....... "Mijn blikken dwalen nu langs boom en struik En bladeren vallen, zachtjes en fel gekleurd dwarrelend door die donkere herfstlucht. Maar die in mij daar 'binnen' dat stille gevoel dat ooit weer eens alles zal beginnen.
"De winter komt zo zacht, zo stil, zo traagzaam aangeslopen... De schaduwen worden langer, de dagen korter, de nachten frisser. Nu komt de tijd dat men naar binnen ziet..."
"Steeds verder daalt de avond neer rondom mij en brengt de nevel en mist over 't landschap. Heerlijk! Alle dieptezicht ontbreekt hierin Steeds vager wordt de omgeving... Stap voor stap, zo ga ik verder, met uiteindelijk nog die diepe stilte, alles omgeven door een waas die alleen nog vaag wat silhouetten laat zien... En langzaam, steeds verder, de eenzaamheid binnen, kijkend rondom mij, zoekend naar de eeuwigheid. Mijne ziele-ik laaft zich aan die stilte, het lijkt me of het al luistert om mij heen. Och laat dit al doen diep in mij doordringen, dat dit gevoel mij nooit meer zou ontgaan."
"Lieve vrienden zal ooit iemand mij begrijpen? Een opwelling, een traan... Voor mij is alles goed... Ik ben moegestreden in een wereld die mij zo vreemd leek... Ik zal trachten mijn bittere liefdeloze levenskelk tot op de bodem te ledigen, en dat te volbrengen wat ik van voor alle tijden moet hebben aanvaard...Alleen de illusie wordt mij gelaten...denk ik."
LEVEN WAT IS LEVEN ?
Het wezen van al wat ons omgeeft, is zo diep, zo eindeloos. En het alles zingt zijn eigen lied. Maar wat ze zingen, Neen dat begrijpen we niet. Is het een ode aan "U", de bron van alle zijn? En is het gewoon dan misschien zo om 't even een "dank U" voor het "leven"?
Lieve bloggertjes je zult al wel begrepen hebben dat onze vriend een heel eenzame man was, maar waarin toch zoveel liefde schuilde....
