|
Heel zerp zwerft in mijn lijf
de triestheid van vertrekken
Het afscheid is er nu
Die aanblik overmeestert me
Het beeld valt in splinters
op een koude vloer
Als bliksems in mijn hoofd
schieten andere zichten weg
Geheugen zoekt in flarden
lege ruimte en
heel even plots
de wens er niet te zijn
Mijn angst verdrongen
omring ik me
met spullen van haar
die zij heeft aangeraakt
Nieuwe beelden
lossen met moeite hun cocon
Ze zoeken vragend
naar zin en verbanden zien
Plots dood
in één tel ver weg
De reis naar moeder aarde
ik ga er omheen
en zwijg en slaap
ontken moeilijke woorden
Want nu en straks
in waas toch weten
dan is het aan mij
Floreanne
|
