Dag lieve Fleur,

De laatste week ben je ineens weer met sprongen vooruit gegaan. Je probeert nu al zoveel dingen zelf te doen. Je kruipt er flink op los. De gordijnen en de keukenkastjes zijn je favoriete plekjes. Terwijl Papa en Mama telkens tegen je zeggen dat je daar niet aan mag komen kruip je er toch iedere keer weer naar toe om er aan te gaan zitten trekken. Ook als we je dan oppakken en ergens anders neerzetten kruip je net zo hard weer terug om weer opnieuw te beginnen. Ha, ha, ha, ha......

Als je naar de tafel bent gekropen pak je met je kleine handjes de tafelrand vast en probeer je jezelf op te trekken. Soms lukt je dit en sta je ineens (heel wankel) aan de tafel.

Wanneer we je op het loopwagentje van Winnie de Pooh zetten kun je zelf al vooruit rijden zonder dat we je hoeven vast te houden. Wel blijven we dan achter je lopen, want je kunt je zomaar ineens van het wagentje laten vallen.

Met de verkoudheid gaat het gelukkig ook een heel stuk beter. Je hoest, niest en snottert bijna niet meer. Het kuurtje van de dokter heeft dus goed geholpen.

Bij het avondeten eet je nu al geregeld met Papa en Mama mee. Rijst met goulash en doperwtjes gaat er gemakkelijk in bij je. Ook heb je al een bordje boerenkool met stukjes rookworst opgepeuzeld. Je vond het erg lekker! Je bent verder een echt toetjesmens. Een bakje yoghurt met wat Roosvicee vind je heerlijk. Ook ben je gek op danoontjes. Je moet er altijd twee hebben. Als je er ééntje op hebt moeten we echt ook nog met de tweede komen anders krijgen we dat wel te horen van je. Ha, ha, ha, ha....

Kortom: Je bent gelukkig weer helemaal de oude!!!

XXX

Papa & Mama