Nou ja, zeg maar cameraatje. Ik heb altijd graag een kleine camera. Nou was mijn camera al een tijdje stuk en ik gebruikte de vorige camera van Ton, een nog heel goede, maar vrij grote Olympus, met allerlei mogelijkheden en instellingen. Deze maand heb ik wat extra inkomsten omdat ik niet al mijn vakantiedagen in 2009 opgenomen heb en daarom vond ik dat ik mezelf wel mocht trakteren op een nieuwe camera. Er was een mooie aanbieding bij Office Centre, waar we vandaag toch moesten zijn. Er kunnen zo'n 200 foto's op het bijgeleverde schijfje en met de bijgeleverde usb-kabel kan ik de foto's zo op mijn laptop of op mijn computer zetten. Ook een tasje zit er bij. Het cameraatje is net zo groot als een pakje sigaretten, maar wel platter. En dat met 14 Megapixels en 4x zoom, ongelooflijk. Het past zo in mijn handtas dus ik denk dat ik de komende tijd veel foto's ga maken.
Vanmorgen moest ik naar de rechtbank. Als wij een proces-verbaal leerplicht tegen een jongere opgemaakt hebben, krijgen we altijd een oproep om als getuige-deskundige naar de rechtbank te komen. Vanmorgen moest ik zo bij drie zittingen aanwezig zijn. De eerste was om 09.30 uur. Ik wil altijd op tijd aanwezig zijn. Je moet in de buurt van de rechtbank wel eens zoeken naar een parkeerplaats. Dan moet je je melden bij de balie aan de ingang, dan door een scanpoortje (net als bij een vliegveld) en dan weer melden bij de balie van de zittingzaal. En al weet je dat het negen van de tien keer uitloopt, je wilt er toch zijn als ze toevallig op tijd beginnen.De laatste zitting waar ik bij moest zijn was om 11.20 uur gepland, maar begon pas tegen twaalf uur. Het was een milde rechter deze ochtend. Alle drie mijn leerlingen kregen een taakstraf, twee alleen voorwaardelijk en alle drie twee jaar begeleiding door de Jeugdreclassering. En dat is meestal wat wij willen bereiken: hulpverlening waar ze zomaar geen nee tegen kunnen zeggen.Al met al heb ik ook een deel van de ochtend wachtend doorgebracht, maar echt vervelend is dat niet. Ik heb met drie collega-leerplichtambtenaren van andere gemeenten zitten praten, met een medewerker van de Jeugdreclassering en met de ouders van mijn leerlingen. Soms is het ook een beetje een sociaal gebeuren, daar in die wachtkamer.
s Middags ben ik nog even naar kantoor gegaan om wat administratieve zaken af te handelen. En nu is het dan weekend .
Het heeft vandaag bijna de hele dag geregend. Vanmorgen was het nog glad, maar in de loop van de dag is steeds meer sneeuw weggespoeld. Ik ben blij, dat de sneeuwperiode weer over is, of lijkt, in ieder geval. Met mijn brommobiel kan ik niet rijden in de sneeuw en dat betekent dat Ton weer ingeschakeld wordt voor het woon-werkverkeer en het werk-werkverkeer. Maar zoals het er nu uitziet, als het vannacht niet echt vriest, dan rij ik morgen weer op eigen wielen. Ik heb nu ruim een jaar een brommobiel en geniet nog steeds van de mobiliteit die dat geeft. Zonder rijbewijs, gewoon instappen en wegrijden als ik ergens heen wil of moet. Ik denk dat het nooit gewoon zal worden. Ik realiseer me nog steeds bij iedere rit hoeveel beter dit is dan het openbaar vervoer of meerijden, waar ik toch jaren aan gewend was.
Vandaag waren we met onze archery winkel bij de 3D-animalronde in het Archeon. Er lag nog behoorlijk wat sneeuw, maar de hele dag heeft de zon geschenen. Het Archeon is een prachtige locatie voor een handboogsportwedstrijd. De herberg is heel gezellig, past ook goed bij de sfeer van een 3D-animalronde. Het eten was er heerlijk. Er was een leuk parcours uitgezet. Kortom, een zeer geslaagde wedstrijd en zeker voor herhaling vatbaar. Onze medewerking krijgen ze in ieder geval.
Ook de winkel draaide lekker, zeker gezien de korte tijd dat we open waren (ongeveer van tien uur tot vier uur). Bij het uitladen waren er helpende handen en in een ommezien stond alles uitgestald. Er waren meer dan voldoende tafels aanwezig dus we hoefden onze eigen tafels ook niet mee te brengen. Dat scheelt al een stuk werk. Daarom waren we ook weer op tijd thuis en op het moment dat ik dit schrijf is de hele administratie ook al weer bijgewerkt. Alleen de auto konden we niet uitladen omdat er geen parkeerplek in de buurt van ons huis was. Dat komt dan morgen wel.
Bijna ieder weekend staan wij met ons bedrijf op een markt, beurs of evenement. Maar vandaag even niet. Omdat ik daarnaast nog een fulltime baan heb is dat best wel een druk bestaan. Maar ik klaag niet, ik vind het allebei heel leuk om te doen. En ik ben er, na een jaar of vijf, aan gewend. Januari en februari zijn de rustigste maanden en dan valt er wel eens een dag of een weekend vrij. Vandaag is zon vrije dag, nou ja, echt vrij is het nooit. Ton is naar Rotterdam om een paar bestellingen weg te brengen en hou me vandaag vooral bezig met huishouden. Wassen, strijken, boodschappen en poetsen. Vanavond gaan we de auto al weer laden zodat we morgen vroeg weg kunnen rijden. We staan morgen met de handboogsport winkel bij een wedstrijd in het Archeon in Alphen aan den Rijn. Het belooft een leuke wedstrijd te worden. Als het weer is net als vandaag, een beetje witte wereld in de ochtend en zon overdag, dan hebben de schutters een prachtige dag.
Maandag begon met het opmaken van een proces-verbaal. In de loop van de ochtend werd de hele afdeling bij elkaar geroepen. Een collega deed haar trieste verhaal. Onlangs is vastgesteld, dat ze borstkanker heeft. Ze kan onze steun bij een lange, moeilijke weg goed gebruiken.
Daarna ben ik naar een intervisiegroep geweest. Even met gelijkgestemde collegas wat zaken doorspreken en praten over de mogelijk op handen zijnde regionalisering. En zelf een proces-verbaal gekregen omdat ik geen parkeerschijf had.
Dinsdagochtend ben ik eerst naar de huisarts geweest, toch nog eens een keer naar de longen laten luisteren omdat ik nu al ruim drie maanden een vervelende hoest heb. Nu heb ik een medicijn voor astma gekregen, kijken wat dat doet.
Mijn eerste afspraak van die dag kwam niet opdagen en de tweede meldde af. Dat gaf ook niet echt lucht want ze heeft wel drie keer ruim een half uur aan de telefoon gehangen omdat ze haar zoon niet naar school krijgt en ook de consequenties daarvan niet wil accepteren.
De woensdag was redelijk rustig met tussen de middag een presentatie, die zo kort duurde dat ik me eigenlijk afvroeg waarvoor ik nou 35 minuten gereden had. Maar ja, de aangeboden lunch was lekker.
Op donderdag moest ik van huis uit naar een intakegesprek, maar na een telefoontje van weer dezelfde moeder dat zoonlief niet naar school wilde, ben ik er langs gereden en heb hem opgehaald en op school aan een van de docenten overhandigd. Het lag toch op mijn route anders had ik het niet gedaan. Al anderhalf jaar grijpt hij ieder pijntje en zuchtje aan om zich ziek te melden. En moeder trapt daarin. Al twee keer heeft hij van de rechter een taakstraf gehad, maar nog wil het niet. Nu moet ik voor de derde keer een proces-verbaal opmaken.
Het intakegesprek verliep goed en na gezamenlijke inspanning hebben we een nieuwe school gevonden voor een kleine knulletje met grote problemen.
Vrijdag is een rustige dag op kantoor; dan werken er maar weinig mensen, zeker s middags. Ik werk soms een halve dag en soms een hele dag om dan een andere vrijdag weer vrij te kunnen nemen. Vanmorgen de moeder van onze notoire spijbelaar/zieke gehoord voor het proces-verbaal en een nieuwe afspraak gemaakt voor zoonlief want die had het na één dag alweer gezien op school en vond dat hij last van migraine had.
Daarna heb ik rustig allerlei administratieve zaken af kunnen handelen en wat telefoontjes gehad. Tegen vier uur ben ik naar huis gegaan omdat er hier ook weer wat werk op me ligt te wachten.
Beetje moe ben ik wel, na zon rommelige week.
En de volgende week ga ik er gewoon weer lekker tegen aan . er staat een fiks aantal afspraken in mijn agenda.
Een ezel stoot zich geen drie keer aan dezelfde steen - maar een mens wel
En dat zit ik hier weer eens te bewijzen. Een keer per drie maanden moet ik voor de belastingdienst de aangifte BTW doen, een maand nadat het kwartaal voorbij is. Eind januari moet de aangifte voor het vierde kwartaal binnen zijn en de betaling moet gedaan zijn. Voor ik de aangifte doe moet ik de boekhouding controleren. Omdat we maar een klein bedrijf hebben doe ik de boekhouding zelf, waarvoor ik zelf wat ontworpen heb in Excel. Eerst moet ik controleren of alles (correct) geboekt is. Alle bank- en kasbetalingen moeten dan gekoppeld worden aan de facturen. Een flink karwei. En iedere drie maanden neem ik me voor om daar op tijd mee te beginnen en iedere drie maanden wordt het toch weer een stress klus voor de laatste dagen. En net op tijd betalen want anders krijgen we een boete.Iedere drie maanden weer stressen en nog leer ik het niet af om het uit te stellen tot het allerlaatste moment
Vanavond een paar uurtjes en morgen weer een paar uurtjes en dan in het weekend afronden, dan ben ik er weer voor drie maanden vanaf.
Gisteren moest ik voor een overleg in een andere gemeente zijn. Ik was laat en heb snel mijn karreke geparkeerd. Toen we na het overleg naar buiten liepen zag ik al meteen dat er bij mij een bij mijn collega, die naast me stond, een bon onder de ruitenwisser zat. Het bleek een parkeerplaats te zijn, waar je maximaal twee uur mag staan en een parkeerschijf moet gebruiken. Dat had ik in mijn haast helemaal niet gezien. 60 Euro boete! Ik héb niet eens een parkeerschijf dus maar gauw eentje aanschaffen. Ik heb nog nooit eerder een bekeuring gehad en ik vind het wel jammer dat ik dát nu nooit meer kan zeggen. Op 58-jarige leeftijd de eerste bekeuring, dat is toch wel redelijk uniek.
Twee jaar heb ik een blog bijgehouden, maar veranderingen aan de site hebben me doen besluiten eens elders te gaan kijken en deze site staat me wel aan, vooral vanwege de uitgebreide mogelijkheden voor aanpassingen en instellingen. Ik wil op deze blog met regelmaat artikelen plaatsen over allerlei zaken uit mijn leven, over mijn werk en over het eigen bedrijf, wat ik met mijn man run, over mijn hobbies en over onze honden. Het zal even duren voor ik alle mogelijkheden uitgevogeld heb dus deze weblog zal de komende tijd nog 'groeien'. Ik hoop hier ook wat leuke contacten met andere bloggers te krijgen dus misschien wel: tot ziens.
Ik ben Ans, en gebruik soms ook wel de schuilnaam fiftyfifty.
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is leerplichtambtenaar.
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handboogsport, borduren, bloggen.
In mijn blog schrijf ik over bijzondere en alledaagse dingen in mijn leven, in mijn werk, over het bedrijf wat ik samen met mijn man run, over mijn hobby's en over onze honden Dasja en Sparky.
