Hallo bloggertjes,
Hier nog een mooie tekst van iemand waar ik fan van ben.
groetjes,
floeremutske
In de optocht door de tijd
Ik ben zo vaak opnieuw begonnen
Dan dacht ik dat het nooit voorbij zou gaan xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wist ik zeker: Nu heb ik t gewonnen
Dit blijft, hier komt geen einde aan.
Maar wij zullen altijd afscheid moeten nemen
Want onontkoombaar loopt de wekker af
Je kan niets of niemand voor t leven claimen
Afscheid van de wieg tot aan het graf.
Maar laten wij het afscheid zo verzachten
Dat daar ingebouwd zit van tot straks misschien
Dat als wij elkaar terugzien, we gaan lachen
Met de glimlach van: Ik ben blij je weer te zien.
Er loopt een optocht door de tijd
Van de schepping tot de eeuwigheid
En die optocht komt
En dat is gek
Steeds weer op dezelfde plek.
En wij lopen mee met het misverstand
Alleen en soms in groepsverband
Op zoek naar het beloofde land
Maar soms dan is daar iemand bij
Die denkt: Nee dit is niets voor mij
Die gaat daar uit en stapt opzij
Die maakt zich los en voelt zich vrij
Van alles wat verstikking geeft
Van de grauwe sleur waarin hij leeft
Zodat hij weer toekomst heeft.
Misschien komt hij alleen te staan
Maar overleven is voortaan
Zijn eigenwijze weg te gaan
Zijn optocht door de tijd!
© Paul van Vliet