Mijn brein zoekt weer verhalen
Geen digitale vervuiling van mijn hoofd
Ik voel me vergiftigd met
flowcharts, protocollen en stappenplannen
Gevoerde gesprekken zijn gekeurslijfd
in formats en invulbladen
Succes en output worden afgemeten
aan afvinklijsten, smartgegevens en cijfertabellen
Is meten wel weten?
Is het wel nodig dat altijd groeien en veranderen?
Mijn vertelling moet gereduceerd tot
PowerPoint en Mindmaps
Zinnen gemikt op fast reading
het leesniveau van een veertienjarige
Afspraken gaan hun weg
via doodles, picto's, voorgeschreven agenda's
Communicatie is gestreamlined in
verkorte zinnen zonder werkwoord
ontdaan van lid- of verbindingswoorden
Gebalde taal graag
zonder begin, midden en slot
met 'soepele' spellingsregels
We lezen elkaar in twitters, afkortingen, verwrongen sms-taal
geen ontmoeting of wederzijdsheid meer
De stijl is opdringerig
in statements via inbox, chat en facebook
Snelle boodschappen in een groep gegooid
Help!
Ik voel me draaierig worden
Ik ben geen robot, heb ook geen aliën ambitie
Ik ben onvergelijkbaar met een elektronisch brein
Ik hoef niet gevuld met software
Ik heb levende kennis
en echte softe gevoelens
Ik heb geen moederbord
maar wel een moederhart en
een niet zichtbare, noch meetbare, noch becijferbare mensenziel
