"Het is onmogelijk in woorden te vangen wat ik voor je voel Het zijn de krachtigste gevoelens die ik ooit heb gehad Maar als ik ze aan jou wil vertellen of probeer ze op te schrijven, komen de woorden niet eens in de buurt van hoe diep mijn gevoelens zijn En hoewel ik deze uitzonderlijke gevoelens niet kan uitleggen, kan ik je wel vertellen wat ik voel als ik bij jou ben Als ik bij jou ben, lijkt het alsof ik een vogel ben die rondvliegt in de helderblauwe hemel
Als ik bij jou ben, lijkt het alsof ik een bloem ben die zijn bladeren opent voor de zon Als ik bij jou ben, lijkt het alsof ik de golven van de oceaan ben die beuken tegen de kust Als ik bij jou ben, lijkt het alsof ik de regenboog na de storm ben pronkend met mijn kleuren Als ik bij jou ben, lijkt het alsof alles wat mooi is ons omringt
Dit is slechts een glimp van hoe geweldig ik mij voel als ik bij jou ben Misschien is het woord 'liefde' bedacht om de diepe, allesomvattende gevoelens die ik voor jou heb te verklaren ook al lijkt dat woord niet voldoende Maar omdat er geen beter woord bestaat vertel ik jou duizendmaal: mijn liefde voor jou is meer dan 'liefde'."
- Liefde bestaat hieruit: twee eenzaamheden die elkaar beschermen en aanraken en begroeten;
- Hoe kan ik duidelijk maken welke liefde ik voor je voel? Ik zoek altijd, maar kan niet de juiste manier vinden...
Ik hou van iets in jou wat aleen ik heb ontdekt - je ware zelf - die verder reikt dan je wereldse zelf die anderen kennen en bewonderen een 'zelf' speciaal voor mij, dat nooit kan veranderen, en waarvan ik altijd zal blijven houden.
Ik zit hier zo voor mijn peceke te dromen en zie veel gelukkige momenten maar zeker evenveel slechte. Ik heb gewerkt tot mijn 50e op een advokatenkantoor als secretaresse. Ik heb altijd graag gaan werken en was heel plichtsbewust. Toen ik stopte met werken ben ik mij direct gaan bezighouden met kinderopvang wat mij heel veel vreugde heeft gegeven waarvan ik nu nog geniet . Ik hou echt veel van kinderen!!! Zelf heb ik er geen, tot mijn spijt.
Soms zou ik willen dat die tijd van vroeger terugkwam, dat ik nog eens verliefd kon worden, dat zou heerlijk zijn....dat ik nog eens gek kon doen...
Ik heb soms zo'n nood aan een knuffel, of een schouder om op uit te huilen..... Je zult zeggen 'en je partner dan' dat is voorbij....
Zo een vriend waar je je diepste gevoelens kunt aan vertellen en toch geen verplichtingen hebt.
Bloggertjes hebben jullie dat soms ook die dromen, of is jullie liefde voor elkaar nog steeds als in het begin.
Ik hoop dat ik jullie niet verveel met mijn dromen.
Mijn partner vindt dat maar een doodgewone dag... Ik niet ik hou van een kleine attentie, dat kan zo'n deugd doen, al is het maar een belletje, dan weet je toch dat ze nog eens aan jou denken. Ik ben daar zeer gevoelig aan en om het zo maar niet te laten voorbijgaan koop ik mij zelf een mooi boeket, bestel een taart en wie er komt kan een stukje krijgen. Je zult al wel raden dat ik vandaag jarig ben. Ik heb al mooie kaartjes ontvangen, maar dat ééntje waar ik zo naar uitzag, nml. van een heel lieve vriend is er niet bij, als ik eerlijk moet zijn dat doet pijn tot in het diepste van mijn hart....
Mijn partner is beleefd onverschillig, weet niet of jullie dat kennen, altijd correct maar zonder gevoelens. Daarom zag ik zo uit naar een attentie van die vriend(?)..
Ik weet de dag is nog jong, en kan nog komen, veel hoop is er niet, maar toch misschien....
Ik hoop dat jullie betere ervaringen hebt op jullie verjaardag en dat jullie dan eens in het middelpunt zullen staan.
Zo'n 30j geleden gingen wij met mijn ouders naar een receptie van een opening van een Fotografische zetterij, van mijn schoonbroer. Ons moeder zaliger die graag de bloemetjes buitenzette, begon direct met het drinken van vodka-orange. Ik waarschuwde haar dat zij daar moest mee oppassen, want dat liep nogal zoet binnen en twee dagen daarna vertrok zij naar Spanje. Ineens miste ik haar en het was al zover, zij stond in het toilet te braken. Daarna is zij toch in een fauteuil gaan zitten met gevolg dat zij in slaap viel. Na een tijdje kwam mijn vader zaliger mij vragen of ik wist waar ons moeder met haar gebit gebleven was. We maakte haar wakker maar zij wist van toeten of blazen... Wat nu gedaan twee dagen voor haar vakantie en daar zat zij zonder tanden. Ineens zei ze dat moet zeker in het toilet gevallen zijn en dus lag haar gebit in de beerput. Mijn broers zeiden dat zij de volgende morgen zouden gaan zoeken in de beerput. 's Morgens stonden wij met zijn vieren aan die put, de ene met een rijf, de andere met een stok, maar geen gebit te vangen... Daar in die put nogal veel chemische afval kwam was daar meer water in dan drek. Dus er zou een zware pomp moeten komen om dat water af te zuigen, een zaterdagmorgen niemand werkte, dus zijn mijn schoonbroer ik bel naar een vriend die bij de brandweer is en die zal wel met een pomp komen. En ja een tijd daarna kwam een brandweerwagen en zoog het water uit die put, nu bleef er nogwel een dikke laag drek over, geem probleem zij mijn broer ik neen een ladder en ga op zoek. Hij met de rijf maar zoeken en ineens had hij beet, aan zijn rijf hing ons moeder haar gebit, een gejuich want ondertussen was er wel wat volk opgedaagd om te zien wat er gebeurde... Wat nu, mocht zij dat gebit zou maar in haar mond terugdoen ? Wij gebeld naar een tandarts en die zegde leg dat gebit een uur in kokende melk en het is als nieuw. Ons moeder heeft nog nooit zo'n witte tanden gehad, je ziet maar...
De volgende dag is zij met een mooi wit gebit vertrokken naar Spanje Olé.
Heb juist op canvas een doc. gezien over vrouwen die een borst waren afgezet of ook allebei en die besloten hadden een reconstructie te laten doen.
Wat de geneeskunde heden al kan is wonderbaar. Die dokters die zulke reconstructies doen zijn echte kunstenaars... Het heeft mij erg aangegrepen door het feit dat morgen mijn vriendin ook geopereerd wordt van borstkanker, met afzetting van een borst. Het is echt verschrikkelijk om zoiets mee te maken, je lichaam zo te moeten laten verminken. Mijn vriendin heeft er veel moed op en ziet het positief. Ik hoop zo dat de uitslag na de amputatie ook goed mag zijn.
Vandaag heb ik mij wel heel erg geërgerd om het volgende : Ik dacht dat ik een blaasontsteking had omdat het zoveel pijn deed om te gaan plassen. Had reeds bij de apotheker geweest om medicatie maar die vond dat ik maar naar de dokter moest. Ik naar mijn huisarts, legde het uit wat ik voelde en die schreef mij iets voor zonder mij ook maar te onderzoeken. Ik denk dat zij niet meer aan de patiënten mogen aankomen. Thuisgekomen zei ik tegen mijn man, ik denk zeker dat mijn vagina wat ontstoken is en vroeg of hij eens niet wilde zien, wat hij ook deed. Resultaat hij zag dan dat die ontstoken was. Nu ga je naar een dokter en nu moet je nog zelf vaststellen wat je eigenlijk mankeert.
Ik teruggebeld naar dokter en het hem uitgelegd wat ik eigenlijk mankeerde. Verontschuldigingen en ik zou dan maar best naar een uroloog gaan.
Hoeveel mannen schamen zich niet om over deze zeer netelige aandoening te praten. Heren rond de 50 zouden zich toch jaarlijks moeten laten onderzoeken door een uroloog, je mag daar geen schaamte voor hebben. Ook al voel je niets, doen..... Mijn echtgenoot ging van zijn 60j op kontrole, zonder dat hij van iets last had, preventief. Op zijn 65j konstateerde men prostaatkanker, in lichte vorm, maar het was er. Mijn man is nogal heel kategoriek met zulke zaken en hij heeft direct de prostaat laten wegnemen. Velen onder u zullen zeggen, en wat met de sex ? Waren er geen andere, minder definitieve operaties ? Jawel maar hij wilde die vuiligheid uit zijn lichaam, en wat de sex betreft zijn er heel wat andere manieren om elkaar te bevredigen.
Met dit wil ik maar zeggen, Heren praat er over met je partner, huisdokter als je iets ondervindt bij het plassen, schaam je daar niet voor.
Mijn man is nu 70 en voelt zich opperbest.
In mijn vriendenkring weet ik er al drie die er iets zouden moeten aandoen, maar zij durven niet of schamen zich, ik vind dat zo erg.
Ik wilde jullie dit maar vertellen omdat op dit ogenblik de geneeskunde al zover gevorderd is.
Allemaal hopelijk een fijn verlengd week-end gehad ? Ik was vandaag babysit bij de kids, want zij hadden weeral geen school en dus was er ook geen opvang. Ik doe dat wel graag, zo blijf ik nog wat jong.... Het was maar tot 14u want dan was de papa thuis. Wij hebben ons nogal goed geamuseerd met spelletjes te doen, vier op een rij, uno, enz... Ik weet niet of jullie op tv de Stanley-route volgt, voor zulke mensen chapeau hoor, wat een overlevingskracht die twee laatste hadden, had wel liever gehad dat Hilde gewonnen had, maar ja eerst is eerst.
Zo'n afleveringen zie ik graag, ook documentaires over de dieren.
Soms wens ik dat dat je in mijn schoenen kon staan voor heel even - denken wat ik denk, zien wat ik zie, voelen wat ik voel, de verwarring begrijpen, de angst, de bewondering, en de vriendschap die ik voor je voel - allemaal tegelijk,
Als in in mijn hoofd kon kijken, als is het maar heel even, zou je zien dat mijn wereld gevuld is met zo veel verantwoordelijkheden en toch denk ik zo vaak aan jou. Je zou zien hoeveel vreugde je mijn leven hebt gegeven, Je zou zien hoeveel het voor mij betekent dat ik kan glimlachen, lachen, mijzelf goed voelen, als een kind - allemaal dankzij jou.
Als je in mijn ziel kon kijken al is het maar heel even, zou je dankbaarheid en respect zien - niet alleen respect voor wat je zelf bent geworden maar ook voor wat ik ben geworden door jou, En je zou zien hoeveel dat allemaal voor mij betekent.
Maar wat je nog het meest zou verrassen - als je ooit mij zou kunnen zijn - is alle liefde die ik voor je voel, En als je die liefde zou voelen, zou je haar nooit meer vergeten en je zou begrijpen dat, ook al ben ik niet altijd in staat om het te uiten of uit leggen hoeveel het voor mij betekent, die liefde eeuwig verblijft ... in mij
Vandaag richt ik mij in het bijzonder tot de vrouwen. Hoeveel vrouwen zijn daar niet mee geplaagd maar durven er niet over spreken, zelfs niet met hun partner. Je moet daarover spreken met je dokter. Tien jaar geleden, 55j, kreeg ik dat ineens, ik was op vakantie en het liep zo langs mijn billen.Ik was in alle staten, wij zijn terug naar huis gekomen en ben direct naar een uroloog geweest. Na grondig onderzoek kreeg ik te horen dat ik een 'stress-incontinentie' had, niets erg mits ik regelmatig 'bekkenbodemspieroefeningen' zou doen bij een gespecialiseerde kinesist. Dat heb ik een jaar gedaan, toen was ik er bijna helemaal vanaf, nog een lekje, maar dat stoorde mij helemaal niet meer. Nu draag ik steeds een dun inlegkruisje en er is niets aan de hand. Nu tien jaar later doe ik thuis nog steeds die oefeningen, en alles blijft droog....
Het is wel als je zenuwachtig bent of verdriet, dat het terug een beetje opkomt.
Dames die met dit probleem zitten SPREEK ER OVER ....je mag mij er altijd over mailen j.torfs@skynet.be
Een ware relatie draait om één ding, jezelf helemaal geven ten einde jezelf te vinden - rijker, dieper, beter.
Onze liefde was puur als de sneeuw op de bergen Wit als de maan tussen de wolken.
Niets verslaat de liefde. Liefde is de sterkste helende kracht, niets is ermee te vergelijken. Geen eeuwenoude remedies, moderne medicijnen en technieken, of alle interessante boeken die wij lezen of de wijze dingen die wij zeggen en denken.
Vandaag is het weer een mooie dag hier in het Antwerpse. Ik denk dat er veel mensen een lang week-end genomen hebben, want in onze gemeente is het heel stil. Het is eerlijk om te gaan wandelen en je gedachtengang op nul te zetten..... Ik heb al bezig geweest met kertsbollen te maken, is wel winterwerk, maar als ik er nu niet aan begin geraken zij niet af. Zij worden gemaakt van een schuibol die ik dan volsteek met op een speld een pareltje, kleine paillet, stokje en als laatste grote paillet en dat steek in de bol. Als er een af is ga ik foto nemen en hier op mijn blogs zetten, beetje geduld hoor. De pailletten zijn in zilver of goud. Het is wel veel werk maar het resultaat mag er zijn.
Mijn dip-duiveltje is verdwenen en mijn goed humeur is teruggekeerd, mijn man zei dat het tijd werd. Ik ben vandaag met de kids gaan shoppen, en dat was best leuk. Dit zijn de kids van mijn petekind, twee echte jongens, Jaimy en Geoffrey 9. Ik ben altijd blij dat zij er zijn want dat brengt leven in huis.
Als ik op mijn pc kom , ga ik direct naar sommige blogs kijken, want daar zijn personen bij die prachtige teksten kunnen schrijven, daar doe ik mijn hoed voor af hoor!
Lieve groetjes en tot later,
Jacqueline
Ik lees ook graag citaten gezegden zoals deze hierna:
"Liefde heeft de kracht om in een oogwenk te schenken wat met hard werken nauwelijks in een mensenleven is te bereiken."
Hebben jullie ook soms zo'n dag waar alles tegenzit ? ik wel ik voel mij ellendig vandaag, mijn werk vlot niet, wacht op een mail die maar niet komt, mijn man heeft veel last van zijn rug, enz......sorry hoor dat ik aan het zagen ben. Een dag kan zo mooi beginnen, je hebt er alle plezier in, en dan overvalt mij dat soms, dan sluipt dat dip-duiveltje in mij.
Ik hoop dat ik er vlug uitkom en wat leuker nieuws kan schrijven.
Heb vandaag mijn vrienden op bezoek gehad, die 4 maand geleden hun zoon, 27j, in een auto-ongeval verloren. Wij hebben nog veel over Dave gepraat en lieten onze traantjes maar rollen. Hij was zo'n fijne jonge man, te jong om te sterven. Zij vinden ook veel troost bij God, ik ben zo blij dat zij daarin een grote steun vinden. Toen ze vertrokken heb ik ze nog een hele dikke knuffel gegeven en nog veel sterkte gewenst.
Nu ga ik ook slapen, want de tranen rollen weer over mijn wangen. Wat kan het leven toch hard zijn.
Eindelijk is het mij gelukt wat foto's/prentjes hiet op te zetten. Het heeft mij veel moeite gekost, maar ik vind het wel plezant. Mijn man zal ook tevreden zijn dat ik het kan, want ik was echt niet te genieten.
Nu wil ik enkele prentjes nog laten bewegen maar dat pakt weer niet. Is er iemand die mij kan helpen aub.
Hallo bloggertjes,
Hallo bloggertjes,
Hello bloggertjes,
Hallo,
