Het jongentje zijn potlood is stuk zijn potloodje van sinterklaas het jongentje had het meegebracht naar school om het te tonen aan zijn vriendjes zijn mooie potloodje van sinterklaas
Een vriendje heeft het stukgebroken het mooie potloodje van sinterklaas nu zitten traantjes in het jongentje zijn oogjes maar hij wil niet huilen want hij is een grote jongen die geen speelgoed krijgt maar schoolgerei
het vriendje lacht en de andere vriendjes ook en het jongentje wil niet huilen het kijkt wanhopig naar zijn twee stukjes potlood in zijn warme handjes
Na schooltijd rent het jongentje naar huis in zijn ene hand zijn boekentas in zijn andere twee stukjes potlood het jongentje denkt: volgend jaar vraag ik sinterklaas een sterker potlood
Het mooiste van de winter, is als het vriest. Dan is het de vorst die kiest. Hij omringt alles met een mooi wit randje, het is net als kant. Het glinstert bij het minste zonlicht. Wanneer het smelt, streelt het de bladeren voor de laatste maal, met zijn koude hand. De spinnewebben zijn gesponnen juweeltjes. De waterdruppels op de draden zijn als parels aan een ketting. De natuur heeft zijn geheimen om als een kustenaar bomen en struiken om te toveren, in het helderste krisal. Zo zuiver en zo fijn
Ik hou van de vallende sneeuw. Zij is minder stil dan het sneeuwlandschap, want zij laat een soort geruis horen, een licht gefluister... Men hoort de sneeuw vallen, bijna zonder het te weten. Maar deze hemelmassa die zich in witte vlokken uitstort, zondert de wereld met zijn geluiden af. Sneeuw...dit is de witte stilte
Een vriend mijn kind is als de wind die door je haren streelt, hij raakt je noch 'n naakt je niet als hij je leven deelt. Een vriend is als het zout dat desem diep doordringt, als vogelzang dat in het woud doorheen de bomen zingt. Als een druppeldauw zo is een vriend, die op het bloemblad rust en stralend in het zonnelicht haar broze randen kust. Een vriend is als een draad die door je leven gaat, je vreugde en je pijn en leed, je kommer en je zorgen weet, je steeds te zijde staat.
Wilfried Vervisch Stille gedachten in woorden vervat...
De liefde glipt als fijn wit zand tussen mijn verbaasde vingers. Verzet is vergeefs. Niemand kan een boom scheppen uit planken noch een foto nemen van de geur van zuivere sneeuw.
Ik heb je lief, al kan ik het niet weten. Ik bedenk het als je thuiskomt van een dag in je leven. Maar het is geen gedachte. Je streelt mijn wang en wie weet, dat gebaar. Het wordt duizend keer gemaakt voor het bestaat. Hangt je jas aan de kapstok, iets van niets, maar morgen ontbreekt het misschien. Of schudt de dag uit je haar. Wat ik daarin zie is het begin. Het huis onstaat, de tafel neemt plaats, wij veroorzaken elkaar. Het is toch niet denkbaar dat iemand dit alles verzint.
Het geluk is geen ononderbroken rij van mooie dagen, maar de herhaalde lichtende uitzondering die allesins sterk moet zijn om boven het grijze dagdagelijkse leven vol zorgen, als hoop en herinnering te kunnen uitstralen Jean Pierhol
Heel alleen aan tafelke eet ons kind een wafelke; hapt alhier een hoekske boter vlekt zijn doekske; gaapt en bijt alginder... weer een putteke minder; dan in 't wilde, zere zeer, altijd voort en altijd meer.- Wafel in zijn handekens wafel in zijn tandekes, en zijn gretige oogjes gaan naar het bord, waar d'ander staan
Op zijn blote voeten, met zijn wit wit hemdje aan, komt het kindje 's morgens op het kamertrapje staan; 't Kindje leerde minzaam groeten: Dag vader, daag moeder, dag zuster, dag broeder, Dag allemaal!
Op zijn blote voeten, met een kruisje voor de kop, loopt het kindje 's avonds weer het kamertrapje op; hoor het lieve kindje groeten: Nacht vader, nacht moeder, nacht zuster, nacht broeder, Nacht allemaal
Iedereen heeft rechten, kinderen dus ook. Elk kind heeft het recht om gezond eten te krijgen, zonder er eerst voor te moeten betalen of werken. Het heeft het recht om verzorgd te worden, als het ziek is of gewond. Het heeft recht op bescherming tegen alles wat gevaarlijk en slecht is. Een kind heeft ook het recht om te zeggen wat het denkt en om met andere kinderen samen te komen en te spelen. Het verdrag inzake de "Rechten van het Kind" werd aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 20 november 1989.
Wanneer de tijd verglijdt in herinnering en beetje bij beetje onze stappen vertragen, is het goed van stil te staan bij verre beelden uit onze kommerloze jeugd, bij al het mooie ons gegeven in de kracht van ons leven. Dit kan ons verwarmen in de herfsttijd van ons leven;
Je hebt iemand nodig die als 't erop aankomt voor je bid of voor je vecht. Pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient, dan pas kan ik je zeggen ik heb een vriend.
Voor hen die wachten is de tijd te traag, voor hen die vrezen te snel, voor hen die bang zijn te lang, voor hen die vieren te kort, maar voor hen die liefhebben , eeuwig.
De grote waarheden worden slechts meegedeeld door de stilte. Indien je met de natuur vertrouwd wilt worden, mag je geen gerucht maken. Zoals water binnendringt in de aarde. Als je niet wilt luisteren, zul je niet kunnen horen.
als ge van ze leven in de westhoek passeert deur regen en noorderwinden keert omme den tied als g' alhier passeert den oorlog ga j' hier were vinden
ja 't is den oorlog da 'j hier were vindt en 't graf van duizend soldoaten altied iemands voader altied iemands kind nu doodstille en godverlaten
laat de bom'n nu maar zwieg'n en dat 't gras niets verteld en de wind moet 't ook maar nie zing'n dat julder'n dood tot niets hè geteld dat woaren al te schrik'lijke dingen
zeg 't goat al goed der is welvaart in 't land en de vrede ligt vast in de wetten we maken wel woapens maar met veel meer verstand maar just om den oorlog te beletten
en grote raketten atoom in den top we meugen toch experimenteren we mikken wel ne keer naar mekaar zijne kop maar just om ons 't amuseren
als ge van ze leven in de westhoek passeert deur regen en noorderwinden keert omme den tied als g' alhier passeert den oorlog ga j' hier were vinden ja 't is den oorlog da 'j hier were vindt en 't graf van duizend soldoaten altijd iemands voader altijd iemands kind duizend en duizend soldoaten duizend en duizend soldoaten duizend en duizend soldoaten
lezen was mijn afleiding en genoegen, mijn troost mijn zelfgekozen verslaving lezen voor de lol, voor de schitterende stilte die je omringt als je de woorden van de schrijver hoort weerklinken in je hoofd. Paul Auster Brooklyn dwaasheid
Een boekenkast zonder boeken is als een lichaam zonder ziel.
Cicero 106-43 v. Chr.
de dingen waar van we houden, vertellen ons wie we zijn.
Thomas Moore
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
