Johnny Weissmüller
Johnny Weissmüller werd geboren op 2 juni 1904 in Freidorf, Duitsland. Zijn werkelijke naam was Peter Jonas Weissmüller. Reeds op jonge leeftijd emigreerden zijn ouders naar Amerika waar ze in Chicago gingen wonen. In 1916 maakte Johnny Weissmüller deel uit van het YMCA zwemteam en trok zo zijn eerste baantjes. Direct na de Eerste Wereldoorlog werd zijn vader getroffen door tuberculose en stierf. Johnny verliet de school en nam een baantje als liftboy aan om zijn familie, die in financiële moeilijkheden verkeerde, aan wat extra geld te helpen. In zijn spaarzame vrije tijd bleef hij de zwemsport trouw.
Er gaan diverse verhalen rond over het hoe en waarom Johnny auditie mocht doen voor William Bachrach, de legendarische zwemcoach van de Illinois Athletic Club. De meest bekende en geloofwaardigste is wel die van The New York Times waarin zijn toenmalige zwemleraar vertelde: Ik besloot om hem voor te stellen aan Bachrach. Ik heb Johnny bij hem voorgesteld als een jongen die denkt dat hij goed kan zwemmen en verontschuldigde me meteen voor het in beslag nemen van zijn kostbare tijd. Eenmaal in het water liet de jongen een ongekende kracht in zijn zwemslagen zien. Bachrach wist meteen dat hij een winnaar in huis had!
Johnnys training begon in 1920 toen hij 16 jaar oud was. In de jaren die volgden wist hij zich te ontwikkelen tot een geduchte tegenstander en kreeg bijnamen als Prince of the waves en the Chicago whirlwind. Gedurende de Olympische Spelen van 1924 in Les Tourelles wist Weissmüller 3 gouden medailles te winnen. Van de Franse president kreeg hij nog een speciale medaille voor zijn unieke prestaties die hij tijdens de Spelen had verricht. Tijdens de Olympische Spelen van Amsterdam in 1928 deed Weissmüller het nog eens dunnetjes over en mocht tot tweemaal toe het gouden eremetaal pakken. In 1929 trok hij zich uit de wedstrijdsport terug en werd een beach-boy in de hotels van Florida door het geven van zwemlessen. Gedurende één van deze zwemlessen trof Weissmüller één van de scriptwriters van de MGM filmstudio: Cyril Hume. Die stelde hem voor een screentest te gaan doen omdat MGM opzoek was naar een nieuwe Tarzan.
Tarzan, the Apeman kwam, met Johnny Weissmüller in de hoofdrol, in 1932 in de bioscopen. Inclusief de beroemde Tarzan yell (deze yell wordt nog steeds gebruikt in elke nieuwe Tarzan film). Johnny was als Tarzan een sensatie en was op slag een filmster en een kassa magneet. Weismüller heeft altijd verteld dat hij in zijn films altijd zijn eigen stunts deed. Wat het zwemmen betreft is dit waar, waar het de actiescènes betreft niet. Deze werden door de circusartiesten Alfred en Tony Dordona gedaan. Johnnys dialogen in de films zijn over het algemeen spaarzaam. Dat had te maken met de vrij hoge stem die Weismüller had. Die had hij gekregen door een ongeluk in zijn jeugd. MGMs producer Sol Lesser wist dit voor de pers verborgen te houden door tegen hun te zeggen: des te minder gepraat, des te meer actie!. Ook gaan er geruchten dat Weismüller een zwaar Duits accent had en daarom alleen maar kromme teksten mocht uitspreken als Me Tarzan, you Jane en Tarzan says go!.
In 1942 maakte MGM na 6 Tarzan films de laatste met Weissmüller: Tarzan Escapes. Filmstudio RKO nam het vaandel over en bracht in 1943 Tarzans Triumph uit, gevolgd door nog eens 5 Tarzan films. De laatste kwam in 1948 in de bioscoop. Toen liet ook RKO het doek voor Tarzan vallen. Men vond dat Weismüller zich op 46 jarige leeftijd niet meer in een lendendoekje op het scherm kon vertonen. Columbia Pictures bracht uitkomst. Zij bedachten voor hem een nieuwe held: Jungle Jim. Maar liefst in 16 films speelde Weissmüller deze rol van nep-Tarzan met een jungle pak aan. Desalniettemin waren de films enorm populair, zowel bij jong als oud publiek.
De nadagen van Johnny Weissmüller zijn nou niet bepaald om vrolijk van te worden. Zijn financiële stand van zaken was nou niet bepaald rooskleurig te noemen. Weissmüller maakte zich nooit druk om royalties of filmafdrachten. Daar had hij immers een manager voor, een manager die hem uiteindelijk ruïneerde. Weissmüller met niets achterlatend. Ook zijn huwelijken waren niet bepaald gelukkig. Hij trouwde in totaal 5 keer. In 1979 kreeg Weissmüller een hartaanval en kreeg om te herstellen onderdak in het Motion Picture and Television Home for Actors. Door de gangen van dit ouden van dagen huis voor acteurs liet Johnny regelmatig tot grote schrik van de medebewoners zijn Tarzan yell door de gangen galmen. Vijf maanden voor zijn 80ste verjaardag stierf the King of the Jungle op 20 januari 1984.
Informatie over de Tarzan films zie hoofdstuk Films.
Trivia:
Het lendedoekje welke Johnny Weissmuller als Tarzan in de jaren dertig droeg is inzet geworden van een rechtszaak. Weissmuller had het lendedoekje in de jaren zestig samen met een aantal zwemmedailles en een zwembroek aan de Swimming Hall of Fame gedoneerd. De 65 jarige zoon van de Tarzan acteur (Johnny Weissmuller jr.) ligt op sterven en hoopt eer hij zijn laatste adem uitblaast de attributen over te kunnen dragen aan zijn kinderen. Hij stierf echter voortijdig op 28 juli 2006.
De bijnaam van Johnny Weissmüller was "Big John". Hij was 1.91 m. groot.
Ten tijde van de Jungle Jim films kreeg hij telkens een boete van 5000 dollar als hij weer een pond was aangekomen.
Quote:
I'm no great actor, but my fans like me!
Filmglorie.nl
