Vader

Vader zou eens een keer uit wand’len gaan
En trok de stoute schoenen aan

Bij de brug om de hoek aangekomen
Knalde hij tegen een mooi wicht

Vader keek op en bloosde
Wat een mooi gezicht

Moeder kan nu alleen nog maar
Van de wandeling van vader dromen

Want hij is nimmer teruggekomen.

.

.

In poëzie en liefde
 
 
een open dag
niet om te ontvangen
maar juist om te geven
 
aan hen met wie ik
mijn leven tot heden in
liefde en leed heb doorgebracht
 
met bloemen en woorden
die altijd tekort schieten
voor alles wat ik heb gehad
 
maar mijn ogen stralen
ik zal met ieder ons samen bewaren
als kleinood en dierbare schat
 
ook  jij mijn muze die nooit
op de voorgrond treedt onze harten
zijn in poëzie en liefde samengesmeed
 

Auteur  :   wil melker

.

 IK LEEF, MAAR IK BEN DOOD,
 DOOD VAN LIEFDE EN PIJN,
 DE ZON WIL DE MAAN NIET MEER LATEN SCHIJNEN,
 MIJN PIJN  ONTNEEMT MIJN LIEFDE,
 HET ENIGE STUKJE HOU VAST.
 GELUKKIG IS ER NOG IETS.
 IETS WAARVOOR IK ZEER DANKBAAR BEN,
 IETS DAT JE NIET KAN VERVANGEN,
 IETS,...
 IETS DAT ER IS EN BLIJFT!
 IETS ONBETAALBAAR,
 IETS ONVERVANGBAAR,
 IETS,...
 MIJN KIDS!
 GOD, DANK U HIERVOOR! 

.

Springend van de tak op de hak

Ik hoor het je al zeggen, An,

dat zet je fout

maar dat doe ik even totaal niet,

wacht maar tot je het einde

van deze kreet ziet.

Een gewoon mens zou

springen van plezier,

dat doe ik allang niet meer,

maar wat ik wel doe:

waar ik me op betrap,

ik spring letterlijk van

de hak- op de tak.

Eenmaal aanbeland

op die bewuste tak,

brak dat kreng zodat ik

met een misselijkmakende smak,

beneden kwam.

Vanaf dat moment heb ik besloten

me geen appels meer voor eieren

te laten verkopen

en zo kon het voorkomen dat:

ik voortaan spring van

de tak- juist ja op de hak!

... Van de tak- op de hak of van de hak op de tak ...

.

.

.

.

HIJ HAD GEEN TALENT

Hij had geen talent voor tragiek,
 verdonkeremaande rampspoed
 bij het leven, meanderde
 door een landschap tot aan
 een toevallige stad
 waar hij plotseling zag:
 hier kom ik vandaan.

 Af en toe viel hem in
 dat hij misschien wel bestond.
 Ook zag hij een vrouw
 van wie het bestaan
 met geen pen
 te ontkennen.

 Ze paarden en hadden geluk.
 Toen hij later tot zijn verbazing
 het leven moest laten
 liet hij één boodschap na:
 als jullie mij gaan verstrooien
 ga dan met je rug naar de wind toe staan.

.

.

Gered

Op een nacht lag ik wakker en hoorde

mijn hart niet meer slaan.

Ik ging dood dus niet uitverkoren

of wedergeboren. Ontdaan

dacht ik: voor eeuwig verloren.

Ik had, als ik kon, wel op willen staan

maar waarom zou ik mijn ouders storen?

Het was gedaan, het was gedaan.

'k viel in slaap onder stil geschrei,

was bevreemd toen het ochtend werd.

angst begon later te tanen,

vooral toen de meester eens zei:

bekeringen gaan gepaard met tranen.

Ik had gehuild, was dus gered

.

.

De Ratelslang

Dit opgerolde kwaad, meetlint van zonden,
 ligt schuldeloos te slapen bij de ruit.
 Rondom hem liggen lappen oude huid.
 Wie zoveel zont, vervelt ook onomwonden.

 Al eet hij vlees, hij adviseerde fruit.
 Maar Eva kon zijn boodschap niet doorgronden.
 Hij ratelde nog wel zo opgewonden,
 flitste zijn vleesvorkje wild in en uit.

 Het paradijs is kort daarop gesloten.
 De boom werd omgehakt, de slang gevangen.
 Het gif, daar zijn de appels mee bespoten.

 Die symboliek was ik me niet bewust.
 Ik werkte in Artis. Bij de ratelslangen
 werd ik - zoet zeventien - voor 't eerst gekussssst.

.

 Rare Patat

 Ontdaan van zijn schil
 Stapte de aardappel in bad
 Is dit wat ik wil?
 Dacht die rare patat

 Of maak ik een fout
 Want voor je weet..
 Nu is het nog koud
 Maar straks wordt het heet

 En na deze pan?
 Ach ik zit er niet mee
 waar ik eindigen kan
 Ik zat toch al in de puree.

.