De klok met de wijzers verloren
leeft slechts in zijn roestig getik
Mijn hart bewoog even nog pover
verschrikt als een eenzame hik
En dagen gaan over in nachten
hun zonnen verzoeten een traan
De liefde verwarmt maar laat wachten
in hoop verliest zij de oude waan
Waters ze golven in t wit gerand
Het licht schittert gul in hun vonken
Te traag verzet 'n geloof taaie bergen
slechts deugddoend droomt het een overkant
Floreanne
03-06-2008 om 00:00
geschreven door floreanne
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|