|   De klok met de wijzers verloren leeft slechts in zijn roestig getik Mijn hart bewoog even nog pover verschrikt als een eenzame hik   En dagen gaan over in nachten hun zonnen verzoeten een traan De liefde verwarmt maar laat wachten in hoop verliest zij de oude waan    Waters ze golven in t wit gerand Het licht schittert gul in hun vonken  Te traag verzet 'n geloof taaie bergen  slechts deugddoend droomt het een overkant 
 Floreanne  03-06-2008 om 00:00 
geschreven door floreanne0
                            1
                            2
                            3
                            4
                            5
                            - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
 |