Vandaag is het weer een mooie dag hier in het Antwerpse. Ik denk dat er veel mensen een lang week-end genomen hebben, want in onze gemeente is het heel stil. Het is eerlijk om te gaan wandelen en je gedachtengang op nul te zetten..... Ik heb al bezig geweest met kertsbollen te maken, is wel winterwerk, maar als ik er nu niet aan begin geraken zij niet af. Zij worden gemaakt van een schuibol die ik dan volsteek met op een speld een pareltje, kleine paillet, stokje en als laatste grote paillet en dat steek in de bol. Als er een af is ga ik foto nemen en hier op mijn blogs zetten, beetje geduld hoor. De pailletten zijn in zilver of goud. Het is wel veel werk maar het resultaat mag er zijn.
Mijn dip-duiveltje is verdwenen en mijn goed humeur is teruggekeerd, mijn man zei dat het tijd werd. Ik ben vandaag met de kids gaan shoppen, en dat was best leuk. Dit zijn de kids van mijn petekind, twee echte jongens, Jaimy en Geoffrey 9. Ik ben altijd blij dat zij er zijn want dat brengt leven in huis.
Als ik op mijn pc kom , ga ik direct naar sommige blogs kijken, want daar zijn personen bij die prachtige teksten kunnen schrijven, daar doe ik mijn hoed voor af hoor!
Lieve groetjes en tot later,
Jacqueline
Ik lees ook graag citaten gezegden zoals deze hierna:
"Liefde heeft de kracht om in een oogwenk te schenken wat met hard werken nauwelijks in een mensenleven is te bereiken."
Hebben jullie ook soms zo'n dag waar alles tegenzit ? ik wel ik voel mij ellendig vandaag, mijn werk vlot niet, wacht op een mail die maar niet komt, mijn man heeft veel last van zijn rug, enz......sorry hoor dat ik aan het zagen ben. Een dag kan zo mooi beginnen, je hebt er alle plezier in, en dan overvalt mij dat soms, dan sluipt dat dip-duiveltje in mij.
Ik hoop dat ik er vlug uitkom en wat leuker nieuws kan schrijven.
Heb vandaag mijn vrienden op bezoek gehad, die 4 maand geleden hun zoon, 27j, in een auto-ongeval verloren. Wij hebben nog veel over Dave gepraat en lieten onze traantjes maar rollen. Hij was zo'n fijne jonge man, te jong om te sterven. Zij vinden ook veel troost bij God, ik ben zo blij dat zij daarin een grote steun vinden. Toen ze vertrokken heb ik ze nog een hele dikke knuffel gegeven en nog veel sterkte gewenst.
Nu ga ik ook slapen, want de tranen rollen weer over mijn wangen. Wat kan het leven toch hard zijn.
Eindelijk is het mij gelukt wat foto's/prentjes hiet op te zetten. Het heeft mij veel moeite gekost, maar ik vind het wel plezant. Mijn man zal ook tevreden zijn dat ik het kan, want ik was echt niet te genieten.
Nu wil ik enkele prentjes nog laten bewegen maar dat pakt weer niet. Is er iemand die mij kan helpen aub.
Hallo,
