|
Mijn agenda is afgestemd op haar dutjes
Haar dagen en haar kleren
gaan door mijn handen
Inweken, wassen, drogen, strijken
terug in de kast
Ik hou haar wel en wee
voortdurend in het oog
Ik focus op haar ogen en
lees vermoeidheid af
Ik kam haar haren
bedek deskundig kale plekken
In zachtheid knip ik nagels
broos, gevoelig, weerbarstig
Soms trekt ze terug
uit angst voor pijn en
het onzichtbare
want ze ziet zo slecht
Ik volg haar huid,
haar kleur, haar rimpels
Soms laat ik even los en
merk haar wankel evenwicht
geschuifel door de gangen
zonder links en rechts
Ik hou me rustig en
spreek haar liefdevol aan
maak grapjes over simpele dingen
Hier en nu kleur ik de wereld
wat vrolijker in dan hij is
Ze lacht, ze zucht, ze zwijgt, ze pruilt
Snel wisselt haar gemoed
als een peuter die in angst
kreunende pijntjes voelt
de schuld legt bij iets anders
de stoute stoel, het slechte weer,
als een kleuter die niet weet wat komt
wat gaat er nog gebeuren
als een kind dat de wereld
denkt maar nog niet begrijpt
Wat is dat dan, vraagt zij
Ik weet het niet
zeg ik zacht
en probeer neutraal
zonder verpinken
te berusten
Het is zo ver
Ik ben de moeder
van mijn moeder
Floreanne
|
