Mandala in het Westen

Zoals zovele Oosterse kennis is overgewaaid naar het Westen (en andersom) is dit ook zo met het gebruik van de Mandala als inzichtbrengend of helend beeld. De essentie van de Oosterse Mandala wordt op een meer Westerse wijze toegepast. De Oosterse Mandala is als het ware een kosmische blauwdruk en de Westerse een meer persoonlijke. Door de gebruikte symbolen en kleuren geeft het aan hoe je op dit moment in het leven staat. Hierbij kun je gericht op je eigen gemaakte of ontvangen mandala ook mediteren. Tegenwoordig zijn er veel cursusmogelijkheden en bestaan er veel boeken over de Mandala.

Tekenend, bordurend, schilderend of dansend wordt binnen de ruimte van de oneindige cirkel contact gemaakt met onze eigen innerlijke kern. De kern waar al ons oerweten aanwezig is, onze Goddelijke verbinding. Al het leven vormt zich vanaf de oorsprong, waarin alle kwaliteiten aanwezig zijn. Zoals een zaadje alle eigenschappen biedt om tot een grote mooie kersenboom uit te groeien, ligt het aan de omgeving waar het zaadje neerkomt en opgroeit, of het al dan niet tot totale ontwikkeling kan komen. De kern van de mandala is het zaadje met al zijn kwaliteiten; de ruimte tot de cirkelrand symboliseert de bewegingsruimte om te groeien, waarbij de cirkel de grens aangeeft van het ontwikkelen van de mogelijkheden van het zaadje, maar ook weer zijn oneindigheid. Als de bloem, of de boom uitgegroeid is zal deze afsterven, voeding bieden voor de aarde en zo weer nieuw leven geven.

Met deze gedachte wordt er via het maken van een mandala contact gemaakt met je eigen kern, jouw aanwezige krachtplek. Hierbij wordt gewerkt binnen de ruimte van de cirkel, vanuit of naar de kern met de energie van verschillende bewegingen, vormen en kleuren. Alles met zijn eigen universele betekenis en persoonlijke waarde. Ook al lijken we soms door de dagelijkse gebeurtenissen niet meer in contact te staan met de Goddelijke verbinding in ons, alles wat gebeurt heeft zo zijn reden en bewust of onbewust weten we dit.

floeremutske