Hallo fietsmakkers xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Met “zachtjes tikt de regen tegen mijn vensterraam…” scoorde Rob de Nijs ooit een hit.

Dat heb ik deze morgen ook gehoord bij het opstaan, maar dat was zeker geen hit voor mij!:-(

Daar gaat onze rit naar Scherpenheuvel dacht ik…’t zal niet voor vandaag zijn.

Net voor ik klaar stond om richting ACLI te vertrekken, ondertussen was het droog in Beverst city, belde Pino mij om te informeren of ik alsnog afzakte naar Winterslag, want in Genk was het nog steeds aan het druppelen.

Het was iets voor 8 uur en slechts 3 man op de afspraak, Pino,Benny en ikzelf.

Stipt 8 uur vertrokken we richting Scherpenheuvel met 13 Flandriens! Nog maar net op Bokrijks grondgebied en het begon zowaar lichtjes op te klaren. Nogmaals, de afwezigen hadden dan weer ongelijk !

De heenrit verliep nagenoeg zonder enige problemen, enkel 2 lekke banden, maarja…nat wegdek =synoniem voor lek rijden.

De tweede lekke band was voor Bertje en het moest lukken, net aan een huis van plezier.:wink:

Aangekomen in Scherpenheuvel zijn we eerst een kaarsje gaan aansteken en konden anderen noveenkaarsen kopen voor het thuisfront.

Toen was er koffie in Het Molenhuis. De tafels waren al gedekt voor ons en konden we dadelijk aan ons lunchpakket beginnen, want tegen de kopwind te moeten opboksen, daar krijgt een mens alleen maar honger van.

Bij het terug buiten komen stond de Wilier van Robby met een lekke band.

Na dit kleine oponthoud konden we terug vertrekken. Een zwarte kat steekt nog snel de baan over. Ik geloof daar nu eenmaal niet in, maar als een zwarte kat je pad doorkruist…:shock:

Aan een lekker tempo daveren we richting Winterslag via het jaagpad in Lummen.

Het kan toeval zijn, we waren met 13… een zwarte kat! Plots gaat Sandro even het nieuwe asfalt van naderbij bekijken. Met een rugzak gevuld met noveenkaarsen(?) maakt hij kennis met de aantrekkingskracht van moeder aarde. Egoïst kan je Sandro niet noemen, want bij zijn val trok hij nog een man of 4 mee de grond op. Het was stapelen geblazen. De anderen hebben als bij mirakel de carbonnen ros in bedwang kunnen houden. Ikzelf ben over iemand zijn helm met mijn voorwiel gereden, maar ik weet niet wie, waarschijnlijk staat nu de afdruk”Michelin Pro 3 Race”op zijn helm gedrukt! Ja, het was een ware veldslag. In de zomer rijd ik nog al eens langs het kanaal,dan liggen er ook mensen in het gras, maar die zijn dan wel aan het zonnebaden.

Al kreunend staan ze een voor een terug recht. Na een check up te hebben gedaan,bleek de schade dan toch nog mee te vallen. Wat hier en daar asfalt eczeem, een pijnlijke schouder kapotte knie, een krom wiel!:evil:

Het tempo lag er nu volledig terug uit. De rit hebben we dan toch maar wat ingekort, en via Termien terug naar de ACLI. Bij een frisse pint en lekkere paaseieren, hebben we de valpartij nog eens geanalyseerd. Een ding is zeker, dat niet enkel de eieren een kleurtje zullen hebben tijdens deze Paasdagen. Het was een beestige rit, zei Benny.

De ongelovigen = “zie je wel dat de kaarsen niet helpen !”

De gelovigen = “zonder de kaarsen had het misschien veel erger kunnen zijn !”

Paasmaandag mogen Nino en Giorgio ons richting Maaseik loodsen, 9 uur -75 km:!:

Franco bedankt om mij te assisteren tijdens de rit!

meer foto’s op facebook

Ritgegevens

13 leden – 110 km(133 km voor mij) – 25,4 km/u – 416 Hms

3 x lek

valpartij

De 13 Flandriens

Pijnlijke knie, asfalt eczeem!