Hallo bloggertjes,
Ik kan het niet verbergen dat die brieven van onze vriend Jos, mij altijd terug zo ontroeren. Daarom hier nog een stukje uit één der vele brieven, waarin hij weer zijn ervaringen vertelt als hij stil zit midden
in de natuur of voor zijn huisje.
.........
Ik zit nu stil, buiten in mijn wiebelzeteltje. Het jaar was al wat gevorderd maar het weer was toch nog best genietbaar. En de zon deed haar uiterste best om de gevormde nevels uit mekaar te trekken door haar warmte.
Een staalblauwe hemel werd reeds overal zichtbaar. Heel, heel hoog, in het blauwe, enkele "zilveren" stippen die duidden op menselijke aanwezigheid daar boven onze hoofden...
En gans mijn wilde tuin neigt nu het hoofd onder de steeds dieper zinkende najaarszon, taak volbracht....
Ook onze notenboom laat reeds zijn vruchten vallen. Nu best niet pal onder die boom plaatsnemen. En vooral 's nachts hoor je ze goed vallen op ons huisje. En je ligt daar dan warm onder de dekens, zalig... en dan nog liefst goed bewust. Het zijn vooral de "bolsters" van de noten die die heerlijke herfstreuk meevoeren.
Straks vallen de bladeren...
En ik keek...
Overal reeds grote spinnewebben met daar middenin zijn "bewoners", waakzaam voelend naar iedere trilling in hun web.
Links en rechts verlebberde vlinders en vliegen die daar hangen als een duidelijke waarschuwing voor dewelke die het tot nu toe overleefd hadden.
En toch....
En daar ja...weer zo'n "domme gans", die heel die webbenwinkel aan het trillen brengt. Als een "steen" viel het achtpotige "wonder" op het slachtoffer. Een een prik met de giftand, de weerstand werd daardoor trager en trager... en het uitkapselen begon. Weer een menu voor madame spin straks...
Natuurlijk valt er soms iest anders in die web, bv. een blaadje. En wie dacht daar dan dat dit spinnewonder zich laat misleiden ?
Neen hoor, met hun acht poten "schudden" ze, bij twijfel, flink aan hun kunstwerk. Gans die web trilt dan, maar dit blaadje geeft geen teken van leven, het reageert niet en...onze spin blijft rustig op haar plaats.
Een insekt "spartelt", trilt dus tegen en pas dan komt onze spin in actie.
O wonder toch om dit alles eens goed te bekijken.
Toch raar, dacht ik, voor de meeste dieren is het voorjaar en de zomer het tijdstip voor hun populatie, het opkomende seizoen met een overvloed aan eten.
Bij spinnen is er die overvloed meer na het zomerseizoen met een massa insekten, en juist dan zijn deze diertjes in die struiken, of waar ook, het meest actief. Hier ook weer het wondere in de natuur, hoe alles in "mekaar past". Of is het gewoon in mekaar gegroeid ?
Als de herfstzon steeds lager komt te staan overdag, zie je 's morgens de met mistdruppeltjes doordrenkte webben. En telkenjare ook weer overdag in de zon de lang gesponnen zilveren draadjes die over veld en weiland "vliegen", met daarop die kleine zwarte spinnetjes. Tegen de zon in zien we dan precies een reuzenweb met op deze draadjes hun bemanning, en enkel het lot bepaalt waar ze gaan landen. En ik kijk.....
groetjes,
floeremutske
|
