van wie is deze fiets?
niemand die de Ridley moest hebben! Toen kreeg de bewakerzijn blunder van
formaat in de gaten ! de Ridley eigenaar had zich nog niet gemeld voor terugname!
Dit alles
aan de start van de toertocht.
We verzeilen
in een groepje Hollanders die aan een mooi tempo richting Richelle hobbelen
over de vol met putten bezaaide wegen. Na de afdaling naar Dalhem , kwamen we
horden sakkerende en vloekende fietsers tegen die net zoals wij het spoor
bijster waren. Iedereen was het eens, zeer slecht uitgepijld! FranskeSchoubben
zou zeker niet trots geweest zijn op de 4 organiserende clubs! Wat een boel
jongens!!! Gelukkig kennen wij onze weg rond Aubel en met een ommetje van een
25 km komen we aan de eerste bevoorrading waar een nietsvermoedende clublid aan
de bevoorradingstafel,de volle laag krijgt van de misnoegde Hollanders en
Belgen!
Enzo
en ik hebben dan de pijlen gevold tot voorbij de Lanaye, waar we eerst nog bij
de bakker aldaar een lekker rijstaartje met cola hebben verorberd.
In Bitsingen
nemen we afscheid van de Schoubben en vervolgen onze weg huiswaarts.
Met al
de ongemakken was het toch nog een mooie zomerse fietsdag die we met een
Grimbergen hebben afgesloten!
Ik had
149 km op de teller
7
hellingen goed voor samen 1330 Hms.
Frans Schoubben
Uit Wikipedia, de
vrije encyclopedie
Frans
Schoubben (Tongeren, 11
november1933
- 31
juli1997)
was een Belgischwielrenner.
Hij was beroepsrenner van 1955 tot 1963. Schoubben kon goed bergop rijden en
won in 1957 Luik-Bastenaken-Luik, het
hoogtepunt uit zijn carrière. Hij won ook tweemaal het Ardens weekend (1957 en
1960), tweemaal de Tour de Wallonie (1957-1958)
en Parijs-Brussel 1959. In totaal behaalde Schoubben 39 overwinningen als prof.
zoals jullie weten zijn er een 20- tal Azzurri leden op fietsvakantie in Rimini, zondag volgt de apotheose"de 9 colli" lees hier een kort verslag geschreven door onze Marc(o)
Gisteravond
werd na rijp beraad beslist niet meer in dezelfde val te trappen van vorigjaar , namelijk te stevige training met de
naweeën op zondag en ons daarom te beperken tot het medium parcours van de
laatste Mareterra of 84 km met 684 HM ;
met
copie van route en profiel ons bezorgd door Graziano stonden we dus deze morgen
klaar om dat varkentje te wassen .
we
dat waren : Franco , Antonio , Johny , Scott en uw dienaar Marc(o) .
vrij
vlot maalden wede vlakke kms tot Gateo
er doorwaar we , vooral ik ,
routeverantwoordelijke , even het westen kwijt waren ; navraag bij een local
leverde soelaas in de vorm van een rits namen , die niet onbekendin de oren klonken : Longiano , Roconfreddo
en Sogliano , deze laatste ook op oorspronkelijk plan . Op naar Longiano dan ,
en dat was letterlijk te nemen met een stevige kuitenbijter , wat al reeds tot
wat venijnige opmerkingen voerde aan adres van ondergetekende . voor laatste
bleef het daar niet bij en Roconfreddo werde een herhaling alvorens de klim van
2,4 km naar Sogliano aan te vatten , waar we met aan saldo van 40 km op de
teller aankwamen .
we
zouden dan naar Ponte Uso rijden
, Verucchio , Santarcangeloen terug .
een linkse
inval
ipv een rechtse bracht ons uit spoor en stormden recht op Santarcangelo af ,
wat de rit te kort zou gemaakt hebben en plots zie , daar duikt een wegwijzer
Verucchio op naar rechts ; remmen dicht , een beetje terug en hop rng Verucchio
. bij die éne hop is het voor mij gebleven want we zaten op de weg naar
Torrianawaar we met het hoogste
percentage van de rit kennismaakten : 14,4 % . alleen de daadwerkelijke
ruggesteun van Franco heeft mij boven gebracht . Vanaf dan kregen we vleugels
en vlogen hiermee via Santarcangeloen
Bordonchio naar ons hotel . 72 km en +800 HM .
de
verwijten die ik dan moest slikken hou ik voor mezelf : er werd dadelijk
beslist morgen toch maar naar San Marino te fietsen , want dat was veel
makkelijker .
De 13de clubrit uit ons boekje ging
vandaag naar Banneux. Ideaal voor de Nove Colli deelnemers die as zondag in
Rimini zullen deelnemen. Ik werd bijgestaan door Franco om de 30 bedevaarders
veilig door de Waalse wegen te gidsen. Het was met een bang hartje,daar de
weermannen regen voorspeld hadden. Maar gelukkig zaten ze er flagrant naast met
de voorspelling, geen drup is er gevallen.
Door het bestuur werd een Walkie Talkie aangeschaft
om zo met de volgwagen in contact te blijven in geval van. Franco kreeg dat
hebbeding rond de arm vastgemaakt.
De trip begon aan een niet te snel tempo richting
Zutendaal en om de aanvangsfase wat gemakkelijk te houden blijven we op het
jaagpad tot Visé.
Als iedereen denkt dat het weeral Richelle wordt,
slaan we echter naar rechts af om aan de côte de Sarolay (Argenteau) te beginnen. Achteraan horen we iemand smeerlappen
roepen.
De Sarolay heeft een afstand van een 0,8 km en met
een gemid van 9,7 % stijgingpercentage.
Iedereen komt op eigen tempo boven,de één al wat
sneller dan de andere. Ik had al enkele keren laten horen dat de rit nog lang
was en niet te onderschatten. Om de gemoedstoestand te testen riep ik geregeld
Waar is dat feestje ? HIER IS DAT FEESTJE ! alles kids dus. Het loopt
gestaag omhoog tot in Queque du Bois. Net boven werd er voor de éérste keer
plat geroepen. De lange afdaling was koud maar deed toch deugd. Beneden gekomen
moeten we even wachten op de rest van de achterblijvers. Als verrassing heb ik
de côte de la Fôret in petto. Heeft een afstand van ong.3,1 km met een gemid
van 5,5 %
Deze côte begint verdekt in een steegje, Je fietst er voorbij
zonder er erg in te hebben, waar het niet dat de bewegwijzering ons deze
onvolprezen côte aanreikt. Het zijn niet de percentages, maar het is de lengte
die het beste van
de renner vraagt. Ruim drie kilometer voordat het gehucht Forêt in zicht komt.
De
top in Forêt geeft een uitzicht prijs om van te watertanden. De rust in schril
contrast met de bedrijvigheid in het dal maken het de moeite waard om zich de
moeite te troosten de helling aan het palmares toe te voegen. Op de top brengt
een afdaling ons in Nessonvaux.
De
afdaling geeft ons net de tijd om te drinken en snel wat suikers te verorberen.
We
beginnen aan de côte de Trassenster, afstand 6 km met 4 % gemid. de laatste
klim voor we in Banneux wat kunnen pauzeren. We besluiten om iets te eten en te
drinken in een self- bedieningszaak. Trouwens, ik denk dat de plaatselijke
bakker aan het rondpunt niet zoveel stoelen heeft om rustig een Tagaubére te
eten met 30 man.
De
terugweg is andere koek! De wind is zeker geen bondgenoot en maakt het ons
(Franco en vooral mij) behoorlijk lastig. De lange hellingen zijn achter de rug
maar nu moeten we over een 5 tal kuitenbijters in Olne Soiron Xhendelesse
Bruyeres José. De machtsexplosies bergop zijn aanzienlijk afgezwakt, de
vermoeidheid begint bij de meesten parten te spelen. Waar is dat feestje? hier is dat feestje!
Iemand
komt met de opmerking dat er niet zoveel zitplaatsen zijn in de volgwagen!het
zal rustiger aan moeten. Ik moet zeggen dat er veel nieuwsgierigen zijn onder
de leden. Ik heb dikwijls de vraag gekregen hoeveel bergen nog? Wat krijgen
we nog?
De
lange afdaling richting Visé is niet te versmaden, maar eerst nog die knobbel
in Dalhem die we over moeten. We houden een korte drink stop. Er was voldoende
drinkwater aanwezig in de volgwagen om de bidons te vullen.
Normaal
stond nog de Lanaye in het parcours,maar na een korte rondvraag werd er voor
het jaagpad gekozen tot in Eigenbilzen waar ik naar Beverst afdraai met 173 km
op mijn tellerke.
De
rest stevent af op Winterslag waar hen nog heerlijke stokbroodjes liggen te
wachten aangeboden door de Afi! Waarvoor onze smakelijke dank!
Onze
AbrahamDi Salvo Francesco vandaag net 50 geworden wensen we een dikke
auguri!!!
Ook de
mannen met de nieuwe bike , Bruno met een mooie FP 7 Pina en Fulvio met een
blitse Eddy Merckx!
Het
was weeral een mooie prachtige rit, al zeg ik het zelf! En de Nove Colli mannen
zijn er duidelijk klaar voor. Veel geluk iedereen!!!!
Niet veel inspiratie vandaag, maar toch een kort verslagje van onze rit
van 8 mei.
Onze baankapiteins voor vandaag waren Giorgios en Nino en ze hebben een
mooie rit uitgestippeld langs Genk, As, Maasmechelen, Lanaken, Zutendaal en zo
terug naar Genk.
23 leden, waaronder ook Bruno die gisteren ten val kwam, waren van de
partij en ondanks de warme temperaturen hadden we een gemiddelde van 28,8/uur.
Hierdoor waren we tijdig terug in ons clublokaal. Nog snel genieten van
een frisse pint en dan huiswaarts om moederdag te vieren.
Is het
toevallige pure pech, of is de toch zo mooie semi-klassiekerRekem-ValDieu-Rekem
een ritje die ons niet ligt?wie zal het zeggen. Feit is dat we deze toertocht
voor de 3de maal rijden en evenveel keren pech hebben gekend. Het begon
al in het lokaal net voor het vertrek.
Het verliep
niet vlotjes bij het ronselen van de VWB lidkaarten niet iedereen had de kaart
bij.
Met wat
vertraging vertrokken we allen achter Franco en Antonio, richting Rekem.
In Sledderlo
werd er al voor de éérste keer platgeroepen. Als we net de afdaling willen
nemen aan de Fabiola home in Rekem werd er weer plat geroepen. Ondertussen was
de meerderheid al aan het dalen en werd er beneden netjes gewacht op de
pechhebbers. Ik besloot om verder te rijden tot aan de start om zo iedereen in te
schrijven voor de 95 km afstand. Na de inschrijvingen hebben we nog bijna
eindeloos moeten wachten tot dat de groep weer voltallig was. Wat er gaande was
dat het zolang duurde? Geen bandjes en
geen pomp bij! Enfin, om 10 uur konden we dan toch vertrekken richting
Voerstreek.Het tempo ging ietsjes de hoogte in om de verloren tijd wat goed te
proberen te maken. Nog steeds op Lanakens grondgebied werd er voor de zoveelste
keer plat geroepen! Een gesakker en gejammer tot en met. Vooral van leden die
vrouwlief beloofd hadden om tenlaatste 14 uur terug thuis te zijn. Een onhaalbare
zaak! Dus werd er temidden van het jaagpad een crisis spoedvergadering
gehouden. Iets meer dan de helft besloot om de 65 km parcours te volgen kwestie
van op tijd terug aan de Afi te staan. De rest van de groep (14 man) hielden
het been stijf en vertrokken voor de 95 km parcours. Zeker nu dat Pino geroepen
hadik doe de 65 km maar ik rijd niet onder de 35 km/uur
We fietsen
(alweer !) de Hallembaye de Richelle op,voor de derde week op rij!
De hellingen
van de bond zonder naam stapelen zich kort elkaar op. Het is warm en iedereen
snakt naar de verfrissende bevoorrading. We waren nog maar 1 afdaling
verwijdert van de verfrissende beloning toen het stuur van Bruno het begaf. Het
alluminiumstuur brak in 2 stukken, Bruno verloor het evenwicht en kwam ten val.
Gelukkig viel de lichamelijke schade mee, enkele schaafwonden op de benen en
elleboog. Donato en ikzelf zijn toen verder gereden om hulp te vragen aan de
bevoorrading. Dadelijk sprong iemand van de organisatie in de wagen om Bruno op
te halen. Hier hebben we jammer genoeg Bruno moeten achterlaten,maar hij was in
goede handen van de mensen van de organisatie.
De rest
van de sterk uitgedunde groep fietst verder richting (alweer!!!)Lanaye,(ijskoude
Aquarius) Muizenberg. Tussen Kanne en Genk werd het gashendel geregeld ver opengedraaid
en was het kretsen om in het wiel te blijven. In Eigenbilzen heb ik de groep
verlaten richting Beverst.
Jammer
van de pech die we hebben gekend en vooral jammer voor Bruno,maar gelukkig is het
alleen maar bij schaafwonden gebleven.
Ritgegevens
30
vertrekkers + 2 gastrijders
Ik had
137 km 25,6 km/gemid bijna 1000 Hms
Lek gereden
: 5 keer
Stuurbreuk
Bruno met valpartij!
Het stuur werd met een stok opgelapt om ev toch verder te kunnen fietsen !
Aan zaal Terlocht werden we rechtdoor gestuurd tot in het centrum van Vliermaalroot. Daar kwamen we nog sakkerende Flandriens tegen die het ook niet meer zagen zitten. Gelukkig is dan op zo momenten een wegwijzer wel handig. In Kortessem zaten we terug ophet parcours. Het was zoeken om zo weinig mogelijk wind te vangen achter in het wiel van Franco en nu Tony. Palm dacht er een leuke trainingsritje van te maken
! Hier hadden we zeker geen zin in om nog een uur staan wachten. Enzo maakte terecht zijn beklag aan de familietocht inschrijvingstafel en kreeg ook groot gelijk van de 2 organiserende leden die op dat moment hun
Omdat er niemand staat aan te schuiven bij hem,vraag ik of hij mij op de 100 km wilt inschrijven om zo de drukte aan de tafels te verdelen. neen dat gaat nietkreeg ik als antwoord ge moet daar inschrijven,
! de Ridley eigenaar had zich nog niet gemeld voor terugname!
