Wie Lichtmis zegt denkt aan brandende kaarsen en een lichtprocessie. Het is een oud gebruik, vol symboliek. Met het aansteken van het licht spreken we ons geloof uit in de verlichtende, verwarmende aanwezigheid van Jezus midden onder ons. Hij is Gods Licht gegeven aan de wereld, opdat geen mens nog zou wegzinken in de duisternis van ontmoediging of zinloosheid, in de donkerte van lijden en dood.
Wat dappere krokussen priemen naar boven en richten hun kelkje naar de waterzon. Die harde klonter aarde houdt hen niet meer tegen, zij hebben het licht gevoeld en kunnen hopen.
En ook mijn hart hoopt met hen mee en bloeit voorzichtig open, heel schuchter nog. Bang voor de noordenwind, die alles plots wegmaaien kan, ineenkrimpen laat dat eerst, tere, dappere blad.
De wind neemt herfstresten met zich mee en strooit de lege luchten vol met zin en zucht naar lente lucht. Waar blijf je toch?
Stelen zal wel niemand doen, die van eer houdt en fatsoen. Maar toch rooft men, o zo vaak een voorname grote zaak. 'k Spreek hier van de goede naam, daarop werpt men, o zo vaak een blaam, want het kwaad dat men vertelt, wordt niet spoedig meer hersteld. Roof toch nimmer iemands eer, want hij krijgt ze moeilijk weer
-is de tabakshandelaar de sigaar; -wordt de herenmode de das omgedaan; -wordt de scheepvaart de wind uit de zeilen genomen; -legt menig timmerman er het bijltje bij neer; -moet de confectie-industrie er een mouw aanpssen; -zijn de binnenschippers aan lager wal geraakt; -zijn de chauffeurs de macht over het stuur kwijt; -kunnen de badmeesters het hoofd niet meer boven water houden; -moeten de bierbrouwers uit een ander vaatje tappen; -zitten de kwekers op zwart zaad; -is de NMBS het spoor bijster; -zijn de caféhouder het zat; -zitten de kappers met de handen in het haar; -is de boer uit het veld geslagen. Zou het helpen als de wapenindustrie inzag dat er geen schot meer in zit?
De herinneringen aan de goede en kwade uren waaien met de wind altijd maar verder in het verleden weg. Maar ze sterven nooit: In het toevluchtsoord van de ziel leven ze voort en men kan ze elk ogenblik terug oproepen.
Mocht het zo worden: de krenterigen vrijgevig, de hooghartigen eenvoudig, de koppigen zachtmoedig, de humeurigen blijmoedig, de zelfgenoegzamen medelevend, de onvriendelijken attentievol, de ongeduldigen rustig, de ontrouwen loyaal, en ikzelf de mens die ik zou moeten zijn.
Ze kwamen uit het oosten de koningen van ver, en volgden het schijnsel van ene gouden ster. Met mirre, goud en wierook zo waren zij belaan, en zij kwamen te samen de lange weg gegaan. Zij zochten de verlosser en vonden het kindje teer, uit een maagdekijn geboren en Zoon van God de Heer. En knielend, diepe neder, hebben zij 't kind vereerd, en zijn met vree beladen naar 't oosten weergekeerd. Zo laten wij dan mensen de weg der wijzen gaan, nimmer de moed verliezen nooit stille blijven staan, doch volgen 't licht der sterre dat ons in 't leven leidt, dat vrede schenkt de mensen nu en in eeuwigheid.
lezen was mijn afleiding en genoegen, mijn troost mijn zelfgekozen verslaving lezen voor de lol, voor de schitterende stilte die je omringt als je de woorden van de schrijver hoort weerklinken in je hoofd. Paul Auster Brooklyn dwaasheid
Een boekenkast zonder boeken is als een lichaam zonder ziel.
Cicero 106-43 v. Chr.
de dingen waar van we houden, vertellen ons wie we zijn.
Thomas Moore
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek