De eerste wat stevige herfstwind heeft de notenboom even geschud. De bladeren en de okkernoten lagen er vandaag weelderig onder. Dus ben ik maar aan het rapen gegaan. Omega 3 recht vanuit moeder natuur. De hype! Goed voor de hersenen... Het doet me denken aan mijn kindertijd toen we nog met of zonder zin vis aten op vrijdag. Om te vasten en omdat kinderen daar verstandig van werden... en toen we lepel voor lepel, uit de grote fles, levertraan kokhalzend naar binnen werkten tegen wil en dank omdat het moest, tegen de Engelse ziekte. Mijn moeder had de oorlog meegemaakt dus moesten wij er aan geloven en kregen we ook regelmatig te horen hoe goed we het wel hadden. Als iets niet lekker was of we iets niet konden hebben omdat het te duur was, dan kwam die oorlog altijd als grote dreiging en boeman opduiken. We moesten blij zijn met droge korsten brood want dat was tenminste brood en daar konden wij onder een oorlog alleen van dromen. Ook al hadden we eigenlijk niet veel, wij waren toen al ongelooflijke luxe paardjes in haar ogen. Wat zijn we dan nu vreselijk verwend! Zelfs de omega 3 wordt in pilletjes zonder vieze smaak aangereikt!
Hij houdt me wakker de nacht die laat begon Voorbij de eerste slaap keer ik me om en om Het houdt me bezig gedachten ongeremd nog niet geschreven en toch voor jou bestemd Dan denk ik ook aan morgen aan wat er op me wacht en stil maak ik me zorgen alweer aan jou gedacht Ik kan geen tranen velen en deppen ook niet meer Ik zou wel willen wenen maar het doet me veel te zeer Het gemis, de heimwee, het verlangen ze blijven ongewild steeds bij me, aan me hangen als een rugzak zwaar getild Als morgenvroeg de zon weer schijnt en jij lacht voor me uit dan kan ik hopen en verdwijnt de weemoed uit mijn buik
Op Unesconiveau worden schijnbaar ethische standpunten verstandig ingepakt in speeches met mooie woorden. De welklinkende beloftes worden echter niet gehouden laat staan de nodige maatregelen uitgevoerd...
De banken beloven hoog rendement aan hun beleggers maar bij de uitbetaling zijn de feiten anders...
De nieuwe trams van Brussel ogen futuristisch gestyleerd en menen tegemoet te komen aan onze gehandicapte medemens...
Op de snelweg botsen alweer vrachtwagens en vallen doden en zwaar gewonden...
De winnende renner wordt euforisch gezoend, zijn makkers druipen stil af en zijn al blij met een warme douche...
De vissen beten vandaag amper maar enkele slachtoffers zijn nu toch klaar voor de pan...
Verder gaat met mij alles goed... En kom ik tot ...
Licht verdoken maar zacht in mijn gedachten is het altijd daar de passionele knuffel het ongekunsteld vriendelijk gelaat een vreugdevol parmantig lachje de hoop op een verlangd weerzien en bovenal een liefdesspel als een gedicht zonder woorden
Het is alweer donderdag voor ik het goed besef. Het begin van het schooljaar is door de drukte veranderd in het herkenbare leven. Het nazomertje verkracht het normale septembergevoel. Ik snak weer zonder scrupules naar het weekend. Maar daar zitten ook al verschillende activiteiten geagendeerd. En ik denk na over de zin van mijn bezigheden.
Alleen zijn is voor mij massaal genieten van de stilte in mijn huis Heerlijk heerst ze hier intens vooral op zondag Het geeft me innige ruimte Beschouwend bij me zijn, is zalig zoeken naar gesprekken met mezelf Geen muziek of straatgeluiden niet iemand die me claimt slechts rustig tikken in zacht gemurmel de klok en 't gasfornuis
Gisteren ontmoette ik twee jeugdvriendinnen en vandaag een vriend die ik al jaren niet meer gezien had. Ik voerde met hen onverwacht drie leuke 'bij-praat-gesprekken'. Vanmorgen deed ik mee met een tombola. Doorgaans laat ik zulke spelletjes aan mij voorbij gaan, maar deze keer voelde ik er mij om de een of andere reden toe aangetrokken en ... ik won een horloge. Wat wil 'de tijd' van mij en waarom val ik net vandaag 'in de prijzen'? Bij het lezen van het bundeltje poëzie (een meer dan geapprecieerd lief geschenkje van één van de drie 'oude vrienden' ) kreeg ik plots de indruk dat dit alles iets betekent. Heb jij dat ook al eens gehad zo'n gevoel dat ontmoetingen en gebeurtenissen in hun toeval net helemaal niet toevallig zijn....? Wel dit was zoiets, maar de betekenis of de link ontgaat me momenteel. Er is hierdoor wel iets rustigs over me gekomen dat ik nog niet duiden kan.
De eerste wat stevige herfstwind heeft de notenboom even geschud. De bladeren en de okkernoten lagen er vandaag weelderig onder. Dus ben ik maar aan het rapen gegaan. Omega 3 recht vanuit moeder natuur. De hype! Goed voor de hersenen... Het doet me denken aan mijn kindertijd toen we nog met of zonder zin vis aten op vrijdag. Om te vasten en omdat kinderen daar verstandig van werden... en toen we lepel voor lepel, uit de grote fles, levertraan kokhalzend naar binnen werkten tegen wil en dank omdat het moest, tegen de Engelse ziekte. Mijn moeder had de oorlog meegemaakt dus moesten wij er aan geloven en kregen we ook regelmatig te horen hoe goed we het wel hadden. Als iets niet lekker was of we iets niet konden hebben omdat het te duur was, dan kwam die oorlog altijd als grote dreiging en boeman opduiken. We moesten blij zijn met droge korsten brood want dat was tenminste brood en daar konden wij onder een oorlog alleen van dromen. Ook al hadden we eigenlijk niet veel, wij waren toen al ongelooflijke luxe paardjes in haar ogen. Wat zijn we dan nu vreselijk verwend! Zelfs de omega 3 wordt in pilletjes zonder vieze smaak aangereikt!
Hij houdt me wakker
Wie zei me: 
